Βασίλης Καραπιάλης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βασίλης Καραπιάλης
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης13 Ιουνίου 1965 (1965-06-13) (58 ετών)
Τόπος γέννησηςΛάρισα, Ελλάδα
Ύψος1,78 μ.
ΘέσηΜέσος
Ομάδες νέων
Τοξότης Λάρισας
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1985-1991ΑΕΛ145(29)
1991-2000Ολυμπιακός229(61)
Σύνολο374(90)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1988-1994Ελλάδα21(2)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Βασίλης Καραπιάλης (Λάρισα, 13 Ιουνίου 1965) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής που φόρεσε τις φανέλες της ΑΕΛ και του Ολυμπιακού, αλλά και της Εθνικής. Θεωρείται από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε το θεσσαλικό και ελληνικό ποδόσφαιρο.[1]

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Tα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από πολύ μικρός ο Καραπιάλης ξεχώρισε για το ταλέντο του στο ποδόσφαιρο αγωνιζόμενος στο ανεπίσημο πρωτάθλημα των γειτονιών με άλλα παιδιά της ηλικίας του στη συνοικία του, τους Αμπελοκηπους Λάρισας. Στο πρωταθληματάκι των γειτονιών ήταν που τον ανακάλυψε ο Τοξότης Λάρισας και σε ηλικία 14 ετών (το 1979),[2] μεταγράφηκε στα τμήματα υποδομής του, έπειτα από παρέμβαση του καθηγητή του φυσικής αγωγής στο γυμνάσιο (που παράλληλα τότε ήταν και προπονητής στον Τοξότη) παρά το έντονο ενδιαφέρον της ομάδας της γειτονιάς του, των Αμπελοκήπων. Μαζί του στον Τοξότη ξεκίνησε και ο Γιώργος Αγορογιάννης, μετέπειτα συμπαίκτης του στην ΑΕΛ και επίσης ένας από τους μεγάλους Λαρισαίους ποδοσφαιριστές.
Το ταλέντο του Καραπιάλη γρήγορα ξεχώρισε και το 1980 προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα του Τοξότη ο οποίος είχε ως έδρα το ξερο γηπεδο στην είσοδο του Σταδίου Αλκαζαρ.
Στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα A' ΕΠΣ Λάρισας αγωνιζόταν ο ο Καραπιάλης φανέρωσε το πλούσιο ταλέντο του και προσέλκυσε το ενδιαφέρον πολλών ομάδων της Α΄ Εθνικής. Το 1984 ο ΟΦΗ προσέφερε 2,1 εκατομμύρια δραχμές στη διοίκηση του Τοξότη, το ραντεβού για την υπογραφή του συμβολαίου συμφωνήθηκε να γίνει στην Αθήνα, αλλά ο Καραπιάλης δεν πήγε, επειδή δεν ήθελε να φύγει από τη Λάρισα, καθώς μεγάλο του όνειρο ήταν να μεταγραφεί στην αγαπημένη του ΑΕΛ. Την περίοδο 1984-85, στην A' ΕΠΣ Λάρισας, αν και αγωνιζόταν στα χαφ, ο Καραπιάλης πέτυχε 30 γκολ και φυσικά δεν πέρασε απαρατήρητος από τη «βασίλισσα του κάμπου».

ΑΕΛ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1985 μεταγράφηκε στην ΑΕΛ, που πρόσφατα είχε κατακτήσει το κύπελλο Ελλάδας, αλλά χρειάστηκε να γίνει ολόκληρο «σίριαλ» για να υπογράψει στη «βυσσινί θύελλα». Η μεγάλη ομάδα της Λάρισας είχε προτεραιότητα στην απόκτηση ποδοσφαιριστών από την ευρύτερη περιοχή και το κόστος μεταγραφής ήταν ίδιο για όλες τις θεσσαλικές ομάδες, 750.000 δραχμές, στον Τοξότη όμως, θεωρούσαν πολύ μικρό το ποσό για ένα τόσο μεγάλο ταλέντο. Τελικά, και έπειτα από τις πιέσεις των φιλάθλων η διοίκηση της ΑΕΛ πείστηκε να δώσει ένα εκατομμύριο δραχμές στον Τοξότη. Ο Καραπιάλης δεν πήρε τίποτα, αλλά, όπως έχει δηλώσει, δεν υπήρχε τότε μεγαλύτερο δώρο για εκείνον από τη μεταγραφή του στην ΑΕΛ, διότι μόνο που θα αγωνιζόταν σε αυτή τη μεγάλη ομάδα αρκούσε. Αμέσως έγινε το αγαπημένο παιδί των Λαρισαίων φιλάθλων, ενώ μέχρι και προσωπικός σύνδεσμος οπαδών του δημιουργήθηκε που πήγαινε σε συγκεκριμένο μέρος του σταδίου Αλκαζάρ (έδρα της ΑΕΛ) και χάζευε τις μαγικές του ενέργειες με το πανό «Καραπιάλη You are magic».

Τις δύο πρώτες χρονιές ο Καραπιάλης έπαιξε στους μισούς περίπου αγώνες, το 1987 όμως, ο Χρήστος Ανδρεούδης μεταγράφηκε στον Ηρακλή και έτσι απελευθερώθηκε μία θέση στον χώρο του κέντρου. Ο Καραπιάλης έγινε βασικός, συμμετείχε σε όλους τους αγώνες και ήταν η χρονιά που η ΑΕΛ έσπασε το κατεστημένο και έγινε η πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα επαρχιακή ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας (Προπονητής ήταν ο Γιάτσεκ Γκμοχ). Ο Καραπιάλης ψηφίστηκε ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής εκείνης της περιόδου ενώ το γκολ που σημείωσε εναντίον του Πανσερραϊκού ακόμα θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα που έχουν επιτευχθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τη χρονιά του τίτλου έκανε 30 συμμετοχές, τις περισσότερες στη «βυσσινί» του καριέρα. Tο Σεπτέμβριο του 1988 έπαιξε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών με τη Λάρισα.

Οι επόμενες χρονιές όμως, δεν είχαν ανάλογη συνέχεια για τον θεσσαλικό σύλλογο και πολλοί ποδοσφαιριστές του σταδιακά είτε εγκατέλειπαν την ενεργό δράση είτε μεταγράφονταν σε ομάδες της Αττικής και της Θεσσαλονίκης. Για τον Καραπιάλη, που φυσικά ήταν το μεγάλο αστέρι, o αρχηγός της ομάδας, ενδιαφέρθηκαν όλες οι υπόλοιπες μεγάλες ομάδες. Tο ρεπορτάζ της εποχής έκανε λόγο για επιθυμία της διοίκησης να τον παραχωρήσει στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 1991,[3] όμως εκείνος ήταν ανένδοτος. Αν ήταν να φύγει, θα το έκανε μόνο για τον Ολυμπιακό, ομαδα που υποστήριζε απο μικρός [4] Το ίδιο διάστημα οι φίλοι της ΑΕΛ έκαναν κατάληψη στα γραφεία της ΠΑΕ, προκειμένου να εμποδίσουν την επικείμενη μεταγραφή του Καραπιάλη σε ομάδα της Αθήνας. Τελευταία μέρα των μεταγραφών το καλοκαίρι του 1991 αφησε πίσω του την αγαπημένη του ΑΕΛ και τις τόσο μεγάλες στιγμές που έζησε εκεί και κατηφόρισε στον Πειραιά, καθώς η ΑΕΛ χρειάζονταν τα χρήματα της μεταγραφής. Λίγες ώρες πριν την εκπνοή της μεταγραφικής περιόδου, 15 Ιουλίου 1991, έκλεισε η συμφωνία με τον Αργύρη Σαλιαρέλη να συμφωνεί να δώσει 170 εκατ. δρχ. στη Λάρισα και 90 εκατ. δρχ. στον Καραπιάλη, για τριετές συμβόλαιο.[5]

Ολυμπιακός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 18 Ιουλίου 1991[6] οι οπαδοί του Ολυμπιακού του επιφύλαξαν εντυπωσιακή υποδοχή: 5.000 βρέθηκαν στα γραφεία της «ΣΟΣΚΟ» όπου πήγε να υπογράψει το συμβόλαιό του και αποθέωσαν τον διεθνή άσο, που τους παρακολουθούσε σαστισμένος. Στην πρώτη του προπόνηση 3.000 οπαδοί κατέκλυσαν τις εγκαταστάσεις του Ρέντη. Έκανε ντεμπούτο σε ντέρμπι πρωταθλήματος με την ΑΕΚ, την οποία ο Ολυμπιακός νίκησε με 4-2 χάρη σε χατ-τρικ του Όλεγκ Προτάσοφ και αμέσως ο Καραπιάλης έγινε ο ηγέτης της ομάδας με «όπλα» του την εκρηκτικότητα, τη σπιρτάδα, το χαμηλό κέντρο βάρους, την πολύ υψηλή τεχνική, αλλά και την εμπειρία. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού τον λάτρεψαν αν και οι τίτλοι άργησαν να έρθουν, με μόλις ένα κύπελλο και ένα Σούπερ Καπ στα πρώτα πέντε του χρόνια στο «λιμάνι». Την τελευταία σεζόν των «πέτρινων χρόνων» 1995-96 σημείωσε 19 γκολ.

Η διοικητική εξομάλυνση με τον ερχομό του Σωκράτη Κόκκαλη και η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς (1996) άλλαξαν τα πάντα. Ο Καραπιάλης κατέκτησε τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα και ένα κύπελλο. Το νταμπλ του 1999 συνδυάστηκε με την πορεία μέχρι τα προημιτελικά του Champions League και με την πρόκριση που χάθηκε στις λεπτομέρειες από τη Γιουβέντους. Ουσιαστικά, τα καλύτερά του χρόνια στον Ολυμπιακό ήρθαν μετά τα 30 και συνοδεύτηκαν από αυτό που ήθελε πάντα: τον συνδυασμό του όμορφου παιχνιδιού με τους τίτλους. Ο συνδετικός κρίκος των σκοτεινών χρόνων μετα όμορφα έγινε ένας από τους αγαπημένους ποδοσφαιριστές στην καρδιά του «ερυθρόλευκου» κόσμου.

Τον Μάιο του 2000 ο Καραπιάλης ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Το τέλος ενός ακόμα μεγάλου ποδοσφαιριστή, που σε ψηφοφορία αναδείχτηκε τρίτος καλύτερος ποδοσφαιριστής του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου (από το 1979) πίσω από τους Βασίλη Χατζηπαναγή και Δημήτρη Σαραβάκο, ενώ θεωρείται μαζί με τον Γιώργο Δεληκάρη ως τα κορυφαία «δεκάρια», τα καλύτερα επιτελικά χαφ, στην ιστορία του Ολυμπιακού.

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην εθνική Ελλάδας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε σύγκριση με το τεράστιο ταλέντο του ο Καραπιάλης αγωνίστηκε πολύ λίγες φορές με την Ελλάδα, μόλις 21 πετυχαίνοντας και 2 γκολ εναντίον της Μάλτας σε επίσημο αγώνα και εναντίον της Κύπρου σε φιλικό. Ντεμπούτο έκανε όταν ακόμα αγωνιζόταν στην ΑΕΛ, το 1988, αλλά αποχώρησε το 1994 οικειοθελώς. Η απόφαση του ομοσπονδιακού προπονητή Αλκέτα Παναγούλια να τον αφήσει εκτός αποστολής για το Μουντιάλ του 1994 τον πίκρανε πολύ και δεν θέλησε να αγωνιστεί ξανά στη συνέχεια στην Eθνική, παρά το γεγονός οτι ο Άνχελ Ιορντανέσκου το 1998 είχε εκφράσει την επιθυμια να τον ξανά καλέσει.

Μετά το ποδόσφαιρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για ένα μεγάλο διάστημα μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας του ο Καραπιάλης εργάστηκε στον Ολυμπιακό είτε ως σκάουτερ είτε ως προπονητής της ομάδας Νέων του συλλόγου. Από το 1997 είναι παντρεμένος.

Στις 5 Ιουνίου 2021, τα ΜΜΕ κυκλοφόρησαν την επιστροφή του στην ΑΕΛ, έπειτα από πολλά χρόνια, στη θέση του υπευθύνου όλων των ομάδων νέων της ΑΕΛ.[7][8]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Οι θρυλικές εποχές 1953-1959 1996-2003 οι πρωταγωνιστές, Έκδοση Ελληνικά γράμματα Αθήνα 2003 ISBN 960-406-582-3
  • Η Ιστορία του Ολυμπιακού, Έκδοση Γ.Χ. Αλεξανδρής, Αθήνα 1996
  • Θρύλος πορεία μέσα στο χρόνο, Έκδοση Ηλιότριπο, Αθήνα 1997 ISBN 569-584-365-2
  • Χρυσός Θρύλος Έκδοση Art Press, Εκδοτική Α.Ε., Αθήνα 1997
  • Εθνική Ελλάδος πορεία μέσα στο χρόνο, Εκδόσεις Παπαζήση Αθήνα 2001
  • Εθνική Ελλάδος ποδοσφαίρου Χρ. Αρβανίτης
  • Ολυμπιακός ένα αρχείο μια ιστορία Β. Καρδάσης, Μίλητος 1997
  • Αλμανάκ Περιοδικό εικόνες, 1991

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]