Θυμαιτάδες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Θυμαιτάδαι)
Θυμαιτάδες
Γενικά στοιχεία
ΟνομασίαΘυμαιτάδαι
Άλλες ονομασίεςΘυμοιτάδαι, Θυμοιτάδες
Μεταγενέστερη ονομασίαΘυματάδαι, Θυματάδες
Κύριος οικισμόςΘυμαιτάδες
Διοικητικά στοιχεία
Ταυτότηταδήμος της αρχαίας Αθήνας
Ονομασία δήμουΔήμος Θυμαιταδών
Ονομασία δημότηΘυμαιτάδης
ΦυλήΙπποθοωντίδα
ΤριττύςΆστεως
Σύστημα εξουσίαςΠόλη–κράτος
Πολιτικό σύστημαΑθηναϊκή Δημοκρατία
Τίτλος ηγέτηδήμαρχος
Λήψη αποφάσεωνΑρχαία Βουλή & Δήμος
Αριθμός βουλευτών
1η περίοδος
508 – 307/306 π.Χ.		2
2η περίοδος
307/306–224/223 π.Χ.		2
3η περίοδος
224/223–201/200 π.Χ.		2
4η περίοδος
201/200 π.Χ.– 126/127		άγνωστος
5η περίοδος
126/127–3ος αιώνας		άγνωστος
Ιστορική εξέλιξη
Ίδρυση508 ΠΚΕ
Λήξη3ος αιώνας
Αντικαταστάθηκε απόΔήμος Κερατσινίου - Δραπετσώνας
Λατρευτικές παραδόσεις
ΜυθολογίαΘυμοίτης
Αρχαιολογία
Περιοχή
Αρχαία Αθήνα
Σήμερα: Κερατσίνι
Οι δήμοι της αρχαίας Αθήνας

Οι Θυμαιτάδες (αρχαία ελληνικά: Θυμαιτάδαι‎‎), (ο δήμος: Θυμαιτάδων ή Θυμαιταδών), αναφερόμενες σπάνια ως Θυμοιτάδες ή Θυμοιτάδαι[1] και εσφαλμένα σε μεταγενέστερες πηγές, ως Θυματάδες ή Θυματάδαι, ήταν αρχαίος οικισμός - πόλη και δήμος του άστεως της αρχαίας Αθήνας, της Ιπποθοωντίδας (περιοχή και φυλή της αρχαίας Αθήνας). Με το ίδιο όνομα (Θυμαιτάδες) ονομάζονταν οι δημότες του δήμου αυτού.

Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δήμος πήρε το όνομά του, από τον μυθικό επώνυμο ήρωα, Θυμοίτη, γιο του Οξύντη και βασιλιά της αρχαίας Αθήνας. Ο Θυμοίτης ήταν ο τελευταίος στη διαδοχή της δυναστείας των Κεκροπιδών και των Θησειδών, (απογόνων του Θησέα), αφότου δολοφόνησε τον ετεροθαλή αδελφό του, τον Αφείδαντα και ανέλαβε το θρόνο. Ανατράπηκε, όμως τελικά, από τον Μεσσήνιο Ανδρόπομπο ή/και το γιο αυτού, τον Μέλανθο,[2] της οικογένειας των Νηλειδών, ο οποίος ξεκίνησε τη δυναστεία των Μελανθιδών, για να τον ακολουθήσει ο γιος και διάδοχός του Κόδρος, ο οποίος υπήρξε και ο τελευταίος βασιλιάς της αρχαίας Αθήνας, καθώς από το θάνατό του και μετά ορίζονταν πλέον ισόβιοι άρχοντες, αρχικά με κριτήριο την κληρονομικότητα και από το 753 π.Χ. χωρίς κριτήριο, καθώς οι αρχαίοι Αθηναίοι άρχιζαν τις διεργασίες αυτές, οι οποίες οδήγησαν σταδιακά στην Αθηναϊκή Δημοκρατία.

Τοποθεσία του αρχαίου δήμου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δήμος των Θυμαιταδών, ήταν δήμος του άστεως.[3] Βρισκόταν στα δυτικά του κύριου οικισμού της αρχαίας Αθήνας, στα βορειοδυτικά του δήμου Πειραιά, στην περιοχή την οποία βρίσκεται σήμερα το σύγχρονο Κερατσίνι [4] του Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας.[5]

Η συμμετοχή του δήμου στην αρχαία Βουλή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δήμος, η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώνεται και από διάφορες επιγραφές,[6] ως μέλος της Ιπποθοωντίδας φυλής, συμμετείχε με 2 βουλευτές στην αρχαία Βουλή των 500, κατά την πρώτη περίοδο (508 – 307/306 π.Χ.). Κατά τη δεύτερη (307/306 – 224/223 π.Χ.) και την τρίτη περίοδο (224/223 – 201/200 π.Χ.) ο δήμος αντιπροσωπευόταν επίσης με 2 βουλευτές στη Βουλή των 600. Κατά την τέταρτη (201/200 π.Χ. – 126/127) και την πέμπτη περίοδο (126/127 – 3ος αιώνας) είναι άγνωστος ο αριθμός βουλευτών–αντιπροσώπων του δήμου.

Οι κάτοικοι των Θυμαιταδών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δημότης των αρχαίων Θυμαιταδών ονομαζόταν Θυμαιτάδης, αν και μεταγενέστεροι συγγραφείς τον αναφέρουν εσφαλμένα ως: «Θυματάδης».[7][8] Ο δήμος είχε λιμάνι, και πιθανώς και ναυπηγεία,[9] από όπου κατασκεύασε πλοία και απέπλευσε κρυφά ο Θησέας για την Κρήτη,[10] το οποίο ονομαζόταν «λιμάνι των Φώρων» (αρχαία ελληνικά: Φώρων λιμήν‎‎), δηλαδή «το λιμάνι των κλεφτών», επειδή σύχναζαν σε αυτό λαθρέμποροι, κυρίως λόγω της δύσκολης πρόσβασης από την ηπειρωτική χώρα.[11] Ήταν μικρό κυκλικό λιμάνι–πορθμός, αλλά και η κύρια έξοδος προς τον κόλπο της Σαλαμίνας, η οποία, σύμφωνα με τον Edward Dodwell, εξακολουθεί να ονομάζεται με το ίδιο όνομα διαχρονικά. Το λιμάνι συνεχίζει να είναι και σήμερα σημείο εκκίνησης για τα οχηματαγωγά πλοία προς τη Σαλαμίνα, όπως και στην αρχαιότητα, και σήμερα είναι γνωστό ως το Πέραμα και ο δήμος του ως Δήμος Περάματος Αττικής. Ο κοντινός οικισμός αναφέρεται επίσης διαχρονικά, ως Αμφιάλη, καθώς όλη η γύρω περιοχή αυτή ονομαζόταν ακρωτήριο Αμφιάλης ή Αμφιάλη Άκρα (αρχαία ελληνικά: ἀμφί + ἅλς‎‎, δηλαδή περιοχή, η οποία έχει θάλασσα αμφίπλευρα) και μεταγενέστερα ολόκληρο η σημερινή ακτή μεταξύ Πέραματος - Σκαραμαγκά έφερε το όνομα "Ακτή Αμφιάλης".[12]

Τα ερείπια δύο ναών του δήμου βρίσκονται, ο μεν πρώτος σε λόφο κοντά στην ακτή και ο δε δεύτερος περίπου μισό χιλιόμετρο πιο μακριά, στο δρόμο προς τον κύριο της Αθήνας. Ο δεύτερος αυτός ναός ήταν πιθανότατα αφιερωμένος στον Ηρακλή, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα σεβαστός στους κατοίκους των 4 δήμων, του Πειραιά, του Φαλήρου, της Ξυπετής και των Θυμαιταδών, οι οποίοι συναποτελούσαν την κοινότητα–ενότητα με την ονομασία “Τεράκωμος“ ή “Τεράκωμοι”,[13] η οποία είχε το ιερό του Ηρακλή, ως κοινό σημείο. Σύμφωνα με την αρχαιολόγο Έφη Λυγκούρη: «Η αρχική κώμη του Πειραιά η οποία μαζί με τα γειτονικά χωριά, τους μετέπειτα δήμους της Ξυπετής (Νέο Φάληρο, Μοσχάτο), του Φαλήρου (Παλαιό Φάληρο) και των Θυμαιτάδων (Κερατσίνι) αποτελούσε σύμφωνα με τον Πολυδεύκη ένα τετράκωμο με κέντρο το ιερό του Ηρακλέους στα Καμίνια προς τιμήν του οποίου τελούνταν αγώνες».[14] Μεταξύ των τεσσάρων αυτών δήμων - κωμών τελούνταν και αγώνες. Στα Καμίνια κοντά στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής της συνοικίας Απόλλωνα (ή, εναλλακτικά, στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη), πιθανολογείται ότι υπήρχε το Τετράκωμον Ηράκλειον, δηλαδή το κοινό ιερό προς τιμή του θεού Ηρακλή. Σε αυτό συνηγορεί η ανεύρεση επιγραφών με ονόματα νικητών κατά τους αγώνες στο Ηράκλειο.[15]

Αυτός ο ναός βρισκόταν προς την πλευρά των Στενών της Σαλαμίνας[16][17] και ήταν πάνω σε έναν από τους λόφους της περιοχής, που αναφέρονται και ως όρος Τρίκορφο, το οποίο αποτελεί επίσης τμήμα του όρους, γνωστού ως το Αιγάλεω Όρος, από το οποίο ο Ξέρξης παρακολούθησε την καταστροφή του περσικού στόλου κατά τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας.[18][19] Το σημείο αυτό δεν προσφέρει πλήρη εικόνα προς τη θάλασσα, αλλά ο Ξέρξης πιθανώς το επέλεξε, ίσως επειδή ήταν κοντά στο λιμάνι, από το οποίο είχαν καταπλεύσει τα πλοία του.

Πολύ διάσημα προϊόντα, τα οποία προέρχονταν από το δήμο αυτόν, ήταν οι ονομαστές «θυμαιτίδες σισύρες» (αρχαία ελληνικά: σισύραι‎‎),[20] οι οποίες ήταν ενδύματα, όπως γούνες, πανωφόρια, χλαίνες, κάπες, σκεπάσματα, τα οποία παράγονταν από δέρμα κατσίκας μαζί με τις τρίχες.[21] Οι κάτοικοι των Θυμαιταδών ήταν επίσης διάσημοι και για τη δικομανή φύση τους.

Προσωπικότητες από τις Θυμαιτάδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπήρξαν διάφοροι γνωστοί πολίτες από τον δήμο των Θυμαιταδών, όπως ο Γλαύκιππος ο Θυμαιτάδης, Διόγειτος ο Θυμαιτάδης, ο βουλευτής Διοπείθης ο Θυμαιτάδης γιος του Διογείτου, ο βουλευτής Δίυλλος ο Θυμαιτάδης γιος του Φανοδήμου κ.α.[22]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές - σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ [...] "Θυμαιτάδες ή θυμοιτάδες: Αρχαίος αττικός δήμος της Ιπποθοωντίδας φυλής. Ονομάστηκε έτσι από το όνομα του τελευταίου απογόνου του Θησέα, βασιλιά της Αθήνας, Θύμοιτου. Βρισκόταν στον Πειραιά, στη θέση που βρίσκεται σήμερα το Κερατσίνι. Οι Θ. μαζί με τους Ξυπεταιόνους, τους Φαληρείς και τους Πειραιείς, αποτελούσαν τους Τετράκωμους, οι οποίοι συγκεντρώνονταν στο Τετράκωμο Ηράκλειο, όπου τελούσαν ορχηστικούς αγώνες τοπικού χορού, του γνωστού τετρακώμου". [...] Θυμαιτάδες ή θυμοιτάδες.
  2. ↑ Παυσανίας, «Ελλάδος περιήγησις», «Κορινθιακά», 18.9: [...] "οἱ δὲ Νηλεῖδαι πλὴν Πεισιστράτου--τοῦτον γὰρ οὐκ οἶδα παρ' οὕστινας ἀπεχώρησεν--ἐς Ἀθήνας ἀφίκοντο οἱ λοιποί, καὶ τὸ Παιονιδῶν γένος καὶ Ἀλκμαιωνιδῶν ἀπὸ τούτων ὠνομάσθησαν. Μέλανθος δὲ καὶ τὴν βασιλείαν ἔσχεν ἀφελόμενος Θυμοίτην τὸν Ὀξύντου: Θυμοίτης γὰρ Θησειδῶν ἔσχατος ἐβασίλευσεν Ἀθηναίων".
  3. ↑ [...] "Thymaetadae: (Θυμαιτάδαι; Thymaitádai). Attic asty deme of the Hippothontis phyle, two bouleutaí, probably to the northwest of Piraeus on the Bay of Keratsini, modern Ormos Erakleus. With Piraeus, Phaleron and Xypete, T. formed the tetrákōmoi cult federation (Poll. 4,105; IG II2 3102 f.) with a central sanctuary to Heracles (Steph. Byz. s. v. Ἐχελίδαι)". [...], Lohmann, Hans (Bochum), Thymaetadae
  4. ↑ John S. Traill: Demos and trittys. Epigraphical and topographical studies in the organization of Attica. Athenians Victoria College, Toronto 1986, p. 136.
  5. ↑ Η Πόλη μας > Ιστορία > Αρχαιότητα Αρχειοθετήθηκε 2017-05-12 στο Wayback Machine., στην ιστοσελίδα: keratsini-drapetsona.gr του Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας.
  6. ↑ Θυμαιταδ Attica (IG I-III), στην ιστοσελίδα: epigraphy.packhum.org
  7. ↑ Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Θυματάδαι, δήμος της Ιπποθοωντίδος φυλής. ο δημότης Θυματάδης. τα τοπικά εκ Θυματαδών, και τα όμοια". [...], σελ. 140.
  8. ↑ Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Θυματάδαι, δήμος της Αττικής, εκ της Ιπποθοωντίδος φυλής (Κάτοικ. Θυματάδης)". [...], σελ. 168.
  9. ↑ Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellenkika: etoi perigraphe, geographike, historike, archaiologike, kai statistike tes archaias kai neas Hellados, Iakobos R. Rankabes, Ek tou typ. K. Antoniadou, 1853, Τόμος 1, σελ. 209-210: [...] "Θυμοιτάδαι, δήμος φυλής Ιπποθοοντίδος πλησιέστατα του Πειραιώς και του Φαληρού. Εκ των τριών τούτων δήμων και εκ της Ξυπέτης συνιστώντο οι λεγόμενοι Τετράκώμοι (2 = Τοις Αθήνησι Τετρακώμοις οι ήσαν Πειραιείς, Φαληριείς, Ξυπετεώνες, Θυμοιτάδαι, Πολυδ. β. 4, κ. 16.) οι έκτισαν από κοινού ναόν Ηρακλέους (3 = Ιδ. Εχελίδαι). Εν Θυμοιτάδαις ην, φαίνεται, ναυπηγείον, διότι ο Πλούταρχος (4 = Πλούταρχ. Θησ. κ. 10.), συμφώνως μετά του εξεταστού των Αθηναϊκών αρχαιοτήτων Κλειδήμου, αναφέρει ότι ο Θησεύς εν τινι κατά Κρήτης εκστρατεία κατεσκεύασεν ενταύθα πλοία τινά, και ότι εξελέξατο τον τόπον τούτον ως μη έκτεθειμένον εις τάς παρατηρήσεις των ξένων «εν Θυμοιταδών, μακράν της ξενικής οδού». εκ τούτου εικάζεται οτι οι Θυμοιτάδαι ήσαν παρά τον λιμένα των Φώρων (5 = Ληκ. Δημ.). Κατά τον Αριστοφάνην αι σισύραι των Θυμοιταδών ησαν περίφημοι (1 = Αριστοφ. Σφηκ. ς. 1148)". [...]
  10. ↑ Πλούταρχος, «Βίοι Παράλληλοι», «Θησεύς», 19.5: [...] " ἐπεὶ δὲ Δευκαλίων ὁ υἱὸς αὐτοῦ πολεμικῶς ἔχων πρὸς τοὺς Ἀθηναίους ἔπεμψεν, ἐκδιδόναι Δαίδαλον αὑτῷ κελεύων ἢ τοὺς παῖδας ἀποκτενεῖν ἀπειλῶν οὓς ἔλαβεν ὁμήρους ὁ Μίνως, τούτῳ μὲν ἀπεκρίνατο πρᾴως ὁ Θησέυς, παραιτούμενος ἀνεψιὸν ὄντα Δαίδαλον κἀκείνῳ κατὰ γένος προσήκοντα, μητρὸς ὄντα Μερόπης τῆς Ἐρεχθέως, αὐτὸς δὲ ναυπηγίαν ἐπεβάλετο, τὴν μὲν ἐν Θυμαιταδῶν αὐτόθι μακρὰν τῆς ξενικῆς ὁδοῦ, τὴν δὲ διὰ Πιτθέως ἐν Τροιζῆνι". [...]
  11. ↑ Στράβων, «Γεωγραφικά», «Βιβλίο Θ΄», 1.14: [...] "Ὑπὲρ δὲ τῆς ἀκτῆς ταύτης ὄρος ἐστὶν ὃ καλεῖται Κορυδαλλός, καὶ ὁ δῆμος οἱ Κορυδαλλεῖς• εἶθ᾽ ὁ Φώρων λιμὴν καὶ ἡ Ψυττάλεια, νησίον ἔρημον πετρῶδες ὅ τινες εἶπον λήμην τοῦ Πειραιῶς• πλησίον δὲ καὶ ἡ Ἀταλάντη ὁμώνυμος τῆι περὶ Εὔβοιαν καὶ Λοκρούς, καὶ ἄλλο νησίον ὅμοιον τῆι Ψυτταλείαι καὶ τοῦτο• εἶθ᾽ ὁ Πειραιεὺς καὶ αὐτὸς ἐν τοῖς δήμοις ταττόμενος καὶ ἡ Μουνυχία". [...]
  12. ↑ «Αντώνης Αντωνάκος, "Από που προέρχονται τα ονόματα της οδού Δογάνης, του Κερατσινίου, των Ταμπουρίων και της Αμφιάλης"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2016. 
  13. ↑ Ιούλιος Πολυδεύκης, «Ονομαστικόν εν βιβλίοις ι´», (Ονομαστικόν σε βιβλία δέκα) - Giulio Polluce, "Onomastikon", IV, 105.
  14. ↑ Πηγή: Το άρθρο της Μαρίας Θερμού, με τίτλο: "Κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια - Πού ζούσαν οι αρχαίοι «Πειραιώτες» ως τα Γεωμετρικά και τα Αρχαϊκά χρόνια. Η αρχαιολόγος Εφη Λυγκούρη απαντά βασιζόμενη σε ευρήματα που ήρθαν στο φως στην περιοχή των Καμινίων και του Αγίου Ιωάννη Ρέντη", 08/02/2009, εφημερίδα Το Βήμα.
  15. ↑ Παπαχατζή, Νικολάου. Παυσανίου, Ελλάδος Περιήγησις, Αττικά, Εκδοτική Αθηνών, 1998, σ.96. ISBN 9-602-13090-3
  16. ↑ Κτησίας ο Κνίδιος, «Περσικά», C, 26.
  17. ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, «Ιστορική Βιβλιοθήκη», ΙΑ΄, 11,18: [...] "τέλος δὲ τῶν περὶ τὸν Εὐρυβιάδην καὶ Θεμιστοκλέα διαταξάντων τὰς δυνάμεις, τὸ μὲν εὐώνυμον μέρος ἐπεῖχον Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, πρὸς τὸ τῶν Φοινίκων ναυτικὸν ἀντιταχθησόμενοι• μεγάλην γὰρ οἱ Φοίνικες ὑπεροχὴν εἶχον διά τε τὸ πλῆθος καὶ διὰ τὴν ἐκ προγόνων ἐν τοῖς ναυτικοῖς ἔργοις ἐμπειρίαν• Αἰγινῆται δὲ καὶ Μεγαρεῖς τὸ δεξιὸν κέρας ἀνεπλήρουν• οὗτοι γὰρ ἐδόκουν εἶναι ναυτικώτατοι μετὰ τοὺς Ἀθηναίους καὶ μάλιστα φιλοτιμήσεσθαι διὰ τὸ μόνους τῶν Ἑλλήνων μηδεμίαν ἔχειν καταφυγήν, εἴ τι συμβαίη πταῖσμα κατὰ τὴν ναυμαχίαν• τὴν δὲ μέσην τάξιν ἐπεῖχε τὸ λοιπὸν τῶν Ἑλλήνων πλῆθος. οὗτοι μὲν οὖν τοῦτον τὸν τρόπον συνταχθέντες ἐξέπλευσαν, καὶ τὸν πόρον μεταξὺ Σαλαμῖνος καὶ Ἡρακλείου κατεῖχον• ὁ δὲ βασιλεὺς τῷ μὲν ναυάρχῳ προσέταξεν ἐπιπλεῖν τοῖς πολεμίοις, αὐτὸς δ´ εἰς τὸν ἐναντίον τόπον τῆς Σαλαμῖνος παρῆλθεν, ἐξ οὗ θεωρεῖν ἦν τὴν ναυμαχίαν γινομένην. οἱ δὲ Πέρσαι τὸ μὲν πρῶτον πλέοντες διετήρουν τὴν τάξιν, ἔχοντες πολλὴν εὐρυχωρίαν• ὡς δ´ εἰς τὸ στενὸν ἦλθον, ἠναγκάζοντο τῶν νεῶν τινας ἀπὸ τῆς τάξεως ἀποσπᾶν, καὶ πολὺν ἐποίουν θόρυβον". [...]
  18. ↑ Πλούταρχος, «Βίοι Παράλληλοι», «Θεμιστοκλής», 13.1: [...] "ἅμα δ' ἡμέρᾳ Ξέρξης μὲν ἄνω καθῆστο τὸν στόλον ἐποπτεύων καὶ τὴν παράταξιν, ὡς μὲν Φανόδημός φησιν, ὑπὲρ τὸ Ἡράκλειον, ᾗ βραχεῖ πόρῳ διείργεται τῆς Ἀττικῆς ἡ νῆσος, ὡς δ' Ἀκεστόδωρος, ἐν μεθορίῳ τῆς Μεγαρίδος ὑπὲρ τῶν καλουμένων Κεράτων, χρυσοῦν δίφρον θέμενος καὶ γραμματεῖς πολλοὺς παραστησάμενος, ὧν ἔργον ἦν ἀπογράφεσθαι τὰ κατὰ τὴν μάχην πραττόμενα". [...]
  19. ↑ Ηρόδοτος, «Ιστορίαι», Βιβλίο Η΄, («Ουρανία»), 90.4: [...] "ὅκως γάρ τινα ἴδοι Ξέρξης τῶν ἑωυτοῦ ἔργον τι ἀποδεικνύμενον ἐν τῇ ναυμαχίῃ, κατήμενος ὑπὸ τῷ ὄρεϊ τῷ ἀντίον Σαλαμῖνος τὸ καλέεται Αἰγάλεως, ἀνεπυνθάνετο τὸν ποιήσαντα, καὶ οἱ γραμματισταὶ ἀνέγραφον πατρόθεν τὸν τριήραρχον καὶ τὴν πόλιν. πρὸς δέ τι καὶ προσεβάλετο φίλος ἐὼν Ἀριαράμνης ἀνὴρ Πέρσης παρεὼν τούτου τοῦ Φοινικηίου πάθεος. οἳ μὲν δὴ πρὸς τοὺς Φοίνικας ἐτράποντο".
  20. ↑ Αριστοφάνης, «Σφήκες», στιχ. 738 & 1138: [...] "738: "Βδελυκλέων: χλαῖναν μαλακήν, σισύραν," & 1138: "Φιλοκλέων: ἐγὼ δὲ σισύραν ᾠόμην Θυμαιτίδα".
  21. ↑ [...] "σισύρα: η, ΝΜΑ, και σίσυρνα και σισύρνα και σισύρνη, ΜΑ νεοελλ. γούνα, μηλωτή / (μσν.-αρχ.) επενδύτης από κατσικήσιο, συνήθως, δέρμα με τις τρίχες του, γούνα ή πανωφόρι από κατσικήσιες τρίχες για την ημέρα και σκέπασμα για τη νύχτα, κν. σήμερα γνωστό ως κάπα (α.«...σισύρα τὸ ἐκ δέρματος ἐντρίχου, ὅπερ καὶ γοῡναν καλοῡσιν ἢ τὸ ἁπλῶς ἐξ ἐρίου ἱμάτιον», Τζέτζ. β. «δοκεῑ ῥαπτὴ εἶναι ἐκ δερμάτων αἰγείων», Σχόλ. Αριστοφ.). [...] σισύρα.
  22. ↑ Δημότες των Θυμαιταδών Αρχειοθετήθηκε 2019-04-04 στο Wayback Machine.. Αναζήτηση με τη λέξη-κλειδί στον τόπο (Place): QUMAITADHS (στα κεφαλαία αγγλικά), στις ιστοσελίδες: empressattica.com και atheniansproject.com του Προγράμματος «Αθηναίοι» = Athenians Project

Πηγές – βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρωτογενείς πηγές

Δευτερογενείς πηγές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Δήμοι της Ιπποθοωντίδας φυλής
Τριττύς των Μεσογείων
Τριττύς της Παραλίας
Τριττύς του Άστεως
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Θυμαιτάδες&oldid=9520353"