Εκλογές στην Αιθιοπία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην Αιθιοπία διεξάγονται εκλογές για βουλή σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Η Ομοσπονδιακή Συνέλευση αποτελείται από 2 σώματα: το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων του Λαού (Yehizbtewekayoch Mekir Bet) με όχι περισσότερα από 550 μέλη με βάση το σύνταγμα όμως στην πραγματικότητα τα μέλη είναι σχεδόν 547, εκλεγμένα για 5ετή θητεία σε μονοεδρικές περιφέρειες και το Συμβούλιο της Ομοσπονδίας (Yefedereshn Mekir Bet) με 117 μέλη, το καθένα από τις 22 μειονότητες και ένα από τον κάθε επαγγελματικό τομέα από τις υπόλοιπες εθνικότητες, όπως ορίζονται από τα περιφερειακά συμβούλια, τα οποία μπορεί να τα εκλέξουν τα ίδια. Ο πρόεδρος εκλέγεται έμμεσα από την βουλή. Η τελευταία προεδρική εκλογή διεξήχθη το 2013.Οι πιο πρόσφατες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν τον Μάιο του 2015. Στη χώρα έχει διεξαχθεί και ένα δημοψήφισμα, το 1987.

Προεδρική εκλογή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για πρώτη φορά εξελέγη πρόεδρος το 1987. Ακολούθησαν εκλογές προέδρου το 1995, 2001, 2007 και το 2013.

2013[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μουλάτου Τεσόμε εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος από το Κοινοβούλιο στις 7 Οκτωβρίου 2013[1] με τον μοναδικό βουλευτή της Αντιπολίτευσης Γκίρμα Σεϊφού από το κόμμα Ενότητα για Δημοκρατία και Δικαιοσύνη, να καλωσορίζει την εκλογή του.[1]

2007[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην προεδρική εκλογή που έλαβε χώρα στις 9 Οκτωβρίου 2007, το κοινοβούλιο επανεξέλεξε πρόεδρο τον Γκίρμα Ουόλντε-Γκιόργκις, για δεύτερη θητεία 6 ετών. Στην αρχή εξελέγη από την άνω βουλή , τον Οίκο της Ομοσπονδίας, προτού εκλεγεί και με τις ψήφους της κάτω βουλής, που είναι ο Οίκος των Αντιπροσώπων του Λαού, με 430 ψήφους υπέρ, 88 κατά και 11 παρόντες.[2]

Γενικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

2015[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πιο πρόσφατες γενικές εκλογές διεξήχθησαν στις 24 Μαΐου 2015, με ιδιαίτερα υψηλή συμμετοχή.[3]


1957[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γενικές εκλογές διεξήχθησαν στη χώρα το 1957 για την εκλογή 210 μελών της Αίθουσας των Αντιπροσώπων (Κάτω Βουλής). Τα μέλη της Άνω βουλής διορίζονταν από τον αυτοκράτορα.[4] Οι εκλογές έγιναν με το νέο σύνταγμα του 1955, το οποίο τέθηκε σε ισχύ από τον αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ και ήταν οι πρώτες στην ιστορία της αρχαίας χώρας.

1961[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι επόμενες γενικές εκλογές διεξήχθησαν το 1961, με τα πολιτικά κόμματα να είναι απαγορευμένα. Ως αποτέλεσμα, όλοι οι υποψήφιοι ήταν ανεξάρτητοι. Ο αριθμός των εδρών αυξήθηκε από 210 σε 250.[5]

1965 και 1969[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις εκλογές για την ανάδειξη των μελών της Κάτω Βουλής που έγιναν το 1965 και το 1969 εξελέγησαν μόνο ανεξάρτητοι, καθώς ήταν ξανά απαγορευμένα τα πολιτικά κόμματα. Ο Ακλίλου Χάμπτε-Ουόλντ παρέμεινε στην πρωθυπουργία μετά τις εκλογές. Στις εκλογές του 1969 ο αριθμός των εγγεγραμμένων ανέβηκε στα 5,2 εκατομμύρια, ενώ οι ψηφίσαντες ήταν 3,4 εκατ. Ο αριθμός των υποψηφίων επίσης αυξήθηκε και έφτασαν τους 1.500.[5]

1973[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 23 Ιουνίου και 7 Ιουλίου 1973 εξελέγησαν τα 250 μέλη της Αίθουσας των Αντιπροσώπων, με τα 125 μέλη της Γερουσίας να διορίζονται από τον Αυτοκράτορα.[6] Ήταν οι τελευταίες εκλογές που διεξήχθησαν με αυτοκράτορα στην εξουσία.[7] Οι εκλογές προκηρύχθηκαν μετά τη διάλυση του κοινοβουλίου που είχε εκλεγεί το 1969.Στις εκλογές πήραν μέρος μόνο ανεξάρτητοι και ψήφισαν όσοι ήταν ηλικίας 21 ετών και πάνω, με τους εγγεγραμμένους ψηφοφόρους να ανέρχονται στα 7,3 εκατομμύρια άτομα.[6] Περί τα 4.234.000 εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι προσήλθαν στις κάλπες.[8] Το υψηλότερο ποσοστό συμμετοχής (γύρω στο 66%) καταγράφηκε μεταξύ της νεολαίας ηλικίας 25-35 ετών.[9] 1.500 υποψήφιοι έλαβαν μέρος. Μετά τις εκλογές έγινε πρωθυπουργός ο Εντελκάτσιου Μάκονεν.[6] Οι βουλευτές εξελέγησαν για θητεία 4 ετών, η οποία διακόπηκε από την ανατροπή της μοναρχίας το 1974.[7]

1987[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτες γενικές εκλογές μετά την ανατροπή της μοναρχίας στην Αιθιοπία διεξήχθησαν στις 14 Ιουνίου 1987. Ήταν επίσης οι πρώτες εκλογές με το νέο σύνταγμα του 1987, με το οποίο το πολίτευμα της χώρας έγινε Λαοκρατική Δημοκρατία (PDRE). Με το νέο σύνταγμα θεσπίστηκε το κοινοβούλιο, με την ονομασία Shengo, ως ανώτατο όργανο του κράτους. Τις 835 έδρες διεκδίκησαν 2.500 υποψήφιοι, από τους οποίους οι περισσότεροι προεπιλέχθηκαν από το κυβερνών μαρξιστικό-λενινιστικό Κόμμα των Εργατών της Αιθιοπίας.[10] Η συμμετοχή σύμφωνα με πληροφορίες ήταν 90,5%.[11]

Κόμμα Ψήφοι % Έδρες
Κόμμα των Εργατών της Αιθιοπίας 12.981.957 99,2 795
Ανεξάρτητοι 104.693 0,8 40
Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια 2.998.350 - -
Σύνολο 16.085.900 100 835
Πηγή: Nohlen, et alia

1994[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 5 Ιουνίου 1994 έγιναν εκλογές για Συντακτική Συνέλευση, με σκοπό τον σχεδιασμό ενός νέου συντάγματος. Ήταν οι πρώτες εκλογές μετά την ανατροπή του δικτάτορα Μενγκίστου Χαϊλέ Μαριάμ το 1991 και οι πρώτες πολυκομματικές. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το Επαναστατικό Δημοκρατικό Μέτωπο του Λαού της Αιθιοπίας και οι σύμμαχοί του κέρδισαν 463 επί συνόλου 544 εδρών. Η συμμετοχή διαμορφώθηκε στο 87,5%.[12] Το νέο σύνταγμα ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο του 1994 και τέθηκε σε ισχύ τον Αύγουστο του 1995.

1995[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές για το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων του Λαού έγιναν στις 7 και στις 18 Μαΐου 1995, ενώ στις επαρχίες Αφάρ, Σομαλίας και Χαράρι καθυστέρησαν ως τις 28 Ιουνίου. Παρότι ήταν οι πρώτες πολυκομματικές βουλευτικές εκλογές στην Αιθιοπία, τα πιο πολλά κόμματα δεν πήραν μέρος.[13] Το EPRDF και οι σύμμαχοί του κέρδισαν τις 471 από τις συνολικά 547 έδρες στο συμβούλιο, με τα υπόλοιπα κόμματα και τους ανεξάρτητους να κερδίζουν τις υπόλοιπες 75 έδρες.[14]

2000[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι επόμενες εκλογές έγιναν στις 14 Μαΐου και στις 31 Αυγούστου 2000 για βουλή και για τα περιφερειακά συμβούλια. Συνολικά 17 κόμματα πήραν μέρος, παρότι δεν έλαβαν μέρος και αρκετά άλλα κόμματα.[15] Οι εκλογές διεξήχθησαν σύμφωνα με τους παρατηρητές με παρατυπίες, ενώ πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι που υποστήριξαν την αντιπολίτευση, απολύθηκαν. Στον πρώτο γύρο οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι ήταν 20.252.000 , από τους οποίους το 90% προσήλθαν στις κάλπες.[16] Το EPRDF κέρδισε 481 από τις συνολικά 547 έδρες στις εθνικές εκλογές.[17] Στον δεύτερο γύρο ψήφισε το 75% από τα 1,15 εκατομμύρια εγγεγραμμένους ψηφοφόρους. Τα αποτελέσματα έδωσαν 19 έδρες στο κόμμα SPDP, με τις υπόλοιπες 4 να πηγαίνουν σε ανεξάρτητους υποψηφίους.[16]

2005[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις γενικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 15 Μαΐου 2005 αναδείχθηκαν τα μέλη τόσο της Βουλής των Αντιπροσώπων του Λαού όσο και των 4 περιφερειακών συμβουλίων. Έπειτα από πιέσεις της διεθνούς κοινότητας, ο πρωθυπουργός Μέλας Ζενάουι υποσχέθηκε ότι οι εκλογές εκείνες θα ήταν η απόδειξη ότι θα ερχόταν περισσότερη δημοκρατία στην πολυεθνική Αιθιοπία. Το 90% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων προσήλθε στις κάλπες. Οι παρατηρητές της ΕΕ επισήμαναν τις σημαντικά διευρυμένες ελευθερίες κατά την προεκλογική εκστρατεία.[18] Ωστόσο, η αντιπολίτευση κατήγγειλε παρατυπίες και έκανε λόγο για συλλήψεις πολλών από τα μέλη τους. Τα τελικά αποτελέσματα, μετά τη διεξαγωγή (31 Αυγούστου) και του δεύτερου γύρου στην επαρχία Σομαλίας (δεν πήρε μέρος η αντιπολίτευση) ανακοινώθηκαν στις 5 Σεπτεμβρίου. Το EPRDF διατήρησε τον έλεγχο της κυβέρνησης με 327 έδρες ή 59% των ψήφων. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης κέρδισαν 174 έδρες ή 32%. Τον Οκτώβριο του 2006 το πόρισμα της δημόσιας έρευνας για τις ταραχές σχετικά με τις εκλογές δημοσιοποιήθηκε στο Associated Press (AP) και ανέφερε ότι 199 άνθρωποι (193 πολίτες και 6 αστυνομικοί) σκοτώθηκαν και 763 τραυματίστηκαν, ένας αριθμός κατά πολύ μεγαλύτερος από τα κυβερνητικά στοιχεία, που έκαναν λόγο για 61 νεκρούς πολίτες και 7 αστυνομικούς. Τα μέλη της επιτροπής που διενήργησαν την έρευνα μίλησαν για "σφαγή" και κατήγγειλαν μεταξύ άλλων την παρενόχλησή τους και τις απειλές που δέχτηκαν τα ίδια από την κυβέρνηση.[19] Το πόρισμα της ΕΕ ανέφερε ότι υπήρξαν παρενοχλήσεις κατά τις εκλογές.[20]

2010[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 23 Μαΐου 2010. Συνολικά 4.525 υποψήφιοι κατήλθαν για τις εκλογές , συμπεριλαμβανομένων και των 546 εδρών στη Βουλή των Αντιπροσώπων: από αυτούς οι 1.349 ήταν μέλη του κυβερνώντος κόμματος EPRDF, ενώ οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι ήταν 4.[21] Το κυβερνών κόμμα του Μέλες Ζενάουι κέρδισε τις εκλογές με 499 έδρες.[22] Το EPRDF έλαβε 499 έδρες, τα κόμματα που ήταν προσκείμενα στην κυβέρνηση 35 έδρες και τα κόμματα της αντιπολίτευσης έλαβαν 2 έδρες. Οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι ήταν 29.170.867.[23] Το κυβερνών EPRDF κέρδισε όλες εκτός από μία από τις 1.904 έδρες για τα περιφερειακά συμβούλια στις ταυτόχρονες περιφερειακές εκλογές. Στις 20 Ιουλίου απορρίφθηκε και η τελευταία ένσταση της αντιπολίτευσης, που είχε προσβάλει τα αποτελέσματα στο δικαστήριο.[24] Από την πλευρά τους, οι διεθνείς παρατηρητές έκαναν λόγο (Διεθνής Αμνηστία) για εκλογές που χαρακτηρίστηκαν από παραβιάσεις στην ελευθερία της έκφρασης και των κινήσεων της αντιπολίτευσης , όπως επίσης και την έλλειψη κάλυψης από τα ΜΜΕ. Δεν επιτράπηκε στον επικεφαλής των παρατηρητών της ΕΕ να έρθει στη χώρα.[25]

Δημοψηφίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μοναδικό ως σήμερα δημοψήφισμα στην ιστορία της χώρας έλαβε χώρα το 1987.

1987[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την 1η Φεβρουαρίου 1987 σε δημοψήφισμα εγκρίθηκε με 81% υπέρ και με συμμετοχή 96,3% ένα νέο σύνταγμα.[26] Με το νέο σύνταγμα, η Αιθιοπία έγινε μονοκομματικό κράτος και μοναδικό νόμιμο κόμμα ήταν το Κόμμα των Εργατών της Αιθιοπίας. Το νέο σύνταγμα τέθηκε σε ισχύ στις 12 Σεπτεμβρίου.[27]

Επιλογή Ψήφοι %
Υπέρ 81
Κατά 19
Σύνολο 14.035.718 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 14.570.011 96,3
Πηγή: African Elections Database


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Kussa, Mulugeta (7-10-2013). «Dr. Mulatu Teshome elected new President of Ethiopia». Ethiopian Radio and Television Agency. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-10-10. https://web.archive.org/web/20131010002102/http://www.ertagov.com/news/index.php/component/k2/item/1684-dr-mulatu-teshome-elected-new-president-of-ethiopia. Ανακτήθηκε στις 7-10-2013. 
  2. "Ethiopian president reelected for new six-year-term" Αρχειοθετήθηκε 2007-10-11 στο Wayback Machine., AFP,9-10-2007.
  3. Ethiopia election comes to an end; vote counting starts, Anadolu Agency, 24-5-2015.
  4. Keller, Edmond J. Revolutionary Ethiopia: From Empire to People's Republic (Bloomington: Indiana University Press, 1988), p. 87
  5. 5,0 5,1 Cowen, L & Laakso, L (2002) Multi-Party Elections in Africa p. 62
  6. 6,0 6,1 6,2 ETHIOPIA, report by the International Parliamentary Union
  7. 7,0 7,1 Cowen, Michael, and Liisa Laakso. Multi-Party Elections in Africa. New York: Palgrave, 2001. pp. 62-63
  8. Shinn, David Hamilton, Thomas P. Ofcansky, and Chris Prouty. Historical Dictionary of Ethiopia. Historical dictionaries of Africa, no. 91. Lanham, Md: Scarecrow Press, 2004. p. 133
  9. Keller, Edmond J. Revolutionary Ethiopia: From Empire to People's Republic. Bloomington: Indiana University Press, 1988. pp. 87-88
  10. Ethiopia Parliamentary Chamber: Elections held in 1995, PARLINE database (accessed 20-10-2009)
  11. Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p. 382 ISBN 0-19-829645-2
  12. Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p381 ISBN 0-19-829645-2
  13. "Monthly Situation Report for Ethiopia: May 1995" UNDP-EUE (accessed 19-1-2009)
  14. Lyons, "Closing the Transition", p. 138
  15. "Ethiopia: Country Reports on Human Rights Practices" Αρχειοθετήθηκε 2009-11-30 στο Wayback Machine., Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor, US State Department (accessed 9-7-2009)
  16. 16,0 16,1 Ethiopia Parliamentary Chamber: Elections held in 2000, PARLINE database (accessed 20-10-2009)
  17. Sarah Vaughan, "Ethnicity and Power in Ethiopia" Αρχειοθετήθηκε 2011-08-13 στο Wayback Machine. (University of Edinburgh: Ph.D. Thesis, 2003), p. 196 n. 195
  18. "Ethiopia Legislative Elections 2005 Final Report"[νεκρός σύνδεσμος] (European Union Election Observer Mission, Brussels, 2005), p. 15
  19. "Judge: Ethiopian forces killed 193 unarmed protesters"[νεκρός σύνδεσμος], CNN, 18-10-2006
  20. "Ethiopia row over 'massacre' leak", BBC, 19-10-2006
  21. "Number of Political Parties and Independent Candidates for Regional Councils /2010 General Election/" (accessed 16-5-2010)
  22. Unease over extent of ruling party's landslide in Ethiopia | World news | guardian.co.uk
  23. "Registered Voters for 2010 General Election /By Region/" (accessed 16-5-2010)
  24. Malone, Barry (20-7-2010). «Ethiopia court rejects final poll result challenge». Google News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-07-23. https://web.archive.org/web/20100723130544/http://af.reuters.com/article/topNews/idAFJOE66J0RW20100720. Ανακτήθηκε στις 20-7-2010. 
  25. Amnesty International report 2011[νεκρός σύνδεσμος]
  26. Elections in Ethiopia African Elections Database
  27. Ethiopia, 1 February 1987: Constitution Direct Democracy (Γερμανικά)