Βιβλιογραφική παραπομπή
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Σε γενικές γραμμές παραπομπή είναι η αναφορά σε ένα δημοσιευμένο ή αδημοσίευτο έργο και η χρησιμότητά της συνίσταται τόσο στην αποφυγή αντιγραφών όσο και στην αναγνώριση της συμβολής των άλλων στη συγγραφή μιας πρωτότυπης εργασίας. Όταν χρησιμοποιούμε οποιοδήποτε κείμενο, οποιαδήποτε ιδέα από οποιαδήποτε πηγή είμαστε υποχρεωμένοι να αναφέρουμε τις πηγές μας.
Πώς γίνεται;[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν χρησιμοποιούμε κατά λέξη, όταν διασκευάζουμε το κείμενο ενός συγγραφέα ή όταν κάνουμε μια περίληψη των ιδεών του, ενσωματώνουμε στο κείμενό μας μια συνοπτική μορφή του τίτλου σε παρένθεση και στο τέλος της εργασίας μας το αναφέρουμε στη βιβλιογραφία των πηγών που χρησιμοποιήσαμε. Ο συνδυασμός της παραπομπής και της βιβλιογραφικής αναφοράς στο τέλος μιας εργασίας συνιστούν αυτό που ονομάζουμε βιβλιογραφική παραπομπή. Οι μορφές των αναφορών γενικά συμμορφώνονται με ένα από τα γενικά αποδεκτά πρότυπα αναφορών, όπως της Οξφόρδης, του Χάρβαρντ, MLA, της Αμερικανικής Ένωσης Ψυχολογίας, American Psychological Association (APA), καθώς και σε άλλα συστήματα παραπομπών, που αποτελούν συντακτικές συμβάσεις ευρέως γνωστές που ερμηνεύονται εύκολα από τους αναγνώστες
Δύο τύποι σύνταξης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διακρίνουμε δύο τύπους σύνταξης βιβλιογραφικών αναφορών:
Μέσα στο κείμενο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με το πρότυπο του Χάρβαρντ οι παραπομπές παρεμβάλλονται στη ροή του κειμένου μέσα σε παρένθεση και συντάσσονται ως εξής : Επίθετο συγγραφέα χρονολογία δημοσίευσης, π.χ. (Κακριδής 2002). Οι βιβλιογραφικές πηγές που αναφέρονται μέσα στο κείμενο παρουσιάζονται με αλφαβητική σειρά στο τέλος της εργασίας υπό τον τίτλο Βιβλιογραφικές Παραπομπές. Άλλες πηγές που δεν αναφέρονται, αλλά είναι σχετικές με το θέμα και προτείνονται για μελέτη, παρουσιάζονται υπό τον τίτλο Βιβλιογραφία. Ο τίτλος του έργου γράφεται με μικρά ή κεφαλαία γράμματα και υπογραμμίζεται ή γράφεται με πλάγια (italics) ή έντονα (bold) στοιχεία. Πολύ μικρές είναι οι διαφορές του προτύπου αυτού με το πρότυπο APA, με κυριότερες τη χρονιά που στο πρότυπο APA τίθεται σε παρένθεση και την παρένθετη παραπομπή που στο πρότυπο APA γράφεται σ. ή σσ. ενώ στο πρότυπο του Χάρβαρντ οι σελίδες ακολουθούν μετά από άνω και κάτω τελεία.
Παραδείγματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρότυπο APA: (Urry, 1995, σ. 12).
Urry, J. (1995). Consuming Places. London: Routledge.
Πρότυπο Χάρβαρντ: (Urry, 1995: 12).
Urry, J., 1995. Consuming Places. London: Routledge.
Υποσημειώσεις και σημειώσεις τέλους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αντίθετα σύμφωνα το πρότυπο της Οξφόρδης κάνουμε παραπομπές στο κυρίως σώμα του κειμένου βάζοντας έναν εκθέτη συνήθως στο τέλος της πρότασης, τον οποίο συνδέουμε με μια υποσημείωση στο τέλος της σελίδας. Δημιουργούμε μια λίστα με σημειώσεις τέλους για όλες τις παραπομπές που εμφανίζονται στην εργασία η στο συγκεκριμένο κεφάλαιο. Στο τέλος γράφουμε τη βιβλιογραφία δίνοντας λεπτομέρειες για όλες τις πηγές που έχουμε χρησιμοποιήσει
Μια σύντομη αναφορά στο πρότυπο της Οξφόρδης, που είναι ένα πρότυπο συγγραφέα-τίτλου ή υποσημειώσεων-βιβλιογραφίας σε αντίθεση με το πρότυπο του Χάρβαρντ και της APA, που είναι πρότυπο συγγραφέα-χρονολογίας καθώς και μερικά άλλα πρότυπα.
Ακολουθεί μια απλή σύνταξη βιβλιογραφικών αναφορών:
Οξφόρδη
RM Ritter, The Oxford style Manual (Oxford, Oxford university Press, 2003)
Chicago Νιτσιάκος, Β. Προσανατολισμοί, Μια κριτική εισαγωγή στη Λαογραφία. Αθήνα: Κριτική, 2008.
MLA Μπάδα, Κωνσταντίνα. Ο κόσμος της εργασίας. Οι ψαράδες της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου (18ος-20ός αιώνας). Αθήνα: Πλέθρον, 2004.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Colin,N.(2010) "The Complete Guide to Referencing and Avoiding Plagiarism",(κεφ. 5, σ. 44), εκδ. McGraw-Hill International
- Ritter,RM.(2003)"The Oxford style Manual" Oxford, Oxford university Press,Οξφόρδη