Ελένη Χαλκούση
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ελένη Χαλκούση | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ελένη Χαλκούση (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 17 Φεβρουαρίου 1901 (ημερολόγιο ΤΑΣΕΗ) Μακροχώρι Κωνσταντινουπόλεως |
| Θάνατος | 28 Μαρτίου 1993 Αθήνα |
| Εθνικότητα | Ελληνική |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
| Ιδιότητα | ηθοποιός και μεταφραστής |
| Είδος τέχνης | ηθοποιός, χρονογράφος, μεταφράστρια |
Η Ελένη Χαλκούση (Κωνσταντινούπολη, 17 Φεβρουαρίου 1901 – Αθήνα, 28 Μαρτίου 1993) ήταν σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός, χρονογράφος και μεταφράστρια θεατρικών έργων.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η καταγωγή της ήταν από τη Χίο. Ήταν απόφοιτη του Ζαππείου Παρθεναγωγείου (1922) και παρακολούθησε μαθήματα αισθητικής και λογοτεχνίας στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών της Σορβόνης, στο Παρίσι, και στο Κονσερβατόριο, καθώς και μαθήματα θεάτρου στη δραματική σχολή του ηθοποιού Σαρλ Λε Μπαρζί.
Θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» του Σπύρου Μελά το 1925. Ένα χρόνο μετά το 1926 διεύθυνε τον δικό της θίασο «Νέοι» στο Θέατρο Κυβέλης. Από τότε και μέχρι το 1935 επικεφαλής θιάσων περιόδευσε σχεδόν σε όλη την Ελλάδα ανεβάζοντας συνήθως έργα πρωτοποριακά. Από το 1936 μέχρι το 1945 συνεργάσθηκε με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη ως ηθοποιός, γραμματέας, διευθύντρια σκηνής, [1] βοηθός σκηνοθέτου και καθηγήτρια της Δραματικής Σχολής «Μαρίκα Κοτοπούλη». Ήταν από τις καλύτερες μαθήτριες της Κυβέλης και της Μαρίκας Κοτοπούλη. Προηγουμένως όμως φέρεται να είχε συνεργαστεί με τη «Λαϊκή Σκηνή» του Καρόλου Κουν. Το 1945 προσελήφθη στο Εθνικό θέατρο όπου και διέπρεψε μέχρι το τέλος της καριέρας της συμμετέχοντας σε πάμπολλες θεατρικές παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία. Επιτυχία όμως είχε και στον κινηματογράφο με τη συμμετοχή της από το 1942 μέχρι το 1969, όπου και μεταπήδησε στη τηλεόραση όπου η τελευταία καλλιτεχνική της παρουσία ήταν στη τηλεοπτική σειρά Οι έμποροι των εθνών το 1973. Η τελευταία θεατρική της εμφάνιση ήταν το 1985, στις Θεσμοφοριάζουσες, με το Μοντέρνο Θέατρο του Γιώργου Μεσσάλα.
Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ελένη Χαλκούση υπήρξε εξαίρετη μεταφράστρια θεατρικών έργων, καλλιτεχνική χρονογράφος σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά αλλά και με πλείστες παρουσιάσεις στη τηλεόραση, συγγραφέας, γνωστότατο το Σαβουάρ βιβρ που εξέδωσε, αλλά και συνδικαλίστρια στο χώρο της. Τέλος για πολλά χρόνια ανήκε στα διδακτικά στελέχη της Δραματικής Σχολής του "Εθνικού Ιδρύματος Θεάτρου".Το 1980 δημοσίευσε στις εκδόσεις "Κάκτος" αυτοβιογραφικό έργο με τίτλο Πόλη, αγάπη μου, με αναμνησεις της απο το Μακροχώρι και την Κωνσταντινούπολη των παιδικών και εφηβικών της χρόνων.
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ελένη Χαλκούση μιλούσε γαλλικά και τουρκικά. Ήταν μόνιμη κάτοικος Αθηνών. Πέθανε σε ηλικία 92 ετών σχεδόν λησμονημένη σε γηροκομείο, όπου αποφάσισε η ίδια να μείνει. [2] Κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο Σπάτων εντελώς ξεχασμένη, με την παρουσία μόνο του Αρτέμη Μάτσα.
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος |
|---|---|---|
| 1943 | Το δρομάκι του Παραδείσου [2] | |
| Η φωνή της καρδιάς | ||
| 1951 | Ματωμένα Χριστούγεννα | Άννα Μακρή |
| 1957 | Διακοπές στην Αίγινα | δούκισσα |
| 1960 | Ραντεβού στην Κέρκυρα [2] | Ελένη Λαμπρινού |
| 1961 | Φτωχαδάκια και λεφτάδες | Τζούλια |
| 1963 | Σκάνδαλα στο νησί του έρωτα | συγγραφέας |
| 1964 | Τα 201 καναρίνια | Αριστέα |
| 1969 | Εικοσιτέσσερις ώρες ζωντοχήρα | Μελισσάνθη |
Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος |
|---|---|
| 1973 | Οι έμποροι των εθνών |
Θεατρικές παραστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατάλογος βασικών πληροφοριών θεατρικών παραστάσεων, στις οποίες η Ελένη Χαλκούση συμμετείχε ως ηθοποιός.
Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Κυριακός, Κων/νος (2012). «Ο νεαρός σκηνοθέτης κύριος Κάρολος Κουν (1939-1942)». Σκηνή. https://core.ac.uk/download/pdf/267930102.pdf.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Μήλας, Παναγιώτης (28 Μαρτίου 2020). «Ελένη Χαλκούση. Δασκάλα ήθους και πάθους για μια ολόκληρη ζωή». Cat Is Art. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2022.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica τόμ. 60ός, σελ. 363
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ελένη Χαλκούση (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
