Κωνστάντιος Α΄ Χλωρός
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Κωνστάντιος Α΄ Χλωρός | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Flavius Valerius Constantius (Λατινικά) |
| Γέννηση | 250[1] Δαρδανία |
| Θάνατος | 25 Ιουλίου 306 Εβόρακον |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Παρατσούκλι | Herculius και Chlorus |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Θρησκεία | Θρησκεία στην αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αγία Ελένη Φλαβία Μαξιμιανή Θεοδώρα |
| Τέκνα | Άγιος Κωνσταντίνος[2][3] Φλαβία Ιουλία Κωνσταντία Αναστασία Ευτροπία η Νεότερη Ιούλιος Κωνστάντιος Φλάβιος Δαλμάτιος[4] Flavius Hannibalianus |
| Γονείς | Flavius Eutropius και Μαξιμιανός και Claudia Crispina |
| Οικογένεια | Κωνσταντίνεια Δυναστεία |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος αυτοκράτορας (305–306) Ρωμαίος συγκλητικός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φλάβιος Βαλέριος Κωνστάντιος ή Κωνστάντιος Α΄ (Gaius Flavius Valerius Constantius, 31 Μαρτίου 250 - 25 Ιουλίου 306) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 293 έως το 306, κυρίως γνωστός ως Κωνστάντιος Χλωρός χάρη στους βυζαντινούς ιστορικούς που του έδωσαν το προσωνύμιο «Χλωρός» (Chlorus) δηλαδή «Ο Χλωμός», λόγω του χλωμού του προσώπου[5]. Ήταν ο πατέρας του Μεγάλου Κωνσταντίνου και ιδρυτής της Δυναστείας του Κωνσταντίνου.
Ως καίσαρας εκστράτευσε εκτενώς κατά μήκος των συνόρων του Ρήνου, νικώντας τους Αλαμαννούς και τους Φράγκους. Όταν έγινε Αύγουστος το 305, ο Κωνστάντιος ξεκίνησε επιτυχημένη τιμωρητική εκστρατεία εναντίον των Πίκτων.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καταγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πατέρας του Κωνστάντιου ήταν ο Ευτρόπιος (Eutropius), γόνος ευγενών από την επαρχία της Δαρδανίας και μητέρα του η Κλαυδία (Claudia), ανιψιά των αυτοκρατόρων Κλαυδίου Β΄ και Κουιντίλλου. Ωστόσο, ιστορικοί αμφισβητούν τo κύρος της καταγωγής του, θεωρώντας το πλασματικό και προϊόν του εγγονού του, Κωνσταντίνου Β΄.
Η εξέλιξή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επί Kάρου ήταν κυβερνήτης της Δαλματίας και λέγεται ότι ο Κάρος τον υιοθέτησε στη θέση του γιου του, Καρίνου. Το 293 ο Διοκλητιανός δημιούργησε το σύστημα της Τετραρχίας, διαιρώντας τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σε Ανατολικό και Δυτικό τμήμα. Ο Διοκλητιανός έγινε Αύγουστος στο Ανατολικό τμήμα της αυτοκρατορίας με τον Γαλέριο ως Καίσαρά του, ενώ παράλληλα ο Κωνστάντιος διορίστηκε Καίσαρας στο Δυτικό τμήμα, το οποίο ανέλαβε ως Αύγουστος ο Μαξιμιανός. Την ίδια χρονιά χώρισε την πρώτη του γυναίκα, την Ελένη, την μετέπειτα Αγία Ελένη, με την οποία είχε ένα γιο, τον Κωνσταντίνο Α' που έγινε ο Άγιος Κωνσταντίνος και νυμφεύθηκε τη θετή κόρη του Μαξιμιανού, τη Θεοδώρα, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά. Ο χωρισμός έγινε κατόπιν συναινέσεως της Αγίας Ελένης επειδή η ίδια δεν ήταν αριστοκρατικής καταγωγής ενώ σύμφωνα με τα τότε Ρωμαϊκά έθιμα ο Καίσαρας θα έπρεπε να έχει γυναίκα αναλόγου αριστοκρατικής καταγωγής. Εξάλλου όντας Καίσαρας ο Κωνστάντιος θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ τους καταδιωκόμενους τότε χριστιανούς.
Του δόθηκε ο έλεγχος των επαρχιών της Βρετανίας, της Γαλατίας και της Ισπανίας. Τότε νίκησε τις δυνάμεις του Καραούσιου που είχε αυτοανακηρυχθεί αυτοκράτορας στη Βρετανία 6 χρόνια νωρίτερα κοντά στη Βορονία της Γαλατίας (τη σημερινή Βουλώνη (Boulogne) της Γαλλίας). Το 296 Ο Καραούσιος σκοτώθηκε από τον Αλλέκτο που πήρε τον έλεγχο της Βρετανίας και ο Ασκληπιόδοτος, απεσταλμένος του Κωνστάντιου, κατέκτησε το νησί. Ο σφετεριστής ηττήθηκε, σκοτώθηκε και ο ρωμαϊκός έλεγχος αποκαταστάθηκε. Την ίδια χρονιά ο Κωνστάντιος Χλωρός πολέμησε τους Αλεμάνους στην ανατολική Γαλατία και τους νίκησε στο σημερινό Windisch της Ελβετίας. Έτσι κατάφερε να ενισχύσει την άμυνα στα παραρήνια εδάφη.
Η ανάρρηση στο θρόνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 305 ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός παραιτήθηκαν από το αξίωμα τους ως συναυτοκράτορες λόγω της προβληματικής υγείας του Διοκλητιανού, συνεπώς οι Καίσαρες Κωνστάντιος και Γαλέριος, έγιναν συν-αυτοκράτορες σε Δύση και Ανατολή αντίστοιχα. Οι νέοι Καίσαρες ήταν ο Φλάβιος Βαλέριος στη Δύση και ο Μαξιμίνος Β΄ στην Ανατολή. Ο Κωνσταντίνος και ο Μαξέντιος ήταν πλέον filii Augustorum (υιοί αυτοκρατόρων) και ήλπιζαν να τους διαδεχτούν στο μέλλον. Ο Κωνσταντίνος ακολουθούσε τον πατέρα του στις εκστρατείες του σε Γαλατία και Βρετανία.
Το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένα χρόνο αργότερα, το 306 ο Κωνστάντιος Χλωρός πέθανε στο Eboracum της Βρετανίας (σημερινό Γιορκ της Αγγλίας). Τότε ο Κωνσταντίνος ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας από το στρατό.
Χριστιανικός θρύλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ορισμένα κείμενα του Ευσέβιου σχετικά με τη ζωή του Κωνσταντίνου του Μέγα αναφέρουν ότι ο Χλωρός ήταν Χριστιανός, παρά το γεγονός ότι προσποιούνταν ότι ήταν ειδωλολάτρης. Επίσης κατά την περίοδο που ήταν Καίσαρας επί Διοκλητιανού δεν πήρε θέση στους διωγμούς εναντίον των Χριστιανών. Η σύζυγός του, η Αγία Ελένη αναφέρεται ότι είναι αυτή η οποία βρήκε τον Τίμιο Σταυρό του Ιησού Χριστού.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Timothy Barnes: (Αγγλικά) The New Empire of Diocletian and Constantine. Harvard University Press. 5 Φεβρουαρίου 1982. σελ. 35. ISBN-10 0-674-61126-8.
- ↑ Alexander Lovyagin: «Константин Великий» (Ρωσικά)
- ↑ «Константин Великий (Гай Флавий Валерий)» (Ρωσικά)
- ↑ «Dalmatius» (Ρωσικά)
- ↑ William Tooke, William Beloe, Robert Nares, A new and general biographical dictionary, σελ. 69, G. G. and J. Robinson (1798)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Προκάτοχος: Μαξιμιανός και Διοκλητιανός (στην ανατολή) |
Αυτοκράτορας της Ρώμης Συναυτοκράτορας: συναυτοκράτορες: Γαλέριος 305-306 |
Διάδοχος: Φλάβιος Βαλέριος Σεβήρος και Γαλέριος (στην ανατολή) |
|