Κοκκινοσκουφίτσα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Κοκκινοσκουφίτσα
Ημερομηνία δημιουργίας10ος αιώνας
Θέμαimpostor
danger
ΧαρακτήρεςΚακός Λύκος και Little Red Riding Hood
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Η κοκκινοσκουφίτσα και ο λύκος σε έναν πίνακα του Καρλ Λάρσον (1881).

Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ευρωπαϊκά παραμύθια στον κόσμο και απαντά σε πολλές παραλλαγές. Οι πιο δημοφιλείς είναι η γαλλική του Σαρλ Περώ (με τίτλο "Le Petit Chaperon Rouge) του 1697, και η γερμανική των αδελφών Γκριμ (Rotkäppchen) του 1857.

Κοινή πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι ένα κορίτσι που πρέπει να μεταφέρει ένα καλάθι με τρόφιμα στην άρρωστη γιαγιά του. Στο δάσος συναντάει έναν λύκο ο οποίος με πονηριά μαθαίνει πού μένει η γιαγιά. Ο λύκος φτάνει πριν από την Κοκκινοσκουφίτσα στο σπίτι, εξαπατά και την γιαγιά ότι είναι δήθεν η εγγονή της και την καταβροχθίζει. Η Κοκκινοσκουφίτσα βρίσκει τον λύκο στο κρεβάτι μεταμφιεσμένο ως γιαγιά, και με τη σειρά της καταβροχθίζεται κι αυτή.

Προέλευση και παραλλαγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κοκκινοσκουφίτσα και ο λύκος μεταμφιεσμένος ως γιαγιά σε μια εικόνα του Gustave Dore.

Η ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας μπορεί να αναχθεί στην ιστορική προφορική παράδοση των διάφορων ευρωπαϊκών περιοχών. Ξέρουμε ότι η ιστορία δημιουργήθηκε ήδη το 14ο αιώνα στη Γαλλία.

Η εκδοχή του Σαρλ Περώ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η παλαιότερη γραπτή εκδοχή του παραμυθιού είναι το "Le Petit Chaperon Rouge, που εμφανίστηκε στη συλλογή των παραμυθιών Τα παραμύθια της μητέρας χήναςτου Σαρλ Περώ στα 1697. Η εκδοχή του Περώ είναι πολύ πιο σύντομη από την μεταγενέστερη των αδελφών Γκριμ και δεν έχει ευτυχισμένο τέλος. Ο Περώ ολοκληρώνει την αφήγηση με μια σαφή ηθική εξήγηση:

Από αυτή την ιστορία μαθαίνουμε ότι τα παιδιά, και ιδιαίτερα τα χαριτωμένα, ευγενικά και καλής οικογενείας κορίτσια, κάνουν πολύ κακό στο να ακούνε τους ξένους και δεν είναι παράξενο τότε αν ο λύκος παίρνει το δείπνο του. Τον λέω Λύκο, γιατί δεν είναι όλοι οι λύκοι του ίδιου είδους, υπάρχει ένα είδος με καλή διάθεση, που δεν είναι θορυβώδες, ούτε απεχθές, ούτε θυμωμένο, αλλά ήπιο, χρήσιμο και ευγενικό, που ακολουθεί τα νεαρά κορίτσια στο δρόμο ακόμη και μέσα στο σπίτι τους. Αλίμονο! ποιος δεν ξέρει ότι αυτοί οι ευγενικοί λύκοι μεταξύ αυτών των πλασμάτων, είναι οι πιο επικίνδυνοι!

— Le Petit Chaperon Rouge, Charles Perrault, 1697

Η εκδοχή του παραμυθιού του Περώ, η οποία συμπεριλαμβάνει τα ηθικά συμπεράσματα, μεταφράστηκε στα ιταλικά από τον Κολόντι το 1875 και περιλαμβάνονται στη συλλογή του I racconti delle fate.

Η εκδοχή των Αδελφών Γκριμ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον 19ο αιώνα οι αδελφοί Γκριμ παρουσίασαν δύο γερμανικές εκδοχές του παραμυθιού όπως τους τις αφηγήθηκαν η Jeanette Hassenpflug (17911860) και η Marie Hassenpflug (17881856). Οι Γκριμ μετέτρεψαν μία από τις δύο εκδοχές στη κύρια ιστορία, και την δεύτερη σε συνέχειά της. Η πρώτη, με τον τίτλο Rotkäppchen είχε συμπεριληφθεί στην πρώτη έκδοση της συλλογής τους Kinder - und Hausmärchen (Παιδικά και σπιτικά παραμύθια, 1812). Σε αυτή την εκδοχή, το κορίτσι και η γιαγιά της σώθηκαν από έναν κυνηγό, που ενδιαφερόταν για το δέρμα του λύκου. Στη δεύτερη ιστορία, η Κοκκινοσκουφίτσα και η γιαγιά της, χάρη στην εμπειρία που αποκτήθηκε με τον πρώτο λύκο, κατάφεραν να εξαπατήσουν και να σκοτώσουν τον άλλον.

Οι Γκριμ συνέχισαν να επανεξετάζουν την ιστορία σε νεότερες εκδόσεις. Η πιο γνωστή είναι η τελική αναθεώρηση του 1857, με τον ξυλοκόπο που αντικατέστησε τον κυνηγό.

Η έκδοση του Ίταλο Καλβίνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ψεύτικη γιαγιά ((La finta nonna) είναι ο τίτλος μιας παλιάς ιταλικής εκδοχής του παραμυθιού και μεταγράφεται, μεταξύ άλλων, από τον Ίταλο Καλβίνο στη συλλογή του Fiabe italiane (Ιταλικά παραμύθια). Σε αυτή την εκδοχή, το κορίτσι πηγαίνει να βρει τη γιαγιά, αλλά στη θέση της στο κρεβάτι βρίσκει μία δράκαινα. Το κορίτσι αντιλαμβάνεται ότι αυτή δεν είναι η γιαγιά του, και με την πονηριά καταφέρνει να βγάλει από το σπίτι τη δράκαινα και να την ρίξει στο ποτάμι.


Ανάλυση και ερμηνείες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κοκκινοσκουφίτσα και ο λύκος σε εικονογράφηση της J. W. Smith
Εικόνα του Otto Kubel, γύρω στο 1930

Η Κοκκινοσκουφίτσα , στις παραλλαγές της, μπορεί να διαφοροποιείται σε σχέση με άλλα παραμύθια και παρόμοιους μύθους. Το θέμα των θυμάτων που βγαίνουν σώα από την κοιλιά του λύκου, ειδικότερα, βρίσκεται σχεδόν ίδιο στο ρωσικό παραμύθι Ο Πέτρος και ο λύκος, ή Ο λύκος και τα επτά κατσικάκια και είναι παραλλαγή μίας ιδέας τόσο παλιάς όσο το Βιβλίο του Ιωνά. Ένα παρόμοιο θέμα, προτείνεται στον Πινόκιο, όπου η ξύλινη μαριονέτα βρίσκει τον πατέρα Τζεπέτο στην κοιλιά ενός καρχαρία.

Σταδιακά εμφανίστηκαν αναλύσεις και ερμηνείες της ιστορίας. Ήδη ο Μπρούνο Μπετελχάιμ επισήμανε πως το παραμύθι προσφέρεται για φροϋδική ερμηνεία [1]. Αν και είναι εμφανής η παρουσία των σεξουαλικών υπονοουμένων στην ιστορία (δείτε το "ηθικό δίδαγμα" του Περώ που αναφέρθηκε παραπάνω), οι ερμηνείες διαφωνούν ουσιαστικά για το τι μπορεί να γίνει κατανοητό ως κυρίαρχο σημείο (είναι προφανές ότι πολλές έννοιες προστίθενται κατά τη διάρκεια της ιστορικής εξέλιξης του παραμυθιού). Το μεγαλύτερο μέρος των προτάσεων τονίζει ένα από τα ακόλουθα θέματα:

  • Η πορνεία. Το παραμύθι μπορεί να γίνει κατανοητό όπως μια προτροπή για να μην ασκηθεί το ''επάγγελμα''. Η ''νεαρή κοπέλα στο δάσος'' είναι ένα στερεότυπο σε πολλές παραδόσεις, που μεταφορικά σχετίζεται με την πορνεία. Στη Γαλλία το 17ο αιώνα, μεταξύ άλλων, η ''κόκκινη κάπα'' ήταν ένα ξεκάθαρο σημείο πορνείας.
  • Η σεξουαλική ωριμότητα. Σε αυτή την ερμηνεία, η κόκκινη κάπα αντιπροσωπεύει την την έμμηνο ρύση και την είσοδο στην εφηβική ηλικία, η οποία οδηγεί το κορίτσι στο "βαθύ, σκοτεινό δάσος" της γυναικείας φύσης.Ο λύκος αντιπροσωπεύει, ως εκ τούτου, τον άνθρωπο ο οποίος θεωρείται ως ένα σεξουαλικό αρπακτικό που πρέπει να αποφεύγει.
  • Η ανθρωποφαγία. Άλλες ερμηνείες εστιάζουν στο ανθρωποφαγικό στοιχείο: το παραμύθι προέρχεται από εποχές κατά τις οποίες η Ευρώπη μαστιζόταν κατά καιρούς από φοβερή πείνα, οπότε σημειώνονταν πράξεις κανιβαλισμού (όπως στον γαλλικό λιμό του 10ου αιώνα και το Μεγάλο λιμό του 1315-1317). Το γεγονός ότι σε παλαιότερες εκδοχές του παραμυθιού η ανθρωποφάγα φιγούρα ερμηνεύτηκε από μία δράκαινα, ένα τερατώδες στοιχείο, αλλά ανθρωπόμορφο και θηλυκό, αντί για ένα λύκο (ένα ζώο αρσενικό, του οποίου η ανθρωποφαγία, αν και γεννά αρνητικά συναισθήματα, επαναφέρει τα πράγματα στην φυσική τους τάξη) ενισχύει αυτές τις ερμηνείες και το γεγονός ότι το παραμύθι στην προφορική του μορφή εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου, για να ανταποκριθεί σε διάφορες ανάγκες ως προς την μορφή.[2]

Ποπ κουλτούρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Le petit chaperon rouge, σκηνοθεσία του Georges Méliès (1901), με την Rachel Gillet
  • Little Red Riding Hood, παραγωγή της Essanay (1911), με την  Eva Prout.
  • Little Red Riding Hood, σκηνοθεσία του James Kirkwood και George Loane Tucker (1911),με την Mary Pickford.
  • When Lillian Was Little Red Riding Hood, σκηνοθεσία του Colin Campbell (1913), με τη Baby Lillian Wade.
  • Le petit chaperon rouge, σκηνοθεσία του Maurice Poggi (1917), με τον Fabien Haziza.
  • Little Red Riding Hood, σκηνοθεσία του Otis Thayer (1918), με τη Mary Burton.
  • Little Red Riding Hood (1922), iη πρώτη δουλειά του Ουώλτ Ντίσνεϋ.
  • Little Red Riding Hood, σκηνοθεσία του Alfred J. Goulding και του Al Herman (1922), με τη Baby Peggy.
  • Le petit chaperon rouge, σκηνοθεσία του Alberto Cavalcanti (1930), με τη Catherine Hessling.
  • Ο μεγάλος κακός λύκος (The Big Bad Wolf), κινούμενα σχέδια (1934)
  • La Caperucita Roya (1960), μεξικάνικη ταινία του Roberto Rodriguez με τη Marìa Gracia σε ένα πρωταγωνιστικό ρόλο.
  • Η Κοκκινοσκουφίτσα (Про Красную Шапочку) (1977), σοβιετική ταινία μιούζικαλ του Leonid Neciaev με τη Yana Poplavskaya.
  • The Company of Wolves (1984), ταινία του Neil Jordan βασισμένη σε μια ιστορία λυκανθρώπου με τον ίδιο τίτλο, της Angela Carter.
  • Red Riding Hood (1988),ταινία του Adam Brooks με την Isabella Rossellini, τον Craig T. Nelson και την Amelia Shankley.
  • Red Riding Hood (2003), ιταλικό θρίλλερ του Giacomo Cimini με τον Roberto Purvis, τη Justine Powell και τη Kathleen Archebald.
  • Red Riding Hood (2006), φιλμ του Randal Kleiser με τη Morgan Thompson,τον Henry Cavill και τη Lainie Kazan.
  • Red Riding Hood (2011), φιλμ της Catherine Hardwicke με την Amanda Seyfried, τον Gary Oldman και τον Billy Burke.
  • Into the Woods (2014), φιλμ του Rob Marshall με τη  Meryl Streep και το Johnny Depp. Το κορίτσι παίζει η νεαρή Lilla Crawford.
  • Avengers Grimm φιλμ του  2015 σκηνοθετημένο από τον Jeremy M. Inman.

Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Στην αμερικανική τηλεοπτική σειρά Στη σφαίρα των παραμυθιών (Shelley Duvall Faerie tale Θέατρο) (1983), ένα επεισόδιο του Graeme Κλίφορντ με τη Μαίρη Στίνμπεργκεν και ο Malcolm McDowell.
  • Στην τηλεοπτική σειρά γερμανικά Τα πιο όμορφα παραμύθια των αδελφών Γκριμ (Acht auf einen Streich) (2012), ένα επεισόδιο της Sibylle Tafel με Amona Aßmann, Zora Thiessen και Edgar Selge.
  • Στην αμερικανική τηλεοπτική σειρά μια φορά κι έναν καιρό (μια Φορά κι έναν καιρό) (2011-σήμερα), ο χαρακτήρας little Red riding Hood, που παίζεται από Meghan Ory, μεταμορφώνεται, γίνεται ο κακός Λύκος.

Κινούμενα σχέδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τα παραμύθια είναι φαντασία (Γκριμ Meisaku Gekijou) (1987), οι ψυχές των Kazuyoshi Yokota και Fumio Kurokawa.
  • Τα πιο όμορφα παραμύθια (Anime Sekai δεν Dowa) (1995), οι ψυχές του Ryuichi Sugimoto.
  • Simsala Γκριμ (1999), σειρά κινουμένων σχεδίων του Γκάρι Μπλάτσφορντ, Κρις Ντόιλ και Τζόντι Γκάνον.
  • Μια από τις πιο διάσημες σύγχρονες επανερμηνείες της Κοκκινοσκουφίτσας είναι το Red Hot Riding Hood, κινούμενα σχέδια σε σκηνοθεσία Tex Avery.
  • Μια πιο πρόσφατη παρωδία του παραμυθιού είναι η ταινία κινουμένων σχεδίων Η Κοκκινοσκουφίτσα και οι ασυνήθιστοι ύποπτοι, στην οποία η πλοκή περιστρέφεται γύρω από κλοπές σε ένα δάσος, και στην οποία οι χαρακτήρες (της Κοκκινοσκουφίτσας και της γιαγιάς συμπεριλαμβανομένων) είναι (συνεχίζοντας το κλασικό Οι Συνήθεις Ύποπτοι όλοι ύποπτοι για τα εγκλήματα.
  • Από το παραμύθι είναι εμπνευσμένη μία σοβιετική ταινία κινουμένων σχεδίων του 1958 Petja θα Krasnaja Šapočka, στην οποία ένας νεαρός πιονέρος προσπαθεί να σώσει γιαγιά και εγγονή από τον λύκο.


Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το 1962, στις Favole al telefono, ο Gianni Rodari δημοσίευσε Σε λάθος ιστορίες, μια παρωδία του μύθου των αδελφών Γκριμ: Ένας αφηρημένος κι ανόρεχτος παπούς διηγείται την Κοκκινοσκουφίτσα εντελώς λάθος και διορθώνεται από την εγγονή του.

Παιχνίδια καρτών και επιτραπέζια Επιτραπέζιο παιχνίδι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Little Red riding hood, επίσης, εμφανίζεται το pokémon trading card game "Δύναμη της θέλησης", όπως μια αρχαία ηρωίδα των διαστάσεων αεροπλάνο της "Γης".
  • Little Red riding hood, εμφανίζεται επίσης στο επιτραπέζιο παιχνίδι "Σκοτεινά Παραμύθια - little Red riding Hood", η τρίτη επέκταση για το επιτραπέζιο παιχνίδι Σκοτεινά Παραμύθια του dV Παιχνίδια.

Φιλοτελισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1975, αφιερώθηκε στην Κοκκινοσκουφίτσα ένα γραμματόσημο πολύχρωμο και με εγκοπές, από την την ιταλική Δημοκρατία με ονομαστική αξία L. 100.

Κατά το 2004, η εικόνα έχει αναπαραχθεί σε γραμματόσημο, πολύχρωμο, και με εσοχή, με ονομαστική αξία 100 €, που εκδόθηκε από τη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου, στις 20 Αυγούστου του ίδιου έτους, αφιερωμένη στην "Παραμύθια". Στην ίδια σειρά ανήκουν επίσης γραμματόσημα που απεικονίζουν τους Χαίνσελ και Γκρέτελ, τον ο Πινόκιο και τον Παπουτσωμένο Γάτο και τον pac man

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Η ψυχολογία του παραμυθιού». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017. 
  2. «Ο κανιβαλισμός και η γέννηση της συνείδησης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017.