Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη 1877
.svg) | |
| 5η κυβέρνηση Κανάρη | |
 | |
| Ημερομηνία σχηματισμού | 26 Μαΐου 1877 |
|---|---|
| Ημερομηνία διάλυσης | 11 Ιανουαρίου 1878 |
| Πρόσωπα και δομές | |
| Αρχηγός Κράτους | Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας |
| Πρόεδρος Κυβέρνησης | Κωνσταντίνος Κανάρης μέχρι το θάνατό του, στις 2 Σεπτεμβρίου 1877 |
| Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης | Υπουργικό συμβούλιο |
| Συνολικός αριθμός Μελών | 7 |
| Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | Οικουμενική κυβέρνηση |
| Ιστορία | |
| Εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1875 |
| Θητεία νομοθετικού σώματος | 11 Αυγούστου 1875 - 14 Ιουλίου 1879 (Ζ' κοινοβουλευτική περίοδος) |
| Προηγούμενη | Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1877 |
| Διάδοχη | Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου Ιανουαρίου 1878 |
Η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη 1877 - ( Μάιος 1877 - Ιανουάριος 1878) ήταν οικουμενική κυβέρνηση (για την ακρίβεια η δεύτερη οικουμενική κυβέρνηση του ελληνικού κράτους [1]) με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Κανάρη, πρόσωπο σεβαστό από όλες τις πολιτικές παρατάξεις.
Με αυτήν τη λύση, ξεπεράστηκε (προσωρινά), το πρόβλημα της εναλλαγής κυβερνήσεων λόγω έλλειψης απόλυτης πλειοψηφίας αλλά και αντιμετωπίστηκαν από κοινού τα θέματα που προέκυπταν (η συμμετοχή της Ελλάδας ή μη) από τον νέο Ρωσοτουρκικό πόλεμο.
Συγκεκριμένα, με το ξέσπασμα του Ρωσο-τουρκικού πολέμου ο ελληνικός λαός πήρε αμέσως θέση, ζητώντας την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο κατά της Τουρκίας. Κάθε μέρα γίνονταν ογκώδεις (για τα μέτρα της εποχής) συγκεντρώσεις στην Αθήνα, στους Στύλους του Ολυμπίου Διός που παρακινούσαν την κυβέρνηση Κουντουριώτη να κηρύξει τον πόλεμο στην Τουρκία. Στο συλλαλητήριο μάλιστα που έγινε στις 22 Μαΐου 1877 και συγκεντρώθηκαν 10.000 πολίτες, βγήκε ψήφισμα το οποίο απαιτούσε : να σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας, και αυτή η κυβέρνηση να διοργανώσει και να προπαρασκευάσει στρατιωτικά τη χώρα, ώστε να συμμετάσχει στον πόλεμο. Η εκλεγμένη από το συλλαλητήριο αντιπροσωπεία, μάλιστα, επέδωσε το ψήφισμα σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς οι οποίοι απάντησαν θετικά στα αιτήματα. Στις 23 και 24 Μαΐου, οι πολιτικοί αρχηγοί διαβουλεύτηκαν και αποφάσισαν την συγκρότηση «οικουμενικής κυβέρνησης» και μάλιστα αποφάσισαν να προτείνουν την πρωθυπουργία στον Κωνσταντίνο Κανάρη.[2]
Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Κανάρη στις 2 Σεπτεμβρίου του 1878, όλοι οι υπουργοί υποβάλλουν αμέσως τις παραιτήσεις τους, και εγχειρίζουν στον Γεώργιος υπομνήματα με τις πολιτικές προτάσεις τους. Ο βασιλιάς όμως, τους παροτρύνει να παραμείνουν στα υπουργεία τους και να εκλέξουν αυτοί μεταξύ τους πρωθυπουργό, τον οποίον αυτομάτως θα δεχόταν και ο ίδιος. Έτσι, μέχρι και την πτώση της κυβέρνησης, οι υπουργοί πρωθυπουργεύουν εναλλάξ.
Συν τω χρόνω, και βλέποντας ο ελληνικός λαός ότι η οικουμενική κυβέρνηση δεν οδηγεί την χώρα σε πόλεμο, αλλά αρκείται στο να συντάσσει ήσσονος σημασίας νομοσχέδια, αρχίζει να διαμαρτύρεται και πάλι.
Η πτώση της κυβέρνησης συνέβη έπειτα από διαφωνία με τον Γεώργιο για την συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο. Ο Γεώργιος θέλοντας να συμμετάσχει η Ελλάδα στο πλευρό της Ρωσίας, έδωσε εντολή στον υπουργό των στρατιωτικών να ενισχύσει και να κινητοποιήσει τα στρατεύματα που βρίσκονταν στα ελληνο-τουρκικά σύνορα. Ο Ζυμβρακάκης όμως, αντίθετος με αυτήν την πολιτική, υπέβαλλε την παραίτησή του και τις επόμενες μέρες ακολούθησαν και οι παραιτήσεις των υπολοίπων.[3]
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» («Πρωθυπουργός»): Κωνσταντίνος Κανάρης
- «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Χαρίλαος Τρικούπης
- «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Αλέξανδρος Κουμουνδούρος
- «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Επαμεινώνδας Δεληγιώργης
- «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: αντισυνταγματάρχης Χαράλαμπος Ζυμβρακάκης
- «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Θρασύβουλος Ζαΐμης
- «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Θεόδωρος Δηλιγιάννης
- «Επί των Ναυτικών υπουργός»: αντιναύαρχος Κωνσταντίνος Κανάρης
- στις 7 - 9 - 1877 ανέλαβε το υπουργείο, ο Χαράλαμπος Ζυμβρακάκης
Παραπομπές - Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Θ. Βελλιανίτης: «Η πρώτη καταρτισθείσα εν Ελλάδι Οικουμενική Κυβέρνησις είναι η της 11ης Οκτωβρίου 1862, ήτοι η της επομένης της εκθρονίσεως του Βασιλέως Οθωνος.»... «Η τοιαύτη Κυβέρνησις δεν έλαβε το όνομα τούτο τότε. Το όνομα τούτο εδόθη εις την δευτέραν κυβέρνησιν συνασπισμού γενομένην κατόπιν της εκφρασθείσης επιθυμίας του λαού κατά την 22αν Μαίου 1877 δι' ογκώδους συλλαλητηρίου εν τω Παναθηναικώ Σταδίω περί κοινοπραξίας των αρχηγών των κομμμάτων...» εφημ. Εμπρός, φύλλο της 3/12/1926
- ↑ Τρύφωνος Ε. Ευαγγελίδου: «Τα μετά τον Όθωνα : ήτοι ιστορία της μεσοβασιλείας και της βασιλείας Γεωργίου του Α'. (1862-1898)», σελ. 389 - 392
- ↑ Ανδρέας Δημητρόπουλος, «Οι ελληνικές κυβερνήσεις: 1843 - 2004», σελ. 44
- ↑ ΦΕΚ Α/41 1877, ΦΕΚ Α/74 1877
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με μια Κυβέρνηση χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
.svg){kind=small}