Εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στο Ηνωμένο Βασίλειο διεξάγονται γενικές εκλογές, οι οποίες σύμφωνα με τον νόμο, πρέπει να διεξάγονται ώστε το σώμα της βουλής να παραμένει στην εξουσία το πολύ πέντε χρόνια. Η τελευταία βουλή συνεκλήθη στις 17 Δεκεμβρίου 2019 και θα διαλυθεί αυτόματα στις 17 Δεκεμβρίου 2024, εκτός αν αποφασιστεί νωρίτερα από τον Βασιλιά.[1] Από την ημέρα της διάλυσης της βουλής οι εκλογές διεξάγονται σε 25 ημέρες. Οι τελευταίες γενικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν στις 12 Δεκεμβρίου 2019.[2]

Γενικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

2015[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις τελευταίες γενικές εκλογές, που διεξήχθησαν στις 7 Μαΐου 2015, κέρδισαν νίκη οι Συντηρητικοί του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον.[3] Οι δημοσκοπήσεις που ήθελαν τους Συντηρητικούς να ηττώνται όχι μόνο διαψεύστηκαν, αλλά ο Κάμερον πέτυχε και αυτοδυναμία, για πρώτη φορά από το 1992.[4]

2010[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 6 Μαΐου 2010 διεξήχθησαν γενικές εκλογές. Οι Συντηρητικοί του Ντέιβιντ Κάμερον κέρδισαν τις εκλογές, χωρίς να εξασφαλίσουν αυτοδυναμία στο κοινοβούλιο καθώς από αυτές αναδείχθηκε το πρώτο «μετέωρο κοινοβούλιο» (hung parliament) για τη Βρετανία, από το 1974, όπου κανένα κόμμα δε διέθετε την πλειοψηφία. Ο Γκόρντον Μπράουν παραιτήθηκε στις 11 Μαΐου 2010 και νέος πρωθυπουργός ανακηρύχθηκε ο Κάμερον, επικεφαλής μιας κυβέρνησης συνασπισμού ανάμεσα στους Συντηρητικούς και τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες.[5][6][7]

Η σύνθεση της Βουλής μετά τις εκλογές του 2010 ήταν η ακόλουθη:

ε • σ  Βουλευτικές εκλογές, 6 Μαΐου 2010
Κόμμα Έδρες
Συντηρητικό Κόμμα 306
Εργατικό Κόμμα 258
Φιλελεύθεροι Δημοκράτες 57
Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα 8
Σκωτικό Εθνικό Κόμμα 8
Σιν Φέιν 5
Πλάιντ Κάμρυ 3
Σοσιαλδημοκρατικό και Εργατικό Κόμμα 3
Κόμμα της Συμμαχίας 1
Πράσινοι 1
Ανεξάρτητος 1
Πρόεδρος της Βουλής (εξελέγη ο Τζον Μπερκάου) 1
Σύνολο 650
Κυβερνητική πλειοψηφία στην πραγματικότητα (συμπεριλαμβάνει τον συνασπισμό Συντηρητικών και Φιλελευθέρων) 81

1997[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημοψηφίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημοψήφισμα για εναλλακτική ψήφο, 2011[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 5 Μαΐου 2011 οι πολίτες απέρριψαν σε δημοψήφισμα την πρόταση να αντικατασταθεί η μέθοδος εκλογής πολιτικών διά απλής πλειοψηφίας με ένα σύστημα «εναλλακτικής ψήφου» στο οποίο θα μπορούσαν να ψηφίσουν υποψήφιους με βάση τη σειρά προτίμησης.[8] Ήταν το δεύτερο πανεθνικό δημοψήφισμα στη Βρετανία, με πρώτο εκείνο για την ένταξη στην ΕΟΚ, το 1975.[9] Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα ήταν της τάξης του 42,2 %, με το 68 % να καταψηφίζει την πρόταση για αλλαγή του εκλογικού νόμου έναντι 32% που ψήφισαν 'Ναι'.[10]

Δημοψήφισμα 2011
Εγγεγραμμένοι 45.684.501
Ψήφισαν 19.279.022
Άκυρα και λευκά ψηφοδέλτια 113.292 0,59%
Έγκυρα ψηφοδέλτια 19.165.730 99,41%
Ψήφοι Ποσοστό
Ναι 6.152.607 32,1%
Όχι 13.013.123 67,9%
Αποχή 57,8%

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «General elections - UK Parliament». 
  2. «Τζόνσον μετά το θρίαμβο στις εκλογές: Δεν θα απογοητεύσω όσους ψήφισαν για να υλοποιηθεί το Brexit». Ελεύθερος Τύπος. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2019. 
  3. «Καθαρή νίκη Κάμερον στις εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο». tribune.gr. 8 Μαΐου 2015. 
  4. «Νίκη και αυτοδυναμία για Κάμερον». agelioforos.gr. 8 Μαΐου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2015. 
  5. «Βρετανία: Κυβέρνηση συνεργασίας Τόρις – Φιλελεύθερων». enet.gr. 11 Μαΐου 2010. 
  6. «Νέος πρωθυπουργός της Βρετανίας ο συντηρητικός Ντέιβιντ Κάμερον». enet.gr. 12 Μαΐου 2010. 
  7. «Μια κυβέρνηση-προϊόν «κοπτοραπτικής»...». Ελευθεροτυπία. 13 Μαΐου 2010. 
  8. «Χαμένοι οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες στη Βρετανία». 6 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2015. 
  9. «Vote 2011: UK rejects alternative vote». BBC. 7 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2019. 
  10. «Parliamentary Voting Systems and Constituencies Act 2011, Section 2(1)(b)». Legislation.gov.uk. 13 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2011.