Κυβέρνηση Κίτσου Τζαβέλλα 1847

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κυβέρνηση Κίτσου Τζαβέλλα
Συνταγματική Μοναρχία
Ημερομηνία σχηματισμού5 Σεπτεμβρίου 1847
Ημερομηνία διάλυσης8 Μαρτίου 1848
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΌθων
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΚίτσος Τζαβέλλας
Αριθμός Υπουργών6
Πρώην Υπουργοί
(Θάνατος/παραίτηση/αποπομπή)
0
Συνολικός αριθμός Μελών6
Συμμετέχοντα κόμματαΓαλλικό κόμμα
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμαδιορισμένη
Ιστορία
Απερχόμενες εκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1847
Θητεία νομοθετικού σώματος28 Ιουλίου 1847 - 22 Ιουλίου 1850 (Β' Κοινοβουλευτική περίοδος)
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Ιωάννη Κωλέττη 1847
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Γεωργίου Κουντουριώτη 1848

Η Κυβέρνηση Κίτσου Τζαβέλλα του 1847 ήταν διάδοχη της κυβέρνησης του Ιωάννη Κωλέττη μετά τον θάνατο του τελευταίου, διορισμένη από τον βασιλιά Όθωνα, ο οποίος προέκρινε για τη θέση του πρωθυπουργού (αν και επρόκειτο για αναλφάβητο) τον υπασπιστή του και υπουργό των Στρατιωτικών Κίτσο Τζαβέλλα.
Η αδυναμία διαχείρισης των κυβερνητικών θεμάτων από τον Κίτσο Τζαβέλλα έφθινε σταδιακά τη δύναμη της κυβέρνησης, [1] μέχρι που στις 8 Μαρτίου 1848 οδηγήθηκε σε παραίτηση.
Ο βασιλιάς Όθωνας την αντικατέστησε με την εξωκοινοβουλευτική κυβέρνηση του Γεώργιου Κουντουριώτη.


Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • «Επί των Εξωτερικών και του Βασιλικού Οίκου γραμματεύς της Επικράτειας»: Γεώργιος Γλαράκης
  • «Επί των Εσωτερικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Ρήγας Παλαμήδης
  • «Επί των Οικονομικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Νικόλαος Κορφιωτάκης
  • «Επί των Στρατιωτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Κίτσος Τζαβέλλας
  • «Επί της Δικαιοσύνης γραμματεύς της Επικράτειας»: Κωνσταντίνος Θ. Κολοκοτρώνης
  • «Επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως γραμματεύς της Επικράτειας»: Γεώργιος Γλαράκης
  • «Επί των Ναυτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Δημήτριος Βούλγαρης


Λειτουργία της κυβέρνησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα σημαντικότερα ζητήματα της περιόδου για την κυβέρνηση ήταν η καταστολή των κατά τόπους αντάρτικων και ληστρικών κινημάτων που λυμαίνονταν την ύπαιθρο, και η επιτυχής διαχείριση του «επεισοδίου Μουσούρου», διπλωματικού επεισοδίου μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Τα κυβερνητικά στρατεύματα κατάφεραν να εξουδετερώσουν κάποια αντάρτικα σώματα αλλά όχι ριζικά, ούτε επίσης όλα, και το «Επεισόδιο Μουσούρου» έληξε με τουρκική διπλωματική νίκη.[3]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος: «Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 843-2004»,http://www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=842
  2. (ΦΕΚ Α28/1847)
  3. Τρύφων Ευαγγελίδης, «Ιστορία του Όθωνος, βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862)», Αθήνα 1893, σελ.380 - 382