Γεώργιος Μερκούρης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γεώργιος Μερκούρης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Γεώργιος Μερκούρης (Ελληνικά)
Γέννηση1886
Αθήνα
ΘάνατοςΔεκέμβριος 1943
Αθήνα
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
νομικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΛαϊκόν Κόμμα και Ελληνικό Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα
Οικογένεια
ΓονείςΣπυρίδων Μερκούρης
ΑδέλφιαΣταμάτης Μερκούρης
ΣυγγενείςΜελίνα Μερκούρη (ανιψιά) και Σπύρος Μερκούρης (ανιψιός)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Εθνικής Οικονομίας της Ελλάδας
Υπουργός Επισιτισμού
μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αττικοβοιωτίας)

Ο Γεώργιος Μερκούρης (1886 - 1943) ήταν Έλληνας πολιτικός, αντιπρόεδρος του Λαϊκού κόμματος και μετέπειτα αρχηγός και ιδρυτής του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος Ελλάδος. Κατά την περίοδο της κατοχής εκτός από αρχηγός του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος Ελλάδος ήταν και πρόεδρος της εθνικής τράπεζας από τον Ιανουάριο του 1943 μέχρι τον θάνατο του τον ίδιο χρόνο τον Δεκέμβριο του 1943.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1886 στην Αθήνα και ήταν γιος του Σπυρίδωνα Μερκούρη, επί σειρά ετών δημάρχου Αθηναίων, και αδελφός του Σταμάτη Μερκούρη, μετέπειτα βουλευτή της Αριστεράς και θείος της Μελίνας Μερκούρη. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες[1] στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Παρίσι. Ασχολήθηκε με την πολιτική και εκλέχθηκε[1] βουλευτής Αττικοβοιωτίας το 1915 με το Κόμμα Εθνικοφρόνων. Λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων εξορίστηκε[1] στην Κορσική (1920), από την οποία επέστρεψε το 1922, οπότε και επανεκλέχθηκε[1] βουλευτής Αττικοβοιωτίας, με το Λαϊκόν Κόμμα.

Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας διετέλεσε υπουργός Επισιτισμού από τον Μάιο ως τον Αύγουστο του 1922 στην κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη καθώς και υπουργός Εθνικής Οικονομίας από τον Δεκέμβριο του 1926 ως τον Αύγουστο του 1927 στην κυβέρνηση Ζαΐμη.

Το 1932 αποχώρησε από το Λαϊκόν Κόμμα, του οποίου ήταν αντιπρόεδρος, ύστερα από διαφωνία που προέκυψε με τον Παναγή Τσαλδάρη. Λίγο αργότερα ίδρυσε το Ελληνικό Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, ναζιστική παράταξη. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, έγινε διοικητής[1] της Εθνικής Τράπεζας τον Ιανουάριο του 1943, θέση την οποία κατείχε μέχρι τον θάνατό του τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς.

Πέθανε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1943 από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία 57 ετών. Ανηψιά του ήταν η Μελίνα Μερκούρη.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή, εκδόσεις Δομή, Αθήνα 1996, τόμος 22, λήμμα Γεώργιος Μερκούρης