Γιόχεν Ριντ

Γιόχεν Ριντ
	Ο Ριντ στο Ολλανδικό Γκραν Πρι του 1970
Προσωπικά στοιχεία
Πλήρες όνομα	Καρλ Γιόχεν Ριντ
Ημερομηνία γέννησης	18 Απριλίου 1942
Τόπος γέννησης	Μάιντς Ρηνανία-Παλατινάτο, Τέως Δυτική Γερμανία
Εθνικότητα	Αυστριακός
Ημερομηνία θανάτου	5 Σεπτεμβρίου 1970 (28 ετών)
Τόπος θανάτου	Μόντσα, Ιταλία

Ο Γιόχεν Ριντ (πλήρες όνομα: Καρλ Γιόχεν Ριντ, Karl Jochen Rindt, 18 Απριλίου 1942 - 5 Σεπτεμβρίου 1970) ήταν Αυστριακός οδηγός αγώνων. Απ το 1964 μέχρι το 1970 συμμετείχε στη Φόρμουλα 1 κι ήταν ο μοναδικός μέχρι σήμερα απ' όλους τους οδηγούς οι οποίοι πέρασαν απ' το σπορ αυτό ο οποίος στέφθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής όμως δεν τον πανηγύρισε ποτέ αυτόν τον τίτλο επειδή του απονεμήθηκε ύστερα απ' το θάνατό του.

Σύντομο βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Μάιντς τέως Δυτικής Γερμανίας από Αυστριακή μητέρα και Γερμανό πατέρα. Οι γονείς του σκοτώθηκαν κι οι δύο στις 11 Ιουλίου του 1943 σε μια έκρηξη βόμβας στο Αμβούργο στη διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου. Τότε ο Γιόχεν ήταν μόλις ενός έτους όποτε αναγκαστικά τον πήραν οι γονείς της μητέρας του στο Γκρατς της Αυστρίας οι οποίοι και τον μεγάλωσαν. Η μητέρα του κατά τα πρώτα νεανικά της χρόνια ήταν επιτυχημένη παίκτρια του τένις κι ύστερα σπούδασε νομικά όπως ο πατέρας του ο οποίος ήταν δικηγόρος. Οι γονείς του Γιόχεν είχαν ένα μύλο μπαχαρικών στο Μάιντς τον οποίο εκείνος κληρονόμησε. Ο παππούς του Γιόχεν έλπιζε πως εκείνος θα έπαιρνε την τέως Δυτικογερμανική ιθαγένεια, όμως ο Γιόχεν σε όλα τα μηχανοκίνητα σπορ στα οποία έλαβε μέρος, το έκανε με Αυστριακή αγωνιστική άδεια. Σε μια συνέντευξή του περιέγραψε την κληρονομιά του ως μια τρομερή μείξη κι όταν ρωτήθηκε αν αισθανόταν περισσότερο τέως Δυτικογερμανός ή Αυστριακός απάντησε πως αισθανόταν σαν Ευρωπαίος.

Καριέρα στη Φόρμουλα 1[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η καριέρα του στη Φόρμουλα 1 ξεκίνησε όπως είπαμε το 1964 στο Γκραν Πρι της πατρίδας του δηλαδή της Αυστρίας με την ομάδα Μπράμπαμ. Την επόμενη σεζόν (1965) έγινε 1ος οδηγός της Cooper με παρτενέρ τον Μπρους ΜακΛάρεν. Το καλύτερο αποτέλεσμά του εκείνη τη χρονιά ήταν μια 4η θέση στο Γκραν Πρι Γερμανίας στο Νίρμπουργκρινγκ. Επίσης να σημειώσουμε πως εκείνη τη σεζόν ο Ριντ δεν είχε απ' το 1ο Γκραν Πρι επιτυχίες επειδή η ομάδα η οποία βρισκόταν την προηγούμενη σεζόν στην κορυφή της κατάταξης αγωνιζόταν ίσα ίσα στο χρόνο. Στο Γκραν Πρι Νότιας Αφρικής λοιπόν και συγκεκριμένα στον 11ο γύρο του αγώνα, ο Ριντ παραπονέθηκε πως στον κινητήρα του μονοθεσίου του βρισκόταν ένα σπασμένο σύρμα. Τον τραβήξαν στα πιτ, επισκεύασαν τη ζημιά όμως δυο γύρους αργότερα ξαναέσπασε κι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει. Εκείνη τη σεζόν ο Ριντ την ολοκλήρωσε με μόλις 4 βαθμούς και 13ος στην τελική κατάταξη. Τις επόμενες 4 σεζόν (1966, 1967, 1968 και 1969) ο Ρίντ είχε τα ακόλουθα αποτελέσματα:

Την 1η ο Μακλάρεν έφυγε απ' την Κούπερ και τη θέση του πήρε ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής του 1964 Τζον Σέρτις, ο οποίος ήρθε απ' τη Φεράρι. Στις Κατατακτήριες Δοκιμές του 2ου αγώνα της σεζόν εκείνης, ο οποίος ήταν το Γκραν Πρι Βελγίου, ο Ριντ εγκατέλειψε με πρόβλημα στον κινητήρα την προσπάθειά του να καταταγεί 2ος μπροστά απ' το Σέρτις ώστε να εκκινήσουν κι οι δυο απ' την 1η σειρά του γκριντ. Στην εκκίνηση του αγώνα, ο οποίος σημαδεύτηκε από δυαντή βροχή, πρόλαβε τον Σέρτις και τον προσπέρασε. Διατήρησε αυτή την πρωτοπορία μέχρι τον 21ο γύρο, οοότε ο Σέρτις τον ξαναπέρασε και κέρδισε τον αγώνα. Ήταν η 1η φορά που ο Ριντ τερμάτισε στο βάθρο. Εκείνη τη σεζόν πέτυχε άλλους 3 τερματισμούς στο βάθρο και στην τελική κατάταξη ήταν 3ος.

Τη 2η τερμάτισε μόλις σε 2 αγώνες, τα Γκραν Πρι Βελγίου και Ιταλίας και στους 2 στην 4η θέση. Και πάλι στην τελική κατάταξη ήταν 13ος με τους μόλις 6 βαθμούς που συγκέντρωσε.

Την 3η ο Ριντ, ο οποίος έλαβε προσφορές απ' όλες τις ομάδες εκτός απ' τη Λότους και τη Χόντα, ξαναπήγε τελικά στην Μπάμπαμ η οποία τις 2 προηγούμενες σεζόν είχε αναδειχθεί Παγκόσμια Πρωταθλήτρια στους Κατασκευαστές. Το αξιοσημείωτο είναι πως ο Ριντ τη σεζόν εκείνη δεν πέτυχε εκείνα τα οποία περίμενε εξ' αιτίας τεχνικών προβλημάτων. Ο V8 κινητήρας της Ρέπκο με τον οποίο κινούνταν τα μονοθέσια της Μπράμπαμ δεν ήταν ανταγωνιστικός όπως ο Cosworth RSV τον οποίο είχε η ομάδα τις 2 προηγούμενες σεζόν κι έτσι ο Ριντ τερμάτισε και πάλι μόνο σε 2 αγώνες και στους 2 στην 3η θέση. Ο ένας απ' τους 2 αυτούς αγώνες ήταν ο εναρκτήριος αγώνας της σεζόν, ο οποίος ήταν το Γκραν Πρι Νότιας Αφρικής. Στον αγώνα αυτό ο Ριντ τερματίσε 3ος επειδή 4 γύρους πριν το τέλος του εγκατέλειψε ο Τζάκι Στιούαρτ κι ο Γκράχαμ Χιλ τερματισε 2ος. Επίσης ο αγώνας εκείνος έμελλε να' ταν ο τελευταίος για τον Τζιμ Κλαρκ, ο οποίος ήταν πολύ στενός φίλος του Ριντ. Ο Κλαρκ σκοτώθηκε 3 μήνες αργότερα σ' εναν αγώνα της Φόρμουλα 2 στο Χοκενχάιμ της Γερμανίας. Μόλις ο Ριντ πληροφορήθηκε για το θάνατο του Κλαρκ, συγκλονίστηκε αφάνταστα και δήλωσε στον Αυστριακό δημοσιογράφο Χάιντς Πρύλερ: Εάν ο Τζιμ Κλαρκ δεν ήταν ασφαλής, τότε ποιος ξέρει τι θα συμβεί σ' εμάς; Πριν προχωρήσουμε να πούμε πως ο Κλαρκ εκείνο τον τελευταίο γι' αυτόν αγώνα της Φόρμουλα 1 τον κέρδισε. Ο 2ος αγώνας στον οποίο ο Ριντ τερμάτισε ήταν το Γκραν Πρι Γερμανίας στο Νίρμπουργκρινγκ. Ο τερματισμός του εκεί ήρθε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες δηλαδή βροχή και πυκνή ομίχλη πάνω απ' την πίστα. 2ος τερμάτισε ο Χιλλ και ο Στιούαρτ τερμάτισε μόλις 4 λεπτά μπροστά του. Με τους 8 βαθμούς τους οποίους συγκέντρωσε ο Ριντ στην τελική κατάταξη ήταν 12ος.

Την 4η και τελευταία ο Ριντ και πάλι συζήτησε με πολλές ομάδες και τελικά κατέληξε στη Λότυς, η οποία την προηγούμενη σεζόν είχε αναδειχθεί Παγκόσμια Πρωταθλήτρια στους Κατασκευαστές. Στο 2ο μονοθέσιο της ομάδας βρισκόταν ο Γκράχαμ Χιλ. Πήγε εκεί επειδή ήταν φίλος με τον ιδιοκτήτη της ομάδας, τον Κόλιν Τσάπμαν. Ο Μπέρνι Έκλεστοουν, ο οποίος ήταν φίλος και ντε φάκτο μάνατζερ του Ριντ και μεσολάβησε ώστε να γίνει η συμφωνία, σχολίασε πως κι ο Γιόχεν κι εκείνος γνώριζαν πολύ καλά πως ίσως είναι καλύτερα για κείνον να οδηγεί για την Μπράμπαμ όμως απ' την άλλη η Λότους δέίχνει πως οσονούπω θα γίνει γρήγορη κι ο Γιόχεν θέλει να στεφθεί το συντομότερο Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Όμως ο δισταγμός του Ριντ για τα αποτελέσματα της ομάδας ήταν πολύ μεγάλος και επαναλάμβανε συχνά το τροπάριο: Εγώ στη Λότους ή θα κερδίσω το Πρωτάθλημα, ή θα σκοτωθώ. Εξ' αιτίας αυτών των αμφιβολιών του λοιπόν, δεν υπέγραψε το συμβόλαιο με την ομάδα παρά μόνο λίγο πριν την έναρξη του Γκραν Πρι Ισπανίας του 1969. Κατα τις σεζόν 1967 και 1968 η Λότους είχε αποκομίσει 31 ατυχήματα. Μόνο ο Χιλ είχε 9 συγκρούσεις απ' το 1968 μέχρι το 1970, πράγμα το οποίο έκανε το Ριντ να λέει αστειευόμενος: Κάθε φορά που ο Γκράχαμ με προλαβαίνει και με προσπερνά, καταλαβαίνω πως βρίσκομαι μέσα σε μια Λότους. Ο σκεπτικισμός του Ριντ για τη Λότους φάνηκε πως ήταν αληθινός όταν κι εκείνος κι ο Χιλ ενεπλάκησαν σε συγκρούσεις στο Γκραν Πρι Ισπανίας του 1969 στο Μοντζουίκ. Και στις 2 περιπτώσεις η εμπρός αεροτομή του μονοθεσίου έσπασε προκαλώντας ατύχημα ενώ σε άλλη περίπτωση θα' χαν σκοτωθεί. Στην περίπτωση του Ριντ, το μονοθέσιό του βγήκε απ' την πίστα και κατέληξε στις μπαριέρες ακριβώς επάνω στο σταματημένο μονοθέσιο του Χιλ, ο οποίος βγήκε λίγο νωρίτερα στο ίδιο σημείο. Κομμάτια απ' τη σπασμένη εμπρός αεροτομή του μονοθεσίου του Ριντ εκτοξεύτηκαν στον αέρα και χτύπησαν 2 κριτές με αποτέλεσμα ο 1ος να χάσει το ένα του μάτι κι ο 2ος να σπάσει το πόδι του. Ο ίδιος ο Ριντ μόλις τα σωστικά συνεργεία τον απεγκλώβισαν απ' τα συντρίμμια του μονοθεσίου του, έφυγε απ' το σημείο κι επέστρεψε στα πιτς της Λότους με τα πόδια, έχοντας ευτυχώς σπάσει μόνο τη μύτη του. Πάντως ύστερα απ' το ατύχημα αυτό, ο Ρίντ ήταν πολύ θυμωμένος με τον ιδιοκτήτη της ομάδας δηλαδή τον Κόλιν Τσάπμαν και μόλις πήγε μετά τη λήξη του αγώνα στους δημοσιογράφους να κάνει δηλώσεις είπε μεταξύ άλλων: Τον κατηγορώ^[1] επειδή έπρεπε να' χε υπολογίσει πως η αεροτομή θα μπορούσε να σπάσει. Σε μια συνέντευξή του στην Αυστριακή τηλεόραση την επομένη του αγώνα είπε: Οι αεροτομές αυτές για μένα είναι σκέτη παραφροσύνη και δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να βρίσκονται σε αγωνιστικά αυτοκίνητα. Όμως το μυαλό του Κόλιν Τσάπμαν είναι εντελώς αδύνατο να σκεφτεί λογικά. Και μόλις ρωτήθηκε εάν ύστερα απ' το ατύχημα έχασε την εμπιστοσύνη την οποία είχε στη Λότους, απάντησε: Εγώ ποτέ δεν είχα απολύτως καμία εμπιστοσύνη στη Λότους. Το ατύχημα αυτό ανάγκασε το Ριντ ν' απουσιάσει απ' τον επόμενο αγώνα, ο οποίος ήταν το Γκραν Πρι Μονακό και τον οποίο ο Χιλ κέρδισε.

Το μοιραίο ατύχημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου του 1970 στα επίσημα δοκιμαστικά του Γκραν Πρι Ιταλίας στην πίστα της Μόντσα, ο Ριντ ενεπλάκη σε ένα ατύχημα το οποίο έμελε να ήταν μοιραίο. Γύρω στη μέση της 1ης περιόδου, έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του κι έπεσε με περισσότερα από 300 χιλιόμετρα πάνω στον τοίχο στην Parabolica. Τα σωστικά συνεργεία τον απεγκλώβισαν απ' τα συντρίμμια του μονοθεσίου του και μεταφέρθηκε πρώτα στο Ιατρικό Κέντρο της πίστας και στη συνέχεια στο νοσοκομείο της πόλης Μόντσα όπου οι γιατροί κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες να τον κρατήσουν στη ζωή όμως δυστυχώς δεν τα κατάφεραν. Στις 21.00 το βράδυ ώρα Ιταλίας ο Ριντ υπέκυψε στα τραύματά του κι έφυγε απ' τη ζωή σε ηλικία μόλις 28 ετών.