Κωνσταντίνος Βεντήρης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Κωνσταντίνος Βεντήρης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κωνσταντίνος Βεντήρης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1892 Καλαμάτα |
| Θάνατος | 14 Δεκεμβρίου 1960 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Ελληνικός Στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Βαλκανικοί Πόλεμοι, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατική εκστρατεία, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού της Ελλάδας (1944) Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού της Ελλάδας (1947) |
| Βραβεύσεις | Μεγαλόσταυρος του Τάγματος Γεωργίου του Α΄ Ταξιάρχης Αριστείου Ανδρείας |
Ο Κωνσταντίνος Βεντήρης, του Αντωνίου, (1892-1960) ήταν Έλληνας ανώτατος στρατιωτικός, αντιστράτηγος, συγγραφέας, έχοντας συμμετάσχει στην Εθνική Αντίσταση και είχε διατελέσει αρχηγός του ελληνικού στρατού Μέσης Ανατολής και Αρχηγός ΓΕΣ.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1892 και ήταν αδελφός των δημοσιογράφων Γεωργίου και Νικολάου Βεντήρη. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, το 1910, κατατάχθηκε στο στράτευμα ως εθελοντής συμμετέχοντας στους Βαλκανικούς Πολέμους και τραυματισθείς στη μάχη του Κιλκίς. Στη συνέχεια φοίτησε στη Σχολή Υπαξιωματικών από την οποία αποφοίτησε το 1914 με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού πεζικού όπου και συμμετείχε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο Μακεδονικό Μέτωπο. Ακολούθως συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία κατά την οποία τραυματίσθηκε επανειλημμένα.
Μετά την κατάρρευση του Μετώπου, το 1922, συνέβαλε ιδιαίτερα στη συγκρότηση του λεγόμενου Στρατού του Έβρου, μετά την τραγωδία της Θράκης όπου ο Ελληνικός Στρατός υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει αμαχητί όλη την περιοχή που προηγουμένως είχε καταλάβει.
Μετά τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα και κατά τη διάρκεια της Κατοχής που ακολούθησε, ο Κων/νος Βεντήρης δημιούργησε την εθνική αντιστασιακή οργάνωση Ρ.Α.Ν, της οποίας υπήρξε αρχηγός. Την άνοιξη του 1944, κατόπιν πρόσκλησης του Γ. Παπανδρέου από το Κάιρο, με καΐκι που τον παρέλαβε από την περιοχή Δασκαλειού Κερατέας[1] έφθασε στην Αγριλέα Τουρκίας και από εκεί μέσω Σμύρνης και σιδηροδρομικώς στην Άγκυρα, μετέβη αεροπορικώς μέσω Αδάνων στη Βηρυτό, όπου εκπροσωπώντας μαζί με τον Αντώνη Σταθάτο τις Εθνικές Δυναμικές Οργανώσεις αντίστασης, συμμετείχε στο Συνέδριο του Λιβάνου. Ακολούθως ανέλαβε καθήκοντα του Αρχηγού του Επιτελείου και Αρχηγού του ελληνικού στρατού απελευθέρωσης, οπότε και εργάσθηκε ιδιαίτερα στην αναδιοργάνωση των ελληνικών δυνάμεων.
Μετά την απελευθέρωση ανέλαβε τη διοίκηση του Γ΄ Σώματος Στρατού και ακολούθως του Διοικητού της 1ης Στρατιάς, του Αρχηγού ΓΕΣ (Νοεμβ. 1947 - Φεβρ. 1948), του Γενικού Επιθεωρητή Στρατού, και Διοικητού Στρατιάς Γράμμου - Βίτσι κατά τον Εμφύλιο. Αποστρατεύθηκε το 1951. Το ίδιο δε έτος ανέλαβε τα καθήκοντα του Επίτιμου Γενικού Υπασπιστή του Βασιλέως Παύλου.
Τιμήθηκε από τέσσερις βασιλείς με πλήθος παρασήμων, μεταξύ των οποίων το Μεγαλόσταυρο του Γεωργίου του Α΄, τον Ταξιάρχη του Αριστείου Ανδρείας, κ.ά., καθώς και με πλείστα άλλα παράσημα και μετάλλια, ελληνικά και συμμαχικά.
Στο συγγραφικό του έργο ιδιαίτερη θέση κατέχει η μετάφραση του συγγράμματος του στρατάρχη Φερντινάν Φος Αι Αρχαί του Πολέμου.
Ο Κωνσταντίνος Βεντήρης πέθανε στην Αθήνα το 1960[2].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Μαζί με τον Βεντήρη στο καΐκι επιβιβάστηκαν με ίδιο προορισμό και η ηθοποιός Κυβέλη με το γιο της Γεώργιο, ο Σπύρος Θεοτόκης, ο Γεώργιος Καρτάλης, ο Αντώνης Σταθάτος, ο Φίλιππος Δραγούμης, ο Δημήτριος Λόντος κ.ά. (Σπ. Θεοτόκης, Πολιτικαί Αναμνήσεις, σελ. 77).
- ↑ «Απέθανε χθες ο Στρατηγός Κων. Βεντήρης». Ελευθερία (Αθήνα): 1, 7. 15 Δεκεμβρίου 1960. http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=64&dc=15&db=12&da=1960. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2022.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τομ. Β' (συμπλήρωμα).
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica, τόμ. 14ος, σελ. 79.
- Σπύρος Θεοτόκης, Πολιτικαί Αναμνήσεις, Αθήναι 1986.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|