Κωνσταντίνη

Κωνσταντίνη
	; Έμβλημα
	; Έμβλημα
	Κωνσταντίνη 36°21′54″N 6°36′53″E
Χώρα	Αλγερία
Διοικητική υπαγωγή	Daïra of Constantine
Έκταση	2.288 km²
Υψόμετρο	694 μέτρα
Πληθυσμός	465.138 (2012)
Ταχ. κωδ.	25000
Ζώνη ώρας	UTC+01:00
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 36°21′N 6°36′E / 36.350°N 6.600°E / 36.350; 6.600

Η Κωνσταντίνη (αραβικά: قسنطينة Κουσαντίνα, γαλλικά: Constantine, Κονσταντίν) είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Κωνσταντίνης, στην Αλγερία. Ο δήμος, σύμφωνα με την απογραφή του 2008 έχει 448.374 κατοίκους, ενώ σε ολόκληρο το πολεοδομικό συγκρότημα ο πληθυσμός είναι περίπου 900.000, κάνοντας την την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας μετά το Αλγέρι και το Οράν. Βρίσκεται 530 χιλιόμετρα ανατολικά του Αλγερίου και 80 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από τη Σκικντά, το επίνειο της πόλης. Η Κωνσταντίνη κατά την περίοδο της γαλλικής αποικιοκρατίας ήταν η πρωτεύουσα της ανατολικής Αλγερίας.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πόλη ιδρύθηκε αρχικά από τους Φοίνικες, οι οποίοι την ονόμασαν Σέβα (βασιλική πόλη). Αργότερα μετονομάστηκε σε Κίρτα, από τον Νουμίδη βασιλιά Σύφακα, ο οποίος την όρισε σε πρωτεύουσα. Η πόλη κατελήφθη από τη Νουμιδία, τη χώρα των Βερβέρων, αφού οι Φοίνικες ηττήθηκαν από τους Ρωμαίους στον Γ΄ Καρχηδονιακό Πολέμο. Το 112 π.Χ. η πόλη κατελήφθη από τον Ιουγούρθα καθώς νίκησε τον ετεροθαλή αδελφό του Ατάρβα. Αργότερα η πόλη χρησίμευσε ως βάση για τους Ρωμαίους στρατηγούς Καικίλιο Μέτελλο και Γάιο Μάριο στον πόλεμό τους εναντίον του Ιουγούρθα. Με την ήττα του βασιλιά Ιόβα του Α΄ και τους υπόλοιπους υποστηρικτές του Πομπήιου στην Αφρική (περ. 46), ο Ιούλιος Καίσαρας χαρακτήρισε την πόλη ως ιδιαίτερη αποικία , της έδωσε το όνομα Sittlanorum Colonia και την ρωμαϊκή υπηκοότητα στους κατοίκους.

Το 311, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου μεταξύ του αυτοκράτορα Μαξεντίου και του σφετεριστή Δομιτίου Αλεξάνδρου (πρώην κυβερνήτη της Αφρικής), η πόλη ισοπεδώθηκε. Ξαναχτίστηκε το 313 και ονομάστηκε Colonia Constantiniana από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα, ο οποίος νίκησε τον Μαξέντιο. Το 432 κατελήφθη από τους Βανδάλους, από το 534 μέχρι το 697 ανήκε στο Εξαρχάτο της Αφρικής. Από τον 8ο έως τον 15ο αιώνα ελέγχεται από Άραβες και Βερβέρους.

Η πόλη ανέκαμψε τον 12ο αιώνα και υπό των Αλμοάδων ήταν πάλι ευημερούσα. Από το 1529 πέρασε στην κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και έγινε έδρα Μπέη. Ο Σαλά Μπέης, ο οποίος κυβέρνησε την πόλη το 1770-1792, την εξωράισε και έχτισε μεγάλο μέρος της μουσουλμανικής αρχιτεκτονικής που είναι ορατή ακόμα σήμερα.

Το 1826 ο τελευταίος Μπέης, ο Αχμέντ Μπεν Μοχάμεντ Σερίφ ηγήθηκε μιας σθεναρής αντίστασης εναντίον των γαλλικών δυνάμεων που εισέβαλαν στην Αλγερία. Στις 13 Οκτωβρίου 1837 η περιοχή κατελήφθη από τους Γάλλους και μέχρι το 1962 ήταν μέρος της γαλλικής αποικίας και έδρα του ομωνύμου νομού.

Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στη Βόρεια Αφρική, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κ, η Κωνσταντίνη και η κοντινή πόλη Σετίφ χρησιμοποιήθηκαν από τις συμμαχικές δυνάμεις ως επιχειρησιακές βάσεις.

Το 1880, ενώ εργαζόταν στο στρατιωτικό νοσοκομείο Κωνσταντίνης, ο φυσικός Σαρλ Λουί Αλφόνς Λαβεράν, ανακάλυψε ότι η αιτία της ελονοσίας είναι ένα πρωτόζωο, αφού παρατήρησε τα παράσιτα σε επίχρισμα αίματος που έλαβε από στρατιώτη που μόλις είχε καταλήξει. Έτσι έλαβε το Βραβείο Νομπέλ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1907.^[2]

Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κωνσταντίνη είναι κτισμένη σε βραχώδες οροπέδιο, σε υψόμετρο 650 μέτρων. Την πόλη περιβάλλει μια βαθιά χαράδρα με βάθος 200 μέτρων, η οποία οχυρώνει φυσικά την πόλη. Πληθώρα γεφυρών περνούν πάνω από το ποταμό Ρούμελ και τη χαράδρα.^[3]

Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και πολλοί πολιτισμοί πέρασαν από την Κωνσταντίνη, άφησαν λίγα ίχνη επειδή τα παλιά κτίρια γκρεμίζονταν και κτίζονταν στη θέση τους καινούργια. Στην Κωνσταντίνη έχουν βρεθεί τέχνεργα από τους προϊστορικούς χρόνους, ενώ σε σπηλιές υπάρχουν ζωγραφιές και λιβυκές εγχαράξεις. Στον καρχηδονιακό χώρο Ελ Χόφρα βρέθηκαν σχεδόν χίλιες στήλες, οι οποίες σήμερα βρίσκονται στο Μουσείο της Κίρτα (που βρίσκεται στην πόλη) και στο Λούβρο,^[4] ενώ μέσα στην πόλη υπάρχουν διάσπαρτα τα ερείπια του ρωμαϊκού υδραγωγείου και άλλων ρωμαϊκών έργων. Τα ρωμαϊκά λουτρά βρίσκονταν κοντά στη γέφυρα Σίνι Μ'σιντ. Αρκετά ισλαμικά μνημεία, τεμένη και τείχη στη μεντίνα, χρησιμοποιούν υλικά από τα ρωμαϊκά κτίσματα.

Η μεντίνα κατασκευάστηκε πάνω σε ασβεστόλιθο. Κτίστηκε βαθμιδωτά από το κάσμπαχ μέχρι τη φτωχογειτονιά Σούικα.^[4] Η παλαιά πόλη περιβάλλεται από τις δύο πλευρές από το φαράγγι του Ρούμελ και την τρίτη από ένα γκρεμό. Γέφυρες συνδέουν τη μεντίνα με την υπόλοιπη πόλη. Παραμορφώθηκε κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας και στη συνέχεια σταδιακά κατάστραφηκε από υπερπληθυσμό και έλλειψη συντήρησης. Η μεντίνα έχει πλούσια ιστορική και αρχιτεκτονική κληρονομιά, όπως τα παλιά τζαμιά, το παλάτι του Μπέη και τα σπίτια που χρονολογούνται από τον 16ο και 17ο αιώνα. Από το 1990 αποτελεί μνημείο εθνικής κληρονομιάς^[4].

Το παλάτι του Αχμέντ Μπέη είναι ένα από τα πιο σημαντικά ιστορικά μνημεία. Κατασκευάστηκε την περίοδο 1826 με 1835 από τον Αχμέντ Μπέηη Χατζ, ήρωα της αντίστασης έναντι των αποικιοκρατών στην ανατολική Αλγερία. Έχει εμβαδό 5.600 τετραγωνικά μέτρα. Το παλάτι ξεχωρίζει εξαιτίας του μαυριτανικού μπαρόκ ύφους του και έχει επιρροές από άλλα ευρωπαϊκά και ανατολίτικα ρεύματα^[5]. Ο μπέης κατά τη διάρκεια του χατζ γοητεύθηκε από την αρχιτεκτονική των πόλεων από τις οποίες περνούσε. Πολύχρωμα κεραμικά διακοσμούν τους τοίχους και αναπαριστούν αρκετές αραβικές πόλεις^[6]. Τα κτίρια του παλατιού περιβάλλουν τρεις κήπους και τρεις διαδρόμους. Μια πτέρυγα του παλατιού ήταν χαρέμι.

Το θέατρο της περιοχής της Κωνσταντίνης κτίστηκε την περίοδο 1861-1883 σε στυλ ιταλικής όπερας εκεί που στο παρελθόν βρισκόταν ο στρατώνας των γενίτσαρων. Είναι το πρώτο μεγάλο κτίσμα που κατασκεύασαν οι Γάλλοι, όπως και το μνημείο για τους πεσόντες στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.