Εξύβριση
 |
Αυτό το λήμμα παρουσιάζει το θέμα από ελληνική οπτική γωνία ή δίνει δυσανάλογο βάρος στην ελληνική πτυχή ενός παγκόσμιου θέματος. Προσπαθήστε να το ανασκευάσετε ή και να προσθέσετε πληροφορίες έτσι ώστε να καλύπτει πληρέστερα και περισσότερο ουδέτερα το θέμα. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος. |
 |
Το λήμμα πιθανόν να περιλαμβάνει πληροφορίες που αποτελούν πρωτότυπη έρευνα, που δεν έχουν προηγουμένως δημοσιευτεί ή δεν έχουν ελεγχθεί από ειδικούς. |
Η Εξύβριση (ύβρις), σύμφωνα με το Αττικό δίκαιο , αποτελούσε παράπτωμα[1], όταν εκδηλώνεται σε δημόσιο χώρο. Αν κάποιος προβαίνει σε εξύβριση σε κλειστό χώρο αυτό δεν επισύρει ποινή.
Σύνοψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στον Άρειο Πάγο που δίκαζε περιπτώσεις ανθρωποκτονίας, ο κατήγορος, που δεν χορηγούσε αιδώ, στεκόταν πάνω σ΄ ένα πέτρινο βάθρο που τ΄ονόμαζαν λίθον αναιδείας, ενώ ο κατηγορούμενος πάνω στον λίθον ύβρεως.[2] Καθένας είχε το δικαίωμα να εκφωνήσει δύο λόγους. Μετά τον πρώτο του λόγο ο κατηγορούμενος μπορούσε ακόμα να ζητήσει και να πετύχει να αυτοεξοριστεί εγκαταλείποντας τη περιουσία του.[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αριστοτέλης, Ρητορική/1 1374a
- Αναστάσιος Αρβανιτάκης, Αιδώς «Η φύση και η σημασία του σεβασμού και της ντροπής στη ηθική ζωή των αρχαίων Ελλήνων», Ανάτυπο από τον VIII τόμο, τεύχος II της επιστημονικής επετηρίδας της Α.Β.Σ.Θ. 1984