Γλαφύρα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γλαφύρα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Γλαφύρα (Αρχαία Ελληνικά)
Γέννηση35 π.Χ. (περίπου)
Θάνατος7
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙόβας Β΄
Αλέξανδρος (γιος του Ηρώδη Α΄)
Ηρώδης Αρχέλαος
ΤέκναΤιγράνης Ε΄ της Αρμενίας
Αλέξανδρος
ΓονείςΑρχέλαος της Καππαδοκίας
ΑδέλφιαΑρχέλαος της Κιλικίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Γλαφύρα (περ. 35 π.Χ. – περ. 7 μ.Χ.) από τη Δυναστεία του Αρχέλαου ήταν Ελληνίδα πριγκίπισσα της Καππαδοκίας, που παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο Α΄, γιο του Ηρώδη Α΄ του Μεγάλου από την Ηρωδιανή Δυναστεία.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν κόρη του τελευταίου Έλληνα βασιλιά της Καππαδοκίας Αρχέλαου και της κόρης του βασιλιά της Αρμενίας Αρταβάσδη Β΄· από την πλευρά του πατέρα της καταγόταν από την οικογένεια των αρχιερέων της Κομμαγηνής. Γοητευτική και δυναμική γυναίκα, κέντρισε το ενδιαφέρον τού Ηρώδη Α΄ του Μεγάλου, ο οποίος την επέλεξε ως σύζυγο για τον γιο του Αλέξανδρο· ο γάμος έγινε στην αυλή του ίδιου του Ηρώδη στα Ιεροσόλυμα (18 π.Χ.). Μετά την τελετή με τον Αλέξανδρο, δέχτηκε την Ιουδαϊκή υπηκοότητα και ασπάστηκε την Ιουδαϊκή θρησκεία. Με τον γάμο τους γεννήθηκαν τρία παιδιά: ο βασιλιάς της Αρμενίας Τιγράνης Ε΄, ο Αλέξανδρος και μια κόρη άγνωστου ονόματος.

Στην αυλή των Ιεροσολύμων έγινε εξαιρετικά αντιπαθής στην οικογένεια του Ηρώδη, λόγω της υπεροψίας της: ισχυριζόταν την ανωτερότητά της λόγω της καταγωγής της από τους Έλληνες και Πέρσες βασιλείς. Η αδελφή του Ηρώδη Σαλώμη συκοφάντησε την ίδια και τον σύζυγό της Αλέξανδρο στον Ηρώδη, με κατηγορίες ότι σκοπεύουν να τον δολοφονήσουν για να σφετεριστούν την βασιλική εξουσία. Ο Ηρώδης ο μέγας συμφιλιώθηκε δύο φορές με τον γιο του· την πρώτη με την επέμβαση του ίδιου του αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου (12 π.Χ.), τη δεύτερη με την επέμβαση του ίδιου του πατέρα τής Γλαφύρας, Αρχέλαου.

Ο Αλέξανδρος τελικά εκτελέστηκε από δικαστήριο τού πατέρα του (7 π.Χ.). Τότε ο Ηρώδης έστειλε τη Γλαφύρα πίσω στην πατρίδα της, την Καππαδοκία, με τα παιδιά της. Μετά την επιστροφή της στην πατρίδα της, οι δυο γιοι της Γλαφύρας αρνήθηκαν την Ιουδαϊκή θρησκεία και τα Ιουδαϊκά έθιμα του πατέρα τους, ασπαζόμενοι την Ελληνική θρησκεία της μητέρας τους και την Ελληνική γλώσσα. Συνάντησε τυχαία τον βασιλιά της Μαυριτανίας Ιούβα, σε περιοδεία που έκανε στην Μεσόγειο με τον εγγονό τού αυτοκράτορα Αυγούστου, τον Γαΐο Καίσαρα. Ερωτεύτηκαν και ο Ιούβας, αφού πρώτα υποχρεώθηκε να χωρίσει την προηγούμενη σύζυγό του Κλεοπάτρα Σελήνη Β΄, την παντρεύτηκε. Η Γλαφύρα έγινε βασίλισσα της Μαυριτανίας, αλλά ο γάμος με τον δεύτερο σύζυγό της κράτησε πολύ λίγο· το διάστημα αυτό βρέθηκε στην Αθήνα επιγραφή με το όνομα της: Η ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΟΣ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΝ ΓΛΑΦΥΡΑΝ, ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΡΧΕΛΑΟΥ ΘΥΓΑΤΕΡΑΝ, ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΙΟΒΑ ΓΥΝΑΙΚΑΝ, ΑΡΕΤΗΣ ΕΝΕΚΑ.

Συναντήθηκε με τον Ηρώδη Αρχέλαο, μικρότερο γιο του Ηρώδη από την τελευταία σύζυγό του Μαλθάκη και μικρότερο, ετεροθαλή αδελφό τού πρώτου συζύγου της Αλέξανδρου· έπεσε σε παράφορο έρωτα μαζί του, χωρίζοντας τον δεύτερο σύζυγό της Ιούβα. Ο γάμος της με τον Ηρώδη Αρχέλαο έγινε την εποχή, που ο τρίτος σύζυγός της ήταν εθνάρχης της Ιουδαίας και προκάλεσε βίαιη αντίδραση από τους Ιουδαίους, επειδή η Γλαφύρα, με τον γάμο της με τον αδελφό τού προηγούμενου συζύγου της, παραβίαζε βάναυσα τον νόμο. Μία νύχτα παρουσιάστηκε στον ύπνο της ο πρώτος της σύζυγος Αλέξανδρος, ο οποίος της εκδήλωσε την οργή του, επειδή όχι μονάχα δεν έμεινε πιστή στην μνήμη του, όταν παντρεύτηκε τον Ιουβά, αλλά τη διέσυρε και δεύτερη φορά με τον ίδιο του τον αδελφό· γι' αυτό αποφάσισε να την πάρει μαζί του. Η Γλαφύρα απεβίωσε δύο ημέρες μετά την επίσκεψη τού Αλέξανδρου· η σκηνή περιγράφεται αναλυτικά από τον Ιουδαίο ιστορικό του 1ου αιώνα μ.Χ. Φλάβιο Ιώσηπο. Τον Ηρώδη Αρχέλαο, λόγω της σκληρότητάς του, εκτόπισε ο Αύγουστος.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παντρεύτηκε το 18 π.Χ. τον Αλέξανδρο Α΄ διάδοχο της Ιουδαίας και είχε τέκνα:

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Temporini, H.; Haase, W. Aufstieg und Niedergang der römischen Welt: Geschichte und Kultur Roms im Spiegel der neueren Forschung, Walter de Gruyter, 1980
  • Syme, R.; Birley, A. R. Anatolica: studies in Strabo, Oxford University Press, 1995
  • Rigsby, K. J. Asylia: territorial inviolability in the Hellenistic world, University of California Press, 1996
  • Salisbury, J. E. Women in the ancient world, ABC-CLIO, 2001
  • Sandler, S. Ground warfare: an international encyclopedia, Volume 1, ABC-CLIO, 2002
  • Gillman. F. M. Herodias: at home in that fox’s den, Liturgical Press, 2003
  • Dueck, D.; Lindsay, H.; Pothecary, S. Strabo’s cultural geography: the making of a kolossourgia, Cambridge University Press, 2005
  • Kasher, A.; Witztum, E. King Herod: a persecuted persecutor: a case study in psychohistory and psychobiography, Walter de Gruyter, 2007
  • Mayor, A. The Poison King: the life and legend of Mithradates, Rome’s deadliest enemy, Princeton University Press, 2009

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]