Κωνσταντίνος Καραγιώργης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Κωνσταντίνος Καραγιώργης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κωνσταντίνος Καραγιώργης (Ελληνικά) |
| Όνομα γεννήσεως | Κωνσταντίνος Γυφτοδήμος |
| Γέννηση | 1905 Λίμνη Εύβοιας |
| Θάνατος | 1955 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαρία Καραγιώργη-Γυφτοδήμου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κωνσταντίνος Καραγιώργης (πραγματικό επίθετο Γυφτοδήμος) (1905-1955) ήταν γιατρός, δημοσιογράφος και ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην οργάνωση του αντιστασιακού αγώνα στη Θεσσαλία με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Υπήρξε στρατηγός του ΔΣΕ στον Εμφύλιο Πόλεμο. Πέθανε στη Ρουμανία το 1955
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1905 στη Λίμνη Ευβοίας, σε εύπορη οικογένεια, με πατέρα δικαστή, με το πραγματικό του όνομα να είναι Κώστας Γυφτοδήμος (στην Αντίσταση πήρε το ψευδώνυμο Καραγιώργης). Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κίνημα για όλη του τη ζωή, από τα δεκαπέντε του, που οργανώνεται στην Κομμουνιστική Νεολαία ΟΚΝΕ, μέχρι και τον θάνατό του. Έζησε διώξεις ως κομμουνιστής κατά τον μεσοπολέμο και το ιδιώνυμο, καθώς και τη δικτατορία του Μεταξά, τον Πόλεμο, την Κατοχή, Αντίσταση και Εμφύλιο.
Υπήρξε διωκόμενος στη Γερμανία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και μετά τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ (Γερμανικό Κοινοβούλιο) στο Παρίσι και σε συνέχεια στη Μόσχα, απ' όπου θα επιστρέψει στην παρανομία της Αθήνας, για να καταλήξει σε εξορίες σε άγονα νησιά στο καθεστώς της 4ης Αυγούστου.
Κατοχή - Αντίσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η γερμανική κατοχή τον βρίσκει εξόριστο στην Κίμωλο μαζί με άλλους κομμουνιστές. Θα δραπετεύσει από την Κίμωλο μαζί με τους συγκρατούμενούς του στις 20 Απρίλη 1941[1] και θα ενταχθεί στον απελευθερωτικό αγώνα. Θα καθοδηγήσει με εξαιρετική επιτυχία την οργάνωση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στη Θεσσαλία, διοριζόμενος από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ τον Δεκέμβρη του 1942, γενικός γραμματέας της περιφερειακής οργάνωσης Θεσσαλίας του κόμματος. Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και τον Νοέμβρη του 1944 θα διοριστεί από το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ, διευθυντής του Ριζοσπάστη και θα παραμείνει στη θέση αυτή μέχρι το Νοέμβρη του 1947, οπότε θα υποχρεωθεί να βγει στο βουνό με το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ). Στη σύσκεψη των Τρικάλων του ΚΚΕ πριν την Συμφωνία της Βάρκιζας ήταν υπέρμαχος της συνέχισης των συγκρούσεων μαζί με τους Καίτη Ζέβγου και Γιάννη Ζέβγο.
Εμφύλιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις αρχές του 1948 θα αναλάβει με το βαθμό του στρατηγού τη διοίκηση του ΚΓΑΝΕ (Κλιμάκιο Γενικού Αρχηγείου Νότιας Ελλάδας) του ΔΣΕ με ζώνη ευθύνης τη Θεσσαλία και τη Στερεά Ελλάδα. Οργάνωσε και διηύθυνε την επιχείρηση για την κατάληψη της Καρδίτσας, τον Δεκέμβριο του 1948.
Λίγο πριν την επιχείρηση του ΔΣΕ για την κατάληψη του Καρπενησιού μετέβηκε στο Γράμμο για την 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (30-31 Ιανουαρίου 1949). Στη συνέχεια παρέμεινε στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ στο Γράμμο, με το βαθμό του αντιστράτηγου και στις μάχες του καλοκαιριού του 1949 στο Γράμμο-Βίτσι θα τραυματιστεί σοβαρά.
Μετά τον Εμφύλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. |
Μετά την ήττα του ΔΣΕ τον Αύγουστο του 1949 θα βρεθεί πολιτικός πρόσφυγας στη Ρουμανία, όπου και οι διαφωνίες του με τον Ζαχαριάδη θα είναι η αφορμή για να οδηγηθεί από το ίδιο του το Κόμμα στα βασανιστήρια και στο θάνατο.
Αποφαίνεται το Πολιτικό Γραφείο:
Το Κόμμα κατέβαλε πολλές προσπάθειες για να γίνει κομμουνιστής ο Καραγιώργης. Αυτό δεν το κατόρθωσε γιατί ο Καραγιώργης ήταν ύποπτης ποιότητας αριβίστας συνοδοιπόρος, που νόμιζε ότι θα γίνει ηγέτης του Κόμματος. Όλη η ζωή του Καραγιώργη είναι βασικά αντικομματική.
Η απόφαση αυτή -κατά τη θεώρηση ορισμένων μελετητών- θα αποτελέσει τη θανατική του καταδίκη. Θα ακολουθήσει η σύλληψη, η ανάκριση στο κελί της ρουμάνικης ασφάλειας και το τέλος του, το 1954, στις φυλακές του Μαρτζινένι στο Πιτέστι της Ρουμανίας.[2]
Με απόφαση της 9ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ τον Αύγουστο 1958 αποκαταστάθηκε η μνήμη του Καραγιώργη[3]
Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Αγριγιαννάκη-Καραγιώργη, μέλος του ΚΚΕ, την οποία γνώρισε το 1937 όταν και οι δύο ήταν εξόριστοι στην Ανάφη.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Ο Αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας", Βασίλης Μπαρτζιώτας, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1981
- Δημοκρατικός Στρατός, τόμος Α’, τεύχος 10, Οκτώβρης του 1948, σελ. 420-421
- Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α' τόμος 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
- Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979
- Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, Τάσος Βουρνάς, εκδόσεις Τολίδη, Αθήνα 1981
- "Η Μεγάλη Πενταετία", Πέτρος Ρούσος, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1976
- "ΟΚΝΕ 1922-1943", Χρήστος Ν. Τσιντζιλώνης, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1989
- "Γιατί με σκοτώνεις σύντροφε", Θωμάς Δρίτσιος, εκδόσεις Γλάρος, Αθήνα 1983