Ιωάννης Μακρόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωάννης Μακρόπουλος
Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων
Περίοδος
15 Δεκεμβρίου 1952 – 16 Νοεμβρίου 1953
ΠρωθυπουργόςΚυβέρνηση Αλέξανδρου Παπάγου 1952
ΠροκάτοχοςΔημήτριος Γόντικας
ΔιάδοχοςΚωνσταντίνος Ροδόπουλος
Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων
Περίοδος
20 Νοεμβρίου 1933 – 20 Μαρτίου 1935
ΠρωθυπουργόςΚυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη 1933
ΠροκάτοχοςΘεόδωρος Τουρκοβασίλης
ΔιάδοχοςΔημήτριος Χατζίσκος
Υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως
Περίοδος
10 Μαρτίου 1933 – 21 Μαρτίου 1934
ΠρωθυπουργόςΚυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη 1933
ΠροκάτοχοςΓεώργιος Πανάς
ΔιάδοχοςΜιχαήλ Κύρκος
Υπουργός Γεωργίας
Περίοδος
6 Ιανουαρίου 1945 – 8 Απριλίου 1945
ΠρωθυπουργόςΚυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1945
ΠροκάτοχοςΙωάννης Γκλαβάνης
ΔιάδοχοςΠαναγιώτης Κουτσομητόπουλος
Δήμαρχος Λαμιέων
Περίοδος
25 Οκτωβρίου 1925 – 4 Αυγούστου 1929
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1883, Λαμία
Θάνατος30 Ιανουαρίου 1954
Αθήνα
ΕθνότηταΕλληνική
Πολιτικό κόμμαΛαϊκό Κόμμα - ΕΡΕ
Σύζυγοςανύπαντρος
Παιδιάάτεκνος
ΣπουδέςΝομικά
ΕπάγγελμαΔικηγόρος
Στρατιωτική υπηρεσία
ΠίστηΣτρατός Ξηράς
Μάχες/πόλεμοιΑ΄ Βαλκανικός πόλεμος

Ο Ιωάννης Γρηγ. Μακρόπουλος (1883- Αθήνα, 30 Ιανουαρίου 1954) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, που υπηρέτησε ως πρόεδρος της Βουλής, βουλευτής, υπουργός και δήμαρχος.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Λαμία και ήταν γιος του Γρηγόρη Μακρόπουλου από την Υπάτη. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ιδιώτευσε ως δικηγόρος. Από το 1925 έως το 1929 υπηρέτησε ως Δήμαρχος Λαμιέων.[1]

Εξελέγη βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδας, με το Λαϊκό Κόμμα, τα έτη 1932 και Φθιώτιδας 1933[2] και επανεξελέγη στη Φθιώτιδα με τον Ελληνικό Συναγερμό, στις εκλογές του 1952, συγκεντρώνοντας 10.598 ψήφους[3].

Ανέλαβε υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως στην κυβέρνηση του Τσαλδάρη, από τις 10 Μαρτίου 1933 έως τις 21 Μαρτίου 1934, και υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων (αρχικώς προσωρινά, από τις 20 Νοεμβρίου 1933 έως τις 21 Μαρτίου 1934, παράλληλα με το χαρτοφυλάκιο Υγιεινής και Κρατικής Αντιλήψεως και στη συνέχεια αποκλειστικά ως υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, από τις 21 Μαρτίου 1934 ως τις 18 Φεβρουαρίου 1935). [4] Από τις 6 Ιανουαρίου 1945 έως τις 8 Απριλίου 1945 χρημάτισε υπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση του Πλαστήρα.[5]

Από τις 15 Δεκεμβρίου 1952 έως τις 16 Νοεμβρίου 1953 χρημάτισε πρόεδρος της Βουλής. Πέθανε από πνευμονική εμβολή στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός" τον Ιανουάριο του 1954[3]. Η κηδεία έγινε από το ναό της Μητρόπολης, με τιμές υπουργού εν ενεργεία. Μετά το θάνατό του έγιναν αναπληρωματικές εκλογές και την έδρα του κατέλαβε ο Στέφανος Μακρόπουλος.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Εγκυκλοπαίδεια "Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τ. 40, σελ. 11.
  2. δικτυακός τόπος της Βουλής των Ελλήνων, Μητρώο Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών 1822-1935, αρχείο σε μορφή .pdf, σελ. 121 (αρ. 902), ανάκτηση 4-8-2013.
  3. 3,0 3,1 Το Βήμα, Απεβίωσε χθες ο βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδος του Ελληνικού Συναγερμού Ι. Μακρόπουλος, 31/1/1954, σελ. 6.
  4. ««Κυβέρνησις Παναγή Τσαλδάρη, Από 10.3.1933 έως 10.10.1935»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2011. 
  5. ««Κυβέρνησις Νικολάου Πλαστήρα (De Facto) Από 3.1.1945 έως 8.4.1945»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2011.