Γιάννης Λούλης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιάννης Λούλης
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
ΤίτλοςΔιδάκτωρ Πανεπιστημίου Cambridge

Ο Γιάννης Λούλης είναι Έλληνας πολιτικός επιστήμονας και επικοινωνιολόγος. Υπήρξε στενός συνεργάτης και πολιτικός σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, και θεωρείται ο «πατέρας» της πολυσυζητημένης στρατηγικής του «μεσαίου χώρου» για την ελληνική Κεντροδεξιά.[1]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς. Ο πατέρας του, Κωνσταντίνος Λούλης, με καταγωγή από την Κύμη Εύβοιας, ήταν βιομήχανος βάμβακος με σημαντική περιουσία, μεγάλο μέρος της οποίας έχασε ξαφνικά, λόγω των επιθετικών κρατικοποιήσεων του συνταγματάρχη Νάσερ.[2]

Μεγάλωσε στην Αθήνα. Πήγε σχολείο αρχικά στο Κολλέγιο Αθηνών και έπειτα στη Σχολή Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου.[2] Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Ηνωμένο Βασίλειο, στον τομέα των πολιτικών επιστημών. Αρχικά έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Έσσεξ και τελικά αναγορεύθηκε διδάκτορας Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ.[2] Η διδακτορική του διατριβή (που κυκλοφόρησε και σε βιβλίο στα αγγλικά) είχε τίτλο «Το κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας την περίοδο 1940 - 1944».[2]

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εργάστηκε στο ΚΠΕΕ, που ήταν η «δεξαμενή σκέψης» του κόμματος της ΝΔ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 γνωρίστηκε με τον Κώστα Καραμανλή, σε ένα σεμινάριο του ΚΠΕΕ. Όταν ο Καραμανλής ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ το 1997, ο Λούλης έγινε βασικός συνεργάτης και σύμβουλός του σε θέματα πολιτικής επικοινωνίας και στρατηγικής.[1] Παρά την ταύτισή του με τη ΝΔ, διατηρεί φιλικές σχέσεις και με προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς όπως ο Κώστας Λαλιώτης και ο Αντώνης Λιβάνης, τον οποίο αποκαλεί «σοφό».[2] Σε συνέντευξή του, απαντώντας σε ερώτηση για το αν ο Κώστας Καραμανλής είναι θαυμαστής του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Λούλης είπε:

Είμαστε πολλοί εκείνοι που θαυμάζουμε πλευρές του Ανδρέα Παπανδρέου. Φυσικά διαφωνούμε με άλλες πλευρές των όσων εκπροσωπούσε. Όμως ακόμη και όταν διαφωνούσαμε δεν έπαυε να μας γοητεύει. Αυτό συμβαίνει με όλους τους γνήσιους πολιτικούς της σαγήνης.

[3]

Έχει επίσης εργαστεί και στην Κύπρο, ως σύμβουλος επικοινωνίας για την εκλογή του κεντροδεξιού Γλαύκου Κληρίδη, του κομμουνιστή Δημήτρη Χριστόφια[2] και του Νίκου Αναστασιάδη.

Στον Λούλη και στην στρατηγική του «μεσαίου χώρου» πιστώθηκαν από πολλούς οι εκλογικές νίκες της ΝΔ το 2004 και το 2007, αλλά κατηγορήθηκε και για την ήττα του 2009.[1] Η στρατηγική του «μεσαίου χώρου» βασιζόταν στην καλλιέργεια ηγετικού προφίλ προσωπικά για τον Κώστα Καραμανλή, στην προβολή μιας διαχειριστικής αντίληψης για την πολιτική (χωρίς ιδεολογικές συγκρούσεις), με στόχο την εκλογική κυριαρχία στο πολιτικό Κέντρο και γενικά την δημιουργία της εντύπωσης ότι ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε διάλογο με την κοινωνία, είναι στη σωστή πλευρά της ιστορίας, δεν διχάζει, και πραγματοποιεί μεταρρυθμίσεις.[1][4] Επί ηγεσίας Αντώνη Σαμαρά η στρατηγική του «μεσαίου χώρου» εγκαταλείφθηκε.

Βιβλία του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιάννης Λούλης έχει γράψει αρκετά βιβλία πολιτικής, μεταξύ των οποίων και τα παρακάτω:

  • Η κρίση της πολιτικής στην Ελλάδα, εκδ. «Ι. Σιδέρης», Αθήνα 1995, 575 σελ., ISBN 978-960-08-0059-3
  • Τριγωνοποίηση: Κυρίαρχες ιδέες και η πολιτική δυναμική στην εποχή μας, εκδ. «Ι. Σιδέρης», Αθήνα 1999, 99 σελ., ISBN 978-960-08-0161-3
  • Τα είκοσι χρόνια που άλλαξαν την Ελλάδα, εκδ. Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2001, 441 σελ., ISBN 978-960-14-0360-1
  • Η επικίνδυνη υπερδύναμη: Η Αμερική του Bush και ο πόλεμος στο Ιράκ, εκδ. Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2003, 214 σελ., ISBN 978-960-14-0750-0
  • Το τέλος μιας κυριαρχίας, εκδ. Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2004, 342 σελ., ISBN 978-960-14-0936-8
  • Η πολιτική επικοινωνία στην πράξη (με τους Παύλο Τσίμα, Λευτέρη Κουσούλη, κ.ά.), «Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις», Αθήνα 2005, 218 σελ., ISBN 978-960-7800-14-5
  • No happy end: Η πολιτική του Bush σύμμαχος του Bin Laden, εκδ. Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2005, 325 σελ., ISBN 978-960-14-1084-5
  • Πολιτική κυριαρχία: Πώς κερδίζεται, πώς χάνεται, εκδ. Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2007, 396 σελ., ISBN 978-960-14-1361-7
  • Η μάχη του 2007, εκδ. Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2007, 325 σελ., ISBN 978-960-14-1648-9
  • Οι απειλές (υπότιτλος: Τα αμερικανικά αδιέξοδα, το Ισραήλ και οι αυταπάτες για τον Ομπάμα), εκδ. Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2010, 510 σελ., ISBN 978-960-14-2293-0
  • Ο δρόμος προς την άβυσσο (υπότιτλος: Οι συνέπειες της κρίσης του κομματικού συστήματος: 1981-2011), εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2011, 375 σελ., ISBN 978-960-03-5390-7
  • Πού οδηγείται η Ελλάδα, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2012, 235 σελ., ISBN 978-960-03-5519-2
  • Ομπάμα: πώς γκρεμίστηκαν οι αυταπάτες, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2014, 368 σελ., ISBN 978-960-03-5749-3
  • Η μεγάλη τιμωρία: Πώς γκρεμίστηκαν τα κυρίαρχα κόμματα της μεταπολίτευσης (2012-2015), εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2015, 313 σελ., ISBN 978-960-03-5866-7
  • Η νέα πράξη της ελληνικής τραγωδίας, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2016, 397 σελ., ISBN 978-960-03-6016-5
  • Άνομος Κόσμος : Πώς φθάσαμε στήν εποχή Τράμπ εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2019 σελ. 318 ISBN 978-960-03-6603-7


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]