Δολοφονία Πέτρου-Σταμούλη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Δολοφονία Πέτρου-Σταμούλη ήταν η τρίτη δολοφονική ενέργεια που πραγματοποίησε η τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη και έγινε σε βάρος του υποδιοικητή των ΜΑΤ Παντελή Πέτρου και του οδηγού του Σωτήρη Σταμούλη, στις 16 Ιανουαρίου 1980.

Τα γεγονότα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 16 Ιανουαρίου 1980 στις 20:30 στην οδό Στίλπωνος στο Παγκράτι δολοφονούνται ο Παντελής Πέτρου, υποδιοικητής των ΜΑΤ και ο Σωτήρης Σταμούλης οδηγός του πρώτου. Η αστυνομία που κλήθηκε βρήκε στο χώρο δέκα κάλυκες από δύο σαρανταπεντάρια και τους δύο νεκρούς αστυνομικούς. Η τρομοκρατική οργάνωση το ίδιο βράδυ πέταξε προκηρύξεις στο χώρο του Πανεπιστημίου και στην περιοχή του Παλαιού Φαλήρου.[1]

Στη δολοφονία χρησιμοποιήθηκε το 45άρι colt πιστόλι που θα αποτελούσε στη συνέχεια τη φονική σφραγίδα της οργάνωσης.[2]

Η ενέργεια για την 17 Νοέμβρη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επιλογή του στόχου που δεν συνδεόταν με τη δικτατορία και την τιμωρία όσων σχετίζονταν με την Επταετία, δικαιολογείτο από το ότι συνδέονταν με το νεοϊδρυθέν επίλεκτο σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας, την ΄΄κύρια δύναμη τρομοκράτησης του λαού΄΄, δηλαδή αφορούσε τον θεσμικό της ρόλο.[3]

Τα επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Ελληνικές αρχές κινητοποιήθηκαν άμεσα, θεωρώντας πως στην ενέργεια αυτή είχαν συνεργαστεί εκτελεστές από το εξωτερικό, για αυτό δόθηκε η εντολή να κλείσουν τα σύνορα και κινητοποιήθηκε σε αυτά και ο στρατός. Επίσης προσήχθησαν στην Ασφάλεια αριστεροί και αναρχικοί μεταξύ των οποίων ο δημοσιογράφος Γιώργος Βότσης, η σύντροφός του Νανά Νταουντάκη, η Χριστίνα Σταματοπούλου, σύζυγος του Γιώργου Καραμπελιά.[4]

Η στάση του τύπου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο φιλοκυβερνητικός τύπος αναπαρήγαγε την θέση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης Αναστάσιου Μπάλκου πως επρόκειτο για κομμουνιστές ή αναρχικούς, ενώ οι αριστερές και κεντρώες εφημερίδες μίλησαν για προβοκάτσια.[5]

Η σημασία της ενέργειας για την υπόσταση της 17ης Νοέμβρη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τη δολοφονία αυτή πλέον η πιθανότητα ύπαρξης της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νόεμβρη ήταν πλέον ένα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο και μάλιστα της αυτόνομης δράσης της και όχι ως κάτι ετεροκατευθυνόμενο από κάποια αόρατη αρχή ή υπηρεσία.[6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Λευτέρης Αρβανίτης, «Δολοφονία Πέτρου-Σταμούλη. Μια μεταβατική ενέργεια της 17 Ν», Η Ελλάδα στη δεκαετία του '80.Κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό λεξικό, εκδ.Επίκεντρο, Αθήνα, 2014, σελ.125
  2. Λευτέρης Αρβανίτης, «Δολοφονία Πέτρου-Σταμούλη. Μια μεταβατική ενέργεια της 17 Ν», Η Ελλάδα στη δεκαετία του '80. Κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό λεξικό, εκδ.Επίκεντρο, Αθήνα, 2014, σελ.126
  3. Λευτέρης Αρβανίτης, «Δολοφονία Πέτρου-Σταμούλη. Μια μεταβατική ενέργεια της 17 Ν», Η Ελλάδα στη δεκαετία του '80. Κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό λεξικό, εκδ.Επίκεντρο, Αθήνα, 2014, σελ.125
  4. Λευτέρης Αρβανίτης, «Δολοφονία Πέτρου-Σταμούλη. Μια μεταβατική ενέργεια της 17 Ν», Η Ελλάδα στη δεκαετία του '80. Κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό λεξικό, εκδ.Επίκεντρο, Αθήνα, 2014, σελ.126
  5. Λευτέρης Αρβανίτης, «Δολοφονία Πέτρου-Σταμούλη. Μια μεταβατική ενέργεια της 17 Ν», Η Ελλάδα στη δεκαετία του '80. Κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό λεξικό, εκδ.Επίκεντρο, Αθήνα, 2014, σελ.126
  6. Λευτέρης Αρβανίτης, «Δολοφονία Πέτρου-Σταμούλη. Μια μεταβατική ενέργεια της 17 Ν», Η Ελλάδα στη δεκαετία του '80. Κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό λεξικό, εκδ.Επίκεντρο, Αθήνα, 2014, σελ.126

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Λευτέρης Αρβανίτης, «Δολοφονία Πέτρου-Σταμούλη. Μια μεταβατική ενέργεια της 17 Ν», Η Ελλάδα στη δεκαετία του '80.Κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό λεξικό, εκδ.Επίκεντρο, Αθήνα, 2014, σελ.125-126