Γκεόργκε Χάτζι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Γκεόργκι Χάτζι)
Γκεόργκε Χάτζι

Ο Χάτζι το 2008
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΓκεόργκε Χάτζι
Ημερ. γέννησης5 Φεβρουαρίου 1965 (1965-02-05) (59 ετών)
Τόπος γέννησηςΣάσελε, Ρουμανία
Ύψος1,74 μ.
ΘέσηΜέσος
Ομάδες νέων
1978–1980Φάρουλ Κονστάντσα
1980–1981Λουσεαφαρούλ Βουκουρεστίου
1981–1982Φάρουλ Κονστάντσα
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1982–1983Φάρουλ Κονστάντσα18(7)
1983–1987Σπόρτουλ Στουντεντέσκ108(58)
1987–1990Στεάουα Βουκουρεστίου97(76)
1990–1992Ρεάλ Μαδρίτης64(16)
1992–1994Μπρέσια61(14)
1994–1996Μπαρτσελόνα36(7)
1996–2001Γαλατασαράι132(59)
Σύνολο516(257)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1983–2000Ρουμανία125(35)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
2001Ρουμανία
2003–2004Μπούρσασπορ
2004–2005Γαλατασαράι
2005–2006Πόλι Τιμισοάρα
2007Στεάουα Βουκουρεστίου
2010– 2011Γαλατασαράι
2014–2020Βιιτόρουλ Κονστάντσα
2021–ΦΚ Φαρούλ Κονστάντσα
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Γκεόργκε Χάτζι (Gheorghe Hagi, γεννήθηκε 5 Φεβρουαρίου 1965) είναι Ρουμάνος, με βλάχικη καταγωγή,[1] πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής ποδοσφαίρου, ο οποίος θεωρούταν ένας από τους σπουδαιότερους επιθετικούς μέσους στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1980 και 1990,[2] και ο κορυφαίος Ρουμάνος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.[3][4] Είχε το παρατσούκλι ο «Μαραντόνα των Καρπαθίων»[5] και θεωρούνταν ήρωας στη χώρα του, όπου τον αποκαλούσαν Regele ("Ο Βασιλιάς"). Οι οπαδοί της τουρκικής ομάδας Γαλατασαράι τον αποκαλούσαν Comandante ("Αρχηγός" ή "Διοικητής"). Επτά φορές ήταν Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς στη Ρουμανία (επίδοση ρεκόρ) και θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της γενιάς του διεθνώς.[6]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καριέρα σε συλλόγους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας για τις ομάδες νέων στη Κωστάντζα στη δεκαετία του 1970. Αναδείχθηκε στην ομάδα της Σπορτούλ, όπου σημείωσε 53 τέρματα σε 93 αγώνες στη διάρκεια μιας τριετίας και το 1986 μεταγράφηκε στη μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, τη Στεάουα Βουκουρεστίου, λίγο πριν τον αγώνα με την Ντιναμό Κιέβου. Στον αγώνα αυτόν, ο οποίος ήταν ο τελικός του Ευρωπαϊκού Σούπερ Κυπέλλου, σημείωσε το μοναδικό γκολ χαρίζοντας στη νέα του ομάδα το τρόπαιο.[7] Με τη νέα του ομάδα κέρδισε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα και Κύπελλα Ρουμανίας (1987–89).[8] ενώ στο χρονικό διάστημα παραμονής του η Στεάουα πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη σειρά αήττητων αγώνων πρωταθλήματος με 119, επίδοση που παραμένει ως ρεκόρ κόσμου.[9]

Γρήγορα ξεχώρισε για τη δημιουργικότητά του, τις ντρίπλες του, την τεχνική του κατάρτιση, την πρόβλεψη των φάσεων, τις πάσες του και για τα τελειώματά του διαθέτοντας επιδέξιο αριστερό πόδι.[10][11] Κατά τη διάρκεια των χρόνων στο σύλλογο (1987–90) έπαιξε σε 97 παιχνίδια πρωταθλήματος, σημειώνοντας 76 γκολ, και συνολικά 98 σε 107 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις. Με τον σύλλογο έφτασε στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1988 και στον τελικό τον επόμενο χρόνο, ενώ ο ίδιος ήταν ο κορυφαίος σκόρερ στην προηγούμενη χρονιά της διοργάνωσης.[12]

Αφού εντυπωσίασε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, υπέγραψε με τη Ρεάλ Μαδρίτης στις 27 Ιουνίου την ίδια χρονιά. Έπαιξε δύο σεζόν με τη Ρεάλ Μαδρίτης, οι οποίες ήταν σε μεγάλο βαθμό ανεπιτυχείς, στις οποίες σκόραρε 20 γκολ σε 84 παιχνίδια και κέρδισε μόνο ένα Σούπερ Κύπελλο.[8] Μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες παραστάσεις του για τον σύλλογο περιελάμβαναν ένα χατ τρικ στη νίκη με 5–0 επί της Ατλέτικο Μπιλμπάο στο Στάδιο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, την 22η αγωνιστική της σεζόν 1991–92, και μία λόμπα 40 μέτρων απέναντι στην Οσασούνα κατά την ίδια περίοδο.[13]

Την αγωνιστική περίοδο 1992–93 αγωνίστηκε με τη Μπρέσια στην Ιταλία, αλλά ο σύλλογος είχε υποβιβαστεί την ίδια χρονιά στην δεύτερη κατηγορία. Την επόμενη σεζόν βοήθησε τον σύλλογο να κερδίσει το Αγγλο-Ιταλικό Κύπελλο, με την Μπρέσια να νικάει τη Νοτς Κάουντι 1–0 στον τελικό, και επίσης βοήθησε την ομάδα να πετύχει την άνοδο στην πρώτη κατηγορία.[8]

Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 επέστρεψε στην Ισπανία και στην Μπαρτσελόνα για δύο χρόνια, κερδίζοντας ένα ακόμα Σούπερ Κύπελλο.[7][14] Οι εμφανίσεις του στον καταλανικό σύλλογο δεν ήταν στο αναμενόμενο επίπεδο, συχνά δεν ήταν στη βασική ενδεκάδα σημειώνοντας μόνο επτά τέρματα πρωταθλήματος.[15][16]

Ήταν εξαιρετικά επιτυχημένος και έγινε πολύ δημοφιλής στον επόμενο σταθμό της καριέρας του στην τουρκική Γαλατασαράι, οι οπαδοί της οποίας τον αποκαλούσαν Commandante.[17] Κέρδισε τέσσερις συνεχόμενους τίτλους πρωταθλήματος μεταξύ 1996 και 2000. Το 2000, σε ηλικία 35 ετών, είχε μια από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας του, κερδίζοντας κάθε πιθανό μεγάλο τίτλο με το σύλλογο. Κατέκτησε το Κύπελλο UEFA 1999–00, όπου η Γαλατασαράι νίκησε την Άρσεναλ στον τελικό, στα πέναλτι, μετά από ισοπαλία 0–0 κατά τη διάρκεια του αγώνα, η οποία και έγινε ο πρώτος τουρκικός σύλλογος που κέρδισε τίτλο σε διοργάνωση της ΟΥΕΦΑ. Ο θρίαμβος της ομάδας ακολούθησε αμέσως και τον τίτλο του Ευρωπαϊκού Σούπερ Κυπέλλου, με μια ιστορική νίκη 2–1 εναντίον του πρώην συλλόγου του Χάτζι, Ρεάλ Μαδρίτης, στην παράταση.[7] Η μαζική υστερία που προκλήθηκε από αυτές τις νίκες στην Κωνσταντινούπολη αύξησε τη δημοτικότητά του στους οπαδούς ακόμη περισσότερο.

Όταν αποχώρησε το 2001 ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς παίκτες τόσο στην Τουρκία όσο και στη Ρουμανία. Ωστόσο, η διεθνής αναγνώρισή του ήταν υποδεέστερη των ικανοτήτων του, περισσότερο οφειλόμενη στην κάτω των προσδοκιών απόδοσή του στις δύο κορυφαίες ομάδες της Ισπανίας.[18][19]

Διεθνής καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έκανε το ντεμπούτο του με την Εθνική Ρουμανίας το 1982 σε ηλικία 18 ετών σε αγώνα με αντίπαλο τη Νορβηγία στο Όσλο, και συμμετείχε σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα, το 1990, το 1994,[20] στο οποίο συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης και το 1998.[21] Στη διοργάνωση του 1990 οι ατομικές του εμφανίσεις συνοδεύτηκαν με την πρόκριση της ομάδας στο δεύτερο γύρο, όπου όμως αποκλείστηκε από την Ιρλανδία στη διαδικασία των πέναλτι.[2]

Στη διοργάνωση του 1994 είχε σημαντική συμβολή στην επιθετική δραστηριότητες της ομάδας έχοντας την ικανότητα να παρέχει ασίστ, σημείωσε τρία τέρματα, ένα από τα οποία απέναντι στην Κολομβία θεωρήθηκε από τα ωραιότερα της διοργάνωσης και ίσως όλων των Παγκοσμίων Κυπέλλων.[22][23][24] Η Ρουμανία έκανε την καλύτερη εμφάνιση της σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά, όπου αποκλείστηκε στα πέναλτι από τη Σουηδία.[22] Ο Χάτζι αγωνίστηκε επίσης, και σε τρία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, το 1984, το 1996 και το 2000. Συνολικά φόρεσε 125 φορές τη φανέλα με το εθνόσημο της χώρας σε επίσημους αγώνες, επίδοση που ήταν ρεκόρ στην εποχή του,[20] και είναι ο δεύτερος σε συμμετοχές πίσω από τον Ντορινέλ Μουντεάνου, και πρώτος σκόρερ (μαζί με τον Αντριάν Μούτου) με 35 γκολ (Κατάλογος κορυφαίων διεθνών σκόρερ ποδοσφαίρου ανδρών ανά χώρα).[25]

Το περιοδικό World Soccer τον συμπεριέλαβε στους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές του 20ού αιώνα, στην 25η θέση.[26] Το Νοέμβριο του 2003, στην επετειακή εκδήλωση της ΟΥΕΦΑ, ήταν "Χρυσός Παίκτης", τίτλος που του απονεμήθηκε από τη Ρουμανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, ως ο καλύτερος Ρουμάνος των τελευταίων 50 ετών.[27] Το 2004, συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Πελέ, με τους 125 καλύτερους ζώντες ποδοσφαιριστές του κόσμου, σε τελετή της FIFA.[28]

Μετά την αποχώρηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το τέλος της καριέρας του ασχολήθηκε και με την προπονητική, χωρίς μεγάλες, όμως, επιτυχίες. Ωστόσο, τη σεζόν 2004–05 πανηγύρισε ένα Κύπελλο Τουρκίας (ποδόσφαιρο ανδρών) με τη Γαλατασαράι.[7] Πέρα από αυτό, το 2009 ίδρυσε δική του ομάδα, την Βιιτόρουλ Κονστάντσα ( FC Viitorul Constanța), στην οποία έως και σήμερα είναι ιδιοκτήτης και πρόεδρος, ενώ την ίδια χρονιά ίδρυσε και τη δική του ακαδημία ποδοσφαίρου, την "Ακαδημία Ποδοσφαίρου Γκεόργκε Χάτζι", η οποία θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες ακαδημίες στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.[29]

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τίτλοι ως παίκτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στεάουα Βουκουρεστίου

  • Ρουμανικό Πρωτάθλημα (3) : 1986–87, 1987–88, 1988–89
  • Κύπελλο Ρουμανίας (2) : 1986–87, 1988–89
  • Ευρωπαϊκό Σούπερ Κύπελλο: 1986

Ρεάλ Μαδρίτης

  • Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας: 1990

Μπρέσια

  • Αγγλο-ιταλικό Κύπελλο: 1993–94

Μπαρτσελόνα

  • Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας: 1994

Γαλατασαράι

  • Πρωτάθλημα Τουρκίας (4) : 1996–97, 1997–98, 1998–99, 1999–2000
  • Κύπελλο Τουρκίας (ποδόσφαιρο ανδρών) (2) : 1998–99, 1999–00
  • Σούπερ Κύπελλο Τουρκίας (ποδόσφαιρο ανδρών) (2) : 1996, 1997
  • Κύπελλο UEFA : 1999–00
  • Σούπερ Κύπελλο UEFA: 2000

Τίτλοι ως προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γαλατασαράι

  • Κύπελλο Τουρκίας (ποδόσφαιρο ανδρών) : 2004–05

Βιιτόρουλ Κονστάντσα

  • Πρωτάθλημα: 2016–17
  • Κύπελλο Ρουμανίας: 2018–19
  • Σούπερ Κύπελλο Ρουμανίας: 2019

Ατομικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κορυφαίος σκόρερ πρωταθλήματος Ρουμανίας (2) : 1985, 1986
  • Κορυφαίος σκόρερ Ευρωπαϊκού Κυπέλλου: 1987–88
  • Ρουμάνος ποδοσφαιριστής της χρονιάς (7) : 1985, 1987, 1993, 1994, 1997, 1999, 2000
  • Καλύτερη ομάδα Παγκόσμιου Κυπέλλου: 1994
  • Χρυσή Μπάλα: Τέταρτη θέση 1994
  • FIFA XI: 1998
  • Ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Τουρκία (3) : 1996, 1999, 2000
  • World Magazine περιοδικό: 100 μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές του 20ού αιώνα, το 1999 (#25)
  • UEFA Jubilee Awards - Κορυφαίος Ρουμάνος ποδοσφαιριστής τα τελευταία 50 χρόνια: 2003
  • FIFA 100: 2004
  • Βραβείο Golden Foot Legends: 2015
  • Ρουμανία Προπονητής της Χρονιάς (2) : 2015, 2017

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Why Gheorghe Hagi is a footballing icon». FourFourTwo.com (στα Αγγλικά). 24 Ιουλίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2021. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Gheorghe Hagi». Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2022. 
  3. ↑ "Famous Romanians: Gheorghe Hagi" Αρχειοθετήθηκε 2015-09-24 στο Wayback Machine.. Romania Insider. 11 Αυγούστου 2010.
  4. ↑ «Top 25 Greatest Playmakers Ever». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2022. 
  5. ↑ «Football Legends: The Midfielders». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2020. 
  6. ↑ «Hagi, pe locul 35 în topul celor mai buni fotbaliști ai secolului» (στα Ρουμανικά). 7 Νοεμβρίου 2007. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 «Γκεόργκι Χάτζι: Ο Μαραντόνα των Καρπαθίων που έφτασε κοντά στον Παναθηναϊκό γίνεται 55!». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2020. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 «FAMOUS SOCCER PLAYERS : Gheorghe Hagi». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2020. 
  9. ↑ «AL HILAL - NEW WORLD RECORD !». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2024. 
  10. ↑ «FIFA : Romania and Gala's commander and King». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2013. 
  11. ↑ «¡HABLA MEMORIA! 30 volantes ofensivos que hicieron historia». Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2020. 
  12. ↑ «Gheorghe Hagi, the "Maradona of Carpathians"». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  13. ↑ «Jugadores noventosos: Gheorghe Hagi». Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021. 
  14. ↑ «The magical left footer». Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2022. 
  15. ↑ «From Ronaldo to Figo - Meet the players who played for both Barcelona and Real Madrid». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2022. 
  16. ↑ «Gheorghe Hagi Biography». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  17. ↑ «Ο Ρουμάνος άσος Γκεόργκι Χάτζι στο Μουντιάλ του 1994». Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  18. ↑ «Pele or Puskas? Maradona or Messi? Just who is the best No.10 of all-time?». Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2023. 
  19. ↑ «The Top 10 Most Underrated Football Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2020. 
  20. ↑ 20,0 20,1 «Gheorghe Hagi - Century of International Appearances». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2020. 
  21. ↑ «World Football: The 100 Greatest World Cup Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  22. ↑ 22,0 22,1 «FIFA : Hagi's Romania shine in the States (85) - 100 great World Cup moments». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2022. 
  23. ↑ «Los diez mejores goles de los Mundiales». Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2020. 
  24. ↑ «FIFA : The 22 greatest goals in FIFA World Cup™ history». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2024. 
  25. ↑ «International Goals: Players with 30 or More Goals». Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2022. 
  26. ↑ «World Soccer player of the Century». Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  27. ↑ «UEFA : Golden Players take centre stage». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  28. ↑ «Pele's list of the greatest». Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2013. 
  29. ↑ «Suma fabuloasă pe care Gică Hagi a investit-o în Academie şi facilităţile incredibile din complex» (στα Ρουμανικά). Gazeta Sporturilor. 10 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2015. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκεόργκε_Χάτζι&oldid=10520794"