Βίκτορ Μπρακ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βίκτορ Μπρακ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Viktor Brack (Γερμανικά)
Γέννηση9  Νοεμβρίου 1904
Χάαρεν
Θάνατος2  Ιουνίου 1948
φυλακή Λάντσμπεργκ
Αιτία θανάτουαπαγχονισμός
Συνθήκες θανάτουθανατική ποινή
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[1][2]
ΣπουδέςΤεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταβασανιστής
πολιτικός[3]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςέγκλημα κατά της ανθρωπότητας
Οικογένεια
ΣύζυγοςThea Brack[4]
ΑδέλφιαErik Brack[5]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςSS-Ehrenring
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Βίκτορ Μπρακ (Viktor Hermann Brack, 9 Νοεμβρίου 1904 - 2 Ιουνίου 1948) ήταν Γερμανός εγκληματίας πολέμου, μεσόβαθμο στέλεχος της ναζιστικής SS και οργανωτής του Προγράμματος ευθανασίας Τ-4.

Σύντομη βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπρακ γεννήθηκε στο Χάαρεν (Haaren) - σήμερα τμήμα του Άαχεν - στις 9 Νοεμβρίου 1904, γιος ενός θεραπευτή. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές[6] σπούδασε Οικονομικά στο Μόναχο, όπου γνώρισε τον Χάινριχ Χίμλερ και συνδέθηκε φιλικά μαζί του, αναλαμβάνοντας για κάποιο διάστημα τα καθήκοντα του οδηγού του. Ο Μπρακ έγινε μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος το 1929 με αριθ. μητρώου 173388, ενώ εντάχθηκε και στην SS (αριθ. μητρώου 1940).[7] Υπήρξε ιδιαίτερα ενεργό μέλος του Κόμματος και τοποθετήθηκε, ως έμμισθο στέλεχος, στο Braune Haus, το αρχηγείο του κόμματος στο Μόναχο το καλοκαίρι του 1932. Το 1935 προάχθηκε σε Sturmbannfuehrer (Ταγματάρχης) και τον Απρίλιο του 1936 σε Obersturmbannfuehrer (Συνταγματάρχης), οπότε και τοποθετήθηκε στην Καγκελαρία του Φύρερ (Kanzlei der Fuhrer, KdF) στο Βερολίνο, αρχικά ως σύνδεσμος με το τμήμα Υγιεινής, του οποίου ηγείτο ο Φίλιπ Μπούλερ, αν και δεν είχε καμία ιατρική ή παραϊατρική εμπειρία. Η αφοσίωσή του στο Κόμμα και στην εργασία του οδήγησαν στην τοποθέτησή του ως επικεφαλής υπεύθυνος του Γραφείου 2 (Amt 2) με το βαθμό του Oberdienstleiter. Το γραφείο του βρισκόταν στην οδό Τιργκάρτεν αριθ. 4 (Tiergartenstrasse 4) και, το 1939, επιφορτίστηκε με την οργάνωση του σχεδίου ευθανασίας που εκπόνησαν οι Ναζί μέσω της "Επιτροπής του Ράιχ για την Επιστημονική Καταγραφή Κληρονομικών και "Κοινωνικά απροσάρμοστων" ατόμων". Απώτερος στόχος ήταν η εξολόθρευση όλων των αναπήρων (σωματικά ή, κυρίως, πνευματικά) αλλά και των περιθωριακών ομάδων των Γερμανών πολιτών. Από τη διεύθυνση του γραφείου του οργανωτή το πρόγραμμα αυτό πήρε την κωδική ονομασία "T 4". Η εξολόθρευση βαφτίστηκε "ευθανασία" ώστε να επιτευχθεί, σύμφωνα με τον Χίτλερ, η "φυλετική καθαρότητα του γερμανικού λαού".[8] Επικεφαλής του προγράμματος ορίστηκαν από τον ίδιο το Χίτλερ οι Φίλιπ Μπούλερ και Καρλ Μπραντ, οι οποίοι, ωστόσο, είχαν μόνο την επίβλεψη της διαδικασίας: Την οργάνωσή της ανέλαβε ο Μπρακ. Ο ίδιος είχε αναλάβει την επιλογή του προσωπικού που θα συμμετείχε σε κάθε φάση του προγράμματος.

Όταν έγινε σαφές ότι οι ανάγκες της χώρας σε εργατικό δυναμικό, λόγω της εμπλοκής της στον Πόλεμο, ήταν τεράστιες, επικράτησε η σκέψη να επιλέγονται οι νέοι και υγιείς Εβραίοι και να τοποθετούνται ως εργάτες σε μονάδες παραγωγής. Η εξολόθρευσή τους θα επιτυγχανόταν μέσω της στείρωσης: Με τον τρόπο αυτό δε θα μπορούσαν να δώσουν απογόνους οπότε η φυσική κατάληξη θα ήταν ο θάνατος χωρίς να "μιαίνεται το γερμανικό αίμα". Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι οι μέθοδοι στείρωσης / ευνουχισμού που ήταν διαθέσιμες εκείνη την εποχή ήταν χρονοβόρες και είχαν σημαντικό κόστος. Ο Χίμλερ έδωσε εντολή στον Μπρακ να επικοινωνήσει με τους γιατρούς που είχε εντάξει στο πρόγραμμα και να συζητήσει μαζί τους μια μέθοδο σύντομη, φθηνή και, το σημαντικότερο, που να επέτρεπε τη στείρωση χωρίς το θύμα να γνωρίζει ότι αυτή του είχε επιβληθεί.

Ο Μπρακ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κάτι τέτοιο ήταν δυνατό με τη χρήση ακτίνων Ρέντγκεν, με τις οποίες "βομβαρδιζόταν" επί 20 λεπτά το υποψήφιο θύμα. Το Μάρτιο του 1941 ο Μπρακ απέστειλε επιστολή στο Χίμλερ, με την οποία του ανακοίνωνε αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα και έθετε το μηχανισμό των ιδρυμάτων του προγράμματος στη διάθεσή του.[9] Ακολούθησε δεύτερη επιστολή του Μπρακ προς το Χίμλερ (Ιούνιος 1942), στην οποία, μεταξύ άλλων, ανέγραφε:

"Αγαπητέ Ραϊχσφύρερ, ανάμεσα στα 10 εκατομμύρια Εβραίων της Ευρώπης, υπάρχουν 2-3 εκατομμύρια ανδρών και γυναικών, ικανών για εργασία. Λαμβανομένων υπόψη των προβλημάτων εργατικών χειρών που αντιμετωπίζουμε, πιστεύω ότι αυτοί θα μπορούσαν να επιλεγούν και να μη θανατωθούν, αλλά να εργαστούν στις μονάδες παραγωγής μας, υπό την προϋπόθεση ότι πρώτα θα στειρωθούν. Πριν ένα χρόνο σας ανέφερα ότι ολοκλήρωσα τα αναγκαία πειράματα γι' αυτό το σκοπό. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω τα εξής: Η στείρωση, όπως γίνεται σήμερα στα άτομα με κληρονομικές παθήσεις, είναι ανεφάρμοστη. Η στείρωση με ακτίνες Χ είναι όχι μόνο σχετικά φθηνή, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί σε χιλιάδες ατόμων σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Νομίζω ότι σε αυτή τη φάση δεν έχει μεγάλη σημασία αν τα υποκείμενα θα αντιληφθούν ότι έχουν υποστεί στείρωση μετά από εβδομάδες ή μήνες, εφόσον θα αντιληφθούν τα αποτελέσματά της. Αν, Ραϊχσφύρερ μου, αποφασίσετε να επιλέξετε αυτό τον τρόπο για την ανεύρεση εργατικών χειρών, ο Ραϊχσλάιτερ Μπούλερ θα είναι έτοιμος να θέσει στη διάθεσή σας όλο το ιατρικό και το λοιπό προσωπικό που θα χρειαστεί."[10]

Επειδή ο Μπρακ είχε μετατεθεί σε μάχιμη μεραρχία της SS (Waffen-SS), την αποστολή δοκιμής της μεθόδου σε κρατουμένους στο Άουσβιτς, ύστερα από εντολή του Χίμλερ, ανέλαβε ο βοηθός του Μπλάνκενμπουργκ (Blankenburg) με τη ρητή οδηγία να έλθει άμεσα σε επαφή με τους επικεφαλής των αντίστοιχων γραφείων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Σύλληψη, δίκη και καταδίκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπρακ απολογείται στη δίκη του

Στις 20 Μαΐου 1945 ο Βίκτορ Μπρακ συνελήφθη από την αμερικανική υπηρεσία αντικατασκοπείας (American Counter-Intelligence Corps, CIC). Κατά τη σύλληψή του δήλωσε ότι ονομαζόταν Χέρμαν Όμπερ (Hermann Ober) και χρειάστηκε να περάσουν αρκετές εβδομάδες πριν διαπιστωθεί η πραγματική του ταυτότητα.[11] Όπως ήταν φυσικό, ο Μπρακ παραπέμφθηκε σε δίκη - μια από τις συνακόλουθες δίκες της Νυρεμβέργης, τη Δίκη των Ιατρών. Η δίκη αυτή άρχισε στις 9 Δεκεμβρίου 1946 και διήρκεσε 140 ημέρες, μέχρι τις 20 Αυγούστου 1947. Κατέθεσαν 147 μάρτυρες και κατατέθηκαν περισσότερα από 1500 έγγραφα. Από τους 23 κατηγορουμένους οι 16 ιατροί κρίθηκαν ένοχοι ενώ επτά καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Βίκτορ Μπρακ, αν και δεν ήταν ιατρός. Η ποινή εκτελέσθηκε με απαγχονισμό στη φυλακή του Λάντσμπεργκ αμ Λεχ της Βαυαρίας στις 2 Ιουνίου 1948[12]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Nuremberg Trials Project». Nuremberg Trials Project.
  2. ↑ CONOR.SI. 319801443.
  3. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  4. ↑ nuremberg.law.harvard.edu/documents/372-affidavit-concerning-the-brack?q=thea+Brack#p.1.
  5. ↑ nuremberg.law.harvard.edu/documents/354-affidavit-concerning-viktor-bracks?q=erik+brack#p.1.
  6. ↑ Holocaust Research Project[νεκρός σύνδεσμος]Αφαιρέστε το χαρακτήρα "_" για να λειτουργήσει ο σύνδεσμος
  7. ↑ «Axis Biographical Research». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2010. 
  8. ↑ Spartacus SchoolNet Αρχειοθετήθηκε 2011-10-25 στο Wayback Machine.[
  9. ↑ NS-Archiv
  10. ↑ Death Camps.org
  11. ↑ «Spartacus SchoolNet, ό.π.». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2010. 
  12. ↑ «University of Missouri - Cansas School of Law». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2010. 


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βίκτορ_Μπρακ&oldid=7802827"