Γαλάτεια Καζαντζάκη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γαλάτεια Καζαντζάκη
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Γαλάτεια Καζαντζάκη (Ελληνικά)
ΓέννησηΓαλάτεια Αλεξίου
8 Μαρτίου 1881
Ηράκλειο, Κρήτη, Οθωμανική Αυτοκρατορία
Θάνατος17 Νοεμβρίου 1962 (81 ετών)
Αθήνα, Ελλάδα
Αιτία θανάτουΑυτοκινητιστικό δυστύχημα
ΨευδώνυμοLalo de Castro, Πετρούλα Ψηλορείτη
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
νέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΓαλλική Σχολή Ηρακλείου
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΛογοτέχνης
Αξιοσημείωτο έργοRidi pagliaccio, Άνθρωποι και Υπεράνθρωποι
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚΚΕ
Οικογένεια
Σύζυγος
ΓονείςΣτυλιανός Αλεξίου (πατέρας)
ΑδέλφιαΛευτέρης Αλεξίου

Έλλη Αλεξίου

Ραδάμανθυς Αλεξίου
ΣυγγενείςΠαύλος Σιδηρόπουλος

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη (Ηράκλειο Κρήτης, 8 Μαρτίου 1881 - Αθήνα, 17 Νοεμβρίου 1962) ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και συγγραφέας. Ήταν κόρη του λόγιου εκδότη Στυλιανού Αλεξίου. Το 1911 παντρεύτηκε τον συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1926 χώρισε με τον Ν. Καζαντζάκη και το 1933 παντρεύτηκε τον ποιητή και κριτικό Μάρκο Αυγέρη. Υπήρξε στρατευμένη στα κομμουνιστικά ιδανικά της και συνέδεσε τη λογοτεχνία της με διάφορες πτυχές του ελληνικού βίου της εποχής.[1]

Βιογραφικά Στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γαλάτεια γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 8 Μαρτίου 1881 και το πατρικό της επίθετο ήταν Αλεξίου. Ήταν η πρωτότοκη κόρη του τυπογράφου, εκδότη και λόγιου Στυλιανού Αλεξίου. Σπούδασε στη «Γαλλική Σχολή Ηρακλείου», το καθολικό σχολείο των Καλογραιών του Αγίου Ιωσήφ, όπου μεταξύ άλλων έμαθε άπταιστα τη γαλλική γλώσσα. Αδέλφια της ήταν η συγγραφέας Έλλη Αλεξίου, ο ποιητής και φιλόλογος Λευτέρης Αλεξίου και ο Ραδάμανθυς Αλεξίου (παππούς του μουσικού Παύλου Σιδηρόπουλου).

Ήταν η πρώτη σύζυγος του Νίκου Καζαντζάκη, με τον οποίο γνωρίστηκε το 1901 και παντρεύτηκε τον Οκτώβριο του 1911 [2] στο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου, στο Ηράκλειο της Κρήτης, παρά τη θέληση του πατέρα του Καζαντζάκη, Μιχάλη. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αθήνα. Χώρισαν το 1926, αλλά, για να συναινέσει στην έκδοση του διαζυγίου, η Γαλάτεια έθεσε ως όρο να κρατήσει το επώνυμο τού Καζαντζάκη, με το οποίο και συνέχισε τη συγγραφική της πορεία. Από το 1926 θα συμβιώσει με τον διανοούμενο της Αριστεράς, ποιητή και κριτικό, Μάρκο Αυγέρη, τον οποίο παντρεύτηκε το 1933.

Ιδεολογικά, ανήκε στον χώρο της Αριστεράς, με ριζοσπαστικές και φεμινιστικές απόψεις. Πολιτικά, υπήρξε στρατευμένη στα κομμουνιστικά ιδανικά της με ενεργή συμμετοχή στην Εργατική Βοήθεια του ΚΚΕ αλλά και στο περιοδικό «Πρωτοπόροι» και συνέδεσε τη λογοτεχνία της με διάφορες πτυχές του ελληνικού βίου της εποχής. Κατά τη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά διώχτηκε από το μεταξικό καθεστώς, που τη συνέλαβε το 1938 και της απαγόρευσε να ‘δημοσιεύει ενυπόγραφα’.

Απεβίωσε στις 17 Νοεμβρίου 1962 στην Αθήνα, έπειτα από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, σε ηλικία 81 ετών. [3]

Το Έργο της[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη ασχολήθηκε με όλα τα είδη του γραπτού λόγου: νουβέλα, διήγημα, μυθιστόρημα, ποίηση, πεζογραφία, θεατρική γραφή, παιδική λογοτεχνία και μετάφραση.

Στα ελληνικά γράμματα έγινε γνωστή με τη δημοσίευση του πρώτου της μυθιστορήματος, «Ridi, pagliaccio» (Γέλα, παλιάτσο), υπό μορφήν ημερολογίου, στο περιοδικό Νουμάς το 1909 (Τεύχη 340-343).[4]

Ακολούθησαν οι τόμοι: «Εγώ όλοι Εσείς», 1911, «Φωτεινή τ’ Ανεγνώστη», νουβέλες, 1913, «Άρρωστη Πολιτεία», μυθιστόρημα, 1916, «11 π.μ.–1 μ.μ.», διηγήματα, 1930, «Γυναίκες», επιστολές, 1931, «Άντρες», επιστολές, 1933, «Κρίσιμες Στιγμές», διηγήματα, 1953, «Άνθρωποι και Υπεράνθρωποι», μυθιστόρημα, 1957, «Βίλλα Βικτώρια», νουβέλα, 1959, «Ο κόσμος που πεθαίνει κι ο κόσμος που έρχεται», διηγήματα, 1963.

Παράλληλα ασχολήθηκε με τη συγγραφή θεατρικών έργων. Το 1925 ανεβάστηκε από το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» το τρίπρακτο έργο της «Πληγωμένα Πουλιά». Το 1931 από τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το τρίπρακτο: «Ενώ το πλοίο ταξιδεύει». Το 1959 κυκλοφόρησε ο τόμος: «Αυλαία», όπου περιέχονται εννέα τρίπρακτα δράματα και οκτώ μονόπρακτα.

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη έχει βραβευθεί για τη συγγραφή αναγνωστικών βιβλίων για όλες τις τάξεις του Δημοτικού.

Έχει γράψει επίσης παιδικά βιβλία και ποιήματα, ενώ έχει μεταφράσει έμμετρα τον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Πινακοθήκη, Νέα Ζωή και Νουμάς̣, χρησιμοποιώντας τα ψευδώνυμα «Πετρούλα Ψηλορείτη» και «Lalo de Castro». Στην περίοδο πού μεσολάβησε μεταξύ του πρώτου και δεύτερου παγκοσμίου πολέμου ήταν αρχισυντάκτρια του περιοδικού «Νέοι Πρωτοπόροι» και τα τελευταία χρόνια της ζωής της Γραμματέας της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κασκούρα Α. Μοσχοβία, Η Θηλυκή Παραφωνία του Νικου Καζαντζάκη, Βιογραφία Γαλάτειας Καζαντζάκη, Ελληνικά Γράμματα, 2003.
  • Αγγέλα Καστρινάκη, «Με κομμένα τα μαλλιά. Η Γαλάτεια Καζαντζάκη και η γυναικεία χειραφέτηση», περ. Θέματα λογοτεχνίας, τχ.9 (1998), σ.133-143.
  • Αγγέλα Καστρινάκη, «Γαλάτεια Καζαντζάκη - Κarin Michaelis: η πολιτικοποίηση του πόνου», Κρήτη και Ευρώπη: συγκρίσεις, συγκλίσεις και αποκλίσεις στη λογοτεχνία, Πρακτικά Α΄ Διεθνούς επιστημονικού συνεδρίου, Βαρβάροι Κρήτης 2001, σ.317-328
  • Κυριακή Πετράκου, «Πειο ευγενικός: Το πρώτο θεατρικό έργο της Γαλάτειας Καζαντζάκη». Παράβασις 4, Επιστημονικό Δελτίο Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών, Ergo, Αθήνα 200η2, σσ. 221-252.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]