Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης 1995-96

Ευρωλίγκα 1995–1996
Διοργάνωση	FIBA European League
Άθλημα	Καλαθοσφαίριση
Final Four
Πρώτη θέση	Παναθηναϊκός
Δεύτερη θέση	Μπαρτσελόνα
Τρίτη θέση	ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Τέταρτη θέση	Ρεάλ Μαδρίτης
Βραβεία
Final Four MVP	Ντομινίκ Γουίλκινς
Περίοδοι
	← 1994–95 1996–97 →

Το 40ό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης ανδρών (σήμερα Ευρωλίγκα ανδρών) της περιόδου 1995-96 διεξήχθη με το ίδιο σύστημα των προηγουμένων σεζόν, δηλαδή με προκριματική φάση (δυο γύρων) διπλών αναμετρήσεων, ημιτελική φάση δυο ομίλων των 8 ομάδων έκαστος (14 αγωνιστικών), φάση των Play-Off με 4 ζευγάρια αντιπάλων που αποτέλεσαν οι 4 πρώτοι κάθε ημιτελικού ομίλου και την τελική φάση (φάιναλ-φορ) η οποία ορίσθηκε να λάβει χώρα στο Στάδιο «Παλέ Ντε Μπερσί» του Παρισιού, το τριήμερο 9-11 Απριλίου του 1996.

Ήταν η τρίτη και τελευταία χρονιά κατά την οποία ίσχυσε ειδική βαθμολογία («point-system») της FIBA με την οποία πριμοδοτούνταν οι χώρες της Ευρώπης βάσει των αποτελεσμάτων των ομάδων τους ενόψει της σχεδιαζόμενης Ευρωλίγκας, με τη συμπλήρωση 40 διοργανώσεων του θεσμού.

O Παναθηναϊκός έφθασε για πρώτη φορά στην ιστορία του στο μεγάλο τελικό και κέρδισε το τρόπαιο, ενώ ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από τη Ρεάλ Μαδρίτης στη φάση των Play-Off (όπου εισήλθε με μειονέκτημα έδρας) και ο Ηρακλής κατετάγη τελευταίος στον Α' Όμιλο των οκτώ.

Κατάταξη ημιτελικών ομίλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Α' όμιλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τρεις ομάδες ισοβάθμισαν στην κορυφή, έχοντας ρεκόρ νικών 10-4 και 24 βαθμούς. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας με καλύτερο «γκολ-αβερέιτζ» κατατάχθηκε πρώτη, ενώ δεύτερη ήταν η Μπενετόν Τρεβίζο και τρίτος ο Ολυμπιακός. Και στην τέταρτη θέση όμως βρέθηκαν μαζί τρεις ομάδες (ρεκόρ 6-8, 20 βαθμοί), απ' τις οποίες στην επόμενη φάση προχώρησε μόνο η τουρκική Ούλκερ. Αποκλείστηκαν Μάλαγα, Αντίμπ, Λεβερκούζεν (19 βαθμοί) και Ηρακλής (17 βαθμοί).

Β' όμιλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εδώ πρώτη ήταν η Μπαρτσελόνα (24 βαθμοί) με δεύτερους τη Ρεάλ Μαδρίτης και τον ΠΑΟ (23 β.) Στην 4η προνομιούχο θέση τερμάτισε η Ορτέζ (22 β.), ενώ εκτός της συνέχειας τέθηκαν η Μπολόνια, η Μακάμπι και η Τσιμπόνα (που ισοβάθμισαν με 20 βαθμούς έκαστη) και η ουραγός Μπενφίκα (16).

Play-Off[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτοι αγώνες δόθηκαν στις έδρες των ομάδων που είχαν το μειονέκτημα στις 7-3-1996 και ακολούθησαν μία ή δύο αναμετρήσεις στα γήπεδα των ομάδων με το πλεονέκτημα (12-3 και 14-3-1996), έως ότου επιτευχθούν δυο νίκες.

Τα αποτελέσματα:

Ούλκερ-Μπαρτσελόνα 77-105, 66-96.
Ολυμπιακός-Ρεάλ 68-49, 77-80 και 65-80.
Παναθηναϊκός-Μπενετόν 70-67, 69-83 και 65-64.
Ορτέζ-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 78-65, 89-104 και 74-83.

Το 9ο φάιναλ φορ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διαιτητές ορίσθηκαν ο Σλοβένος Ίζτοκ Ρεμς, ο Γάλλος Πασκάλ Ντοριζόν, ο Ισραηλινός Ρεουβέν Βιρόβνικ και ο Πορτογάλος Ζοζέ Αραούζο.

Στον πρώτο ημιτελικό της 9ης Απριλίου του 1996 (Μεγάλη Τρίτη), στις 8:00 μ.μ. ώρα Ελλάδας, αναμετρήθηκαν η ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Στανισλάβ Ερέμιν με τον ΠΑΟ του Μαλίκοβιτς και στον δεύτερο ημιτελικό, δύο ώρες μετά τον πρώτο, η Μπαρτσελόνα του Ρενέσες με τη Ρεάλ του Ομπράντοβιτς, στον Ισπανικό «εμφύλιο», που διεξήχθη αναγκαστικά λόγω των τότε ισχυόντων κανονισμών.^{[Σημ. 1]}

Τα αποτελέσματα και οι συνθέσεις:

ΤΣΣΚΑ Μόσχας - ΠΑΟ 71-81 (ημίχρονο 33-36).

ΤΣΣΚΑ: Γκούνταρς Βέτρα 8 (1), Τζούλιους Νουόζου 12, Σεργκέι Πανόφ 7, Ίγκορ Κουντέλιν 7 (2), Αντρέι Κόρνεφ 4, Νικίτα Μοργκουνόφ 3, Αλεξέι Βαντέεφ, Βασίλι Καράσεφ 23 (4), Γεβγένι Κισούριν 7.

ΠΑΟ: Αλβέρτης 13 (1), Βουρτζούμης 2, Οικονόμου 8, Κόρφας 8, Γιαννάκης, Βράνκοβιτς 8 (7 κοψίματα), Ντομινίκ Γουίλκινς 35 (2), Σταυρακόπουλος 7, Πετσάρσκι.

Μπαρτσελόνα - Ρεάλ 76-66 (34-38).

Μπαρτσελόνα: Αντρές Χιμένεθ 8, Χοσέ Λουίς Γκαλιλέα, Ντάνιελ Γκόντφρεντ 22, Σαβιέρ Φερνάντεθ 6, Χοσέ Αντόνιο Μοντέρο 2, Σαλβαδόρ Ντίεθ Θαπάτα 2, Μανέλ Μπος 1, Φεράν Μαρτίνεθ 8 (1), Αρτούρας Καρνισόβας 24.

Ρεάλ: Χοσέ Λάσο 2, Τζο Αρλάουκας 24, Χοσέ Μιγκέλ Αντούνεθ 11 (1), Ισμαέλ Σάντος 3, Χουάν Αντόνιο Μοράλες 2, Ζόραν Σάβιτς 15 (1), Μάικλ Σμιθ 8 (2).

Οι τελικοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικά διεξήχθη ο μικρός τελικός για τις θέσεις 3-4, με αντιπάλους τη Ρεάλ και την ΤΣΣΚΑ. Νικητές, κατακτώντας την τρίτη θέση στην Ευρώπη για το 1996, αναδείχθηκαν οι Ρώσοι, που επικράτησαν με 74-73 (ημίχρονο 34-35).

ΤΣΣΚΑ: Γκούνταρς Βέτρα 22 (6), Τζούλιους Νουόζου 8, Σεργκέι Πανόφ 13 (1), Ίγκορ Κουντέλιν 5 (1), Αντρέι Κόρνεφ 6, Νικίτα Μοργκουνόφ, Βασίλι Καράσεφ 14 (1), Γεβγένι Κισούριν 6.

Ρεάλ: Σαντιάγο Αμπάδ 4, Χοσέ Λάσο 2, Τζο Αρλάουκας 8, Χοσέ Μιγκέλ Αντούνεθ 3 (1), Ισμαέλ Σάντος 16 (2), Χουάν Αντόνιο Μοράλες 4, Σάβιτς 22, Σμιθ 14 (3).

Στον μεγάλο Τελικό της 11ης Απριλίου 1996 (Μεγάλη Πέμπτη) και μπροστά σε 10 χιλιάδες οπαδούς του Παναθηναϊκού, έπαιξαν ο Παναθηναϊκός με την Μπαρτσελόνα σε έναν τελικό που έμεινε στην ιστορία για την τελευταία φάση του και για όσα συνέβησαν μετά τη λήξη του.

Η ελληνική ομάδα στο ημίχρονο πέτυχε να βρίσκεται μπροστά με 10 πόντους, με σκορ 35-25. Στα 2 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του αγώνα, ο Παναθηναϊκός διατηρούσε προβάδισμα με 63-52. Τότε όμως, οι Καταλανοί αντεπιτέθηκαν με διαδοχικά εύστοχα μακρινά σουτ και, σε συνδυασμό με αρκετά εμφανή φάουλ της Μπαρτσελόνα εις βάρος των πράσινων που δεν σφυρίχτηκαν, σχεδόν εκμηδένισαν τη διαφορά. Ο ΠΑΟ λίγα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του αγώνα προηγούταν με 67-66 και είχε στην κατοχή του τη μπάλα για μια τελευταία επίθεση. Έπειτα από λάθος του Γιαννάκη που, ενώ είχε στην κατοχή του την μπάλα, έπεσε (σε μια αβέβαιη φάση όπου ίσως του έγινε και φάουλ με τρικλοποδιά) και πάνω στη λήξη των 30 δευτερολέπτων της επίθεσης, η μπάλα χάθηκε για τον ΠΑΟ. Παραδόξως όμως, η κόρνα της λήξης της επίθεσης δεν ακούστηκε, ενώ και το συνολικό χρονόμετρο του αγώνα σταμάτησε να λειτουργεί και κόλλησε στα 4,9 δευτερόλεπτα. Οι παίκτες της Μπαρτσελόνα, μην έχοντας αντιληφθεί όλα αυτά, επιχείρησαν αντεπίθεση με αιφνιδιασμό, και ενώ κανονικά το παιχνίδι θα έπρεπε να είχε σταματήσει προσωρινά για να δώσουν οι διαιτητές την μπάλα στην άλλη ομάδα από την πλάγια γραμμή αντί να γίνει αιφνιδιασμός. Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς διέσωσε τον ΠΑΟ, αφού με ένα γρήγορο τρέξιμο και πηδώντας ψηλά στον αέρα κατάφερε τάπα, έστω και αντικανονική (καθώς διαπιστώθηκε μετά, στην εξέταση του replay σε αργή κίνηση, ότι η μπάλα είχε προλάβει οριακά να ακουμπήσει στο ταμπλό πριν την τάπα), στον Χουάν Μοντέρο τη στιγμή που πήγε να κάνει το λέι απ (ο οποίος μάλιστα σημειωτέον είχε κάνει βήματα, 3 στον αριθμό, πριν επιχειρήσει το λέι απ και άρα κανονικά ο αγώνας θα έπρεπε να είχε διακοπεί και η μπάλα να είχε δοθεί πίσω στον Παναθηναϊκό), με το χρονόμετρο πάντα κολλημένο στα 4,9 δευτερόλεπτα. Οι διαιτητές, μην έχοντας συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει, άφησαν το παιχνίδι να εξελιχθεί. Η μπάλα μετά την τάπα κατέληξε πάλι στα χέρια των παικτών της Μπαρτσελόνα, η οποία θα επιχειρούσε μια ύστατη προσπάθεια να κερδίσει. Το χρονόμετρο του αγώνα ξαφνικά ξεκόλλησε, η Μπαρτσελόνα δεν κατάφερε να εκδηλώσει καμία επίθεση και το παιχνίδι έληξε.

Μετά τον αγώνα και την απονομή του τροπαίου, ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα κατέθεσε ένσταση (κυρίως για την τάπα), η οποία και απορρίφθηκε στις 4 τα ξημερώματα μετά από ολονύκτια συνεδρίαση της FIBA (και ενώ προηγουμένως είχαν κυκλοφορήσει φήμες για ενδεχόμενη επανάληψη του αγώνα ή για επανάληψη των τελευταίων 30 δευτερολέπτων του τελικού), με το σκεπτικό ότι το σταμάτημα του χρονομέτρου δεν απέβη εις βάρος της, αλλά απεναντίας της έδωσε την ευκαιρία για εκπρόθεσμο αιφνιδιασμό (σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς της καλαθοσφαίρισης, αφού είχε λήξει ο χρόνος της επίθεσης ο αγώνας θα έπρεπε να είχε διακοπεί και η μπάλα να είχε δοθεί από τους διαιτητές στην Μπαρτσελόνα από την πλάγια γραμμή), ενώ επίσης αυτή συνέχισε να έχει την κατοχή της μπάλας ακόμα και όταν το χρονόμετρο ξεκόλλησε. Η ένσταση της Μπαρτσελόνα απορρίφθηκε και επίσημα για δεύτερη φορά από την FIBA, με επιστολή της τελευταίας στις 13 Απριλίου 1996.

ΠΑΟ: Αλβέρτης 17 (1), Βουρτζούμης 2, Οικονόμου 10 (1), Κόρφας 4, Γιαννάκης 9 (1), Βράνκοβιτς, Ουΐλκινς 16, Σταυρακόπουλος 9 (1).

Μπαρτσελόνα: Χιμένεθ 9, Χοσέ Λουίς Γκαλιλέα 10 (1), Ντάνιελ Γκόντφρεντ 9, Σαβιέρ Φερνάντεθ 15 (3), Χοσέ Αντόνιο Μοντέρο, Σαλβαδόρ Ντίεθ, Μανέλ Μπος, Φεράν Μαρτίνεθ, Αρτούρας Καρνισόβας 23 (2).

Κατάταξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέση	Ομάδα
1	Παναθηναϊκός
2	Μπαρτσελόνα
3	ΤΣΣΚΑ Μόσχας
4	Ρεάλ Μαδρίτης

Πρωταθλητής Ευρώπης 1996
Παναθηναϊκός 1ος τίτλος

Ειδική βαθμολογία της FIBA[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο μέσος όρος των τριών τελευταίων ετών, χωρίς να υπολογίζονται τα αποτελέσματα του φάιναλ φορ του 1996, ανά χώρα, είχε ως εξής: Ισπανία 313,3 Ελλάδα 276,3 Ιταλία 216,6 Γαλλία 123,2 Τουρκία 93,3 Κροατία 63, Γερμανία 61,4 Ρωσία 59,3 Ισραήλ 50,9 Σλοβενία 41,3 Βέλγιο 29, Γιουγκοσλαβία 28.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Συγκεκριμένα, από την έναρξη του θεσμού των φάιναλ-φορ, τη σεζόν του 1987 - 1988, και για σχεδόν 1 δεκαετία υπήρχε ένας (κατά γενική ομολογία των δημοσιογράφων και των παικτών, σκανδαλώδης) κανονισμός που όριζε ότι αν προκρίνονταν σε φάιναλ-φορ 2 ομάδες από την ίδια χώρα, τότε τις έβαζαν υποχρεωτικά να παίξουν μεταξύ τους στον έναν ημιτελικό, ώστε μόνο η μία να μπορέσει να φτάσει στον τελικό. Αυτό είχε θεσπιστεί, επειδή η τότε διοργανώτρια αρχή, η FIBA Europe, ήθελε να αποκλείσει την στατιστική πιθανότητα να υπάρξει ποτέ τελικός φάιναλ-φορ με 2 ομάδες από την ίδια χώρα, διότι είχε επικρατήσει τότε στα ανώτατα στελέχη της μια νοοτροπία ότι ένας τέτοιος τελικός δεν θα είχε κανένα τηλεοπτικό ενδιαφέρον, άρα και τηλεοπτικά έσοδα, λόγω του ότι θα ήταν εκ των προτέρων γνωστό το ποιας χώρας ομάδα θα κέρδιζε το τρόπαιο. Από το 1997 όμως, ο κανονισμός αυτός καταργήθηκε, ενώ και στα μετέπειτα χρόνια που ανέλαβε ως διοργανώτρια αρχή η Euroleague Basketball από το 2000 και ξεκινώντας τη διοργάνωση από τη σεζόν 2000 - 2001, ουδέποτε επανήλθε κάτι τέτοιο.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περιοδικό «Τρίποντο»

[1] Συγκεκριμένα, από την έναρξη του θεσμού των φάιναλ-φορ, τη σεζόν του 1987 - 1988, και για σχεδόν 1 δεκαετία υπήρχε ένας (κατά γενική ομολογία των δημοσιογράφων και των παικτών, σκανδαλώδης) κανονισμός που όριζε ότι αν προκρίνονταν σε φάιναλ-φορ 2 ομάδες από την ίδια χώρα, τότε τις έβαζαν υποχρεωτικά να παίξουν μεταξύ τους στον έναν ημιτελικό, ώστε μόνο η μία να μπορέσει να φτάσει στον τελικό. Αυτό είχε θεσπιστεί, επειδή η τότε διοργανώτρια αρχή, η FIBA Europe, ήθελε να αποκλείσει την στατιστική πιθανότητα να υπάρξει ποτέ τελικός φάιναλ-φορ με 2 ομάδες από την ίδια χώρα, διότι είχε επικρατήσει τότε στα ανώτατα στελέχη της μια νοοτροπία ότι ένας τέτοιος τελικός δεν θα είχε κανένα τηλεοπτικό ενδιαφέρον, άρα και τηλεοπτικά έσοδα, λόγω του ότι θα ήταν εκ των προτέρων γνωστό το ποιας χώρας ομάδα θα κέρδιζε το τρόπαιο. Από το 1997 όμως, ο κανονισμός αυτός καταργήθηκε, ενώ και στα μετέπειτα χρόνια που ανέλαβε ως διοργανώτρια αρχή η Euroleague Basketball από το 2000 και ξεκινώντας τη διοργάνωση από τη σεζόν 2000 - 2001, ουδέποτε επανήλθε κάτι τέτοιο.

[Σημ. 1]