Ρακίνας
| Ρακίνας | |
|---|---|
 | |
| Όνομα | Ρακίνας |
| Γέννηση | 22 Δεκεμβρίου 1639 Λα Φερτέ-Μιλόν, Βασίλειο της Γαλλίας |
| Θάνατος | 21 Απριλίου 1699 (59 ετών) Παρίσι, Βασίλειο της Γαλλίας |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | θεατρικός συγγραφέας[1], ποιητής[1], μεταφραστής, λιμπρετίστας, ιστορικός[2] και συγγραφέας[3][4] |
| Εθνικότητα | Γαλλική |
| Υπηκοότητα | Βασίλειο της Γαλλίας |
| Σχολές φοίτησης | Λύκειο Σαν-Λουί και Q108740666 |
| Είδη | Τραγωδία, Κωμωδία |
| Αξιοσημείωτα έργα | Ανδρομάχη, Βρεταννικός Φαίδρα, Αθαλία |
| Σύζυγος(οι) | Catherine de Romanet |
| Τέκνα | Jean-Baptiste Racine και Louis Racine |
 Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
| δεδομένα () | |
Ο Ρακίνας ή Ζαν Ρασίν (Jean Racine, 22 Δεκεμβρίου 1639 - 21 Απριλίου 1699) ήταν Γάλλος δραματουργός, ένας από τους τρεις μεγάλους θεατρικούς συγγραφείς στη Γαλλία του 17ου αιώνα (μαζί με τον Μολιέρο και τον Πιέρ Κορνέιγ) και σημαντική προσωπικότητα της δυτικής λογοτεχνικής παράδοσης.[5]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ζαν Μπατίστ Ρασίν γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου του 1639 στο Λα Φερτέ-Μιλόν της Πικαρδίας και πέθανε στις 21 Απριλίου του 1699 στο Παρίσι. Η μητέρα του πέθανε το 1641 και ο πατέρας του το 1643.[6]
Το 1649 μπήκε στο μοναστήρι Πορ-Ρουαγιάλ όπου και τάφηκε όταν πέθανε το 1699 δίπλα στους παλιούς καθηγητές του σύμφωνα με την διαθήκη του που έγραψε το 1689. Το 1658 πήγε στο Παρίσι και σπούδασε στο κολέγιο του Αρκούρ. Το 1661 ο Ρακίνας βρέθηκε στο Βρε στο νότο της Γαλλίας κοντά σε έναν θείο του ο οποίος ήταν αξιωματούχος της εκκλησίας. Το 1663 έγραψε ωδές για τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ και παρουσιάστηκε στην Αυλή του βασιλιά. Το 1666 οι σχέσεις του με το Πορ-Ρουαγιάλ ήρθαν σε ρήξη καθώς οι δάσκαλοί του θεωρούν το θέατρό του ανήθικο.
To 1672 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας και του παραχωρήθηκε τίτλος ευγενείας. [7]Το 1677 παντρεύεται, ονομάζεται μαζί με τον Μπουαλό, ιστοριογράφος του βασιλιά, εγκαταλείπει την έντονη ζωή και υιοθετεί έναν αυστηρό τρόπο ζωής. Το 1679 συμφιλιώνεται με το Πορ-Ρουαγιάλ. Το 1676 κυκλοφόρησε η συλλογική έκδοση των έργων του Ρακίνα. Πηγή έμπνευσης των έργων του υπήρξαν η ιστορία και οι τραγωδίες των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων συγγραφέων, όπως του Ευριπίδη και του Σενέκα, περί το τέλος δε της ζωής του και η Βίβλος (Εσθήρ, Αθαλία).[8]
Το θέατρο του Ρακίνα παρουσιάζει το πάθος ως μια μοιραία δύναμη που καταστρέφει εκείνους που έχουν καταληφθεί από αυτό, οι ήρωές του κυριαρχούνται από το πεπρωμένο. Εδώ βρίσκονται οι επιρροές των Γιανσενιστικών θεωριών: είτε ο άνθρωπος έχει λάβει τη θεϊκή χάρη, είτε τη στερείται, τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει το πεπρωμένο του, είναι καταδικασμένος από τη γέννησή του. Στα πρότυπα της κλασικής τραγωδίας, το θέατρο του Ρακίνα παρουσιάζει μια απλή, ξεκάθαρη δράση, με περιπέτειες που γεννιούνται από τα ίδια τα πάθη των χαρακτήρων.[9]
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- La Thébaïde (Η Θηβαΐδα,1664)
- Alexandre le Grand (Μέγας Αλέξανδρος, 1664)
- Andromaque (Ανδρομάχη, 1667)
- Les Plaideurs (Οι δικομανείς, 1668)
- Britannicus (Βρεταννικός, 1669)
- Bérénice (Βερενίκη, 1670)
- Bajazet (Βαγιαζήτ, 1672)
- Mithridate (Μιθριδάτης, 1673)
- Iphigénie (Ιφιγένεια, 1674)
- Phèdre (Φαίδρα, 1677) ― ελλην.μετάφρ.Στρ.Πασχάλης ("Ίκαρος")
- Esther (Εσθήρ, 1689) ― ελλην.μετάφρ.Δ.Βικέλας, 1851
- Athalie (Αθαλία, 1691)
Θεατρικές Παραστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατάλογος ελληνικών θεατρικών παραστάσεων των έργων του Ρακίνα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /34554. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 10377. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ . «uv.es/~fores/AcosoTextual/racine/bio».
- ↑ . «cliffsnotes.com/literature/a/andromache/jean-racine-biography».
- ↑ . «linternaute.fr/biographie/litterature/1775056-jean-racine-biographie-courte-dates-citations/».
- ↑ . «franceculture.fr/personne-jean-racine».
- ↑ . «babelio.com/auteur/Jean-Racine/».