Γενί Χαμάμ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 40°38′20.681″N 22°56′54.488″E / 40.63907806°N 22.94846889°E / 40.63907806; 22.94846889

Γενί Χαμάμ
Χάρτης
Είδοςαρχαιολογική θέση και Χαμάμ
ΑρχιτεκτονικήΟθωμανική αρχιτεκτονική
Γεωγραφικές συντεταγμένες40°38′21″N 22°56′54″E
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Θεσσαλονίκης
ΤοποθεσίαΘεσσαλονίκη
ΧώραΕλλάδα
Προστασίααρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα
Commons page Πολυμέσα

Το Γενί Χαμάμ (τουρκ. Yeni Hamam, νέο χαμάμ) είναι κτήριο της Οθωμανικής περιόδου στη γωνία των σημερινών οδών Κασσάνδρου και Αγίου Νικολάου στη Θεσσαλονίκη. Εικάζεται ότι κτίστηκε το τελευταίο τέταρτο του 16ου αιώνα από τον Χουσρέφ Κεντχουντά, κάτοχο και διευθυντή ακινήτων μετόχι στη Θεσσαλονίκη ο οποίος πιθανώς τελούσε χρέη Κεχαγιά (διαχειριστή) για τον Βεζύρη Σοκολού Μεχμέτ πασά. Λειτούργησε ως διπλό λουτρό με ξεχωριστά διαμερίσματα για άνδρες και γυναίκες, με τη συνηθισμένη διάταξη χώρων.[1] Το κτήριο έπαψε να λειτουργεί ως λουτρό μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα χαμάμ της πόλης.[2] Το 1919 περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο και το 1937 αγοράστηκε από κάποιον ιδιώτη που το χρησιμοποίησε ως αποθήκη.

Για πολλά χρόνια στο εσωτερικό του χαμάμ λειτουργούσε χειμερινό σινεμά ως τα μέσα της δεκαετίας του ΄80 και στον κήπο της λειτουργούσε και ο θερινός κινηματογράφος με το όνομα Angle . Εκεί οργάνωσε η parallaxi στα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα και κινηματογραφικούς μαραθώνιους στη διάρκεια του καλοκαιριού. Αμέσως μετά λειτούργησε ως ταβέρνα με το όνομα "Σεβίλλη" Για μια μεγάλη περίοδο λειτούργησε ως συναυλιακός χώρος φιλοξενώντας σπουδαία ονόματα της ελληνικής μουσικής. Σήμερα παραμένει στην ιδιοκτησία ιδιώτη και χρησιμοποιείται ως Café bar and Restaurant με το όνομα "Αίγλη γενι χαμαμ, αλλά και φιλοξενώντας διάφορες περιστασιακές πολιτιστικές δραστηριότητες με το όνομα ’’Γωνία’’", ενώ ό,περιβολός του εξακολουθεί να χρησημοποιείται ως Θερινός Κινηματογράφος.[3]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Βυζαντινά και Μεταβυζαντινά Μνημεία της Θεσσαλονίκης, Ρέκος, Δ.Ναλπάντης, Θεσσαλονίκη 1997, σελ.146
  2. Θεσσαλονίκης Εγκόλπιον, Εξάντας, Χ. Ζαφείρης, Αθήνα 1997, σ.136
  3. βλ.παρ.1