Βιντσέντζο Μπελίνι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βιντσέντζο Μπελίνι
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Vincenzo Salvatore Carmelo Francesco Bellini (Ιταλικά)
Προφορά
Γέννηση3  Νοεμβρίου 1801[1][2][3]
Κατάνια[4][5][6]
Θάνατος23  Σεπτεμβρίου 1835[1][2][3]
Πυτώ[5][6]
Αιτία θανάτουδυσεντερία
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Περ-Λασαίζ (48°51′38″ s. š., 2°23′35″ v. d.)[7] και καθεδρικός ναός της Κατάνια
ΚατοικίαVilla Passalacqua
Χώρα πολιτογράφησηςKingdom of Sicily (1734-1816)
Ιδιότητασυνθέτης
Κίνημαρομαντική μουσική
Είδος τέχνηςόπερα και συμφωνία
Καλλιτεχνικά ρεύματαρομαντική μουσική
Σημαντικά έργαΝόρμα, Υπνοβάτις, I Capuleti e i Montecchi, Οι Πουριτανοί και La straniera
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Βιντσέντζο Μπελλίνι ή Βικέντιος Μπελλίνι (ιταλ.: Vincenzo Salvatore Carmelo Francesco Bellini, 3 Νοεμβρίου 1801 - 23 Σεπτεμβρίου 1835) ήταν Ιταλός συνθέτης από την Κατάνια της Σικελίας. Το πλήρες όνομά του ήταν Βιντσέντζο Σαλβατόρε Καρμέλο Φραντσέσκο Μπελλίνι.

Σπούδασε μουσική στο Ωδείο της Νάπολης, υπό τον Νικολό Τσινγκαρέλλι, και από πολύ νωρίς, πριν περατώσει τις σπουδές του, άρχισε να συνθέτει με μεγάλη επιτυχία, όπως την όπερα Άντελσον και Σαλβίνι και κάποια έργα εκκλησιαστικής μουσικής. Τον επόμενο χρόνο, μετά από παραγγελία του θεάτρου Σαν Κάρλο της Νεάπολης συνέθεσε το μονόπρακτο Μπιάνκα και Φαρνάντο. Μετά και την επιτυχία που σημείωσε αυτό, κλήθηκε πλέον από το περίφημο μουσικό θέατρο της Ιταλίας, τη Σκάλα του Μιλάνου, όπου και σύνθεσε τον Πειρατή και αμέσως μετά την Ξένη, της οποίας η επιτυχία ξεπέρασε κάθε προσδοκία φθάνοντας τις τριάντα συνεχείς παραστάσεις.

Ο ανδριάντας του Β. Μπελλίνι στη γενέτειρά του.

Το 1830 μετέβη στο Παρίσι, όπου παρουσίασε το 12ο σκηνικό του έργο Οι Πουριτανοί που ανέβηκε στο εκεί ιταλικό θέατρο. Μετά όμως την αποτυχία που σημείωσε το έργο του Ζαΐρα στο θέατρο της Πάρμα, ακολούθησε ο μεγάλος θρίαμβος στο έργο του Υπνοβάτις, στο Μιλάνο το 1831. Αυτής ακολούθησε η επίσης μεγάλη επιτυχία του τραγικού μελοδράματος Νόρμα, σε κείμενο του Φελίτσε Ρομάνο.

Γενικά ο Μπελλίνι αντιπροσωπεύει τον ρομαντισμό και την ελεγειακή μορφή του ιταλικού μελοδράματος. Είχε επιβληθεί περισσότερο για τη φυσικότητα της μουσικής του σύνθεσης, που τόσο θαύμαζε ο Βάγκνερ και που φαίνεται να είχε υποστεί την επίδρασή της τουλάχιστον στα νεότερα έργα του.

Ο Μπελλίνι πέθανε σε ηλικία 34 ετών στο Πυτώ της Γαλλίας. Τάφηκε στο κοιμητήριο Περ-Λασαίζ στο Παρίσι αλλά τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Κατάνια το 1877[8]. Ο Τζοακίνο Ροσσίνι, στενός φίλος του Μπελλίνι, ανέλαβε την προετοιμασία της κηδείας, της διαχείρισης της περιουσίας του και της ανεύρεσης χρημάτων για την ανέγερση μνημείου. Πράγματι, ση γενέτειρά του υπάρχει σπουδαίος μαρμάρινος ανδριάντας του, περιβαλλόμενος στη βάση με τέσσερις ανδριαντοποιήσεις των περίφημων έργων του, του Πειρατή, της Ξένης, της Υπνοβάτιδος και της Νόρμας.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, τόμ. 13ος, σελ. 932.