Ηλιοτρόπιο (όργανο)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το ηλιοτρόπιο (αστρονομικό όργανο) είναι ένα από τα πρώτα αστρονομικά όργανα που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος. Είναι ένα είδος τελειοποιημένου γνώμονα. Μία από τις κύριες χρήσεις του γνώμονα ήταν και η μέτρηση του μήκους της σκιάς του. Η μέτρηση του μήκος της σκιάς του γνώμονα δεν μπορεί να γίνει με μεγάλη ακρίβεια διότι υπάρχει η παρασκιά. Για να ξεπεράσουν αυτή τη δυσκολία οι αρχαίοι Έλληνες τοποθέτησαν στην κορυφή του γνώμονα μια μικρή σφαίρα και μετρούσαν το μήκος της σκιάς μέχρι το κέντρο της σφαίρας αποφεύγοντας έτσι τα σφάλματα που οφείλονταν στην παρασκιά.

Τον 5ο π.Χ. αιώνα ο Αθηναίος αστρονόμος Μέτωνας χρησιμοποιώντας ένα ηλιοτρόπιο κατάφερε να υπολογίσει με ακρίβεια τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες και διαπίστωσε ότι οι τέσσερις εποχές έχουν άνισα χρονικά διαστήματα. Ο Μέτωνας είχε τοποθετήσει το ηλιοτρόπιο στο λόφο της Πνύκας εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Στράτος Θεοδοσίου-Μάνος Δανέζης (1996). Μετρώντας τον άχρονο χρόνο. Αθήνα: Δίαυλος. ISBN 960-7140-38-9. 
  • Στράτος Θεοδοσίου-Μάνος Δανέζης (1995). Η Οδύσσεια των Ημερολογίων-Αναζητώντας τις ρίζες της γνώσης A΄ τόμος. Αθήνα: Δίαυλος. ISBN 9789607140807. 
  • Στράτος Θεοδοσίου-Μάνος Δανέζης (1995). Η Οδύσσεια των Ημερολογίων-Αναζητώντας τις ρίζες της γνώσης Β΄ τόμος. Αθήνα: Δίαυλος. ISBN 960-7140-81-8. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]