Γάζι Ηρακλείου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 35°19′30″N 25°3′52″E / 35.32500°N 25.06444°E / 35.32500; 25.06444

Γάζι
Άποψη Γαζίου
Γάζι is located in Greece
Γάζι
Γάζι
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΚρήτης
Περιφερειακή ΕνότηταΗρακλείου
ΔήμοςΜαλεβιζίου[1]
Δημοτική ΕνότηταΓαζίου
Δημοτική ΚοινότηταΓαζίου
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΚρήτη
ΝομόςΗρακλείου
Υψόμετρο32 μέτρα
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας71414
Τηλ. κωδικός+30 2810

Το Γάζι[2] (επίσημο: Γάζιον[3]) είναι Δυτικό προάστιο του Ηρακλείου και έδρα ομώνυμης κοινότητας και του Δήμου Μαλεβιζίου στην Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου της Κρήτης. Ανήκε στην Επαρχία Μαλεβιζίου του Νομού Ηρακλείου.

Μεταξύ άλλων, στο Γάζι υπάρχουν υπηρεσίες του δήμου, δημοτικά σχολεία, Γυμνάσιο, Λύκειο, ΚΕΠ, ΚΑΠΗ και ιατρείο.

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ειδώλιο θεάς με στεφάνι με κάλυκες μήκωνος

Στην περιοχή έχουν βρεθεί σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα. Έτσι, στη θέση "Μπαΐρια", αριστερά του δρόμου προς Κρουσώνα βρέθηκαν τυχαία το 1936 δύο πήλινα ειδώλια που παρίσταναν θεά από τη μινωική εποχή. Αποκαλύφθηκε επίσης σε ανασκαφές του Μαρινάτου δωμάτιο 4Χ4μ. , τμήμα μεγαλύτερης οικοδομής όπου βρέθηκαν σκεύη λατρείας και άλλα τρία ειδώλια της θεάς των φιδιών και των περιστεριών. Βρήκαν επίσης σωληνωτά αγγεία όμοια με εκείνα που βρέθηκαν στην Κνωσό και τα οποία σύμφωνα με τον Έβανς ήταν φωλιές των ιερών φιδιών. Όλα τα ευρήματα ανάγονται στα Υστερομινωικά χρόνια (Περίοδος ΙΙΙ). Σύμφωνα με το Μαρινάτο σε όλα τα ειδώλια παριστάνεται η ίδια θεά των φιδιών, χθόνια ή οικιακή και επίσης θεά των περιστεριών και του έρωτα αλλά και θεά της Μήκωνος (=υγείας) και της ευφορίας. Αυτό γιατί σε ένα από τα ειδώλια η θεά φορά στεφάνι με κάλυκες μήκωνος (=παπαρούνας), από όπου παράγεται το όπιο. Η μινωική θεά με τα χέρια υψωμένα θυμίζει την Παναγία την Πλατυτέρα, που συναντούμε στις βυζαντινές αγιογραφίες.

Η παλαιότερη μνεία του πληθυσμού χρονολογείται από το 1379, όταν αναφέρεται σε έγγραφο του Δουκικού Αρχείου του Χάνδακα.[4] Το 1583 το Γάζι αναφέρεται ως Gasi με 108 κατοίκους[5]. Το 1881 κατοικούνταν από 292 Τούρκους.

Πληθυσμική εξέλιξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακολουθεί η πληθυσμιακή εξέλιξη του κεντρικού οικισμού Γαζιου (και όχι του δ.δ.), σύμφωνα με τις εκάστοτε απογραφές:

Απογραφή 1900 1920 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011 2021
Πληθυσμός[4] 252 79 60 66 125 323 465 830 4.770 8.018 12.606 16.256

Διοικητικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε Κοινότητα Γαζίου

Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1925 με το ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να προσαρτάται στην τότες κοινότητα Τυλίσσου και το 1930 με το ΦΕΚ 120Α - 19/04/1930 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Το 1994 με το ΦΕΚ 144Α - 31/08/1994 ορίστηκε έδρα του Δήμου Γαζίου ενώ το 2010 με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 έδρα του δήμου Μαλεβιζίου.[6] Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι μαζί με τους οικισμούς: Άγιοι Θεοδώροι, Άγιος Γέωργιος Μεθυστής, Καβροχώρι, Κολλυβάς, Σκαφιδαράς και Τίμιος Σταυρός, αποτελούν την κοινότητα Γαζίου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Γαζίου του Δήμου Μαλεβιζίου και σύμφωνα την απογραφή του 2021 έχει πληθυσμό 16.256 κατοίκους.

Αθλητισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο Γυμναστικός Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Γαζίου «ο Αλμυρός» ιδρύθηκε επίσημα το 1977 και εκπροσωπεί το Γάζι στο άθλημα του ποδοσφαίρου. Έχει επίσημα χρώματα το πορτοκαλί και το μπλε και η ονομασία του παραπέμπει στον ομώνυμο ποταμό. Έδρα του αποτελεί το ιδιόκτητο γήπεδο του συλλόγου στο Γάζι, ενώ τα πρώτα χρόνια της ιστορίας του χρησιμοποιούσε το γήπεδο Τυλίσου. Αγωνίζεται από το 1982 στις διοργανώσεις της Ε.Π.Σ. Ηρακλείου, ενώ το 2020 ως δευτεραθλητής της ΕΠΣΗ προβιβάστηκε στην Γ΄ Εθνική, όπου αγωνίζεται από τη σεζόν 2020-21 έως σήμερα. Έχει κατακτήσει 3 φορές το Κύπελλο ΕΠΣΗ, το 2005, το 2014 και το 2022.


  • Ο Ναυταθλητικός Όμιλος Γαζίου ιδρύθηκε επίσημα το 2000 και εκπροσωπεί το Γάζι στα ναυτικά αθλήματα και πιο συγκεκριμένα στην ιστιοπλοΐα και στην ιστιοσανίδα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Δήμος Μαλεβιζίου
  2. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 8. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 75. 
  3. «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2022. 
  4. 4,0 4,1 Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Α. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελ. 210. 
  5. Καστροφύλακας, Κ 102
  6. «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2022. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]