Κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1950

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δεύτερη κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα
Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού15 Απριλίου 1950
Ημερομηνία διάλυσης21 Αυγούστου 1950
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΠαύλος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΝικόλαος Πλαστήρας
Συνολικός αριθμός Μελών25
Συμμετέχοντα κόμματαΕΠΕΚ, Κόμμα Φιλελευθέρων, Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου[1]
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμαΚυβέρνηση συνασπισμού υπό την ηγεσία του ΕΠΕΚ
136 / 250 (54%)
Αξιωματική ΑντιπολίτευσηΛαϊκόν Κόμμα
Ιστορία
Απερχόμενες εκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1950
Θητεία νομοθετικού σώματος30 Μαρτίου 1950 - 30 Ιουλίου 1951 Α΄ Κοινοβουλευτική περίοδος[2]
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Μάρτιος 1950
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Αύγουστος 1950

Η Κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1950 (Απρίλιος – Αύγουστος 1950), σχηματίστηκε μετά την αποτυχία της προηγούμενης κυβέρνησης Βενιζέλου να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή. Την νέα κυβέρνησης, υπό την ηγεσία του αρχηγού της ΕΠΕΚ, Νικολάου Πλαστήρα, στήριξαν τα κόμματα του Κέντρου, Κόμμα Φιλελευθέρων και το Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό, τα οποία έλαβαν και τα ανάλογα της εκλογικής τους δύναμης, υπουργεία. Στις προγραμματικές του δηλώσεις ο νέος Πρωθυπουργός τόνιζε τον συμφιλιωτικό χαρακτήρα της κυβέρνησής του και την προσπάθεια επούλωσης των πληγών του εμφυλίου πολέμου:«..Η Κυβέρνησις του Κέντρου της οποίας προΐσταμαι θα εκπληρώσει όλας της τας υποσχέσεις με σταθερότητα αλλά και με γοργόν ρυθμόν. Και μεταξύ αυτών πρώτην θέσιν κατέχει εις την εκτίμησιν και εμού και των συνεργατών μου η ειρήνευσις των Ελλήνων…. Οι πολίται όλων των αποχρώσεων καλούνται να εμπιστευθούν εις το κράτος την ασφάλειάν των και την αποκατάστασιν του δικαίου όπου χρειάζεται. Εν τη εφαρμογή της πολιτικής Λήθης η Κυβέρνησις απεφάσισεν ήδη να καταργήση την Μακρόνησον ως στρατόπεδον πολιτικών κρατουμένων ….. Καλώ ολόκληρον τον ελληνικόν λαόν εις συναγερμόν ημερώσεως , εργασίας και χαράς….» [3]
Ο Πλαστήρας όμως, δεν ήταν αρεστός σε αρκετούς κύκλους, κυρίως ανάμεσα στους Αμερικανικούς. Ο στρατηγός Βαν Φλιτ, φεύγοντας από την Ελλάδα, τον Ιούλιο του 1950 εξέφρασε την άποψη (μέσω επιστολής στον βασιλιά) ότι, «...Εφόσον φοβόμαστε γενικό πόλεμο, εξαιτίας της Κορέας, η κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου ασφαλής με την παρούσα κυβέρνηση Πλαστήρα. Σε περίπτωση διεθνών περιπλοκών η κυβέρνηση αυτή θα αποτελέσει ουσιαστικά μια πέμπτη φάλαγγα του εχθρού. Οι ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας έχουν αρχίσει ραγδαίως να αποσυντίθενται. Τέλος, νομίζω ότι την κατάσταση θα έσωζε μόνο μια κυβέρνηση υπό τον στρατάρχη Παπάγο...»,[4] προετοιμάζοντας έτσι την επόμενη πολιτική λύση.

Ο ίδιος ο Πλαστήρας επιβεβαίωσε σε ομιλία του, στην Τήνο, στις 15 Αυγούστου, τις δυσχέρειες που αντιμετώπιζε στην διακυβέρνηση της χώρας: « Δυστυχώς κύριοι, η ειρήνευσις είναι αδύνατος υπό την παρούσαν σύνθεσιν της κυβερνήσεως. Οι μετ’ εμού κυβερνώντες δεν συμφωνούν μαζί μου. Η σύνθεσις επομένως της κυβερνήσεως δεν μου επιτρέπει να εφαρμόσω τα εξαγγελθέντα υπ’ εμού μέτρα…. Εάν είχον την πλειοψηφίαν ή εάν την αποκτήσω και σχηματίσω ομοιογενή κυβέρνησιν η πρώτη διαταγή μου θα είναι η κατάργησις της θανατικής ποινής . Η Δευτέρα η επιβολή ευρύτατης επιείκιας.» [5] Φυσικά, μετά από τέτοια δήλωση, το Κόμμα Φιλελευθέρων, δεν μπορούσε πάρει να άρει την υποστήριξή του στην κυβέρνηση, και να οδηγήσει τον Πλαστήρα σε παραίτηση.

Οι Πλαστήρας και Παπανδρέου σε εκδήλωση της Βασιλικής Χωροφυλακής


Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[6]

- παραιτήθηκε στις 5 Ιουλίου 1950
  • «Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου : Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ»: Λουκάς Σακελλαρόπουλος - Κόμμα Φιλελευθέρων
  • «Επί του Συντονισμού υπουργός» : Εμμανουήλ Τσουδερός - ΕΠΕΚ
  • «Επί των Εξωτερικών υπουργός» : προσωρινά, Νικόλαος Πλαστήρας
  • «Επί των Εξωτερικών Μόνιμος υφυπουργός» : Ιωάννης Πολίτης -εξωκοινοβουλευτικός
  • «Επί του Τύπου και Πληροφοριών υφυπουργός» : προσωρινά, Νικόλαος Πλαστήρας
  • «Επί των Εσωτερικών υπουργός» : Γεώργιος Παπανδρέου
- αντικαταστάθηκε στις 5 Ιουλίου από τον Πέτρο Γαρουφαλιά
- αντικαταστάθηκε στις 5 Ιουλίου από τον Γεώργιο Παπανδρέου
- παραιτήθηκε στις 19 Απριλίου
- αντικαταστάθηκε στις 8 Μαΐου από τον Λεωνίδα Σπαή - ΕΠΕΚ
  • «Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου : Επί των Ναυτικών υφυπουργός» : Λέων Μακκάς - Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου
  • «Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου : Επί της Αεροπορίας υφυπουργός» : Μανούσος Βολουδάκης - Κόμμα Φιλελευθέρων
- αντικαταστάθηκε στις 8 Μαΐου από τον Παυσανία Κατσώτα - Κόμμα Φιλελευθέρων
- αντικαταστάθηκε στις 7 Αυγούστου από τον Λεωνίδα Ιασωνίδη - Κόμμα Φιλελευθέρων

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Πρόσκαιρη ονομασία (για την κάθοδο στις εκλογές του 1950) του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Γ. Παπανδρέπου :«...επροτιμήσαμεν, επειδή και άλλα κόμματα φέρουν τον τίτλο του Σοσιαλιστικού, εκείθεν του Έθνους ευρισκόμενα, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, να δώσωμεν ως τίτλον το όνομα του αρχηγού του κόμματος». Κατερίνα Δέδε: «Η ανάδυση του Κέντρου στην μεταπολεμική Ελλάδα...», σελ. 117»
  2. ↑ http://www.ipet.gr/vouli/periodoi.html#6
  3. ↑ «1950-52. Δεξιά και αριστερά τορπιλίζουν την προσπάθεια εθνικής συμφιλίωσης του κεντρώου Πλαστήρα». 1950-52. Δεξιά και αριστερά τορπιλίζουν την προσπάθεια εθνικής συμφιλίωσης του κεντρώου Πλαστήρα - Εφημερίδα Ημερήσια Ημαθίας. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2020. 
  4. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (16 Ιανουαρίου 2000). «rizospastis.gr - Πλαστήρας και Παπάγος». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2020. 
  5. ↑ «1950-52. Δεξιά και αριστερά τορπιλίζουν την προσπάθεια εθνικής συμφιλίωσης του κεντρώου Πλαστήρα». 1950-52. Δεξιά και αριστερά τορπιλίζουν την προσπάθεια εθνικής συμφιλίωσης του κεντρώου Πλαστήρα - Εφημερίδα Ημερήσια Ημαθίας. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2020. 
  6. ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», http://www.ggk.gov.gr/?p=1109
π • σ • ε Κυβερνήσεις της Ελλάδας (1922 - 1950)
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κυβέρνηση_Νικολάου_Πλαστήρα_1950&oldid=9849893"