Λουκάς Μπάρλος

Λουκάς Μπάρλος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1920; Θεσσαλονίκη
Θάνατος	20 Οκτωβρίου 1999; Αθήνα
Αιτία θανάτου	καρκίνος του πνεύμονα
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	επιχειρηματίας
	δεδομένα

Ο Λουκάς Μπάρλος (Θεσσαλονίκη, 1920- Αθήνα, 20 Οκτωβρίου 1999) ήταν Έλληνας επιχειρηματίας, ο οποίος έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τη θητεία του ως o 23ος πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας της ΑΕΚ, μεταξύ 1974 και 1981. Θεωρείται από πολλούς ο σπουδαιότερος πρόεδρος στην ιστορία του συλλόγου, λόγω της μεγάλης του προσφοράς. Ο Λουκάς Μπάρλος έχει ταφεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Δίστομο Βοιωτίας.

Η ζωή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1920, στην οποία και μεγάλωσε, αλλά η καταγωγή του ήταν από το Δίστομο Βοιωτίας.^[1] Ήταν ιδιοκτήτης εργοστασίων βωξίτη και λοιπών μεταλλευτικών επιχειρήσεων.

Ως παιδί και έφηβος υποστήριζε την ομάδα του Άρη και προσπάθησε να ασχοληθεί με τον σύλλογο. Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ, αντίθετα ασχολήθηκε με τα κοινά της ΑΕΚ και αγάπησε την ομάδα, σε σημείο που για τα οικονομικά της συμφέροντα υποθήκευσε την περιουσία του. Πέθανε στις 20 Οκτωβρίου του 1999 από καρκίνο του πνεύμονα. Έχει ταφεί στον τόπο καταγωγής του, το Μαρτυρικό Δίστομο Βοιωτίας.

Στην προεδρία της ΑΕΚ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

«Δεν ήθελα να πάρω από την ΑΕΚ, μόνο να δώσω ήθελα.
Δεν είμαι επενδυτής εγώ και μάλλον δεν έχω θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Ευχαριστώ τον Θεό για τις στιγμές που μου χάρισε στην ΑΕΚ.
Αυτή η ομάδα είναι ότι σημαντικότερο είχα στη ζωή μου».

Τάδε έφη Λουκάς Μπάρλος, 1981.

Τον Μάρτιο του 1974, και αφού είχε προηγηθεί η παραίτηση του τότε προέδρου Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου τον προηγούμενο Δεκέμβριο, έγινε πρόεδρος της ΑΕΚ δημοκρατικά εκλεγμένος και έλαβε 58%. Η ομάδα είχε να κερδίσει το πρωτάθλημα από το 1971 και αντιμετώπιζε δυσκολίες, με πολλούς πρώην αστέρες της είτε να αποσύρονται είτε να αποχωρούν για άλλες ομάδες.

Ο Μπάρλος σχεδόν αμέσως μετά την ανάληψη της ομάδας έδωσε πολλά χρήματα και έφερε τον προπονητή Φράντισεκ Φάντρονκ, αλλά και ποδοσφαιριστές μεγάλης αξίας, όπως οι Χρήστος Αρδίζογλου, Γιώργος Σκρέκης, Γιώργος Δέδες, Βάλτερ Βάγκνερ και Τίμο Τσάνλαϊτερ. Το 1976 η ομάδα βελτιώθηκε ακόμα περισσότερο με τις προσθήκες των μετέπειτα θρύλων της, του Θωμά Μαύρου, του Τάκη Νικολούδη και του Νίκου Χρηστίδη, ενώ την επόμενη χρονιά ήρθε και ενίσχυση με ξένους παίκτες, με τους Ντούσαν Μπάγεβιτς και Μίλτον Βιέρα. Η ΑΕΚ με τη βαθμιαία προσθήκη όλων αυτών των αστέρων έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα, μετά τον Παναθηναϊκό το 1971, με σημαντική ευρωπαϊκή διάκριση, φτάνοντας στα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ τη σεζόν 1976–77, ενώ κατέκτησε την κορυφή του πρωταθλήματος επί δύο συνεχόμενες σεζόν, το 1977–78 και το 1978–79, καθώς και το κύπελλο του 1977–78, πραγματοποιώντας το νταμπλ.

Την εποχή του Μπάρλου από την ΑΕΚ πέρασαν σπουδαίοι προπονητές από την ομάδα, όπως ο Φάντρονκ, ο Τσαϊκόφσκι και ο Πούσκας, ενώ δόθηκε βάση και στην παραγωγή ταλέντων μέσω των ακαδημιών του συλλόγου. Έτσι τη δεκαετία του '80 αναδείχθηκαν ταλέντα όπως ο Στέλιος Μανωλάς, ο Βαγγέλης Βλάχος, ο Σπύρος Οικονομόπουλος και ο Λύσανδρος Γεωργαμλής.

Άλλα έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από την αγωνιστική αναγέννηση της ομάδας, ο Μπάρλος έγινε ευεργέτης της και σε θέματα εγκαταστάσεων, αφού επί των ημερών του θεμελιώθηκε το κλειστό γήπεδο μπάσκετ του συλλόγου και η διώροφη «σκεπαστή» εξέδρα στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Παρόλο που μεγάλωσε ως οπαδός του Άρη, αγάπησε τόσο την ΑΕΚ που δε δίστασε να υποθηκεύσει την περιουσία του και το σπίτι του για να τη βοηθήσει οικονομικά. Η θητεία του ως πρόεδρος της ΑΕΚ ολοκληρώθηκε το 1981. Αδυνατώντας να προσαρμοστεί και να εναρμονιστεί με τις νέες συνθήκες του επαγγελματισμού, δεν ασχολήθηκε ποτέ ξανά με τον αθλητισμό.