Γεώργιος Πεντζίκης
| Γεώργιος Πεντζίκης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γεώργιος Πεντζίκης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 19ος αιώνας Θεσσαλονίκη |
| Θάνατος | 20ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Μακεδονικός Αγώνας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Αργυρός Σταυρός του Σωτήρος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γεώργιος Πεντζίκης ήταν Έλληνας μακεδονομάχος οπλαρχηγός από τη Θεσσαλονίκη που διακρίθηκε για τη σημαντική δράση του ως πράκτορας.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα στη Θεσσαλονίκη και ήταν γιατρός[1]. Το 1898 εντάχθηκε στην Φιλόπτωχο Αδελφότητα Ανδρών Θεσσαλονίκης[2] που αποτελούσε ελληνική πατριωτική οργάνωση που δραστηριοποιούνταν ήδη από το 1871 ενάντια στην βουλγαρική διείσδυση στη Θεσσαλονίκη.
Το 1905 μετά από συνεννόηση της Φιλοπτώχου με τον Αθανάσιο Σουλιώτη[3] τοποθετήθηκε στο «Εκτελεστικό» της Ελληνικής Οργάνωσης, του οποίου μάλιστα ανέλαβε την αρχηγία καταφέρνοντας να αναδειχτεί σε σημαντικό στέλεχος του Κέντρου Θεσσαλονίκης του Μακεδονικού Κομιτάτου[4][5]. Ως υπεύθυνος του εκτελεστικού τμήματος, συνεργάστηκε με τους Αθανάσιο Βόγα, Ιωάννη Εμίρη, Θεόδωρο Ζλατάνο, Αθανάσιο Καλλιδόπουλο, Γεώργιο Διβόλη, Ευάγγελο Δούμα, Αργύριο Ζάχο, Δημήτριο Μαργαρόπουλο κλπ σε επιχειρήσεις εντός της πόλης της Θεσσαλονίκης αλλά και στα πέριξ, κατά βουλγαρικών κυρίως στόχων[3] μέχρι και το 1908[6] όταν η επανάσταση των Νεότουρκων οδήγησε στη λήξη του Μακεδονικού Αγώνα. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου κινδύνευσε μια φορά λόγω προσαγωγής του από τις οθωμανικές αρχές για ανάκριση μετά από χτύπημα του κομιτάτου εναντίον βουλγαρικού στόχου, μετά όμως από ενέργειες της οργάνωσης για την αθώωσή του κατάφερε να απαλλαγεί από τις κατηγορίες και να συνεχίσει τη δράση του[7].
Για την προσφορά του ως αρχηγός και συντονιστής του «Εκτελεστικού», ο Πεντζίκης αναγνωρίστηκε ως πράκτορας β' τάξης και παράλληλα του απονεμήθηκε ο Αργυρούς Σταυρός του Τάγματος του Σωτήρος[8][9][10].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Παύλος Νταφούλης, Η υγειονομική περίθαλψη κατά την ένοπλο φάση του μεκεδωνικού αγώνος (1904-1908) και η δράση των εφέδρων και μόνιμων αξιωματικών του υγειονομικού που συμμετείχαν στον μακεδονικό αγώνα, Διδακτορική διατριβή, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιωάννινα 2007, σελ. 274». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ Πασχαλίδης, Φώτιος Μ. «Η Φ.Α.Α.Θ. και ο Μακεδονικός Αγώνας». Φιλόπτωχος Αδελφότης Ανδρών Θεσσαλονίκης. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 «Θεόδωρος Ι. Δαρδαβέσης, Γιατροί μακεδονομάχοι της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης, Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, τ. 52, σελ. 11-12» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2011.
- ↑ Παύλου Λ. Τσάμη, Μακεδονικός Αγών, ΕΜΣ, θεσσαλονίκη 1975, σελ. 158.
- ↑ Γ.Χ. Μόδης, Μακεδονικός Αγών και Μακεδόνες αρχηγοί, ΕΜΣ, β' έκδοση, Θεσσαλονίκη 2007, σελ. 115.
- ↑ Συλλογικό, Θεσσαλονίκη - Επιστημονική επετηρίδα του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης, τ. Γ', Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 194, 198.
- ↑ Γ.Χ. Μόδης, 2007, σελ. 111-112.
- ↑ Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σελ. 54
- ↑ Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, Αθήνα 1979, σελ. 210
- ↑ Αρχείο Διεύθυνσης Εφέδρων Πολεμιστών, Αγωνιστών, Θυμάτων, Αναπήρων, Αρχείο Μακεδονικού Αγώνα, φ. Π-548.