Ζαλεσιίτης

Ζαλεσιίτης
	Ζαλεσιίτης. Προέλευση: Άγιος Κωνσταντίνος, Λαύριο, Ελλάδα
Γενικά
Κατηγορία	Φωσφορικά ορυκτά. Ομάδα Μιξίτη
Χημικός τύπος	(Ca,Y)Cu6[(AsO4)2(AsO3OH)(OH)6]·3(H2O)
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά
Πυκνότητα	3.49 gr/cm3
Χρώμα	Ωχρό πράσινο, Πράσινο του γρασιδιού
Σύστημα κρυστάλλωσης	Εξαγωνικό
Κρύσταλλοι	Βελονοειδείς, Πρισματικοί, Ακτινωτοί. Εμφανίζονται πάντα μαζικά.
Υφή	Ινώδης, Βελονοειδής
Διδυμία	Όχι
Σκληρότητα	2 - 3
Λάμψη	Μεταξώδης
Γραμμή κόνεως	Πρασινωπό λευκό
Διαφάνεια	Διαφανής και ημιδιαφανής
Παρατηρήσεις	Δεν είναι ραδιενεργός

Ο Ζαλεσιίτης είναι σπάνιο αρσενικικό ορυκτό του χαλκού, του Ασβεστίου και του υττρίου και κρυσταλλώνεται στο εξαγωνικό σύστημα. Πρωτοεντοπίστηκε στο ορυχείο Ζαλεσί, στις αποθέσεις ουρανίου, στη Μοραβία της Τσεχίας, όπου και αποτελεί χαρακτηριστικό είδος (TL).

Εμφανίσεις, παραγενέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι ορυκτό δευτερογενούς προέλευσης, που ανευρίσκεται στη ζώνη οξείδωσης του χαλκού και του ουρανίου. Σχετίζεται με τον ψευδομαλαχίτη, τον ολιβενίτη, με κορνουαλίτη και με άλλα φωσφορικά και αρσενικικά άλατα του χαλκού και του ουρανίου.

Ανευρίσκεται, εκτός της Μοραβίας στην Αυστραλία (Νότια Αυστραλία, χωρίς βεβαιότητα), στην Αυστρία (Καρινθία και Στυρία), στη Χιλή (Ατακάμα), στη Γαλλία (Φρανς-Κοντέ, Αλσατία, Ρον-Αλπ, Μεσαία-Πυριναία, Λωρραίνη και Λανγκεντόκ - Ρουσιγιόν), στη Γερμανία (Κάτω Σαξονία, Σαξονία, Βάδη-Βυρτεμβέργη, Βαυαρία και Θουριγγία), στην Ιρλανδία (στο Κο. Κέρρυ), στην Ιταλία (Λιγουρία και Πιεμόντε, χωρίς βεβαιότητα), στην Ιαπωνία (Επαρχία Τσουγκόκου και Νήσος Χονσού), στο Μαρόκο (Σου-Μασσά-Ντραά), στην Ισπανία (Καταλωνία, Μούρθια και Βαλένθια), στην Ελβετία (Βαλαί), στην Αγγλία (Κορνουάλλη, Κάμπρια και Λεστερσάιρ) και σε τέσσερεις πολιτείες των ΗΠΑ (Αϊντάχο, Κολοράντο, Γιούτα και Νεβάδα.