Αυστηρός ρυθμός
Ο αυστηρός ρυθμός, ή πρώιμος κλασικός ρυθμός, υπήρξε κυρίαρχο ιδίωμα της αρχαιοελληνικής γλυπτικής κατά την περίοδο 479 έως 450 Π.Κ.Ε.[1] Χαρακτηρίζεται από την εγκατάλειψη του αρχαϊκού μειδιάματος και επικεντρώνεται σε στοιχεία που αντιπροσωπεύουν ρεαλιστικά την ανθρώπινη φύση και μορφή στην τέχνη. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου οξύνονται και δίνεται έμφαση στην απόδοση του βλέμματος και του οφθαλμού με τη χρήση πολύτιμων λίθων στη θέση της κόρης.[2] Ο αυστηρός ρυθμός απαντάται σε όλο σχεδόν τον ελληνικό κόσμο και συνδέεται ιδιαίτερα με τον χιασμό του σώματος ή κοντραπόστο (contrapposto) και την εισαγωγή του ορείχαλκου στη γλυπτική[3].
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο: Η κλασική περίοδος». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ «Archaeologies of the Greek Past». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ THE SEVERE STYLE OF GREEK SCULPTURE Αρχειοθετήθηκε 2010-03-08 στο Wayback Machine..