Διεθνής Περιπολία Πάγων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Με το όνομα Διεθνής Περιπολία Πάγων, γνωστότερη ως International Ice Patrol (ΙΙΡ), συγκροτήθηκε το 1914 ειδική υπηρεσία της Αμερικανικής Ακτοφυλακής για τον εντοπισμό και παρακολούθηση παγόβουνων επικίνδυνων για την ναυσιπλοΐα και ιδίως στον Βόρειο Ατλαντικό.

Δημιουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα C-130 Ηρακλής της αμερικανικής Ακτοφυλακής

Η ανάγκη της δημιουργίας μιας τέτοιας υπηρεσίας κατέστη αναγκαία αμέσως μετά το τραγικό ναυάγιο του υπερωκεανίου "Τιτανικός", του μεγαλύτερου της εποχής του, που βυθίστηκε στις 15 Απριλίου του 1912, περίπου 500 μίλια νότια της Νέας Γης, κατόπιν πρόσκρουσής του (όπως καταγράφθηκε επίσημα) με παγόβουνο, παρασύροντας στο θάνατο 1.513 άτομα. Βέβαια πριν απ΄ αυτό το ναυάγιο είχαν συμβεί και άλλα πολλά παρόμοια με πολύ μικρότερο όμως αριθμό ανθρωπίνων απωλειών. Έτσι στη Διεθνή Διάσκεψη περί Ασφάλειας της Ανθρώπινης Ζωής στη Θάλασσα που συνήλθε στο Λονδίνο στις 12 Νοεμβρίου του 1913 που εξετάσθηκε το θέμα, αποφασίσθηκε η δημιουργία υπηρεσίας που να εντοπίζει και να παρακολουθεί τις μετακινήσεις των παγόβουνων ενημερώνοντας σχετικά τα παραπλέοντα πλοία, την οποία και συμπεριέλαβε στην ομώνυμη Διεθνή Συνθήκη γνωστότερη ως SOLAS που υπογράφτηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1914. Τελικά την υπηρεσία αυτή ανέλαβε η Αμερικανική Ακτοφυλακή.

Η Διεθνής Περιπολία Πάγων σήμερα είναι εξοπλισμένη με ικανό αριθμό μεγάλων αεροσκαφών και περιπολικών σκαφών ανοικτής θαλάσσης με τα οποία και επιχειρούνται περιπολίες από τις δυτικές ευρωπαϊκές ακτές μέχρι τις ανατολικές ακτές του Καναδά και των ΗΠΑ. Η έδρα της βρίσκεται στο Αρχηγείο της Αμερικανικής Ακτοφυλακής.
Στο πρόγραμμα χρηματοδότησης της Υπηρεσίας αυτής του οποίου το ετήσιο κόστος φθάνει τα 6 εκατομμύρια δολάρια (1998), μετέχουν τα κυριότερα ναυτιλιακά κράτη του κόσμου μεταξύ των οποίων κι η Ελλάδα.

Ανανέωση συνθήκης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα C-130 της International Ice Patrol στον Αρκτικό Ωκεανό

Σημειώνεται πως η παραπάνω συνθήκη ανανεώθηκε το 1960 η οποία και κυρώθηκε από την Ελλάδα με το Ν.Δ. 4258 του 1960 (ΦΕΚ 183 Α΄ / 12-11-62) της οποίας οι Κανονισμοί 5 και 6 του Κεφ. "Ασφάλεια της Ναυσιπλοΐας", αναφέρονται στην περιπολία τη διαχείριση και τις δαπάνες αυτής.
Τα δε συμβαλλόμενα κράτη ("Κανονισμός 5") αναλαμβάνουν την υποχρέωση της διατήρησης της υφιστάμενης «Υπηρεσίας περιπολίας μελέτης και επιτήρησης των πάγων» (Ice Patrol) του Β. Ατλαντικού και ιδιαίτερα πλησίον των μεγάλων υφάλων της Νέας Γης (New Foundland) και του Λαμπραντόρ. Η περιπολία αυτή διενεργείται με αεροπλάνα και πλοία που μπορούν και να παράσχουν βοήθεια σε πλοία που θα έχουν ανάγκη.
Με τον "Κανονισμό 6" της ίδιας συνθήκης η κυβέρνηση των ΗΠΑ δέχθηκε τη συνέχιση των περιπολιών στις παραπάνω περιοχές και τη διαχείριση των σχετικών δαπανών συντήρησης και λειτουργίας για τις οποίες τα συμβαλλόμενα ναυτικά κράτη υποχρεούνται να συνεισφέρουν ανάλογα με την ολική χωρητικότητα των διερχομένων τη περιοχή αυτή πλοίων, εκάστου (συμβαλλόμενου) κράτους.
Επίσης με τον "Κανονισμό 7" τίθενται διάφορες υποχρεώσεις στους πλοιάρχους των πλοίων σε περιπτώσεις αναφορών παρουσίας πάγων, ενώ με τον "Κανονισμό 8" προσδιορίσθηκαν διεθνείς αναγνωρισμένες πορείες αμφοτέρων κατευθύνσεων Βορείου Ατλαντικού και εγγύς των περιοχών συνήθους εμφάνισης πάγων. Τέλος με την ίδια αυτή συνθήκη η Υπηρεσία Περιπολίας Πάγων είναι εξουσιοδοτημένη να αναφέρει (ρεπορτάρει) κάθε επιβατηγό πλοίο που βρίσκεται εκτός της "κανονικής διεθνούς πορείας" καθώς και κάθε πλοίο που διασχίζει τα αλιευτικά πεδία σε περίοδο αλιείας στις περιοχές αυτές ή διαπλέει περιοχές που έχουν θεωρηθεί επικίνδυνες από παρουσία παγόβουνου.

Κράτη που έχουν συμβληθεί στη συνθήκη αυτή, (μέχρι 1998), κατ΄ αλφαβητική σειρά είναι: το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Δανία, η Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Ισπανία, η Ιταλία, ο Καναδάς, η Νορβηγία, η Ολλανδία, ο Παναμάς, η Πολωνία, η Σουηδία, και η Φινλανδία.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]