Κυβέρνηση Αντωνίου Κριεζή 1849
.svg) | |
| Συνταγματική Μοναρχία | |
 | |
| Ημερομηνία σχηματισμού | 12 Οκτωβρίου 1849 |
|---|---|
| Ημερομηνία διάλυσης | 14 Μαΐου 1854 |
| Πρόσωπα και δομές | |
| Αρχηγός Κράτους | Όθων |
| Πρόεδρος Κυβέρνησης | Αντώνιος Κριεζής |
| Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | Διορισμένη από τον βασιλιά |
| Ιστορία | |
| Εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1853 |
| Απερχόμενες εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1850 |
| Θητεία νομοθετικού σώματος | 30 Οκτωβρίου 1850 - 27 Οκτωβρίου 1853 (Γ' Κοινοβουλευτική περίοδος) 30 Οκτωβρίου 1853 - 29 Οκτωβρίου 1856 (Δ' Κοινοβουλευτική περίοδος) |
| Προϋπολογισμοί | εσόδων έτους 1854: 17.710.925 δρχ. εξόδων έτους 1854: 19.430.358 δρχ.[1] |
| Προηγούμενη | Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη 1848 |
| Διάδοχη | Κυβέρνηση Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου 1854 |
Η Κυβέρνηση Αντωνίου Κριεζή 1849 ( Δεκέμβριος 1849 - Μάιος 1854) με πρωθυπουργό τον Μεγάλο Αυλάρχη της Βασιλικής Αυλής, Αντώνιο Κριεζή διατηρήθηκε στην εξουσία για περίπου 4,5 χρόνια.
Όντας καθαρά «αυλική» κυβέρνηση[2], ελεγχόταν από τον Όθωνα[3] σε τέτοιο βαθμό, ώστε αυτός να ρυθμίζει και τις τελευταίες λεπτομέρειες του κυβερνητικού έργου.[4].
Διεξήγαγε και κέρδισε, κάτω από έντονες διαμαρτυρίες της αντιπολίτευσης, δύο Βουλευτικές Εκλογές (αυτές του 1850, και του 1853) για να παυθεί τελικά από τον βασιλιά κατά απαίτηση Αγγλίας και Γαλλίας.
Στο ίδιο άλλωστε πλαίσιο εντάσσεται και η επιβολή αντικατάστασής της στις 14 Μαΐου 1854 από την Κυβέρνηση Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, ηγέτη του αγγλόφιλου κόμματος.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Πρωθυπουργός» ή και («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» : Αντώνιος Κριεζής
- «Επί των Εξωτερικών και του Βασιλικού Οίκου γραμματεύς της Επικράτειας»: Αναστάσιος Λόντος
- - αντικαταστάθηκε στις 23 - 7 - 1850 από τον Πέτρο Δηλιγιάννη
- «Επί των Εσωτερικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Γεωργαντάς Νοταράς
- «Επί των Οικονομικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Ζηνόβιος Βάλβης
- - αντικαταστάθηκε στις 10 - 5 - 1850 από τον Αναστάσιος Λόντο
- - αντικαταστάθηκε στις 4 - 8 - 1850 από τον Δημήτριο Χρηστίδη
- «Επί των Στρατιωτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Ιωάννης Στάικος
- - αντικαταστάθηκε στις 4 - 8 - 1850 από τον μέχρι τότε υπασπιστή του Βασιλιά, συνταγματάρχη Σπυρίδωνα Σπύρο Μήλιο
- «Επί της Δικαιοσύνης γραμματεύς της Επικράτειας»: Ζηνόβιος Βάλβης
- - αντικαταστάθηκε στις 10 - 5 - 1850 από τον Νικόλαο Χρυσόγελο
- - αντικαταστάθηκε στις 4 - 8 - 1850 από τον Ανδρόνικο Πάικο
- «Επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως γραμματεύς της Επικράτειας»: Νικόλαος Χρυσόγελος
- - αντικαταστάθηκε στις 4 -8 -1850 από τον Νικόλαο Κορφιωτάκη
- «Επί των Ναυτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Αντώνιος Κριεζής
σύνθεση υπουργικού συμβουλίου μετά τον ανασχηματισμό της 24ης Μαΐου 1851[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Επί των Εξωτερικών και του Βασιλικού Οίκου γραμματεύς της Επικράτειας»: Ανδρόνικος Πάικος
- «Επί των Εσωτερικών γραμματεύς της Επικράτειας»: υποστράτηγος Ιωάννης Μελετόπουλος
- «Επί των Οικονομικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Δημήτριος Χρηστίδης
- «Επί των Στρατιωτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Σπυρίδων Σπυρομήλιος
- «Επί της Δικαιοσύνης γραμματεύς της Επικράτειας»: Ιωάννης Δαμιανός
- «Επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως γραμματεύς της Επικράτειας»: Παναγιώτης Βάρβογλης
- «Επί των Ναυτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Αντώνιος Κριεζής
σύνθεση υπουργικού συμβουλίου το έτος 1852[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Επί των Εξωτερικών και του Βασιλικού Οίκου γραμματεύς της Επικράτειας»: Ανδρόνικος Πάικος
- «Επί των Εσωτερικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Ανδρέας Δανόπουλος
- - αντικαταστάθηκε στις 10 - 7 - 1852 από τον Ρήγα Παλαμήδη
- «Επί των Οικονομικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Δημήτριος Χρηστίδης
- «Επί των Στρατιωτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Σπυρίδων Σπυρομήλιος
- «Επί της Δικαιοσύνης γραμματεύς της Επικράτειας»: Κωνσταντίνος Προβελέγγιος
- - αντικαταστάθηκε στις 10 - 7 - 1852 από τον Ανδρόνικο Πάικο
- «Επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως γραμματεύς της Επικράτειας»: Σταύρος Βλάχος
- «Επί των Ναυτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Αντώνιος Κριεζής
σύνθεση υπουργικού συμβουλίου ετών 1853 - 1854[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Επί των Εξωτερικών και του Βασιλικού Οίκου γραμματεύς της Επικράτειας»: Ανδρόνικος Πάικος
- «Επί των Εσωτερικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Ιωάννης Αμβροσιάδης
- «Επί των Οικονομικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Κωνσταντίνος Προβελέγγιος
- «Επί των Στρατιωτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Σκαρλάτος Σούτσος
- «Επί της Δικαιοσύνης γραμματεύς της Επικράτειας»: Σπυρίδων Πηλλήκας
- «Επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως γραμματεύς της Επικράτειας»: Σταύρος Βλάχος
- «Επί των Ναυτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Αντώνιος Κριεζής
Γεγονότα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η όξυνση των σχέσεων της Ελλάδας με τη Μεγάλη Βρετανία ήταν το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου. Η απαρέσκεια της αγγλικής διπλωματίας για την ενίσχυση της εξουσίας του Όθωνα, παρά και ενάντια στην ύπαρξη Συντάγματος - που ακολούθησε την περίοδο μετά τον θάνατο του Ιωάννη Κωλέττη, εκφράστηκε με διάφορους τρόπους και διάφορες απαιτήσεις, σημαντικότερες των οποίων ήταν η «Υπόθεση Πατσίφικο» (γνωστά και ως «Παρκερικά») και η εμφάνιση του αγγλικού πολεμικού στόλου υπό τον ναύαρχο Πάρκερ, στον Πειραιά, τον Ιανουάριο του 1850 με τα οποία απέκλεισαν την πρωτεύουσα. Ο Όθων ζήτησε τη μεσολάβηση της Γαλλίας και της Ρωσίας. Η επέμβαση αυτών των χωρών οδήγησε στην αναστολή του αποκλεισμού, αλλά και της σύλληψης ελληνικών εμπορικών πλοίων στην οποία είχαν προχωρήσει οι Βρετανοί, τον Φεβρουάριο του 1850, όταν ο έκτακτος απεσταλμένος της Γαλλίας, βαρόνος Γκρο, ήρθε στην Αθήνα για συνομιλίες με τον τότε Άγγλο πρέσβυ Τόμας Γουάις. [8]
Στις 12 Ιουνίου του 1850 υπογράφηκε μεταξύ του υπουργού των Εξωτερικών Αναστάσιου Λόντου και του Ρώσου πρεσβευτή στην Ελλάδα φον Περσιάνι, (για την ακρίβεια μεταξύ του «Βασιλέα των Ελλήνων» και του «Αυτοκράτορα Πασών των Ρωσιών») μια πολύ σημαντική «συνθήκη Εμπορίου και Ναυτιλίας». Η συνθήκη αυτή, καταργούσε δασμούς και τελωνειακούς φόρους στα εμπορικά καράβια (και στα εμπορεύματα που αυτά μετέφεραν), των δύο χωρών όταν ελλιμενίζονταν σε οποιοδήποτε λιμάνι των δυο κρατών και γενικώς θα απολάμβαναν όλες τις παροχές και διευκολύνσεις σαν να βρίσκονταν στη χώρα τους. Επίσης, οι δυο χώρες μπορούσαν να διατηρούν Προξένους ή Υποπροξένους στα λιμάνια της άλλης χώρας, οι οποίοι θα φρόντιζαν για το συμφέρον των ομοεθνών τους και θα χειρίζονταν τις προκύπτουσες εμπορικές παρεξηγήσεις ή διαφωνίες.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ ψηφίστηκε από τη Βουλή και τη Γερουσία τον Οκτώβριο του 1853 (ΦΕΚ Α/36 1853)
- ↑ "η σχηµατισθείσα βουλή ήτο βουλή κατ'εξοχήν βασιλοφρόνων", Γεώργιος Κ. Ασπρέας, Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος, 1821-1928, Αθήνα 1930, τόμ. Α', σελ.220
- ↑ "...όστις είχεν εις τας χείρας του συγκεντρώσει πάσαν την πολιτικήν και στρατιωτικήν διεύθυνσιν των πραγµάτων και της τολµηράς αντιθέσεως κατά των δυο δυτικών Δυνάµεων. Οι Υπουργοί συνέβαινε να αγνοούν τα γενόµενα και τα προπαρασκευαζόµενα και μόνον ο Κριεζής της απολύτου εµπιστοσύνης του Βασιλέως, συνειργάζετο µετ'αυτού, ως και ο υπουργός των στρατιωτικών Σούτσος.", Γεώργιος Κ. Ασπρέας, Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος, 1821-1928, Αθήνα 1930, τόμ. Α', σελ.227-228
- ↑ Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος, Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004, Αθήνα 2004, σελ.9
- ↑ ΦΕΚ Α43/1849, ΦΕΚ Α21/1850, ΦΕΚ Α22/ 1850, ΦΕΚ Α23/1850
- ↑ ΦΕΚ Α 14/1851
- ↑ ΦΕΚ Α/33 1853
- ↑ Τρύφων Ε. Ευαγγελίδης, «Ιστορία του Όθωνος, Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862)», σελ. 400 - 450
.svg){kind=small}
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με μια Κυβέρνηση χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |