Ελικοδρόμιο
Το ελικοδρόμιο είναι μικρός σχετικά χώρος κατάλληλα διαμορφωμένος για χρήση μόνο από ελικόπτερα. Τα οργανωμένα ελικοδρόμια διακρίνονται σε στρατιωτικά και πολιτικά. Τα πολιτικά διακρίνονται σε δημόσια και ιδιωτικά. Τέλος τα δημόσια λαμβάνουν την ονομασία ή τον χαρακτηρισμό του φορέα στον οποίον υπάγονται. Εκτός των παραπάνω υφίστανται και τα ελεύθερα, ή περιστασιακά, ή έκτακτης ανάγκης που πέρα από μια πρόχειρη διαμόρφωση του χώρου δεν διαθέτουν κανέναν εξοπλισμό, η δε χρήση τους επαφίεται στην κρίση των πιλότων των ελικοπτέρων.
Τα οργανωμένα ελικοδρόμια διαθέτουν από μία ή περισσότερες πίστες προσγείωσης σε σειρά και σε απόσταση ασφαλείας μεταξύ τους. που συμπληρώνονται με αναγκαίες εγκαταστάσεις εφοδιασμού καυσίμου, φωτισμού, ειδικά αν λειτουργούν όλο το εικοσιτετράωρο, ανεμούρια ή και υπόστεγα. Τα ελικοδρόμια των μεγάλων πόλεων κυρίως των παραμεθορίων περιοχών μπορεί να διαθέτουν ακόμα και υπηρεσίες τελωνείου.
Αν και αρχικά υπήρχε η ελπίδα ότι η χρήση του ελικοπτέρου ως αστικού μέσου μεταφοράς και η εξάπλωση των ελικοδρομίων στα αστικά κέντρα θα ήταν εκτεταμένη, η εξάπλωσή τους περιορίστηκε λόγω του θορύβου που προκαλούνταν από την κίνηση των ελικοπτέρων.
Σκοπός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις μεγάλες μητροπολιτικές πόλεις - πρωτεύουσες τα ελικοδρόμια εξυπηρετούν επιβάτες που θέλουν να μετακινηθούν γρήγορα μέσα στην πόλη ή τις παρακείμενες περιοχές. Τα ελικοδρόμια έχουν το πλεονέκτημα ότι μπορούν να εγκατασταθούν πολύ πλησιέστερα σε μία πόλη ή το κέντρο μίας πόλης από τα αεροδρόμια, ενώ οι πτήσεις με ελικόπτερο προς ένα προορισμό, ή ακόμα και προς το κύριο αεροδρόμιο μίας πόλης, είναι σαφώς ταχύτερες από την οδήγηση. Για παράδειγμα, υπάρχει τακτικό δρομολόγιο μεταξύ του Ελικοδρομίου του Μανχάταν και του Διεθνούς Αεροδρομίου John F. Kennedy της Νέας Υόρκης, ενώ το ελικοδρόμιο χρησιμοποιείται και για την μεταφορά υψηλών προσώπων (VIP) και προϊόντων σε προορισμούς ως και το Μέριλαντ.
Αρκετοί ουρανοξύστες διαθέτουν σημεία προσγείωσης ελικοπτέρων ή ελικοδρόμια στις οροφές τους για τις απαιτήσεις μεταφοράς των στελεχών και των πελατών τους. Επίσης, τα ελικοδρόμια χρησιμοποιούνται από αστυνομικές δυνάμεις ως βάσεις αστυνομικών ελικοπτέρων.
Οι εξέδρες προσγείωσης ελικοπτέρων είναι κοινό θέαμα στα νοσοκομεία όπου χρησιμοποιούνται από τα εναέρια ασθενοφόρα για την μεταφορά επειγόντων περιστατικών σε μονάδες τραυμάτων ή τη μεταφορά ασθενών από απομακρυσμένες περιοχές. Σε αστικές περιοχές τα ελικοδρόμια αυτά είναι συνήθως τοποθετημένα στις οροφές των νοσοκομείων.
Αρίθμηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα ελικοδρόμια δεν έχουν συγκεκριμένο προσανατολισμό και δεν φέρουν αρίθμηση στα πρότυπα των διαδρόμων προσγείωσης. Σε κάποιες περιπτώσεις αναγράφεται ένας αριθμός στο σημείο προσγείωσης, μέσα σε ένα κύκλο, που αναφέρεται στο μέγιστο επιτρεπόμενο βάρος προσγείωσης του ελικοπτέρου που μπορεί να δεχθεί το ελικοδρόμιο, σε λίβρες[1].
Φωτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένα ελικοδρόμιο συνήθως διαθέτει ένα κύκλο ή τετράγωνο από χωνευτά στο έδαφος φώτα, περιμετρικά της επιφάνειας που ονομάζεται TLOF (touchdown and lift-off area, σημείο προσγείωσης και ανύψωσης), και ένα δεύτερο κύκλο ή τετράγωνο περιμετρικά ολόκληρης της περιοχής προσγείωσης, που καλείται FATO (final approach and takeoff area, περιοχή τελικής προσέγγισης και απογείωσης). Ο δεύτερος κύκλος περικλείει τον πρώτο ενώ τα φώτα που χρησιμοποιούνται μπορεί να είναι είτε χωνευτά στο έδαφος είτε υπερυψωμένα. Το προτεινόμενο χρώμα για τα φώτα είναι σήμερα, βάσει των εισηγήσεων της Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας (International Civil Aviation Organization) και της Ομοσπονδιακής Αεροπορικής Διοίκησης (Federal Aviation Administration), είναι το πράσινο, αν και το προηγούμενο χρώμα, το κίτρινο, προτιμάται ακόμα σε πολλές περιοχές. Επικουρικά των φώτων που χρησιμοποιούνται στα σημεία αποπροσγείωσης και προσέγγισης μπορεί να χρησιμοποιηθούν και προβολείς, για τον συνολικό φωτισμό του ελικοδρομίου, ενώ είναι επιβεβλημένη η ύπαρξη ενός φωτιζόμενου ανεμουρίου. Στα επίγεια ελικοδρόμια συχνά υπάρχουν σειρές φώτων καθοδήγησης προς την προτιμώμενη διεύθυνση προσέγγισης, ενώ η ύπαρξη πρόσθετων οπτικών βοηθημάτων (HAPI, PAPI) συνιστώνται από την ICAO και την FAA, όμως σπάνια χρησιμοποιούνται λόγω του υψηλού τους κόστους.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ένα 12 σε ένα κύκλο υποδηλώνει ότι το μέγιστο επιτρεπόμενο βάρος προσγείωσης είναι 12.000 λίβρες
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- de Voogt, A.J. 2007. Helidrome Architecture. Rotterdam: 010 Publishers.
- ICAO 1995. Heliport manual. Montreal, Canada: ICAO Publications.
- Frost, John B. 1996. British helipads. Chester, UK: Appledore Publications.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Heliports and helipads στο Wikimedia Commons
|