Ερνέστ Εμπράρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ερνέστ Εμπράρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ernest Hébrard (Γαλλικά)
Γέννηση4  Σεπτεμβρίου 1875[1]
Παρίσι
Θάνατος1  Μαρτίου 1933[2]
Παρίσι
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Περ-Λασαίζ[3]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[4]
ΣπουδέςΣχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας
αρχαιολόγος
ανθρωπολόγος
πολεοδόμος
ΕργοδότηςΕθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Αξιοσημείωτο έργοCua Bac Church
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο της Ρώμης (23  Ιουλίου 1904)[5]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ερνέστ Εμπράρ (Ernest Hébrard) (18751933) ήταν Γάλλος αρχιτέκτονας, αρχαιολόγος και πολεοδόμος. Είναι περισσότερο γνωστός για τα σχέδια που εκπόνησε για την ανοικοδόμηση της Θεσσαλονίκης μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917 στην οποία ένα μεγάλο μέρος της πόλης καταστράφηκε.

Αρχικά εργάστηκε στην Ιταλία όπου και τιμήθηκε με το "Μεγάλο Βραβείο Ρώμης" για τις εκεί εργασίες του ανάδειξης του ρωμαϊκού μνημειακού πλούτου. Στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μέλος της γαλλικής αποστολής στην κατεχόμενη τότε, από την Αντάντ, Ελλάδα. Κατά την εγκατάστασή του στη Θεσσαλονίκη ασχολήθηκε αρχικά με την αποτύπωση των ρωμαϊκών μνημείων της πόλης.

Αμέσως μετά τη μεγάλη πυρκαγιά, που σημειώθηκε το Σάββατο 18 Αυγούστου (ν. ημ.) του 1917, με απόφαση της τότε κυβέρνησης Βενιζέλου ανέλαβε την πολεοδομική αναμόρφωση της πόλης επικεφαλής ειδικής για το σκοπό αυτό επιτροπής.
Λίγους μήνες μετά, το 1918, διορίστηκε από την ελληνική κυβέρνηση καθηγητής της αρχιτεκτονικής στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, καθώς και μέλος του Ανώτατου Τεχνικού Συμβουλίου και αργότερα, το 1927, σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας, όταν εκπόνησε ιδιαίτερη μελέτη για την πανεπιστημιούπολη της Θεσσαλονίκης.

Ο Ερνέστ Εμπράρ επέστρεψε στο Παρίσι το 1930 για λόγους υγείας όπου πέθανε τρία μόλις χρόνια μετά, το 1933, σε ηλικία 58 ετών.

Ανοικοδόμηση Θεσσαλονίκης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου απαγόρευσε την ανοικοδόμηση της πόλης μέχρι να εγκριθεί ένα σύγχρονο σχέδιο πόλης. Με απόφαση του τότε υπουργού συγκοινωνιών Αλέξανδρου Παπαναστασίου, ιδρύθηκε η «Διεθνής Επιτροπή Νέου Σχεδίου Θεσσαλονίκης» με πρόεδρο τον Ερνέστ Εμπράρ, για την εκπόνηση ρυμοτομικού σχεδίου. Ο Εμπράρ με τη βοήθεια των Άγγλων αρχιτεκτόνων E. Mawson και J. Pleyber και των Ελλήνων αρχιτεκτόνων Α. Γκίνη, Αριστοτέλη Ζάχου και Κωνσταντίνου Κιτσίκη, συνέλαβε και ανέπτυξε ένα σχέδιο που έγινε γνωστό ως Σχέδιο Εμπράρ και το οποίο παραδόθηκε στη Γενική Διοίκηση Μακεδονίας στις 29 Ιουνίου 1918. Το σχέδιο δεν εφαρμόστηκε πλήρως, διότι υπέστη πολλές μεταβολές μετά από πιέσεις μεγαλοϊδιοκτητών. Ήταν, όμως, μια μεγάλη βελτίωση στην προγενέστερη οικιστική κατάσταση της πόλης και της έδωσε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή ρυμοτομία και όψη.

Άλλα εγχειρήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Εμπράρ συμμετείχε επίσης και σε άλλα εγχειρήματα, όπως η ανοικοδόμηση της Καζαμπλάνκα στο Μαρόκο και του παλατιού του Διοκλητιανού στο Σπάλατο της σημερινής Κροατίας, καθώς και ο σχεδιασμός διάφορων πόλεων στη Γαλλική Ινδοκίνα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ernest Hébrard στο Wikimedia Commons