Βάλτερ Ντόρβιν Τιγκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|13|04|2024}}
Βάλτερ Ντόρβιν Τιγκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση18  Δεκεμβρίου 1883[1][2][3]
Pendleton ή Decatur[4]
Θάνατος5  Δεκεμβρίου 1960[1][2][3]
Flemington
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[6][7]
ΣπουδέςΣύνδεσμος Σπουδαστών Τέχνης της Νέας Υόρκης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας
σχεδιαστής[8][9]
συγγραφέας[10]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςεπίτιμος Βασιλικός Σχεδιαστής για τη Βιομηχανία (1951)[11]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Βάλτερ Ντόρβιν Τιγκ (Walter Dorwin Teague, 18 Δεκεμβρίου 1883 - 5 Δεκεμβρίου 1960) ήταν γνωστός βιομηχανικός σχεδιαστής του 20ού αιώνα. Μαζί με τον Ρέμον Λέβι και τον Henry Dreyfuss θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους του σχεδιασμού στις ΗΠΑ.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βάλτερ Ντόρβιν Τιγκ γεννήθηκε στο Ντεκατούρ της Ιντιάνα. To 1903 πηγαίνει στη Νέα Υόρκη για να σπουδάσει στο Art Students League απ’ όπου και αποφοιτάει 4 χρόνια αργότερα έχοντας πτυχίο στη ζωγραφική. Από το 1908 αρχίζει να εργάζεται ως γραφίστας σχεδιαστής σε περιοδικά καθώς και ως product illustrator. Το 1911 ιδρύει το δικό του Τυπογραφικό στούντιο .Στα μέσα της δεκαετίας του 20’ ασχολείται με το σχεδιασμό συσκευασιών προϊόντων και σταδιακά γίνεται ευρέως γνωστός. Σύντομα οι πελάτες του, του ζητούν να τους δώσει συμβουλές σχετικά με τον σχεδιασμό των ίδιων των προϊόντων τους με αποτέλεσμα να αποφασίσει στα 1926 να ανοίξει ένα γραφείο με αποκλειστικό σκοπό λειτουργίας το βιομηχανικό (industrial) σχεδιασμό. Το όνομα του γραφείου ήταν Teague Design και οι πρώτες αναθέσεις για projects που έλαβε αφορούσαν – εκτός από προϊόντα - και σχεδιασμό εκθέσεων, δημιουργία corporate graphics και διαμορφώσεις εσωτερικών χώρων. Εκείνη την εποχή, οι ΗΠΑ πλήττονταν από μια βαθιά οικονομική κρίση που θα είχε ως αποκορύφωμα το Κραχ του ’29. Οι μεγάλες εταιρίες αντιμετώπιζαν σοβαρό κίνδυνο οικονομικής κατάρρευσης και για να καταφέρουν να επιβιώσουν στρέφονταν σε ταλαντούχους σχεδιαστές, που θα μπορούσαν να αναζωπυρώσουν το ενδιαφέρον του αγοραστικού κοινού σχεδιάζοντας καινοτόμα και λειτουργικά,αλλά κυρίως οικονομικώς προσιτά προϊόντα.

Το έργο του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτά συνέβαιναν στις ΗΠΑ το 1928, όταν το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης σύστησε τον Τιγκ στην Kodak, η οποία και τον προσέλαβε ζητώντας του να σχεδιάζει φωτογραφικές μηχανές για λογαριασμό της.Έμελλε να είναι μια συνεργασία που θα κρατούσε μέχρι τον θάνατο του σχεδιαστή και θα στέφονταν με μεγάλη επιτυχία.Αυτή προήλθε σε μεγάλο βαθμό χάρη στην επιμονή του Τιγκ να συνεργάζεται στενά με τους μηχανικούς της Kodak στο εργοστάσιο Eastman, ώστε να επιτυγχάνεται ο βέλτιστος δυνατός συνδυασμός καλής εμφάνισης, λειτουργικότητας και ευκολίας παραγωγής των φωτογραφικών μηχανών.Οι γνωστότερες ψωτογραφικές μηχανές που προέκυψαν από αυτή τη συνεργασία είναι οι”Deco Design Camera”(1928), “Baby Brownie”(1934),η οποία και έμεινε στην ιστορία συνώνυμη με τον σχεδιαστή της,η “Bantam Special” (1936),η “Kodak Super 620”(1938)-η πρώτη μηχανή με αυτόματες ρυθμίσεις λήψεων,και η “Brownie Hawkeye”(1950). Όμως η Kodak δεν ήταν η μόνη εταιρία για την οποία ο Τιγκ σχεδίασε φωτογραφικές μηχανές. Το 1938 σχεδιάζει για την Polaroid την περίφημη “Polaroid Land Camera” , την πρώτη αυτόματη μηχανή που εκτύπωνε άμεσα τις φωτογραφίες με το δικό της φίλμ, και η οποία δε βγήκε στην αγορά παρά 9 χρόνια αργότερα, προκαλώντας επανάσταση στη φωτογραφία. Για την Polaroid σχεδίασε επίσης μια σειρά από μικρά φωτιστικά γραφείου.

Στο μεταξύ,το 1930 σχεδιάζει μαζί με τον συνονόματο γιό του τον σκελετό του αυτοκινήτου Marmon 16 (16-από τον αριθμό των κυλίνδρων στον κινητήρα του,που είχε ισχύ 200 ίππων!),ο σχεδιασμός του οποίου προκάλεσε την προσοχή και τον θαυμασμό του αγοραστικού κοινού. Το μοντέλο βγήκε σε μόλις 400 κομμάτια , τα οποία πουλήθηκαν όλα, και η παραγωγή του διήρκεσε μόνο 2 χρόνια.

Το 1936 σχεδιάζει για την εταιρία Sparton το μοντέλο ραδιοφώνου Bluebird. Πάνω στην επιφάνεια του μπορούσε κανείς να αντικρύσει το είδωλό του, εξού και το προσωνύμιο Mirror Radio. Το Bluebird,όπως και το Nocturne,που σχεδίασε για την ίδια εταιρία στα τέλη της δεκαετίας του 40’ έχουν αποκτήσει στις μέρες μας συλλεκτική αξία και τα βρίσκει κανείς σε δημοπρασίες να πωλούνται σε πενταψήφιες τιμές.

Η "Beau Brownie" της Kodak

Το 1937 η εταιρία πετρελαιοειδών Texaco αναθέτει στον Τιγκ τον σχεδιασμό σταθμών ανεφοδιασμού βενζίνης (gas stations) για λογαριασμό της. Το αποτέλεσμα ήταν οι «σταθμοί ανεφοδιασμού Τιγκ» όπως έμειναν γνωστοί. Οι σταθμοί αυτοί ήταν λευκά κτίρια ορθογώνιου σχήματος στα οποία είχαν προβλεφθεί χώροι για πλυντήριο αυτοκινήτων, για γραφείο, για επίδειξη ελαστικών και άλλων εξαρτημάτων προς πώληση πίσω από μια βιτρίνα, καθώς και ξεχωριστοί χώροι για άνδρες και γυναίκες όπου μπορούσαν να ξεκουραστούν από το δρόμο και να αγοράσουν φαγητό. Στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό των κτιρίων δέσποζαν τρεις λεπτές πράσινες γραμμές και ένα κόκκινο αστέρι, σήματα κατατεθέντα της Texaco. Σκοπός του Τιγκ όταν σχεδίαζε τους σταθμούς ήταν,σύμφωνα με τον ίδιο, «να αποπνέουν την αίσθηση της ταχύτητας, του μοντέρνου και της προόδου». Περίπου 5000 τέτοιοι σταθμοί κατασκευάστηκαν σε όλη την αμερικανική επικράτεια το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 30’, αλλά σήμερα ελάχιστοι διασώζονται στην αρχική τους μορφή.

Επίσης,από το 1932 ο Τιγκ συνεργάστηκε με την εταιρία Steuben που παρήγαγε υαλικά διακοσμητικά και κρύσταλλα πολύ υψηλής ποιότητας. Κλήθηκε να σχεδιάσει αντικείμενα που θα κατάφερναν με την πολυτέλεια και το στυλ τους να ανυψώσουν κοινωνικά τον ιδιοκτήτη τους, ακριβώς όπως «η κατοχή μιας Cadillac». Επίσης αποτέλεσε και σύμβουλος της εταιρίας. Τα αντικείμενα που εντέλει δημιουργήθηκαν ήταν τόσο επιτυχημένα που ο Teague χαρακτηρίστηκε σχεδιαστής για αντίκες του μέλλοντο. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, προσπάθησε να τα σχεδιάσει ώστε να ταιριάζουν σε ένα οποιοδήποτε σπίτι, διακοσμημένο είτε με παραδοσιακό είτε με μοντέρνο στυλ.

Το 1939 έλαβε χώρα η Παγκόσμια Έκθεση της Νέας Υόρκης, μια από τις μεγαλύτερες όλων των εποχών, την οποία υπολογίζεται ότι επισκέφτηκαν 44 εκατομμύρια κόσμου. Το γραφείο του Τιγκ είχε επιβλητική παρουσία στην έκθεση, καθώς εκτός από τα δικά του εκθέματα, είχε οργανώσει την εικόνα και τα περίπτερα και άλλων εκθετών, σχεδιάζοντας το κτίριο της Ford καθώς και αυτό της Αμερικανικής Εταιρίας Χάλυβα. Εκτός των άλλων παρουσίασε και το Peace Piano, κατά παραγγελία της εταιρίας Steinway. Σήμερα, το πιάνο βρίσκεται στο μουσείο Smithsonian της Νέας Υόρκης.

Το 1940 εκδίδεται το βιβλίο τουDesign this Day; the Technique of order in the Machine Ag (To Design σήμερα,η Τεχνική της τάξης στην εποχή της Μηχανής) . Εκεί καταθέτει τις απόψεις του για την εξέλιξη του μοντέρνου (για την εποχή του) σχεδιασμού. Σε αντίθεση με τους σύγχρονούς του, που «αποζητούσαν να εξασφαλίσουν τη θέση τους στην ιστορία», ο Τιγκ «αποζητούσε να εξασφαλίσει τη θέση του στο Μέλλον», σύμφωνα με τον γιο, και συνεργάτη, του. Το 1947 έγραψε και τοLand of Plenty,a summary of Possibilitie.

Το 1941 σχεδιάζει για λογαριασμό της Montgomery Word and Co το ποδήλατο Hawthorne American.

Το 1944 ο εκλέγεται ως ο πρώτος πρόεδρος της Αμερικανικής Κοινότητας Βιομηχανικών Σχεδιαστών (American Society of Industrial Designers). Την ίδια χρονιά ιδρύει τον αντίστοιχο σύλλογο Μηχανικών Σχεδίασης.

Το 1946 ξεκινά μια μεγάλη συνεργασία με την Boeing που διήρκεσε μέχρι τον θάνατο του Τιγκ και είχε να κάνει με τη διαμόρφωση του εσωτερικού χώρου των αεροσκαφών της εταιρίας, με πρώτο αυτόν του Stratocruiser 377. Συγκεκριμένα, το Stratocruiser,όταν βγήκε στην παραγωγή το 1947 ήταν το πολυτελέστερο αεροσκάφος που είχε δημιουργηθεί ποτέ. Εκτελούσε υπερατλαντικές πτήσεις που διαρκούσαν τουλάχιστον 15 ώρες και ως εκ τούτου έπρεπε να διαθέτει άνετους και ευρείς χώρους για τους επιβάτες και το προσωπικό του. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη του ο Τιγκ είχε μεριμνήσει για χώρους υπνωτήρια μέσα στο αεροσκάφος ενώ όλες οι θέσεις ήταν το δυνατόν μεγαλύτερες και μπορούσαν να τεθούν σε μεγάλη ανάκληση ώστε να παρέχεται η δυνατότητα στον επιβάτη να κοιμάται άνετα. Επίσης,οι διάδρομοι ήταν πιο φαρδείς απ’ότι τους έχουμε συνηθίσει σήμερα.Ωστόσο υπήρχε ένα μεγάλο μειονέκτημα στο αεροπλάνο που οδήγησε στην αγορά μόνο 56 Stratocruiser από αεροπορικές εταιρίες. Ήταν μικρή η χωρητικότητά του σε επιβάτες-πολύς χώρος για σχετικά λίγους-που το καταστούσε ασύμφορο να πετάει. Η Boeing έχασε έτσι 15 εκατομμύρια δολάρια,παρ'όλα αυτά η συνεργασία με τον Τιγκ συνεχίστηκε. Ορίστηκε υπεύθυνος για τη διαμόρφωση του εσωτερικού χώρου του Boeing 707,που σάρωσε στις πωλήσεις (περίπου 1100 αεροσκάφη). Η μεγάλη καινοτομία του σχεδιαστή σε αυτό το αεροσκάφος ήταν οι διακόπτες με τους οποίους μπορείς να καλέσεις το προσωπικό όταν το χρειαστείς, όπου ανάβει ένα λαμπάκι και ξέρουν οι αεροσυνοδοί σε ποια θέση να σε αναζητήσουν. Όχι μόνο αυτό,αλλά και τις οπές που βγάζουν καθαρό αέρα (βρίσκονται δίπλα στους ανωτέρω διακόπτες) τις χρωστάμε στον Τιγκ, μιας και χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα.

Το 1959 σχεδιάζει το Centennial Dome στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ, έναν πολυχώρο που δημιουργήθηκε για να κάνει ευρέως γνωστή την ιστορία του Αμερικανικού Εμφυλίου στην περιοχή της Βιρτζίνια, έχει μνημειακό χαρακτήρα και είναι από τα πιο μοντέρνα κτίρια της εκεί επικράτειας.Το 2008 πρόκειται να κατεδαφιστεί για να χτιστεί στη θέση του δικαστήριο.

Τον επόμενο χρόνο, 1960, ο Βάλτερ Ντόρβιν Τιγκ πεθαίνει στις 5 Δεκεμβρίου στη Νέα Υόρκη.

Η εποχή του Τιγκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τιγκ υπήρξε ιδιαίτερα δημιουργικός την εικοσαετία 1925-1945,εποχή που άκμαζε το σχεδιαστικό ρεύμαΑρ Ντεκό.

Είναι η χρονική περίοδος όπου ένα μεγάλο μέρος των πληθυσμών σε Αμερική και Ευρώπη, ενώ γεννήθηκαν σ’έναν κόσμο χωρίς ηλεκτρισμό και τηλέφωνο ξαφνικά βρίσκονται την δεκαετία του 30’σ’έναν κόσμο που κυριαρχούν οι υπερατλαντικές πτήσεις, οι διηπειρωτικές τηλεφωνικές κλήσεις,τα ηλεκτρικά πλυντήρια , τα νέα συνθετικά υλικά και σωρεία άλλων τεχνολογικών επιτευγμάτων.

Αναπτύσσεται την περίοδο αυτή ένας ασυγκράτητος ενθουσιασμός γι’αυτά που οι άνθρωποι και η τεχνολογία μπορούσαν να επιτύχουν.

Μέσα σ’αυτό το περιβάλλον γεννήθηκε η Αρ Ντεκό, που καλωσόρισε με ενθουσιασμό την Εποχή της Μηχανής, η οποία χαρακτηρίζεται από τη χρήση νέων υλικών κατασκευασμένων από τον άνθρωπο όπως το γυαλί και ο ανοξείδωτος χάλυβας.

Ο Τιγκ θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του κινήματος αυτού.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Walter-Dorwin-Teague. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w69z9qk0. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Εθνικό Μουσείο Καλών Τεχνών της Σουηδίας. 21929. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ «Artists + Artworks». (Αγγλικά) San Francisco Museum of Modern Art online collection. Ανακτήθηκε στις 26  Αυγούστου 2021.
  5. ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 5824. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  6. ↑ plus.si.cobiss.net/opac7/conor/137304163.
  7. ↑ CONOR.SI. 137304163.
  8. ↑ 2785. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  9. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/121252. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  10. ↑ «Indiana Authors and their Books, 1917-1966» (Αγγλικά) Wabash College. 1974.
  11. ↑ www.thersa.org/about/royal-designers-for-industry/past-royal-designers-for-industry. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9  Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9  Ιανουαρίου 2021.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βάλτερ_Ντόρβιν_Τιγκ&oldid=9564595"