Βίκτωρ (αγιογράφος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βίκτωρ
Γέννηση1630
Ηράκλειο
Θάνατος1697
Ιδιότηταζωγράφος[1] και αγιογράφος
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Βίκτωρ (Χάνδακας 1630/1635 - Ζάκυνθος 1697) ήταν διάσημος Έλληνας ζωγράφος τον 17ο αιώνα, ο τελευταίος από την Κρητική Σχολή. Δέχτηκε επιρροές από μεγάλους προγενέστερους ζωγράφους όπως ο Μιχαήλ Δαμασκηνός αλλά διατήρησε το προσωπικό του Κρητικό στυλ με έντονες επιδράσεις από την Βενετική Σχολή. Την εποχή που έδρασε υπήρχαν άλλοι τέσσερεις ζωγράφοι με το όνομα Βίκτωρ, χρεώνονται στον ίδιο ένας τεράστιος κατάλογος από έργα. Σύμφωνα με το Ελληνικό Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών διασώζονται 95 πίνακες ζωγραφικής του και είναι εξαιρετικά διάσημος σε ολόκληρο τον Ελληνικό χώρο.[2][3][4]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έργο του Βίκτωρος "Μοροζίνι Μπάννερ"

Ο Βίκτωρ γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Χάνδακα, τα πρώτα χρόνια της ζωής του έγινε μοναχός και ιερέας στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη. Σαν ζωγράφος ήταν ενεργός έντονα την περίοδο 1651-1697. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τον καλλιτέχνη από ιστορικές πηγές παρά μονάχα από την υπογραφή του, υπέγραφε με τις φράσεις "ΧΕΙΡ ΒΙΚΤΟΡΟΣ", "ΧΕΙΡ ΒΙΚΤΩΡΟΣ" και "ΧΕΙΡ ΒΙΚΤΩ­ΡΟΣ ΙΕΡΕΩΣ". Στην εποχή του είχε τεράστια φήμη και δημοτικότητα σε ολόκληρο τον Ελληνικό χώρο, διασώθηκε επίσης ένας τεράστιος αριθμός από τις εικόνες του.[5] Την περίοδο 1653-1654 δημιούργησε δύο εικόνες για λογαριασμό του Αντόνιο Μπουμπούλη. Διετέλεσε ιερέας στην Εκκλησία Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων όπου ζωγράφισε την "Παρθένο Καρδιτσιώτισσα και το βρέφος". Δεν είναι γνωστό ωστόσο αν και πότε ταξίδευσε στην Δημοκρατία της Βενετίας, δημιούργησε το "Μοροζίνι Μπάννερ" για το λάβαρο του Φραντσέσκο Μοροζίνι. Την ίδια εποχή εγκαταστάθηκαν στην Βενετία τρεις κορυφαίοι Κρητικοί Αγιογράφοι ο Εμμανουήλ Τζάνες, ο Κωνσταντίνος Τζάνες και ο Φιλόθεος Σκούφος.

Στα τέλη της ζωής του ταξίδευσε στον Μωριά το σύντομο χρονικό διάστημα της Ενετοκρατίας του. Ο Βίκτωρ δημιούργησε τις νωπογραφίες στο Μοναστήρι του Φιλοσόφου στην Δημητσάνα Αρκαδίας, στην ίδια εκκλησία βρέθηκε μεγάλος αριθμός εικόνων με την υπογραφή του. Είχε τέλος έντονη σχέση και με την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης Όρους Σινά.[6] Η ειδικότητα του ήταν οι φορητές εικόνες, του χρεώνονται ένας τεράστιος αριθμός από αυτές που τον έκαναν εξαιρετικά δημοφιλή. Η τέχνη του δεν είχε ομοιότητες με άλλους κορυφαίους Βυζαντινούς Αγιογράφους όπως ο Θεοφάνης ο Έλληνας, Μανουήλ Πανσέληνος και ο Ιωάννης Παγωμένος που χρησιμοποιούσαν καθαρά Ελληνικό στυλ. Η τέχνη του Βίκτωρα ανήκε ξεκάθαρα στο Κρητικό στυλ που ήταν μείγμα Ελληνικής και Ενετικής τέχνης. Τα έργα του Μιχαήλ Δαμασκηνού μοιάζουν έντονα με αυτά του Βίκτωρα, η "Αγία Αικατερίνη" του Βίκτωρα φέρει μεγάλες ομοιότητες με την "Αγία Αικατερίνη" του Φιλόθεου Σκούφου. Τα αντίστοιχα έργα "Ο λιθοβολισμός του Αγίου Στεφάνου" φέρουν επίσης μεγάλες ομοιότητες ανάμεσα στους δύο καλλιτέχνες. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε και ήταν περισσότερο ενεργός στην Ζάκυνθο.[7]

Καλλιτεχνικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σώζεται δεσποτική εικόνα του στον ναό της Φανερωμένης στη Ζάκυνθο. Η εικόνα είναι του 1660 και παριστάνει την Αποτομή της κεφαλής του Προδρόμου. Η τέχνη του διατηρεί τους τύπους της βυζαντινής αγιογραφίας. Άλλα έργα του είναι ο Πρόδρομος στο Χριστιανικό Μουσείο του Λοβέρδου, ο Χριστός, το Γενέθλιο της Θεοτόκου, και άλλα στο Μουσείο Ζακύνθου.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 5  Σεπτεμβρίου 2002. 500008804. Ανακτήθηκε στις 14  Φεβρουαρίου 2023.
  2. http://pandektis.ekt.gr/pandektis/handle/10442/163979
  3. Hatzidakis 1987, σσ. 192–201
  4. Tselenti-Papadopoulou, Niki G. (2002). Οι Εικόνες της Ελληνικής Αδελφότητας της Βενετίας από το 16ο ως το Πρώτο Μισό του 20ου Αιώνα: Αρχειακή Τεκμηρίωση [The Icons of the Greek Brotherhood of Venice from 1600 to First Half of the 20th Century]. Athens: Ministry of Culture Publication of the Archaeological Bulletin No. 81. σσ. 202–204
  5. Hatzidakis 1987, σσ. 192–193
  6. Hatzidakis 1987, σσ. 192–193
  7. Vassilaki, Maria (2015). Drawings of Icon Painters after the Fall of Constantinople The Andreas Xyngopoulos Portfolio at the Benaki Museum. Athens, Greece: Leventis Gallery & Benaki Museum. σσ. 224, 281, 292

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]