Ιωάννης Καλιτσουνάκης
| Ιωάννης Καλιτσουνάκης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιωάννης Καλιτσουνάκης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1878 Χανιά |
| Θάνατος | 1 Οκτωβρίου 1966 Βουκουρέστι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Κρητική Πολιτεία Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας διδάσκων πανεπιστημίου φιλόλογος[1] βυζαντινολόγος[1] |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο Χούμπολτ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών μέλος της Ακαδημίας Αθηνών |
Ο Ιωάννης Ε. Καλιτσουνάκης (και Καλλιτσουνάκης, Χανιά, 1878 - Βουκουρέστι, 1η Οκτωβρίου 1966), ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός, ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Κρητικών Σπουδών το 1938 και πρόεδρος του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός το 1961.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στα Χανιά, όπου ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές του. Συνέχισε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σε ηλικία 24 ετών μετέβη στη Γερμανία με υποτροφία της Κρητικής Πολιτείας για να παρακολουθήσει φιλολογικά, φιλοσοφικά και παιδαγωγικά μαθήματα. Το 1905 διορίστηκε καθηγητής της ελληνικής στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών του Πανεπιστημίου του Βερολίνου.[2] Από το 1924 ως το 1948 ήταν τακτικός καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1926 αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1947 ανέλαβε για ένα έτος πρόεδρος της Ακαδημίας.[3]
Το 1933 ήταν πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου Βιβλιοθηκών Ελλάδος.
Από το 1936 ως το 1937 ήταν κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.[4] Αργότερα έγινε καθηγητής Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και μετέπειτα επίτιμος εν ενεργεία καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του εν λόγω πανεπιστημίου.
Τιμήθηκε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικα.[5]
Το φθινόπωρο του 1966 μετέβη στο Βουκουρέστι ως εκπρόσωπος της Ακαδημίας Αθηνών για τους εορτασμούς της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την ίδρυση της Ρουμανικής Ακαδημίας.[6] Πέθανε εκεί από καρδιακή προσβολή.[7]
Επιλεγμένα έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μελέτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μεσαιωνικαί και νέαι ελληνικαί ερμηνείαι παρ' Ευσταθίω (1919)
- Επταδικαί έρευναι (1922)
- Η πρώτη επιστημονική έκδοση του Αριστοτέλη (1936)
- Αι περί Κρήτης εν τη Δυτική Ευρώπη ειδήσεις εκπνεούσης της Ενετοκρατίας εν τη νήσω (1938)
- Περί του γλωσσικού ζητήματος και του ζητήματος των τόνων (1944)
- Ο Πλάτων και η συμβολή αυτού εις τον νεώτερον πολιτισμόν (1948)
- Η αναβίωσις των κλασσικών σπουδών εν Ελλάδι από της απελευθερώσεως και εντεύθεν (1958)
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk20221165419. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου (1949-1951), λ. Καλιτσουνάκης, Ιωάννης.
- ↑ Δικτυακός τόπος Ακαδημίας Αθηνών Αρχειοθετήθηκε 2014-05-17 στο Wayback Machine., Πρόεδροι της Ακαδημίας Αθηνών από την ίδρυσή της.
- ↑ «Κατάλογος Κοσμητόρων Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ Κρήτη, Το Αφιέρωμα, Βιογραφίες, εκδ. οίκος Αρσινόη, Αθήνα 1985, τ. 10, σελ. 69.
- ↑ Νεκρολογία από τον Σ. Καψωμένο.(pdf)
- ↑ "Απεβίωσεν ο ακαδημαϊκός Ι. Καλιτσουνάκης", Μακεδονία, 2-10-1966, σελ. 16
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βιογραφικό, Βιβλιοθήκη και Κέντρο Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Κρήτης.
- Ιωάννης Καλιτσουνάκης στον Πανδέκτη, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
|