Γη του Πυρός

Γη του Πυρός
	Το αρχιπέλαγος της Γης του Πυρός
Γεωγραφία
Τοποθεσία	Ατλαντικός, Ειρηνικός
Κύρια νησιά	Μεγάλη Νήσος της Γης του Πυρός
Έκταση	73.753 km²
Υψόμετρο	2.488 μ
Υψηλότερη κορυφή	Όρος Δαρβίνου
Χώρα
	Αργεντινή , Χιλή
Περιφέρειες της Χιλής	Περιοχή Μαγαγιάνες και η Χιλιανή Ανταρκτική
Επαρχίες της Αργεντινής	Γη του Πυρός
Δημογραφικά
Πληθυσμός	135.000 (απογραφής 2010)
	Σχετικά πολυμέσα

Συντεταγμένες: 54°S 70°W / 54°S 70°W / -54; -70

Η Γη του Πυρός (ισπανικά: Tierra del Fuego) είναι ένα αρχιπέλαγος, που βρίσκεται στο νότιο άκρο της Νοτίου Αμερικής, από την οποία το χωρίζει ο πορθμός του Μαγγελάνου. Το αρχιπέλαγος αποτελείται από το κύριο νησί Γη του Πυρός, με έκταση 48.100 τ.χλμ. και μια ομάδα από πολλά νησιά, όπως το Ακρωτήριο Χορν και τις Νήσους Ντιέγκο Ραμίρεζ.

Η Γη του Πυρός χωρίζεται μεταξύ Χιλής και Αργεντινής, με την Αργεντινή να ελέγχει το ανατολικό μισό τού κυρίως νησιού και τη Χιλή το δυτικό μισό συν τα νησιά νότια του πορθμού Μπιγκλ.

Έχει συνολική έκταση 73.753 τ.χλμ. εκ των οποίων τα 50.000 τ.χλμ, τα δυτικότερα, ανήκουν στη Χιλή στην Περιοχή Μαγαγιάνες και η Χιλιανή Ανταρκτική, και τα υπόλοιπα, ανατολικά, στην Αργεντινή στην Επαρχία της Γης του Πυρός, της Ανταρκτικής και των Νήσων του Νότιου Ατλαντικού, με πρωτεύουσα την Ουσουάια.

Ο παλαιότερος γνωστός οικισμός στη Γη του Πυρός χρονολογείται περίπου το 8.000 π.Χ. Οι Ευρωπαίοι διερεύνησαν πρώτα τα νησιά κατά τη διάρκεια της αποστολής του Φερδινάνδου Μαγγελάνου το 1520. Η ονομασία Γη του Πυρός και παρόμοιες ονομασίες προέρχονται από τις παρατηρήσεις των πολλών φωτιών που νόμιζαν ότι είχαν οι ντόπιοι. Η εγκατάσταση ευρωπαίων κατοίκων και η μεγάλη μετατόπιση των ιθαγενών πληθυσμών δεν ξεκίνησε παρά στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, με την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας και την ανακάλυψη κοιτασμάτων χρυσού.^[1] Σήμερα, η εξόρυξη πετρελαίου κυριαρχεί στην οικονομική δραστηριότητα στα βόρεια της Γης του Πυρός, ενώ ο τουρισμός και η μεταποιητική βιομηχανία είναι σημαντικές στο νότο.

Εκτός της κυρίας νήσου που έχει σχήμα τριγώνου, το αρχιπέλαγος περιλαμβάνει και τα νησιά Ντεσολασιόν, Σάντα Ινές, Κλαράνς, Στούαρτ, Λοντοντερρι, Χοστε, Ερμίτ, Ναυαρίνο, Γκόρντον (Γκόρδον προφέρεται στα ισπανικά), Ουάλστον, Εστάδος, Καπ-χορν κ.ά.

Γεωλογικά αποτελεί συνέχεια της Ν. Αμερικής. Η ονομασία δόθηκε από τη συνήθεια των ιθαγενών να ανάβουν μεγάλες φωτιές στη θέα πλοίων. Μεγάλη έκταση καλύπτεται από πάγους. Είναι, άλλωστε, η πλησιέστερη της Ανταρκτικής περιοχή της Γης. Το κλίμα αλλά και το έδαφος δεν ευνοούν την ανάπτυξή της.

Τη Γη του Πυρός ανακάλυψε το 1520 ο Μαγγελάνος. Από τότε, το 1578 ο σερ Φράνσις Ντραίηκ αντίκρυσε το Ακρωτήριο που το 1615 - 1617 επισκέφθηκαν οι Ολλανδοί ερευνητές Λεμαίρ και Σιούτερ και το ονόμασαν Ακρωτήριο Χορν. Αργότερα, το 1619, περιέπλευσαν τη χώρα οι αδελφοί Γκαρσία και Γκονσάλο ντε Νοδάλ (Γκαρσία και Γκονθάλο στα καστιλιάνικα ισπανικά). Εν τούτοις, η συστηματική έρευνα άρχισε από το 1762 μέχρι το 1828, με την πρώτη βρετανική αποστολή και την περίοδο 1831-1836 με τη δεύτερη βρετανική αποστολή. Αρχηγός της δεύτερης ήταν ο Ρόμπερτ Φιτζρόι, στην οποία και συμμετείχε ο νεαρός τότε Κάρολος Δαρβίνος.