Θανατική ποινή στην Ελλάδα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι εκτελέσεις στην Πρώτη Ελληνική Δημοκρατία γίνονταν με τουφεκισμό, ωστόσο όταν η μοναρχία εισήγαγε τον ποινικό κώδικα το 1834, ο αποκεφαλισμός με γκιλοτίνα έγινε η μόνη μορφή εκτέλεσης. Το 1847 οι δυσκολίες της διαθεσιμότητας της γκιλοτίνας σε κάθε εκτέλεση οδήγησαν την κυβέρνηση στον ορισμό του τουφεκισμού ως εναλλακτική μέθοδο εκ τέλεσης. Το 1929 ο τουφεκισμός αναγνωρίστηκε ως ο μόνος επίσημος τρόπος εκτέλεσης (η τελευταία εκτέλεση με την γκιλοτίνα έγινε το 1913). Ενώ στην Ελλάδα η τελευταία εκτέλεση έγινε στις 25 Αυγούστου 1972. Ο 27χρονος Βασίλης Λυμπέρης εκτελέστηκε με τουφεκισμό για την δολοφονία της γυναίκας, της πεθεράς και των δύο παιδιών του στην Κρήτη στο πεδίο βολών εφέδρων αξιωματικών

Η θανατική ποινή καταργήθηκε σε περιόδους ειρήνης εκτός από το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας σε περιόδους πολέμου σύμφωνα με το σύνταγμα του 1975. Η θανατική ποινή στην Ελλάδα καταργήθηκε το Δεκέμβριο του 1993 από την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου με τον Νόμο 2172/1993.