Ευρωλίγκα ανδρών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ευρωλίγκα
Τρέχουσα διοργάνωση:
Current sports event 2023–24
ΆθλημαΚαλαθοσφαίριση
Ίδρυση1957 (FIBA era)
2000 (σημερινή μορφή)
ΕπίτροποςΝτέγιαν Μποντιρόγκα
ΣύνθημαI Feel Devotion
Αριθμός ομάδων18
ΧώρεςΜέλη της FIBA Europe
ΈδραΒαρκελώνη, Καταλωνία, Ισπανία
ΉπειροςΕυρώπη
Τελευταίος κάτοχος Ρεάλ Μαδρίτης (11ος τίτλος)
Περισ. κατακτήσεις Ρεάλ Μαδρίτης
(11 τίτλοι)
Τηλεοπτική κάλυψηΑνάλογα με κάθε χώρα
Επίπεδο1η βαθμίδα
Σχετικές διοργανώσειςΓιούροκαπ
Διηπειρωτικό Κύπελλο
Επίσημη ιστοσελίδαeuroleague.net

Η Ευρωλίγκα (αγγλικά: EuroLeague) είναι κλειστή διασυλλογική διοργάνωση καλαθοσφαίρισης ανδρών στην Ευρώπη. Από την περίοδο 2000–01 μέχρι το 2004–05 η ευθύνη της διοργάνωσης ανήκει στην ιδιωτική εταιρεία Euroleague Basketball, καθώς και στις ομάδες που προέρχονται από μια πανευρωπαϊκή κοινοπραξία πλούσιων επαγγελματικών συλλόγων καλαθοσφαίρισης, που ονομάζεται Ένωση Ευρωπαϊκών Επαγγελματικών Ομάδων Καλαθοσφαίρισης (ULEB).[1] Ακόμα από την περίοδο 2004–05 μέχρι το 2010–11 η διοργάνωση ανήκε ιδιωτικά από την FIBA Europe.

Παλαιότερα η ονομασία της ήταν Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης ή Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Συλλόγων και διοργανώτρια αρχή ήταν το ευρωπαϊκό τμήμα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (FIBA Europe). Το 2000 μέχρι το 2004-05 επήλθε ρήξη ανάμεσα στη νεοϊδρυθείσα τότε εταιρεία Euroleague Basketball, η οποία εκπροσωπούσε τις περισσότερες μεγάλες ομάδες, και της FIBA που εκπροσωπούσε κυρίως τις εθνικές ομοσπονδίες. Ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης, την περίοδο 2000–01 διεξήχθησαν δύο διοργανώσεις: μία υπό την αιγίδα της πρώτης (Ευρωλίγκα, νικήτρια η Βίρτους Μπολόνια) και μία υπό την αιγίδα της δεύτερης (Σουπρολίγκα, νικήτρια η Μακάμπι Τελ Αβίβ).

Αμέσως μετά η FIBA υπαναχώρησε και κατάργησε τη Σουπρολίγκα. Αργότερα δημιούργησε το Basketball Champions League. Από την περίοδο 2010–2011 ονομάζεται «Turkish Airlines Euroleague» λόγω της υφιστάμενης χορηγίας από την Turkish Airlines.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διοργάνωση ξεκίνησε την περίοδο 195758 (όλοι οι αγώνες διεξήχθησαν το ημερολογιακό έτος 1958) με την ονομασία Κύπελλο Πρωταθλητριών, κατά τα πρότυπα της αντίστοιχης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης της UEFA. Μέχρι το 199091 μετείχαν μόνο οι πρωταθλήτριες ομάδες της κάθε χώρας. Από την επόμενη σεζόν άρχισαν να προστίθενται δευτεραθλήτριες ή και τριταθλήτριες ομάδες από τις καλαθοσφαιρικά προηγμένες χώρες της και η διοργάνωση άλλαξε μορφή. Το 199697 καταργήθηκαν οι προκριματικοί νοκ - άουτ αγώνες και οι ομάδες ξεκινούν την πορεία τους από την αρχική φάση των ομίλων, ταυτόχρονα όμως έχασαν το δικαίωμα συμμετοχής οι χώρες όπου το άθλημα δε γνωρίζει ιδιαίτερη ανάπτυξη.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό των πρόσφατων διοργανώσεων, έχει να κάνει με τη δέσμευση κλειστών συμβολαίων ανάμεσα στη Euroleague Basketball και κάποιους συλλόγους που θεωρούνται ιδιαίτερα «εμπορικοί». Αυτό πρακτικά σημαίνει πως κάποιες ομάδες έχουν δικαίωμα συμμετοχής ασχέτως των επιδόσεών τους στα εθνικά πρωταθλήματα. Κάτι τέτοιο έχει συμβεί και με ελληνικούς συλλόγους - Ολυμπιακός και ΑΕΚ έχουν στο παρελθόν αγωνισθεί στην Ευρωλίγκα, μολονότι δεν είχαν καταταγεί σε υψηλή θέση στο εθνικό πρωτάθλημα της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου.

Την αγωνιστική περίοδο 1965-1966 δοκιμάστηκε για πρώτη φορά η διαδικασία Final Four ανάμεσα στις τέσσερις ομάδες που θα έφταναν στη φάση των ημιτελικών, κατά τα πρότυπα του αμερικανικού κολεγιακού πρωταθλήματος. Πολύ σύντομα η ιδέα εγκαταλείφθηκε, για να επανέλθει πολλά χρόνια αργότερα (198788) και να καθιερωθεί έως σήμερα. Μόνη εξαίρεση υπήρξε το 2001, όταν η διοργάνωση της FIBA περιελάμβανε φάιναλ φορ, ενώ η αντίστοιχη της Euroleague Basketball όχι.

Τον Νοέμβριο του 2015 η Euroleague Basketball και η πολυεθνική εταιρεία IMG, ειδικευμένη σε αθλητικά, μόδα και μάρκετινγκ υπέγραψαν δεκαετές συμβόλαιο συνεργασίας, αλλάζοντας τη δομή της διοργάνωσης προσφέροντας παράλληλα στις ομάδες περισσότερα έσοδα.[2] Στη νέα Ευρωλίγκα, λοιπόν, θα συμμετέχουν 16 ομάδες, όπου όλες θα τεθούν αντιμέτωπες μεταξύ τους σε μία κανονική περίοδο που θα διαρκεί 30 αγωνιστικές. Στη συνέχεια, οι οκτώ πρώτες θα συμμετέχουν στην προημιτελική φάση (1-8, 2-7, 3-6, 4-5) και ύστερα από μία σειρά πέντε αγώνων, όποιος δηλαδή φτάσει τις τρεις νίκες, θα προκριθεί στο Final 4.[3] Από τις 16 ομάδες οι 11 θα έχουν συμβόλαιο τύπου Α, δηλαδή σταθερή παρουσία στο θεσμό για τα επόμενα δέκα χρόνια. Αυτές οι ομάδες είναι ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα, η Μπασκόνια, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Φενέρμπαχτσε, η Ανατολού Εφές, η Εμπόριο Αρμάνι Μιλάνο, η Μακάμπι Τελ Αβίβ και η Ζάλγκιρις Κάουνας. Οι υπόλοιπες πέντε άδειες που θα εξασφαλίζονται μέσω παρουσίας στις διοργανώσεις των χωρών, διανέμονται ως εξής: οι νικητές της Αδριατικής Λίγκα, και του πρωταθλήματος Γερμανίας, τη VTB League (ο φιναλίστ αν το πρωτάθλημα παίρνει η ΤΣΣΚΑ Μόσχας), τον κάτοχο του Eurocup της περασμένης περιόδου καθώς και μια ομάδα από την Ισπανία.[4]

Από τη σεζόν 2019-20, οι ομάδες αυξήθηκαν σε 18, με το ισχύον καθεστώς των 11 ομάδων με συμβόλαιο τύπου Α, τις θέσεις των διοργανώσεων, αλλά και την προσθήκη 2 ομάδων, καθώς δόθηκαν δύο εγγυημένες wild cards (εξασφαλισμένη συμμετοχή για δύο συναπτές σεζόν (2019–20 και 2020–21)) σε Μπάγερν και Βιλερμπάν. Τυπική wild card πήρε και η Ζενίτ, γιατί η θέση στην Ευρωλίγκα που δίνεται στη καλύτερη, εξαιρουμένων των 3 ισπανικών με συμβόλαιο τύπου Α, ομάδα του Ισπανικού Πρωταθλήματος ακυρώθηκε λόγω του νέου κανονισμού που απαγορεύει τη συμμετοχή 5 ομάδων από την ίδια χώρα σε συνδυασμό και με το ότι η ισπανική Βαλένθια ως κάτοχος του Γιούροκαπ είχε εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στη διοργάνωση. Έτσι, προτιμήθηκε η κενή θέση που προέκυψε να καλυφθεί με μία wild card. [5]

Τη σεζόν 2019-20, το πρωτάθλημα ακυρώθηκε και δεν υπήρξε πρωταθλητής, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.[6] Η απόφαση πάρθηκε στις 25 Μαΐου 2020, μετά από συνέλευση των μετόχων τις διοργάνωσης (11 ομάδες με συμβόλαια τύπου Α) και του Διευθύνοντα συμβούλου Τζόρντι Μπερτομέου. Αρνητική στην επανέναρξη της διοργάνωσης ήταν και η Ένωση Παικτών (ELPA).[7] Τελευταία αγωνιστική της σεζόν ήταν στις 13 Μαρτίου 2020.

Ονομασίες της διοργάνωσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ονομασίες της διοργάνωσης από την καθιέρωσή της ως σήμερα:

  • Εποχή FIBA (1958–2001)
    • Ευρωπαϊκό Κύπελλο Πρωταθλητριών - FIBA European Champions Cup: (1958–1991)
    • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα - FIBA European League, «FIBA Euro League»: (1991–1996)
    • Ευρωλίγκα - FIBA Euroleague: (1996–2000)
    • Σουπρολίγκα - FIBA SuproLeague: (2000–2001)
  • Εποχή Euroleague Basketball (2000–σήμερα)
    • Ευρωλίγκα - Euroleague: (2000–σήμερα)

*Υπήρχαν δύο ξεχωριστές διοργανώσεις κατά τη διάρκεια της περιόδου 2000-01. Η Σουπρολίγκα (FIBA SuproLeague), η οποία διοργανώθηκε από τη FIBA και η Ευρωλίγκα (Euroleague), η οποία διοργανώθηκε από τη Euroleague Basketball.

Οι τελικοί συνοπτικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Πόλη Τελικού Κυπελλούχος Φιναλίστ 1ος αγ. 2ος αγ. 3ος αγ. 4ος αγ. 5ος αγ.
1958 Ρίγα - Σόφια ΑΣΚ Ρίγα Βουλγαρία Ακαντέμικ Σόφιας 86–81 84–71
1959 Ρίγα - Σόφια ΑΣΚ Ρίγα Βουλγαρία Ακαντέμικ Σόφιας 79–58 69–67
1960 Τιφλίδα - Ρίγα ΑΣΚ Ρίγα Ντιναμό Τιφλίδας 61–51 69–62
1961 Μόσχα - Ρίγα ΤΣΣΚΑ Μόσχας ΑΣΚ Ρίγα 87–62 61–66
1962 Γενεύη Ντιναμό Τιφλίδας Ρεάλ Μαδρίτης 90–83
1963 Μαδρίτη - Μόσχα (2) ΤΣΣΚΑ Μόσχας Ρεάλ Μαδρίτης 69–86 91–74 99–80
1964 Μπρνο - Μαδρίτη Ρεάλ Μαδρίτης Σπαρτάκ Μπρνο 99–110 84–64
1965 Μόσχα - Μαδρίτη Ρεάλ Μαδρίτης ΤΣΣΚΑ Μόσχας 81–88 76–62
1966 Μπολόνια Σιμεντάλ Μιλάνο Σλάβια Πράγας 77–72
1967 Μαδρίτη Ρεάλ Μαδρίτης Σιμεντάλ Μιλάνο 91–83
1968 Λυών Ρεάλ Μαδρίτης Σπαρτάκ Μπρνο 98–95
1969 Βαρκελώνη ΤΣΣΚΑ Μόσχας Ρεάλ Μαδρίτης 103–99
1970 Σαράγεβο Ίνις Βαρέζε ΤΣΣΚΑ Μόσχας 79–74
1971 Αμβέρσα ΤΣΣΚΑ Μόσχας Ίνις Βαρέζε 67–53
1972 Τελ Αβίβ Ίνις Βαρέζε Γιουγκοπλάστικα 70–69
1973 Λιέγη Ίνις Βαρέζε ΤΣΣΚΑ Μόσχας 71–66
1974 Ναντ Ρεάλ Μαδρίτης Ίνις Βαρέζε 84–82
1975 Αμβέρσα Ίνις Βαρέζε Ρεάλ Μαδρίτης 79–66
1976 Γενεύη Μομπιλτζίρτζι Βαρέζε Ρεάλ Μαδρίτης 81–74
1977 Βελιγράδι Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ Μομπιλτζίρτζι Βαρέζε 78–77
1978 Μόναχο Ρεάλ Μαδρίτης Μομπιλτζίρτζι Βαρέζε 75–67
1979 Γκρενόμπλ Μπόσνα Έμερσον Βαρέζε 96–93
1980 Δυτικό Βερολίνο Ρεάλ Μαδρίτης Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 89–85
1981 Στρασβούργο Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ Σινούντινε Μπολόνια 80–79
1982 Κολωνία Σκουίμπ Καντού Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 86–80
1983 Γκρενόμπλ Φορντ Καντού Μπίλι Μιλάνο 69–68
1984 Γενεύη Μπάνκο ντι Ρόμα Μπαρτσελόνα 79–73
1985 Πειραιάς Τσιμπόνα Ρεάλ Μαδρίτης 87–78
1986 Βουδαπέστη Τσιμπόνα Ζάλγκιρις 94–82
1987 Λωζάνη Τρέισερ Μιλάνο Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 71–69
1988 Γάνδη Τρέισερ Μιλάνο Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 90–84
1989 Μόναχο Γιουγκοπλάστικα Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 75–69
1990 Σαραγόσα Γιουγκοπλάστικα Μπαρτσελόνα Μπάνκα Καταλάνα 72–67
1991 Παρίσι Ποπ '84 Μπαρτσελόνα Μπάνκα Καταλάνα 70–65
1992 Κωνσταντινούπολη Παρτίζαν Μοντιγαλά Ζουβεντούτ 71–70
1993 Πειραιάς Λιμόζ Σερκλ Σαιν-Πιερ Μπενετόν Τρεβίζο 59–55
1994 Τελ Αβίβ Σεβενάπ Ζουβεντούτ Ολυμπιακός 59–57
1995 Σαραγόσα Ρεάλ Μαδρίτης Τέκα Ολυμπιακός 73–61
1996 Παρίσι Παναθηναϊκός Μπαρτσελόνα Μπάνκα Καταλάνα 67–66
1997 Ρώμη Ολυμπιακός Μπαρτσελόνα Μπάνκα Καταλάνα 73–58
1998 Βαρκελώνη Κίντερ Μπολόνια ΑΕΚ 58–44
1999 Μόναχο Ζάλγκιρις Κίντερ Μπολόνια 82–74
2000 Θεσσαλονίκη Παναθηναϊκός Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 73–67
2001
2001
Παρίσι Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ Παναθηναϊκός 81–67
Μπολόνια (3) - Βιτόρια (2) Κίντερ Μπολόνια Τάου Θεράμικα 68–85 94–73 80–60 79–96 82–74
2002 Μπολόνια Παναθηναϊκός Κίντερ Μπολόνια 89–83
2003 Βαρκελώνη Μπαρτσελόνα Μπενετόν Τρεβίζο 76–65
2004 Τελ Αβίβ Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ Σκίπερ Μπολόνια 118–74
2005 Μόσχα Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ Τάου Θεράμικα 90–78
2006 Πράγα ΤΣΣΚΑ Μόσχας Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 73–69
2007 Αθήνα Παναθηναϊκός ΤΣΣΚΑ Μόσχας 93–91
2008 Μαδρίτη ΤΣΣΚΑ Μόσχας Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 91–77
2009 Βερολίνο Παναθηναϊκός ΤΣΣΚΑ Μόσχας 73–71
2010 Παρίσι Ρέγκαλ Μπαρτσελόνα Ολυμπιακός 86–68
2011 Βαρκελώνη Παναθηναϊκός Μακάμπι Ηλέκτρα Τελ Αβίβ 78–70
2012 Κωνσταντινούπολη Ολυμπιακός ΤΣΣΚΑ Μόσχας 62–61
2013 Λονδίνο Ολυμπιακός Ρεάλ Μαδρίτης 100–88
2014 Μιλάνο Μακάμπι Ηλέκτρα Τελ Αβίβ Ρεάλ Μαδρίτης 98–86
2015 Μαδρίτη Ρεάλ Μαδρίτης Ολυμπιακός 78–59
2016 Βερολίνο ΤΣΣΚΑ Μόσχας Φενέρμπαχτσε 101–96
2017 Κωνσταντινούπολη Φενέρμπαχτσε Ολυμπιακός 80–64
2018 Βελιγράδι Ρεάλ Μαδρίτης Φενέρμπαχτσε Ντόγκους 85–80
2019 Βιτόρια ΤΣΣΚΑ Μόσχας Αναντολού Εφές 91–83
2020 Κολωνία Διακόπηκε οριστικά λόγω της πανδημίας κορονοϊού
2021 Κολωνία Αναντολού Εφές Μπαρτσελόνα 86–81
2022 Βελιγράδι Αναντολού Εφές Ρεάλ Μαδρίτης 58–57
2023 Κάουνας Ρεάλ Μαδρίτης Ολυμπιακός 79–78
2024 Βερολίνο
  • Σημ.: Το 2001 υπήρξαν δύο νικητές λόγω διάσπασης και ύπαρξης δύο ξεχωριστών διοργανώσεων. Στη σειρά των αγώνων που κρίθηκαν στις 3 νίκες ανάμεσα στη Κίντερ Μπολόνια και την Τάου Θεράμικα, με μπλε χρώμα σημειώνονται οι αγώνες που διεξήχθησαν στη Μπολόνια και με κόκκινο στη Βιτόρια.
  • Σημ.: Το 2020 το πρωτάθλημα ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Δεν ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια ομάδα.

Τίτλοι και συμμετοχές σε τελικούς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τρόπαιο της διοργάνωσης

Ανά σύλλογο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομάδα Κυπ. Φιν. Χρονιές κατάκτησης Χρονιές φιναλίστ
Ρεάλ Μαδρίτης 11 9 1964, 1965, 1967, 1968, 1974, 1978, 1980, 1995, 2015, 2018, 2023 1962, 1963, 1969, 1975, 1976, 1985, 2013, 2014, 2022
ΤΣΣΚΑ Μόσχας 8 6 1961, 1963, 1969, 1971, 2006, 2008, 2016, 2019 1965, 1970, 1973, 2007, 2009, 2012
Μακάμπι Τελ Αβίβ 6 9 1977, 1981, 2001, 2004, 2005, 2014 1980, 1982, 1987, 1988, 1989, 2000, 2006, 2008, 2011
Παναθηναϊκός 6 1 19962000, 2002, 200720092011 2001
Παλακανέστρο Βαρέζε 5 5 1970, 1972, 1973, 1975, 1976 1971, 1974, 1977, 1978, 1979
Ολυμπιακός 3 6 1997, 2012, 2013 1994, 1995, 2010, 2015, 2017, 2023
Ολίμπια Μιλάνο 3 2 1966, 1987, 1988 1967, 1983
Ρίγα ASK 3 1 1958, 1959, 1960 1961
Σπλιτ 3 1 1989, 1990, 1991 1972
Μπαρτσελόνα 2 6 2003, 2010 1984, 1990, 1991, 1996, 1997, 2021
Βίρτους Μπολόνια 2 3 1998, 2001 1981, 1999, 2002
Αναντολού Εφές 2 1 2021, 2022 2019
Παλακανέστρο Καντού 2 1982, 1983
Τσιμπόνα 2 1985, 1986
Φενέρμπαχτσε 1 2 2017 2016, 2018
Ντιναμό Τιφλίδας 1 1 1962 1960
Ζουβεντούτ Μπαδαλόνα 1 1 1994 1992
Ζαλγκίρις 1 1 1999 1986
Μπόσνα 1 1979
Βίρτους Ρόμα 1 1984
Παρτίζαν 1 1992
Λιμόζ 1 1993
Ακαντέμικ Σόφιας 2 1958, 1959
Σπαρτάκ Μπρνο 2 1964, 1968
Μπενετόν Τρεβίζο 2 1993, 2003
Μπασκόνια 2 2001, 2005
Σλάβια Πράγας 1 1966
ΑΕΚ _ 1 1998
Φορτιτούντο Μπολόνια 1 2004

Ανά χώρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε παρένθεση ο συνολικός αριθμός συμμετοχών σε τελικό της κάθε χώρας

Χώρα Ομάδα Κυπ. Φιν.
Ισπανία (32) Ρεάλ Μαδρίτης 11 9
Μπαρτσελόνα 2 6
Ζουβεντούτ Μπαδαλόνα 1 1
Σάσκι Μπασκόνια 2
4 ομάδες 14 18
Ιταλία (28)
Παλακανέστρο Βαρέζε 5 5
Ολίμπια Μιλάνο 3 2
Βίρτους Μπολόνια 2 3
Παλακανέστρο Καντού 2
Βίρτους Ρόμα 1 2
Μπενετόν Τρεβίζο 2
Φορτιτούντο Μπολόνια 1
7 ομάδες 13 15
Ελλάδα (17) Παναθηναϊκός 6 1
Ολυμπιακός 3 6
ΑΕΚ 0 1
3 ομάδες 9 8
Σοβιετική Ένωση (14) ΤΣΣΚΑ Μόσχας 4 3
ΑΣΚ Ρίγα 3 1
Ντιναμό Τιφλίδας 1 1
Ζάλγκιρις Κάουνας 1
4 ομάδες 8 6
Γιουγκοσλαβία (8) Σπλιτ 3 1
Τσιμπόνα 2
Μπόσνα 1
Παρτίζαν 1
4 ομάδες 7 1
Ισραήλ (15) Μακάμπι Τελ Αβίβ 6 9
Ρωσία (7) ΤΣΣΚΑ Μόσχας 4 3
Τουρκία (6) Αναντολού Εφές 2 1
Φενέρμπαχτσε 1 2
2 ομάδες 3 3
Γαλλία (1) Λιμόζ Σερκλ Σαιν-Πιερ 1
Λιθουανία (1) Ζάλγκιρις 1
Τσεχοσλοβακία (3) Σπαρτάκ Μπρνο 2
Σλάβια Πράγας 1
2 ομάδες 3
Βουλγαρία (2) Ακαντέμικ Σόφιας 2

Συμμετοχές σε Φάιναλ Φορ (1988-2023)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανά σύλλογο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομάδα Συμμετοχές Χρονιές
ΤΣΣΚΑ Μόσχας 19 1996, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2021
Μπαρτσελόνα 17 1989, 1990, 1991, 1994, 1996, 1997, 2000, 2003, 2006, 2009, 2010, 2012, 2013, 2014, 2021, 2022, 2023
Μακάμπι Τελ Αβίβ 12 1988, 1989, 1991, 2000, 2001, 2002, 2004, 2005, 2006, 2008, 2011, 2014
Ρεάλ Μαδρίτης 12 1993, 1995, 1996, 2011, 2013, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2022, 2023
Ολυμπιακός 12 1994, 1995, 1997, 1999, 2009, 2010, 2012, 2013, 2015, 2017, 2022, 2023
Παναθηναϊκός 11 1994, 1995, 19962000, 2001, 2002, 2005, 200720092011, 2012
Αναντολού Εφές 5 2000, 2001, 2019, 2021, 2022
Μπασκόνια 5 2005, 2006, 2007, 2008, 2016
Φενέρμπαχτσε 5 2015, 2016, 2017, 2018, 2019
Παρτίζαν 4 1988, 1992, 1998, 2010
Μπενετόν Τρεβίζο 4 1993, 1998, 2002, 2003
Μοντεπάσκι Σιένα 4 2003, 2004, 2008, 2011
Ολίμπια Μιλάνο 3 1988, 1992, 2021
Άρης 3 1988, 1989, 1990
Σπλιτ 3 1989, 1990, 1991
Λιμόζ 3 1990, 1993, 1995
Βίρτους Μπολόνια 3 1998, 1999, 2002
Μπανταλόνα 2 1992, 1994
Φορτιτούντο Μπολόνια 2 1999, 2004
Ζαλγκίρις 2 1999, 2018
Σκαβολίνι Πέζαρο 1 1991
Εστουδιάντες 1 1992
ΠΑΟΚ 1 1993
Ολίμπια Λιουμπλιάνας 1 1997
ΑΣΒΕΛ 1 1997
ΑΕΚ 1 1998
Ουνικάχα Μάλαγα 1 2007
Λοκομοτίβ Κουμπάν 1 2016
Μονακό 1 2023

Ρεκόρ - Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η πιο πετυχημένη ομάδα στην ιστορία του θεσμού έχοντας κατακτήσει το τρόπαιο έντεκα φορές.
  • Η Σπλιτ είναι η μόνη ομάδα που έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα τρεις φορές στη σειρά από την ίδρυση του Final Four και έπειτα τη σεζόν 1987-88 (1989, 1990, 1991).
  • Η ΑΣΚ Ρίγα είναι η μόνη ομάδα που έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα τρεις φορές στη σειρά (1958, 1959, 1960) στην εποχή πριν από την ίδρυση του Final Four.
  • Η Ρεάλ Μαδρίτης (1964, 1965 και 1967, 1968) και η Παλακανέστρο Βαρέζε (1972, 1973 και 1975, 1976) είναι οι μόνες ομάδες που έχουν κατακτήσει τη διοργάνωση δυο φορές σε δυο συνεχόμενες χρονιές στην εποχή πριν από την ίδρυση του Final Four.
  • Η Παλακανέστρο Καντού (1982, 1983), η Τσιμπόνα (1985, 1986) και η Ολίμπια Μιλάνο (1987, 1988) είναι οι άλλες τρεις ομάδες που έχουν κατακτήσει τη διοργάνωση δυο συνεχόμενες χρονιές στην εποχή πριν από την ίδρυση του Final Four.
  • Η Μακάμπι Τελ Αβίβ (2003, 2004), ο Ολυμπιακός (2012, 2013) και η Αναντολού Εφές (2021, 2022) είναι οι μόνες ομάδες που κέρδισαν τη διοργάνωση δυο συνεχόμενες φορές από την εποχή ίδρυσης της Ευρωλίγκα (2000–01).
  • Ο Παναθηναϊκός έγινε η πρώτη –και μέχρι σήμερα μοναδική– ομάδα που κερδίζει το πρωτάθλημα Ευρώπης στο παρκέ της έδρας των αντιπάλων του σε μονό τελικό, όταν το 2002 κέρδισε στο Παλαμαλαγκούτι την Κίντερ Μπολόνια 83–89. [8]
  • Η Αθήνα είναι η μόνη πόλη από την οποία αγωνίστηκαν στην Ευρωλίγκα έξι διαφορετικές ομάδες: Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Μαρούσι, Πανελλήνιος, Πανιώνιος και Περιστέρι.
  • Μολονότι το Ισραήλ ανήκει γεωγραφικά στη Μέση Ανατολή οι ομάδες του αγωνίζονται την Ευρωλίγκα καθώς η ομοσπονδία καλαθοσφαίρισης της χώρας ανήκει στην FIBA Europe και το εθνικό της πρωτάθλημα στην ULEB.
  • Σε μια έκταση μικρότερη των 40 km² στο βόρειο Μιλάνο υπάρχουν τρεις ομάδες που έχουν κερδίσει συνολικά δέκα τρόπαια Ευρωλίγκα σε συνολικά δεκαέξι τελικούς: Ολίμπια Μιλάνο, Παλακανέστρο Καντού και Παλακανέστρο Βαρέζε.
  • Η μεγαλύτερη διαφορά νίκης σε τελικό πραγματοποιήθηκε από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ το 2004 κόντρα στη Φορτιτούντο Μπολόνια (118–74, 44 πόντοι διαφοράς).
  • Ρεκόρ 22.567 θεατών πραγματοποιήθηκε στις 5 Μαρτίου 2009 στο Βελιγράδι στον αγώνα μεταξύ της Παρτιζάν και του Παναθηναϊκού. [9] Το προηγούμενο ρεκόρ είχε επιτευχθεί στις 12 Απριλίου 2006 στο Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο και ήταν 19.700 σε αγώνα μεταξύ του Παναθηναϊκού και της Μπασκόνια.
  • Το μεγαλύτερο ρεκόρ πόντων από ένα αθλητή είναι 99 πόντοι και το πέτυχε ο Ραντιβόι Κόρατς στις 14 Ιανουαρίου 1965.

Κορυφαία Στατιστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέσος όρος Σύνολο
Συμμετοχές - Κάιλ Χάινς 417
Πόντοι Αλφόνσο Φορντ 22,22 Βασίλης Σπανούλης 4.455
Ριμπάουντ Τζόσεφ Μπλερ 10,05 Παούλιους Γιανκούνας 2.010
Ασίστ Νικ Καλάθης 5,8 Νικ Καλάθης 2.003
Κλεψίματα Μανού Τζινόμπιλι 2,77 Δημήτρης Διαμαντίδης 434
Κοψίματα Έντι Ταβάρες 1,8 Έντι Ταβάρες 405
Αξιολόγηση Άντονι Πάρκερ 21,41 Ναντό ντε Κολό 4.940

Μέχρι και 10 Φεβρουαρίου 2024

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Πανέτοιμη η ULEB για το νέο πρωτάθλημα in.gr
  2. «Η Euroleague της δεκαετίας!». euroleague.sport24.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2016. 
  3. «Αυτή θα είναι η νέα Ευρωλίγκα». Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2016. 
  4. «Η νέα... Euroleague». Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2016. 
  5. «Γνωστές οι 18 ομάδες της νέας σεζόν στην Euroleague!». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2019. 
  6. «Ευρωλίγκα: Οριστικό φινάλε στη σεζόν χωρίς πρωταθλητή!». Eurohoops. 25 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2020. 
  7. ««Όχι» στην επανέναρξη της Euroleague από την ELPA: «Μεγάλο το ρίσκο των τραυματισμών»». SDNA. 25 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2020. 
  8. «20 Years Rewind: Greens make history, 2002». Welcome to EUROLEAGUE BASKETBALL (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020. 
  9. «Η Arena των ρεκόρ!». euroleague.sport24.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]