Κάρντιφ Σίτι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κάρντιφ Σίτι
Επίσημη ονομασίαCardiff City Football Club
ΠροσωνύμιοΤα Μπλε Πουλιά
Ίδρυση1899
ΈδραΚάρντιφ, Ηνωμένο Βασίλειο
ΣτάδιοΚάρντιφ Σίτι Στέιντιουμ, Κάρντιφ
ΙδιοκτήτηςΒίνσεντ Ταν
ΠρόεδροςMehmet Dalman
ΠροπονητήςΕρόλ Μπουλούτ
ΠρωτάθλημαΤσάμπιονσιπ
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση
Τρίτη εμφάνιση
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram Λογαριασμός στο YouTube Σελίδα στο Linkedin
Commons page Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
wikidata (π • σ • ε )

Η Κάρντιφ Σίτι Φούτμπολ Κλαμπ (ουαλικά: Clwb Pêl-droed Dinas Caerdydd, αγγλικά: Cardiff City Football Club) είναι ποδοσφαιρικός σύλλογος με έδρα την πόλη του Κάρντιφ στην Ουαλία. Η ποδοσφαιρική ομάδα, έπειτα από την αποχώρησή της από το Νίνιαν Παρκ το 2009, διεξάγει τους εντός έδρας αγώνες της στο Κάρντιφ Σίτι Στέιντιουμ της ουαλικής πρωτεύουσας, χωρητικότητας 33.280 θεατών.

Ιδρύθηκε το 1899 ως «Ρίβερσαϊντ» (Riverside), μετονομάστηκε σε «Κάρντιφ Σίτι» το 1908 με χρώματα το μπλε και το λευκό, ενώ προσχώρησε στο σύστημα ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων Αγγλίας το 1910. Η επονομαζόμενη και ως The Bluebirds (Τα Μπλε Πουλιά), έχει μακρόχρονη αντιπαλότητα με τους συλλόγους Σουόνσι Σίτι, στο γνωστό ως ντέρμπι της Νότιας Ουαλίας, και Μπρίστολ Σίτι, που είναι γνωστό ως ντέρμπι του Σέβερνσαϊντ.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια (1899–1920)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 1899 ως «Ρίβερσαϊντ ΑΦΚ» (Riverside AFC),[1] μετά από μια συνάντηση στο σπίτι του Μπάρτλεϊ Γουίλσον στο Κάρντιφ,[2] με σκοπό να προπονεί τους παίκτες της Ρίβερσαϊντ Κρίκετ Κλαμπ (Riverside Cricket Club) κατά τους χειμερινούς μήνες.[3] Η πρώτη περίοδος της ομάδας αφορούσε φιλικούς αγώνες ενάντια στις τοπικές ομάδες στο γήπεδο του Σόφια Γκάρντενς, αλλά το 1900 μετείχε στο Πρωτάθλημα Κάρντιφ και Επικράτειας, στην πρώτη της περίοδο σε διοργάνωση. Το 1905, το Κάρντιφ απέκτησε καθεστώς πόλης από τον βασιλιά Εδουάρδο Ζ΄ και ως εκ τούτου ο σύλλογος ζήτησε από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Νότιας Ουαλίας και Μόνμουθσαϊρ να μετονομαστεί σε Κάρντιφ Σίτι,[1] αλλά το αίτημα απορρίφθηκε καθώς θεωρήθηκε ότι δεν αγωνιζόταν σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Για την αντιμετώπιση του πρωβλήματος, εντάχθηκε στο Ερασιτεχνικό Πρωτάθλημα Νότιας Ουαλίας το 1907 και το επόμενο έτος δόθηκε άδεια μετονομασίας του συλλόγου σε «Κάρντιφ Σίτι» (Cardiff City).[4][5]

Με την ανάπτυξη του συλλόγου, οι ιθύνοντες της ομάδας αναγκάστηκαν να χάσουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν στη νεοσυσταθείσα Σέκοντ Ντιβίζιον της Σάδερν Φούτμπολ Λιγκ λόγω έλλειψης εγκαταστάσεων στο γήπεδο του Σόφια Γκάρντενς. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο ετών, η Κάρντιφ μετείχε σε φιλικά εναντίον ορισμένων από τις κορυφαίες επαγγελματικές ομάδες της Βρετανίας, όπως η Μίντλεσμπρο, η Μπρίστολ Σίτι και η Κρίσταλ Πάλας, ενώ οι αγώνες διεξάγονταν σε διάφορες τοποθεσίες στο Κάρντιφ και τις κοντινές πόλεις. Ο σύλλογος τελικά εξασφάλισε γη για να χτιστεί το δικό του γήπεδο, μετακομίζοντας στο Νίνιαν Παρκ το 1910, και έκανε την πρώτη της προσθήκη το επόμενο έτος με την εξαγορά του Τζακ Έβανς από την έτερη ουαλική Κιούμπαρκ.[5]

Με νέο γήπεδο, η Κάρντιφ προσχώρησε στη Σέκοντ Ντιβίζιον της Σάδερν Φούτμπολ Λιγκ[6] και πρώτος προπονητής ορίστηκε ο Ντέιβι ΜακΝτούγκαλ, ο οποίος έγινε παίκτης προπονητής.[7] Πήγαν για να τερματίσουν στην τέταρτη θέση στο πρώτο τους έτος στο πρωτάθλημα, αλλά το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε να αντικαταστήσει τον ΜακΝτούγκαλ με τον Φρεντ Στιούαρτ, ο οποίος είχε προηγούμενη προπονητική εμπειρία με την Στόκπορτ Κάουντι.[2] Ο Στιούαρτ θέλησε να υιοθετήσει μια πιο επαγγελματική προσέγγιση, υπογράφοντας αρκετούς παίκτες με εμπειρία από τη Φούτμπολ Λιγκ, συμπεριλαμβανομένων των αδελφών Τζον και Τζορτζ Μπάρτον και Μπίλι Χάρντι, και οδήγησε την ομάδα στην άνοδο στη δεύτερή του περίοδο, κερδίζοντας τον τίτλο της Σέκοντ Ντιβίζιον. Παρέμεινε στη Φέρστ Ντιβίζιον για την επόμενη δεκαετία, τερματίζοντας δύο φορές στις τέσσερις κορυφαίες θέσεις, αν και το πρωτάθλημα ανακόπηκε με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ 1915 και 1919.[5][8]

Επιτυχία και παρακμή (1920–1945)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1920, ο σύλλογος υπέβαλε μια επιτυχημένη αίτηση προσχώρησης στη Φούτμπολ Λιγκ και τοποθετήθηκε στη Σέκοντ Ντιβίζιον για την περίοδο 1920–21.[5] Ο Στιούαρτ έφερε αρκετούς παίκτες με εμπειρία από τη Φούτμπολ Λιγκ, σπάζοντας το ρεκόρ μεταγραφής της ομάδας δύο φορές για να υπογράψει ο Τζίμι Γκιλ και αργότερα ο Τζίμι Μπλερ από τη Γουένσντεϊ. Ο πρώτος αγώνας της ομάδας στο πρωτάθλημα πραγματοποιήθηκε στις 28 Αυγούστου 1920, όπου επικράτησε της Στόκπορτ Κάουντι με 5–2,[9] ενώ τερμάτησε στη δεύτερη θέση πίσω από την Μπέρμιγχαμ Σίτι κερδίζοντας την άνοδο στην Φέρστ Ντιβίζιον,[6] ενώ έφτασε επίσης ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου Αγγλίας.[10] Την τρίτη περίοδο η ομάδα τερμάτησε δεύτερη πίσω από την Χάντερσφιλντ Τάουν λόγω μέσης διαφοράς τέρματος 0,024,[6][10][11] παραχωρώντας ισοπαλία 0–0 στην τελευταία αγωνιστική και ενώ ο Λεν Ντέιβις έχασς πέναλτι.[10]

Την επόμενη περίοδο, για πρώτη φορά η Κάρντιφ Σίτι εμφανίστηκε στο Στάδιο Γουέμπλεϊ, φθάνοντας στον πρώτο της τελικό Κυπέλλου Αγγλίας, όπου έχασε με 1–0 από τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ μετά από ένα γκολ από τον διεθνή με την Αγγλία, Φρεντ Τάνστολ. Αν και η περίοδος 1926–27 ήταν η χειρότερη της Κάρντιφ στην κορυφαία κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου έπειτα από τον προβιβασμό έξι περιόδους πριν, τερματίζοντας στην 14η θέση, έφτασε στο δεύτερο τελικό Κυπέλλου Αγγλίας μέσα σε διάστημα δύο ετών. Στην Ημέρα του Αγίου Γεωργίου, στις 23 Απριλίου 1927, στο Στάδιο Γουέμπλεϊ στο Λονδίνο, η Κάρντιφ έγινε η πρώτη μη αγγλική ομάδα που κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας κερδίζοντας την Άρσεναλ με 1–0 στον τελικό, ενώ ο Χιούι Φέργκιουσον σημείωσε το μοναδικό τέρμα της αναμέτρισης. Ήταν το 74ο λεπτό, όταν πήρε την μπάλα από τον Έρνι Κέρτις και την έστειλε με δυνατό σουτ στο τέρμα της Άρσεναλ.[12] Ο τερματοφύλακας της Άρσεναλ, Νταν Λιούις, φάνηκε να μπλοκάρει την μπάλα, αλλά υπό την πίεση του προωθημένου Λεν Ντέιβις, άφησε αδέξια την μπάλα να κυλήσει από το χέρι του. Σε μια περαιτέρω προσπάθεια να ανακτήσει τη μπάλα, ο Λιούις πέτυχε μόνο να στείλει την μπάλα με τον αγκώνα του στα δικά του δίχτυα. Ο αρχηγός Φρεντ Κίνορ έλαβε το τρόπαιο του Κυπέλλου Αγγλίας στο τέλος του αγώνα από τον βασιλιά Γεώργιο Ε΄ μόλις επτά χρόνια μετά την προσχώρηση της Κάρντιφ Σίτι στη Φούτμπολ Λιγκ.[10]

Η ομάδα κέρδισε επίσης το Κύπελλο Ουαλίας το 1927, νικώντας τη Ριλ με 2–0 και το Τσάριτι Σιλντ επικρατώντας της ερασιτεχνικής Κορίνθιαν με 2–1 στο Στάμφορντ Μπριτζ.[13][10][14] Εντούτοις, μετά την επιτυχία του κυπέλλου ήρθε η πτώση και ο υποβιβασμός από τη Φερστ Ντιβίζιον στην περίοδο 1928–29, παρά το γεγονός ότι δέχτηκε λιγότερα τέρματα από οποιαδήποτε άλλη ομάδα του πρωταθλήματος,[15] ενώ υπέστη και δεύτερο υποβιβασμό δύο χρόνια αργότερα, φτάνοντας στη Θερντ Ντιβίζιον Σάουθ για πρώτη φορά από την ένταξή της στη Φούτμπολ Λιγκ.[6] Κατά τη διάρκεια της περιόδου, η Κάρντιφ κατέγραψε την ευρύτερη νίκη της όταν κέρδισε την Τέιμς με 9–2,[16] αλλά, μετά τη 19η θέση του 1932–33, ο ο προπονητής Φρεντ Στιούαρτ υπέβαλε την παραίτησή του από τη θέση του μετά 22 χρόνια αδιάκοπης παραμονής στην ομάδα.[10] Ο ιδρυτής του συλλόγου, Μπάρτλεϊ Γουίλσον, παρενέβη για να αντικαταστήσει τον Στιούαρτ, ωστόσο τα αποτελέσματα συνέχισαν να είναι απογοητευτικά και το Μάρτιο του 1934 δόθηκε στην Μπεν Γουότς-Τζόουνς την ευκαιρία να διαχειριστεί το σύλλογο που υποστήριξε ως νεαρός. Ωστόσο, δεν ήταν σε θέση να φέρει καλυτερα αποτελέσματα, που σημαίνει ότι η Κάρντιφ Σιτι αναγκάστηκε να υποβάλει αίτηση για επανεκλογή μετά τον τερματισμό στην τελευταία θέση του πρωταθλήματος.[2] Ο Γουότς-Τζόουνς παρέμεινε στη θέση του προπονητή για άλλα τρία χρόνια μέχρι να αντικατασταθεί από τον Μπιλ Τζένινγκς, αλλά η Κάρντιφ παρέμεινε στη Θερντ Νιβίζιον Σάουθ μέχρι τη διακοπή της λειτουργίας της Φούτμπολ Λιγκ με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.[6][10]

Μεταπολεμικά και Ευρώπη (1945–2000)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την επαναλειτουργία της Φούτμπολ Λιγκ, την περίοδο 1946–47, η Κάρντιφ αναδείχθηκε πρωταθλήτρια της Θερντ Ντιβίζιον Σάουθ με νέο προπονητή τον Μπίλι ΜακΚαντλς και επέστρεψε στη Σέκοντ Ντιβίζιον.[17] Ο ΜακΚαντλς έφυγε από το σύλλογο σύντομα και αντικαταστάθηκε από τον Σίριλ Σπίερς ο οποίος οδήγησε την ομάδα στην άνοδο την περίοδο 1951–52,[6][18] επιστρέφοντας στην κορυφέα κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου για πρώτη φορά μετά από 23 χρόνια.[10] Ωστόσο, ενώ παρέμεινε για πέντε συνεχείς περιόδους στη Φερστ Ντιβίζιον, η ομάδα βρισκόταν στη μέση και κάτω στο βαθμολογικό πίνακα και τελικά υποβιβάστηκε το 1957.[18] Επέστρεψε στη Φερστ Ντιβίζιον για δύο περιόδους μεταξύ του 1960 και του 1962 προτού υποστεί και πάλι.[6]

Η Κάρντιφ Σίτι με αντίπαλο τη Μπάνγκορ Σίτι για το Κύπελλο Ουαλίας το 1964

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η Κάρντιφ μετείχε για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκή διοργάνωση ως αποτέλεσμα της κατάκτησης του Κυπέλλου Ουαλίας. Ο πρώτος αγώνας της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ήταν στο Κύπελλο Κυπελλούχων κατά τη διάρκεια της περιόδου 1964–65 εναντίων της Έσμπιεργκ από τη Δανία, κερδίζοντας με συνολικό σκορ 1–0 στους δύο αγώνες, ενώ το μοναδικό γκολ σημείωσε ο Πίτερ Κινγκ.[19] Έφτασε ως τα προημιτελικά και ααποκλείστηκε από τη Ρεάλ Σαραγόσα.[6] Παρά τα πλεονεκτήματά της στην Ευρώπη, η ομάδα είχε άσχημη πορεία στο πρωτάθλημα υπό την εποπτεία του Τζίμι Σκούλαρ, κερματίζοντας στην 20ή θέση στη Σέκοντ Ντιβίζιον.[20] Δύο χρόνια αργότερα η ομάδα έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων, η καλύτερη πορεία ουαλικής ομάδας σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις,[21] μετά τις νίκες επί της Σάμροκ Ρόβερς, της ΝΑΚ Μπρέντα και της Τορπέντο Μόσχας, όπως και της γερμανικής ομάδας του Αμβούργου,[6] που διέθετε αρκετούς γερμανούς διεθνείς. Μετά από ισοπαλία 1–1 στο πρώτο παιχνίδι, πάνω από 43.000 οπαδοί βρέθηκαν στο Νίνιαν Παρκ για να παρακολουθήσουν τη νίκη επί του Αμβούργου με 3–2.[20][22] Κατά τη διάρκεια της περιόδου 1970–71, η Κάρντιφ έφτασε στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων όπου αντιμετώπισε την ισπανική Ρεάλ Μαδρίτης. Ο πρώτος αγώνας διεξήχθη στο Νίνιαν Παρκ, όπου 47.000 οπαδοί παρακολούθησαν μία από τις πιο γνωστές νίκες στην ιστορία της Κάρντιφ, όταν ο Μπράιαν Κλαρκ έδωσε στην Κάρντιφ τη νίκη με 1–0,[4][23] αν και τελικά αποκλείστηκε καθώς στον επαναληπτικό ηττήθηκε με 2–0.[20] Η ομάδα παρέμεινε στη Σέκοντ Ντιβίζιον για 19 από τις 20 περιόδους μεταξύ 1962 και 1982, ενώ υποβιβάστηκε και αγωνίστηκε την πεδίοδο 1975–76 στη Θερντ Ντιβίζιον.[6][24]

Μετά τον υποβιβασμό στη Θερντ Ντιβίζιον, η Κάρντιφ βρισκόταν συνεχώς στις δύο χαμηλότερες κατηγορίες της Φούτμπολ Λιγκ μεταξύ 1985 και 1993, καθώς ο σύλλογος άλλαξε αρκετούς προπονητές στην προσπάθεια να σταθεροποιήσει τις επιδόσεις της ομάδας.[24] Υποβιβάστηκε στη Φορθ Ντιβίζιον την περίοδο 1985–86 και παρά την επιστροφή στη Θερντ Ντιβίζιον σε δύο περιπτώσεις, το 1996 τερμάτησε στη χαμηλότερη θέση από κάθε άλλη φορά - 22η από 24 στη Θερντ Ντιβίζιον.[25] Το 1995, η Κάρντιφ και άλλοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι της Ουαλίας που αγωνίζονται σε αγγλικά πρωταθλήματα δεν έγιναν δεκτές στο Κύπελλο Ουαλίας από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Ουαλίας μετά από πίεση της ΟΥΕΦΑ,[26] η οποία δεν ήθελε οι ομάδες να παίζουν σε δύο θεσμούς εθνικού κυπέλλου. Ο τελευταίος της αγώνας ήταν η ήττα με τη Ρέξαμ με 2–1 στον τελικό του 1995.[6]

Ξένες επενδύσεις (2000–σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Αύγουστο του 2000, ο Λιβανέζος επιχειρηματίας Σαμ Χαμάμ αγόρασε τον έλεγχο του συλλόγου.[27] Λίγο μετά την ανάληψη, ο Χαμάμ έδωσε μια αμφιλεγόμενη υπόσχεση ότι θα προσεταιριζόταν ολόκληρο το έθνος της Ουαλίας με σκοπό να υποστηρίξει την Κάρντιφ στη μετονομασία του συλλόγου σε Δε Κάρντιφ Κελτς (The Cardiff Celts) και την αλλαγή των χρωμάτων του συλλόγου σε πράσινο, κόκκινο και λευκό.[28] Ωστόσο, μετά από μακρές συνομιλίες με παίκτες και οπαδούς, αποφάσισε ότι η καλύτερη πολιτική ήταν να μην αλλάξει το όνομα του συλλόγου. Ωστόσο, το έμβλημα του συλλόγου επανασχεδιάστηκε. Αυτός ο νέος σχεδιασμός ενσωμάτωσε το μπλε πουλί της πόλης του Κάρντιφ μπροστά από τη σημαία του Αγίου Δαβίδ, και το ψευδώνυμο του συλλόγου τοποθετήθηκε στην κορυφή του εμβλήματος.[29] Ο Χαμάμ επένδυσε σε μεγάλο βαθμό στην ομάδα, χρηματοδοτώντας τις μεταγραφές πολλών νέων παικτών όπως ο Λένι Λόρενς που οδήγησε την Κάρντιφ στην άνοδο μέσω ενός θρίαμβου στη Σέκοντ Ντιβίζιον το 2003 εναντίον της Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς,[30] καθώς ο αναπληρωματικός Άντι Κάμπελ βγήκε από τον πάγκο για να πετύχει το μοναδικό τέρμα της αναμέτρισης και να εξασφαλίσει την άνοδο της Κάρντιφ στην Ντιβίζιον Ουάν μετά από απουσία 18 ετών.[27]

Η Κάρντιφ βρισκόταν στην Ντιβίζιον Ουάν, αλλά μετά την αποτυχία να λάβει άδεια για τα σχέδια του νέου σταδίου από το Συμβούλιο της Πόλης του Κάρντιφ λόγω ανησυχιών σχετικά με την οικονομική ασφάλεια το 2006,[27] Ο Χαμάμ συμφώνησε σε εξαγορά από μια κοινοπραξία με επικεφαλής τον νέο πρόεδρο Πίτερ Ρίντσντεϊλ και τον προγραμματιστή του νέου σταδίου, Πολ Γκάι. Κατά τη διάρκεια της εξαγοράς, ο Χαμάμ κατηγορήθηκε για "ολική απληστία και ιδιοτέλεια" από το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου το οποίο και αποκάλυψε ότι το αυξανόμενο κόστος είχε αφήσει το σύλλογο παγιδευμένο από το χρέος.[31] Κατά τη διάρκεια της περιόδου 2007–08, η Κάρντιφ έφτασε στα ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας για πρώτη φορά σε 81 χρόνια μετά την ήττα από τη Μίντλεσμπρο με 2–0 στις 9 Μαρτίου 2008.[27] Έπειτα από τη νίκη με 1–0 τον ημιτελικό εναντίον της Μπάρνσλεϊ στο Στάδιο Γουέμπλεϊ στις 6 Απριλίου με ένα γκολ από τον Τζόι Λέντλι,[32] ηττήθηκε τελικά με 1–0 από την Πόρτσμουθ στον τελικό.[27]

Η Κάρντιφ Σίτι με αντίπαλο τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, 2009–10

Το Μάιο του 2010, ο Μαλαισιανός Ντατούκ Τσαν Ντιε Γκε ανέλαβε την προεδρία του συλλόγου, με τον Βίνσεντ Ταν να επενδύει και να συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο.[33] Την επόμενη χρονιά, ο σύλλογος όρισε τον Μάλκι Μακάι ως προπονητή,[34] ο οποίος έφτασε την ομάδα στο τελικό του Λιγκ Καπ για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας στην πρώτη του περίοδο. Την επόμενη περίοδο, η Κάρντιφ κέρδισε τον τίτλο του Πρωταθλήματος 2012–13 και την άνοδο για πρώτη φορά στην Πρέμιερ Λιγκ, επιστρέφοντας στην πρώτη βαθμίδα για πρώτη φορά μετά από 52 χρόνια.[35][36] Στις 18 Αυγούστου 2013, η Κάρντιφ έπαιξε τον πρώτο της αγώνα στην Πρέμιερ Λιγκ εκτός έδρας με τη Γουέστ Χαμ, χάνοντας με 2–0.[37] Η Κάρτνιφ κέρδισε μόνο τρία παιχνίδια στον πρώτο γύρο της περιόδου και στις 27 Δεκεμβρίου 2013 ο Μακάι απολύθηκε από τον Βίνσεντ Ταν μετά από συνομιλίες σε αναμέτρηση και αντικαταστάθηκε από τον Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ.[38][39] Παρά την αλλαγή, η Κάρντιφ υποβιβάστηκε στην Τσάμπιονσιπ μετά από την ήττα με 3–0 από τη Νιούκασλ Γιουνάιτεντ.[40] Ο Σόλσκιερ απολύθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2014 μετά από το απογοητευτικό ξεκίνημα της επόμενης περιόδου στην Τσάμπιονσιπ και αντικαταστάθηκε από τον προπονητή της Λέιτον Όριεντ, Ράσελ Σλέιντ.[41]

Τον Οκτώβριο του 2016, ο Νιλ Γουάρνοκ ανέλαβε προππονητής της Κάρντιφ.[42] Ο Γουάρνοκ ανέλαβε την ομάδα κάτω από τα μισά της βαθμολογίας μετά από δύο νίκες σε 11 παιχνίδια, ωστόσο, η Κάρντιφ τελρμάτησε 12η στην περίοδο 2016–17 μετά από μια καλή πορεία. Στην έναρξη της περιόδου 2017–18 η Κάρντιφ έσπασε το ρεκόρ της κερδίζοντας τα τρία πρώτα παιχνίδια πρωταθλήματος της περιόδου για πρώτη φορά στην 107ετή επαγγελματική ιστορία του συλλόγου. Η ομάδα εξασφάλισε την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ τερμάτιζοντας δεύτερη στη βαθμολογία.

Έμβλημα και χρώματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έμβλημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1908, η Κάρντιφ αγωνιζόταν με φανέλες δίχως σχέδια. Αυτό άλλαξε το 1959, όταν αγωνίστηκε με φανέλες που εμπεριείχαν ένα Μπλε Πουλί. Την επόμενη περίοδο η φανέλες της ομάδας ήταν απλές και παρέμειναν μέχρι το 1965, όταν αγωνίστηκε με κεντημένη τη λέξη "Bluebirds". Ένα νέο έλβλημα παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποιήθηκε προηγουμένως, και το οποία παρουσιάστηκε και πάλι με ένα Μπλε Πουλί, παρουσιάστηκε το 1969. Οι παραλλαγές σε αυτό το έμβλημα παρέμειναν μέχρι τη δεκαετία του 1980, όταν προστέθηκαν επιπλέον χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένων λέξεων και πρόσθετων μοτίβων. Μια σημαντική αλλαγή έγινε το 2012, όταν ο ιδιοκτήτης Βίνσεντ Ταν επιχείρησε να επαναπροσδιορίσει το σύλλογο προκειμένου να επεκτείνει τη φήμη του συλλόγου έξω από την Ουαλία.[43] Αυτή η αλλαγή έδωσε μεγάλη έμφαση στον Ουαλικό Δράκο, υποβαθμίζοντας το Μπλε Πουλί σε ένα δευτερεύον στοιχείο. Το Μάρτιο του 2015, η Κάρντιφ ανακοίνωσε ένα νέο έμβλημα το οποίο θα εμπεριείχε ως κύριο στοιχείο το Μπλε Πουλί για άλλη μια φορά, με έναν ανατολικό δράκο που θα αντικαθιστούσε τον τυποποιημένο Ουαλικό Δράκο.[44]

Χρώματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν συστάθηκε η Ρίβερσαιντ ΑΦΚ το 1899, ο σύλλογος χρησιμοποιούσε σοκολατί-καφέ και πορτοκαλί πλεκτή φανέλα.[1] Έπειτα από τη μετονομασία του συλλόγου σε Κάρντιφ Σίτι το 1908, υιοθετήθηκε η μπλε φανέλα και τα λευκά ή μπλε σορτς και κάλτσες, αν και για τα πρώτα εννέα χρόνια χρησιμοποιήθηκαν μαύρες κάλτσες. Οι αλλαγές της εμφάνισης στην ιστορία του συλλόγου περιλαμβάνουν μπλε φανέλες, την εισαγωγή μιας κίτρινης κάθετης λωρίδας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και τις εναλλακτικές μπλε λωρίδες.[29]

Το 2012, η Κάρντιφ χρησιμοποίησε αμφιλεγόμενα εντός έδρας χρώματα εν σχέση με το παραδοσιακό μπλε, το λευκό και το κίτρινο στο κόκκινο και το μαύρο,[45] την πρώτη φορά που ο σύλλογος δεν φορούσε μπλε χρώμα ως το βασικό του χρώμα από το 1910. Το έμβλημα άλλαξε και ο Ουαλικός Δράκος ήταν πιο εμφανής από το παραδοσιακό Μπλε Πουλί. Το έβλημα άλλαξε σε «έκκληση στις διεθνείς αγορές» και αποτέλεσε μέρος ενός «μεγάλου επενδυτικού σχεδίου» που αποκαλύφθηκε από τον πρόεδρο Βίνσεντ Ταν.[46] Η αλλαγή εξόργισε τους οπαδούς, οι οποίοι εξέφρασαν την αντίθεσή τους στις ειδήσεις και στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης καθώς και απευθείας στη διοίκηση και πραγματοποιήθηκαν αρκετές πορείες διαμαρτυρίας και διαδηλώσεις για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους για την αλλαγή. Παρά την προηγούμενη ανακοίνωση του Ταν ότι ο σύλλογος θα επέστρεφε στο μπλε χρώμα μόνο αν βρισκόταν άλλος ιδιοκτήτης, στις 9 Ιανουαρίου 2015, μετά από τρεις περιόδους με κόκκινο χρώμα στις εμφανίσεις, ο σύλλογος επέστρεψε στο μπλε με κόκκινη εκτός έδρας εμφάνιση με σκοπό να «ενώσει» το σύλλογο.[47][48]

Επιτυχίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τελευταία ενημέρωση: 24 Αυγούστου 2018.[49]
  • Σέκοντ Ντιβίζιον/Φερστ Ντιβίζιον/Τσάμπιονσιπ (δευτέρου επιπέδου κατηγορία)
Πρωταθλήτρια (1): 2012–13
Δεύτερη θέση (4): 1920–21, 1951–52, 1959–60, 2017–18
  • Θερντ Ντιβίζιον Σάουθ/Σέκοντ Ντιβίζιον/Λιγκ Ουάν (τρίτου επιπέδου κατηγορία)
Πρωταθλήτρια (1): 1946–47
Δεύτερη θέση (2): 1975–76, 1982–83
Νικήτρια πλέι-οφ (1): 2003
  • Φορθ Ντιβίζιον/Θερντ Ντιβίζιον/Λιγκ Του (τέταρτου επιπέδου κατηγορία)
Πρωταθλήτρια (1): 1992–93
Δεύτερη θέση (2): 1987–88, 2000–01
Τρίτη θέση (1): 1998–99
Κυπελλούχος (1): 1927
Φιναλίστ (2): 1925, 2008
Νικήτρια (1): 1927
Φιναλίστ (1): 2012
Πρωταθλήτρια (1): 1912–13[50]
Κυπελλούχος (22): 1912, 1920, 1922, 1923, 1927, 1928, 1930, 1956, 1959, 1964, 1965, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1973, 1974, 1976, 1988, 1992, 1993
Φιναλίστ (6): 1929, 1939, 1951, 1960, 1994, 1995
  • Πρέμιερ Καπ Ουαλίας
Νικήτρια (1): 2002
Φιναλίστ (2): 1998, 2000

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Steve Tucker (9 Μαΐου 2012). «The obscure story of Cardiff City's blue kit and nickname». WalesOnline. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2017. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Hayes 2006, σελ. 208
  3. ↑ Hayes 2003, σελ. 5
  4. ↑ 4,0 4,1 Shepherd 2002, σελ. 4
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Richard Shepherd (19 Μαρτίου 2013). «1899–1920 Foundations & the Early Years». Cardiff City F.C. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2017. 
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 «Cardiff City». Football Club History Database. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2017. 
  7. ↑ «Playing Manager Appointed». Evening Express: σελ. 4. 14 September 1910. 
  8. ↑ Shepherd 2002, σελίδες 14–21
  9. ↑ «Opening Day History – Starting with success». Cardiff City F.C. 1 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2017. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 10,7 Richard Shepherd (19 Μαρτίου 2013). «1920–1947 Great Days, Lows & Recovery». Cardiff City F.C. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2017. 
  11. ↑ McLean, Kirk. «Queens Legends: George McLachlan and the 1936 Overseas tour». Queen of the South F.C. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2009. 
  12. ↑ Hayes 2006, σελ. 63
  13. ↑ Shepherd 2002, σελ. 28
  14. ↑ Shepherd 2002, σελ. 29
  15. ↑ «Final Table for season 1928–29». English Football League Tables. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2017. 
  16. ↑ Shepherd 2002, σελ. 3
  17. ↑ Hayes 2006, σελ. 209
  18. ↑ 18,0 18,1 Richard Shepherd (20 Μαρτίου 2013). «1947–1964 Post-War Recovery». Cardiff City F.C. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2017. 
  19. ↑ Shepherd 2002, σελ. 64
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 Richard Shepherd (21 Μαρτίου 2013). «1964–1973 the Scoular Years». Cardiff City F.C. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2017. 
  21. ↑ «Welsh clubs in Europe». Welsh Football Data Archive. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2017. 
  22. ↑ Shepherd 2002, σελ. 67
  23. ↑ Peter Shuttleworth. «1971 – Cardiff City 1–0 Real Madrid». BBC Sport. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2017. 
  24. ↑ 24,0 24,1 Richard Shepherd (21 Μαρτίου 2013). «Friday Fame & 80s Pain». Cardiff City F.C. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2017. 
  25. ↑ Richard Shepherd (21 Μαρτίου 2013). «1989–1999 From Darkness into Light?». Cardiff City F.C. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2017. 
  26. ↑ «FAW seeks route into Europe for Cardiff and Swansea». BBC Sport. 13 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2017. 
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 27,3 27,4 Richard Shepherd (21 Μαρτίου 2013). «2000–2010 Ignition & Progression». Cardiff City F.C. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2017. 
  28. ↑ Grahame Lloyd (8 Αυγούστου 2000). «Hammam dreams of Wales United». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2017. 
  29. ↑ 29,0 29,1 «Cardiff City». Historical Football Kits. Dave Moor. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2017. 
  30. ↑ David Conn (5 Μαρτίου 2005). «David Conn: Cardiff brought to their knees as financial reality bites for Hammam». The Independent. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2017. 
  31. ↑ «Hammam accused of Cardiff 'greed'». BBC Sport. 23 December 2006. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/c/cardiff_city/6205951.stm. Ανακτήθηκε στις 3 January 2010. 
  32. ↑ McKenzie, Andrew (6 April 2008). «Barnsley 0–1 Cardiff City (FA Cup Semi-final)». BBC Sport. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/fa_cup/7326118.stm. Ανακτήθηκε στις 3 January 2010. 
  33. ↑ «Cardiff City chairman Dato Chan Tien Ghee resigns». BBC Sport. 1 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2017. 
  34. ↑ «Malky Mackay is new City manager». Cardiff City F.C.. 17 June 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 April 2012. https://web.archive.org/web/20120406120018/http://www.cardiffcityfc.co.uk/page/NewsDetail/0%2C%2C10335~2378128%2C00.html. Ανακτήθηκε στις 13 September 2013. 
  35. ↑ «Premier League promotion party starts at Cardiff City after 0–0 draw against Charlton Athletic». The Daily Telegraph. 16 April 2013. https://www.telegraph.co.uk/sport/football/teams/cardiff-city/9999495/Premier-League-promotion-party-starts-at-Cardiff-City-after-0-0-draw-against-Charlton-Athletic.html. Ανακτήθηκε στις 17 April 2013. 
  36. ↑ «Cardiff City 0–0 Charlton Athletic». BBC Sport. 16 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2013. 
  37. ↑ «West Ham United 2–0 Cardiff City». BBC Sport. 18 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2013. 
  38. ↑ «Malky Mackay: Cardiff City sack manager». BBC Sport. 27 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. 
  39. ↑ «Ole Gunnar Solskjaer: Cardiff City hire former Man Utd striker as boss». BBC Sport. 2 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. 
  40. ↑ «Newcastle 3–0 Cardiff». BBC Sport. 3 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. 
  41. ↑ «Cardiff City: Russell Slade confirmed as new manager». BBC Sport. 6 October 2014. https://www.bbc.co.uk/sport/0/football/29506295. Ανακτήθηκε στις 6 October 2014. 
  42. ↑ «Neil Warnock Appointed as New City Manager». Cardiff City F.C. 5 Οκτωβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2016. 
  43. ↑ «Cardiff City to change kit from blue to red amid financial investment». BBC Sport. 6 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2015. 
  44. ↑ «Cardiff City 2015 crest reveal». Cardiff City F.C. 9 Μαρτίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2015. 
  45. ↑ «Cardiff City 2012/13 kits revealed». Cardiff City F.C.. 6 June 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 May 2013. https://web.archive.org/web/20130516024659/http://www.cardiffcityfc.co.uk/page/NewsDetail/0%2C%2C10335~2798727%2C00.html. Ανακτήθηκε στις 10 September 2013. 
  46. ↑ «Cardiff City to change kit from blue to red amid financial investment». BBC Sport. 6 Ιουνίου 2012. 
  47. ↑ «Cardiff City owner Vincent Tan agrees return to blue home kit». BBC Sport. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2015. 
  48. ↑ Stuart James (9 Ιανουαρίου 2015). «Cardiff revert to blue kit after Vincent Tan approves change». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2017. 
  49. ↑ «Cardiff City football club honours». 11vs11.com. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2017. 
  50. ↑ Shepherd 2002, σελ. 16

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κάρντιφ_Σίτι&oldid=10437672"