Ιωάννης Αβραμίδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωάννης Αβραμίδης
Γέννηση23  Σεπτεμβρίου 1922[1][2][3]
Μπατούμι[4]
Θάνατος16  Ιανουαρίου 2016[5]
Βιέννη
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστρία
Ελλάδα
ΣπουδέςΑκαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης
Ιδιότηταγλύπτης[6], καθηγητής πανεπιστημίου και ζωγράφος[6]
ΣύζυγοςAnnemarie Avramidis (1962–2013)
ΚίνημαΑφηρημένη τέχνη
Είδος τέχνηςΑφηρημένη τέχνη
Καλλιτεχνικά ρεύματαΑφηρημένη τέχνη
Σημαντικά έργαΝαός, Ολυμπείο
ΒραβεύσειςCity of Vienna Prize for Fine Arts (1964)[7], Αυστριακή διάκριση για την επιστήμη και τη τέχνη (1985), Τάγμα Μακαρίου Γ' και Will Grohmann Award
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Έργο του Αβραμίδη στην πλατεία Δημαρχείου του Χάιλμπρον
Έργο του Αβραμίδη στο Αμβούργο

Ο Ιωάννης ή Γιάννης Αβραμίδης (23 Σεπτεμβρίου 1922 – 16 Ιανουαρίου 2016) ήταν Έλληνας γλύπτης με σημαντική σταδιοδρομία στο εξωτερικό.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Βατούμ (ή Μπατούμι) της Γεωργίας το 1922 από Πόντιους πρόσφυγες που κατάγονταν από τα Σούρμενα της Τραπεζούντας.[8] Από το 1937 ως το 1939 σπούδασε στην Κρατική Σχολή Τέχνης του Βατούμ, εξαιτίας όμως των διώξεων που υπέστη η οικογένειά του από το κομμουνιστικό καθεστώς (ο πατέρας του στάλθηκε το 1937 στη Σιβηρία από όπου δεν επέστρεψε) το 1939 εγκαταστάθηκε μαζί με την μητέρα του στην Αθήνα.[8][9] Κατά τη διάρκεια της Κατοχής βρήκε καταφύγιο στην Πτολεμαΐδα. Το 1943 μεταφέρθηκε με τρένο στη Βιέννη,[8][10] όπου αρχικά δούλεψε σε στρατόπεδο εργασίας, παρέμεινε όμως και μετά τον πόλεμο.

Σπούδασε ζωγραφική (1945-1949) και γλυπτική (1953-1956) στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης με τον Ρόμπιν Κρίστιαν Άντερσεν (Robin Christian Andersen) και τον Φριτς Βοτρούμπα (Fritz Wotruba). Το 1956 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης,[9] στην οποία διετέλεσε από το 1968 ως το 1972 διευθυντής.[9] Την περίοδο 1966-1967 είχε διδάξει στην αντίστοιχη ακαδημία του Αμβούργου.[9]

Από το 1956 άρχισε να παρουσιάζει το έργο του σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις, κερδίζοντας επανειλημμένως διακρίσεις. Εκπροσώπησε την Αυστρία στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1956 και το 1962,[8] ενώ συμμετείχε στην Ντοκουμέντα του Κάσσελ το 1964 και το 1977.[9] Το 1957 οργάνωσε στη Βιέννη την πρώτη του ατομική, ενώ το 1997 παρουσιάστηκε αναδρομική έκθεση γλυπτικής, ζωγραφικής και σχεδίων του στην Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα, μετά το τέλος της οποίας ο καλλιτέχνης δώρισε τα έργα του στο μουσείο.[11]

Το 1973 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο της Αυστρίας και έγινε μέλος της Αυστριακής Συγκλήτου Τέχνης.[12]

Το έργο του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη δημιουργία του Ιωάννη Αβραμίδη αποκλειστικό σχεδόν θέμα είναι η ανθρώπινη μορφή. Με εξαίρεση ορισμένα πρώιμα έργα της δεκαετίας του 1950, όπως το Κεφάλι (1953)[13] και η Μορφή πρότυπο (1958),[14] τα οποία, αν και αφαιρετικά, είναι πιο κοντά στην ορατή πραγματικότητα, οι μορφές είναι απογυμνωμένες από ρεαλιστικές λεπτομέρειες, απόλυτα σχηματοποιημένες, κατά κανόνα στατικές, κάποιες φορές αποσπασματικές και με σαφείς αναφορές στην αρχαία ελληνική γλυπτική διαφόρων περιόδων. Η πιο χαρακτηριστική φιγούρα είναι μια μονοαξονική κατασκευή που βασίζεται στο μέτρο, την αρμονία και τις αναλογίες και συναντάται για πρώτη φορά στη «Μεγάλη μορφή» (1958).[15] Αρχικά μεμονωμένη, αποτέλεσε στη συνέχεια τον πυρήνα για συνθέσεις με περισσότερες μορφές, που δημιουργούν μια ενότητα και συχνά προκύπτουν από την περιστροφή της αρχικής φιγούρας γύρω από τον άξονά της σε μια ρυθμική επανάληψη.[16] Η  κατασκευή των έργων αυτών βασίζεται σε έναν κατακόρυφο μεταλλικό σκελετό από αλουμίνιο, που τέμνει τις μορφές οριζόντια σε διάφορα σημεία. Στη συνέχεια ο σκελετός γεμίζεται με τεχνητή ρητίνη ή άλλα υλικά και γύψο και η διαδικασία ολοκληρώνεται με τη χύτευση σε μπρούντζο. Τα περισσότερα έργα του καλλιτέχνη αποκτούν την τελική τους μορφή είτε στο δεύτερο είτε στο τρίτο στάδιο της διαδικασίας. Ολόκληρη η διαδικασία αποτυπώνεται στα έργα του «Μορφή ΙΙΙ» («Σφαιρική ή Απόλυτη μορφή»)[17] του 1959-1960 και «Ασύμμετρο κεφάλι» (1962-1965).[18]

Από το 1967 ο Αβραμίδης άρχισε να φιλοτεχνεί και σειρές μορφών, που τις ονόμασε Bandfiguren, δηλαδή Μορφές σε ζώνες ή ταινίες, στις οποίες εισάγει την έννοια της κίνησης, καθώς και τη γωνιώδη απόδοση.[19] Την ίδια περίοδο, αξιοποιεί γεωμετρικά ή αρχαιοελληνικά σχήματα για να δημιουργήσει εξαιρετικά αφαιρετικές εκδοχές μιας σειράς κεφαλιών.[20]

Παράλληλα με τη γλυπτική έχει ασχοληθεί με τη ζωγραφική και το σχέδιο, το οποίο καλλιέργησε είτε ως προσχέδιο για τη γλυπτική, είτε ως αυτόνομο έργο.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 119011875. Ανακτήθηκε στις 14  Αυγούστου 2015.
  2. «Joannis Avramidis». (Ολλανδικά) RKDartists. 3088.
  3. (Αγγλικά) SNAC. w62n71j7. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2014.
  5. (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. avramidis-joannis. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. 6,0 6,1 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 5  Μαρτίου 2021. 500019826. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2021.
  7. www.wien.gv.at/kultur/abteilung/ehrungen/preise/preistraeger.html#bild. Ανακτήθηκε στις 31  Ιουλίου 2018.
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 Κουφοπούλου, Μαρία Π. (24 Νοεμβρίου 2008). «ΤΟ ΒΗΜΑ: Ιωάννης Αβραμίδης, ο γνωστός στο εξωτερικό γλύπτης μιλάει για την τέχνη του με αφορμή τη μεγάλη έκθεσή του που πραγματοποιείται στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου». Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2019. 
  9. 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 «ΕΠΜΑΣ: Αβραμίδης Ιωάννης». [νεκρός σύνδεσμος]
  10. Μοσκόβου, Σπύρος (21 Σεπτεμβρίου 2012). «ΣΚΑΙ:Ιωάννης Αβραμίδης, ο σημαντικότερος γλύπτης της Αυστρίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. 
  11. Γιαννουδάκη, Αντωνία (2009). Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου, Ιδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη: η συλλογή νεοελληνικής γλυπτικής και η ιστορία της 1900-2006. Διδακτορική Διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. σελ. 250. 
  12. Ιωάννης Αβραμίδης. Ένας κλασικός της σύγχρονης γλυπτικής. Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. 1997. 
  13. «ΕΠΜΑΣ: Avramidis Joannis (1922 ), Head, 1953, Stone , 34,5 x 25 x 21 cm». [νεκρός σύνδεσμος]
  14. «ΕΠΜΑΣ:Avramidis Joannis (1922 ), Model Figure, 1958, Bronze , 173 x 53 x 56 cm». [νεκρός σύνδεσμος]
  15. «ΕΠΜΑΣ: Avramidis Joannis (1922 ), Large Figure, 1958, Bronze , 196 x 38 x 36 cm». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. 
  16. «ΕΠΜΑΣ: Avramidis Joannis (1922 ), Group of Four Figures (from Figure II), 1963 - 1978, Bronze , 190 x 85 x 85 cm». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. 
  17. «ΕΠΜΑΣ: Avramidis Joannis (1922 ),Figure III (Spherical or Absolute Figure), 1959 - 1960,Aluminum construction. Aluminum construction and plaster. Bronze on an aluminum plaque , 176,5 x 38 x 38 cm». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. 
  18. «ΕΠΜΑΣ: Avramidis Joannis (1922 ), Assymetrical Head, 1960, Aluminum construction, aluminum construction and plaster, bronze on an aluminum plaque , 32 x 100 x 50 cm». [νεκρός σύνδεσμος]
  19. «ΕΠΜΑΣ: Avramidis Joannis (1922 ), Fighter, 1967-1986, Bronze , 235 x 103,5 x 52 cm». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. 
  20. «ΕΠΜΑΣ: Avramidis Joannis (1922 ), Head-Rhombus, 1967, Stainless steel , 32 x 13 x 20 cm». [νεκρός σύνδεσμος]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ιωάννης Αβραμίδης. Ένας κλασικός της σύγχρονης γλυπτικής, Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, 1997
  • Στα άδυτα της Εθνικής Πινακοθήκης. Άγνωστοι θησαυροί από τις συλλογές της, Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Αθήνα 2011 
  • Τώνια Γιαννουδάκη: Εθνική Γλυπτοθήκη. Μόνιμη συλλογή, Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Αθήνα 2006
  • Αντωνία Γιαννουδάκη: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Ίδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη. Η συλλογή νεοελληνικής γλυπτικής και η ιστορία της 1900-2006 (διδακτορική διατριβή), Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Τομέας Ιστορίας της Τέχνης, Θεσσαλονίκη 2009 (http://ikee.lib.auth.gr/record/115849) (7/5/2015)
  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών. Ζωγράφοι - Γλύπτες - Χαράκτες, 16ος-20ός αιώνας, επιστημονική επιμέλεια Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος, τόμ. 1, Μέλισσα, Αθήνα 1997-2000
  • Στέλιος Λυδάκης, Οι έλληνες γλύπτες. Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία-τυπολογία-λεξικό γλυπτών, τόμ. 5, Μέλισσα, Αθήνα 1981
  • Στέλιος Λυδάκης, Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία, τυπολογία, Μέλισσα, Αθήνα, 2011
  • Ελένη Μάργαρη, Η γυναίκα στη νεοελληνική γλυπτική, Ιωάννινα 2014
  • Χρύσανθος Χρήστου – Μυρτώ Κουμβακάλη-Αναστασιάδη, Νεοελληνική γλυπτική 1800-1940, έκδοση Εμπορικής Τραπέζης της Ελλάδος, Αθήνα 1982
  • Joannis Avramidis. Kestner-Gesellschaft Hannover, 1967 
  • Joannis Avramidis, Galerie Krugier et Cie, Genève, 1970 
  • Joannis Avramidis. Agora. Skulpturen und Zeichnungen 1953 bis 1988, Galerie Brusberg, Berlin, 1989
  • Joannis Avramidis. Köpfe, Galerie Thomas, München, 1999 
  • Joannis Avramidis. Köpfe. Skulpturen und Handzeichnungen 1953-1982, Galerie Ulysses, Wien, 1982 
  • Joannis Avramidis. Plastik, Grafik, Künstlerhaus und Neue Galerie. Neue Galerie am Landesmuseum Joanneum, 1974
  • Joannis Avramidis. Skulpturen, Karmeliterkloster, Frankfurt  am Main, 1986 
  • Joannis Avramidis. Skulpturen, Entwürfe, Zeichnungen, Kunsthalle Nürnberg, 1980 
  • Joannis Avramidis. Skulpturen, Zeichnungen, Galerie Ulysses, Wien, 1975
  • Joannis Avramidis. Skulpturen und Zeichnungen, Schlossgarten Ludwigsburg und Fussgängerzone Innenstadt, 30 August-6 November 1988, Kunstverein Ludwigsburg, Villa Franck, Ludwigsburg 1988 
  • Joannis Avramidis. Zeichnungen, Staatsgalerie Stuttgart, Graphische Sammlung, 1986 
  • Grieche unter Griechen. Joannis Avramidis in der Glyptothek, texte von Peter Prange und Raimund Wünsche, Sonderausstellung Glyptothek München, 1999
  • Michael Semff, Joannis Avramidis. Sculpturen und Zeichnungen, Hirmer Verlag, München 2005

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]