Εκλογές στην Τζαμάικα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Εκλογές στην Τζαμάικα διεξάγονται κάθε 5 χρόνια (τακτικά) για την ανάδειξη των 63 μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων (Κάτω Βουλής). Οι 63 βουλευτές της Κάτω Βουλής εκλέγονται από το λαό για πενταετή θητεία σε μονοεδρικές περιφέρειες, ενώ τα 21 μέλη της Γερουσίας (Άνω Βουλή, πριν την ανεξαρτησία: Νομοθετικό Συμβούλιο) διορίζονται από τον Γενικό Κυβερνήτη: τα 13 έπειτα από πρόταση του πρωθυπουργού και τα 8 έπειτα από πρόταση του αρχηγού της αντιπολίτευσης. Οι συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου γίνονται στο Κίνγκστον.[1]

Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Πρόσφατες εκλογές (2020)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Γενικές εκλογές της Τζαμάικα (2020)

Προηγούμενες βουλευτικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1677-1863[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτες γενικές εκλογές με βάση το παλαιό αντιπροσωπευτικό σύστημα διεξήχθησαν το 1677.[2] Στις εκλογές εκείνες εξελέγησαν 22 μέλη από 15 εκλογικές περιφέρειες.[3] Οι εκλογές γίνονταν με αυτό το σύστημα από τα τέλη του 17ου αιώνα ως τα μέσα του 19ου αιώνα.

1884[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές έγιναν το Σεπτέμβριο του 1884 σε 8 από τις 9 περιφέρειες, με έναν υποψήφιο στην περιφέρεια Αγίας Μαρίας και Αγίας Άννας να εκλέγεται χωρίς αντίπαλο.[4]

Επόμενες εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τις εκλογές του 1884 διεξήχθησαν γενικές εκλογές τα έτη: 1889, 1894, 1896, 1901, 1906, 1911, 1920, 1925, 1930, 1935, 1944, 1949, 1955, 1959 και 1962.

1944 - 1962[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1944 μέχρι και τις τελευταίες εκλογές πριν την ανεξαρτησία, οι Εργατικοί διατήρησαν το προβάδισμα ως το 1955 και μετά το Εθνικό Κόμμα του Λαού κέρδισε την εξουσία. Στις εκλογές που έγιναν στις 12 Δεκεμβρίου 1944 κέρδισε το Εργατικό Κόμμα της Τζαμάικα, με 22 επί συνόλου 32 εδρών και τη συμμετοχή να διαμορφώνεται στο 58,7%.[5] Στις επόμενες εκλογές, στις 20 Δεκεμβρίου 1949, παρότι το Εθνικό Κόμμα του Λαού συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους, οι Εργατικοί κέρδισαν περισσότερες έδρες (17 έναντι 13 για το Εθνικό Κόμμα του Λαού), με τη συμμετοχή να είναι της τάξης του 65,2%.Οι επόμενες εκλογές στις 12 Ιανουαρίου 1955 έδωσαν τη νίκη στο Εθνικό Κόμμα του Λαού, με 18 επί συνόλου 32 εδρών και στις 28 Ιουλίου 1959 με 29 επί συνόλου 45 εδρών. Στις τελευταίες εκλογές πριν την ανεξαρτησία, που διεξήχθησαν στις 10 Απριλίου 1962, οι Εργατικοί επέστρεψαν στην εξουσία, καταλαμβάνοντας 26 έδρες επί συνόλου 45.[5]

1967- 1997[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτες εκλογές μετά την ανεξαρτησία διεξήχθησαν στις 21 Φεβρουαρίου 1967 και το Εργατικό Κόμμα της Τζαμάικα αναδείχθηκε νικητής, καταλαμβάνοντας 33 έδρες από τις συνολικά 53 στη Βουλή, με συμμετοχή 82,2%. Στις επόμενες εκλογές η εξουσία περιήλθε ξανά στο Εθνικό Κόμμα του Λαού, που κέρδισε 37 έδρες στις εκλογές στις 29 Φεβρουαρίου 1972 και 47 στις εκλογές που έγιναν στις 15 Δεκεμβρίου 1976 από τις συνολικά 53. Η δεκαετία του ' 80 χαρακτηρίστηκε από 3 εκλογικές αναμετρήσεις, που έγιναν στις 30 Οκτωβρίου 1980 (κατά τις οποίες σκοτώθηκαν 800 και πλέον άτομα σε επεισόδια βίας σχετικά με τις εκλογές[6] ), στις 15 Δεκεμβρίου 1983 (πρόωρες) και στις 15 Ιανουαρίου 1989. Οι Εργατικοί κέρδισαν τις 2 πρώτες αναμετρήσεις, με 51 έδρες επί συνόλου 60 στη Βουλή το 1980 και όλες (συνολικά 60) το 1983, εξαιτίας της μη συμμετοχής του Εθνικού Κόμματος του Λαού της αντιπολίτευσης σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αθέτηση της υπόσχεσης που έδωσε το κυβερνών κόμμα για ενημέρωση των εκλογικών καταλόγων.[7] Το Εθνικό Κόμμα του Λαού αναδείχθηκε όμως νικητής στις εκλογές του 1989, παίρνοντας τις 45 από τις 60 έδρες της Βουλής. Οι εκλογές εκείνες διεξήχθησαν αρκετά αργά, εξαιτίας των εκτάκτων συνθηκών μετά τον τυφώνα Τζίλμπερτ το 1988.[8] Αυτός ήταν λόγος που παρατάθηκε η θητεία του τότε Κοινοβουλίου.[9] Οι εκλογές του 1993 έγιναν στις 30 Μαρτίου και έδωσαν τη νίκη στο Εθνικό Κόμμα του Λαού, που κέρδισε 52 έδρες επί συνόλου 60. Τότε ξεκίνησε η μακρά θητεία του Π. Τζ. Πάτερσον στην πρωθυπουργία, την οποία είχε ήδη αναλάβει το 1992, μετά την παραίτηση του προκατόχου του, Μάικλ Μάνλεϊ. Το κόμμα του Πάτερσον κέρδισε και τις επόμενες εκλογές, που έγιναν στις 18 Δεκεμβρίου 1997, με 50 έδρες[10] και έγινε το πρώτο κόμμα στην ιστορία που κέρδισε 3 συνεχείς νίκες σε εκλογές, οι οποίες ήταν οι πρώτες που παρακολουθήθηκαν από ξένους εκλογικούς παρατηρητές. [11] Την ημέρα της ψηφοφορίας 1 άτομο σκοτώθηκε σε επεισόδια βίας και άλλα 4 τραυματίστηκαν.[6]

2002[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις εκλογές που έγιναν στις 16 Οκτωβρίου 2002 κέρδισε το Εθνικό Κόμμα του Λαού, που εξασφάλισε 34 από τις συνολικά 60 έδρες στη Βουλή.[5] Ο Πέρσιβαλ Τζ. Πάτερσον παρέμεινε στην πρωθυπουργία και έγινε ο πρώτος πολιτικός ηγέτης που κέρδισε 3 συνεχείς εκλογές. Ο Πάτερσον παραιτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2006 και αντικαταστάθηκε από την Πόρσια Σίμσον-Μίλερ, την πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό στην ιστορία της χώρας.

Κόμμα Ψήφοι % Έδρες +/-
Εθνικό Κόμμα του Λαού 396.590 52,1 34 -16
Εργατικό Κόμμα της Τζαμάικα 360.718 47,4 26 +16
Εθνικό Δημοκρατικό Κίνημα-Εθνικός Συνασπισμός της Τζαμάικα για Ενότητα 2.895 0,4 0 0
Ενωμένο Κόμμα του Λαού 548 0,1 0 Νέο
Ενσωματωμένο Πολιτικό Κόμμα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας της Αυτοκρατορικής Αιθιοπίας 162 0,0 0 Νέο
Ανεξάρτητοι 452 0,1 0 0
Άκυρα/λευκά 7.393 – – –
Σύνολο 768.758 100 60 0
Πηγή: Nohlen

2007[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 3 Σεπτεμβρίου 2007 το αντιπολιτευόμενο Εργατικό Κόμμα της Τζαμάικα κέρδισε οριακή νίκη και πρωθυπουργός ορκίστηκε οκτώ ημέρες μετά, ο Μπρους Γκόλντινγκ.[12]

ε • σ Βουλή των Αντιπροσώπων της Τζαμάικα, 3 Σεπτεμβρίου 2007
Κόμματα Ψήφοι % +/– Έδρες +/–
Εργατικό Κόμμα της Τζαμάικα 405.215 50,14 +2,8 33 +7
Εθνικό Κόμμα του Λαού 402.275 49,77 –1,9 27 –7
Εθνικό Δημοκρατικό Κίνημα 540 0,07 0 ±0
Ανεξάρτητοι 207 0,03 0 ±0
Κίνημα Συνασπισμού της Τζαμάικα 3 0,00 0 ±0
Κόμμα Ενσωμάτωσης στην Παγκόσμια Ομοσπονδία της Αυτοκρατορικής Αιθιοπίας 0 0,00 0 ±0
Ίδρυμα Άρτου της Ιερουσαλήμ 0 0,00 0 ±0
Σύνολο (συμμετοχή 60,40%) 808.240     60  
Πηγή: Jamaicaelections.com και Adam Carr


2011[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γενικές εκλογές διεξήχθησαν στις 29 Δεκεμβρίου 2011. Το Εθνικό Κόμμα του Λαού (PNP) εξασφάλισε 42 έδρες έναντι 21 για το Εργατικό Κόμμα της Τζαμάικα, με το αποτέλεσμα να περιγράφεται ως "σαρωτική νίκη".[13] Κανένα από τα μικρά κόμματα δεν πέτυχε να πάρει έδρα. Ως αποτέλεσμα το PNP τερμάτισε 4 χρόνια διακυβέρνησης από τους Εργατικούς.[13]

Ως αποτέλεσμα, η Πόρσια Σίμσον-Μίλερ ανέλαβε πρωθυπουργός για δεύτερη φορά έπειτα από 5 χρόνια και ο Άντριου Χόλνες έγινε ένας από τους πρωθυπουργούς με την πλέον βραχύβια θητεία στην ιστορία της Τζαμάικα.[14] Μερικοί αναλυτές υποδήλωσαν ότι η νέα πρωθυπουργός σκοπεύει να καταργήσει τη Μοναρχία στη χώρα.[15]

Η ψηφοφορία κύλησε ομαλά και δεν σημειώθηκαν βίαια επεισόδια, σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκλογές.[16] Ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών έστειλε παρατηρητές για να επιβλέψουν τις εκλογές στο νησί.

ε • σ Βουλή των Αντιπροσώπων της Τζαμάικα, 29 Δεκεμβρίου 2011
Κόμματα Ψήφοι % +/– Έδρες +/–
Εθνικό Κόμμα του Λαού 463.232 53,28 +3,7 42 +14
Εργατικό Κόμμα της Τζαμάικα 405.234 46,61 –3,7 21 –11
Προοδευτικό Κόμμα του Λαού Μάρκους Γκάρβεϊ 418 0,05 0 ±0
Εθνικό Δημοκρατικό Κίνημα 265 0,03 0 ±0
Ανεξάρτητοι 232 0,03 0 ±0
Συνασπισμός Κίνημα Τζαμάικα 57 0,00 0 ±0
Άκυρα/λευκά – – – –
Σύνολο (συμμετοχή 52,76%) 869.438 100   63 +3
Πηγή: Jamaica Gleaner

2016[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις γενικές εκλογές του 2016, ο Άντριου Χόλνες επέστρεψε στην πρωθυπουργία, καθώς το Εργατικό Κόμμα της Τζαμάικα κέρδισε οριακή νίκη με 32 επί συνόλου 63 εδρών. Σύμφωνα με έναν πολιτικό σχολιαστή ήταν "οι πιο αμφίρροπες εκλογές που διεξήχθησαν ποτέ στη χώρα".[17]


Δημοψηφίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Τζαμάικα διεξήχθη ένα δημοψήφισμα στις 19 Σεπτεμβρίου 1961 με ερώτημα την παραμονή στην Ομοσπονδία Δυτικών Ινδιών.[5] Οι πολίτες καταψήφισαν με ποσοστό 54,1% την πρόταση να παραμείνει η Τζαμάικα στην Ομοσπονδία. Ως αποτέλεσμα, αποχώρησε και η ομοσπονδία διαλύθηκε το 1962. Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα διαμορφώθηκε στο 61,5%.[18]

Επιλογή Ψήφοι %
Υπέρ 217.319 45,9
Κατά 256.261 54,1
Άκυρα/λευκά 5.640 –
Σύνολο 479.220 100
Πηγή: Nohlen

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2014. 
  2. ↑ Myron Weiner & Ergun Özbudun (1897) Competitive Elections in Developing Countries Duke University Press, p190
  3. ↑ America and West Indies: September 1677 British History Online
  4. ↑ "New Legislative Council Of Jamaica" The Times, 18 September 1884, p6, issue 31242
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Nohlen, D (2005) Elections in the Americas: A data handbook, Volume I, p430 ISBN 978-0-19-928357-6
  6. ↑ 6,0 6,1 «One dead in Jamaica election violence». BBC News Online. 1997-12-19. http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/40342.stm. Ανακτήθηκε στις 2009-07-18. 
  7. ↑ Jamaica Inter-Parliamentary Union
  8. ↑ Joseph B. Treaster (17 Ιανουαρίου 1989). «JAMAICA ELECTION SET FOR FEBRUARY». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2019. 
  9. ↑ Lansford, Tom (2014). "Political Handbook of the World 2014", p. 717. ISBN 1483333272, 9781483333274.
  10. ↑ «Jamaican ruling party victorious by landslide». The Spokesman-Review. 18 Δεκεμβρίου 1997. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2009. [νεκρός σύνδεσμος]
  11. ↑ «PNP may secure third term by midnight, Thursday». Jamaica Gleaner. 17 Δεκεμβρίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2009. 
  12. ↑ «Jamaica Gleaner». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2014. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Dominating victory in Jamaica elections even surprises winning opposition side». Washington Post. 2011-12-30. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-01-01. https://web.archive.org/web/20120101034544/http://www.washingtonpost.com/world/americas/dominating-victory-in-jamaica-elections-even-surprises-winning-opposition-side/2011/12/30/gIQA6aZ8QP_story.html. Ανακτήθηκε στις 2011-12-31. 
  14. ↑ Helps, Horace. «Bad economy puts Jamaica opposition back in power». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2011. 
  15. ↑ «Jamaica plans to become a republic». Sky News Australia. 2011-12-31. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-01-12. https://web.archive.org/web/20120112093955/http://www.skynews.com.au/world/article.aspx?id=702384&vId=. Ανακτήθηκε στις 2011-12-31. 
  16. ↑ «Jamaica People's National Party secures big poll win». BBC News. 2011-12-30. http://www.bbc.co.uk/news/world-latin-america-16352120. Ανακτήθηκε στις 2011-12-31. 
  17. ↑ «PM, JLP, political ombudsman remind J'cans that recount is normal process - News». The Jamaica Observer. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2016. 
  18. ↑ Nohlen, p432
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εκλογές_στην_Τζαμάικα&oldid=10049942"