Ιώτα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Καλλιτεχνική γραφή
Μέγα Ετυμολογικόν, 1499
Ελληνικό αλφάβητο
Αα Άλφα Νν Νι
Ββ Βήτα Ξξ Ξι
Γγ Γάμμα Οο Όμικρον
Δδ Δέλτα Ππ Πι
Εε Έψιλον Ρρ Ρω
Ζζ Ζήτα Σσς Σίγμα
Ηη Ήτα Ττ Ταυ
Θθ Θήτα Υυ Ύψιλον
Ιι Ιώτα Φφ Φι
Κκ Κάππα Χχ Χι
Λλ Λάμδα Ψψ Ψι
Μμ Μι Ωω Ωμέγα
Ιστορία
Αρχαϊκές τοπικές παραλλαγές
  • Δίγαμμα
  • Ήτα
  • Σαν
  • Τσαν
  • Κόππα
  • Σαμπί
Σημεία στίξης Συμπλέγματα
Αριθμοί
ϛ (6) ϟ (90) ϡ (900)
Σε άλλες γλώσσες
Σχετικά λήμματα


π  σ  ε

Το γράμμα ιώτα (επίσης γιώτα) (κεφαλαίο Ι, πεζό ι) είναι το ένατο γράμμα του κλασικού Ελληνικού αλφαβήτου.

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία ι´ = 10.

Προέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προήλθε από το φοινικικό γράμμα γιοδ, που στα φοινικικά σήμαινε χέρι.

Σε αρχαιότερο ελληνικό σύστημα αρίθμησης που ονομάζονταν ακροφωνικό είχε αριθμητική αξία I = 1.

Έχει άμεση σχέση με το γράμμα I,i αλλά και με το J, j άλλων αλφαβήτων.

Στο πολυτονικό σύστημα το συναντάμε και ως υπογεγραμμένη στις καταχρηστικές διφθόγγους π.χ. Αι (ᾼ) ως ᾳ, Ηι ως ῃ (ῌ) και Ωι (ῼ) ως ῳ.

Προφορά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ι χαρακτηρίζεται δίχρονο φωνήεν. (Δηλαδή άλλοτε μακρόχρονο και άλλοτε βραχύχρονο, χαρακτηρισμός κυρίως της αρχαίας προφοράς)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]