Αστερισμός (ορυκτολογία)
Στην ορυκτολογία αστερισμός ονομάζεται η χαρακτηριστική φυσική ιδιότητα, ακτινοειδούς λάμψης, που εμφανίζεται σε ορισμένα κρυσταλλικά ορυκτών, όπως τα ρουμπίνια και τα ζαφείρια. Ο αστερισμός οφείλεται, στην περίπτωση των ζαφειριών, σε προσμίξεις διοξειδίου του τιτανίου που υπάρχουν μέσα στους λίθους.[1]
Κατά τον ορυκτόν αυτόν αστερισμό, το φως ανακλάται ακτινοειδώς από ορισμένο κέντρο ανάκλασης. Οι ακτίνες αυτής της ανακλάσεως ποικίλλουν σε αριθμό, ο οποίος και χαρακτηρίζει το ορυκτό. Για παράδειγμα, στο ζαφείρι οι ακτίνες ανακλάσεως είναι έξι.
Οι αστερισμοί διακρίνονται σε επιαστερισμούς, που εμφανίζονται στο ζαφείρι και προκαλούνται από την ανάκλαση του φωτός σε παράλληλα τοποθετημένες προσμίξεις μέσα στον πολύτιμο λίθο, και σε διαστερισμούς, που εμφανίζονται στον χαλαζία και είναι το αποτέλεσμα της διάδοσης του φωτός μέσα στον λίθο. Για να εμφανιστεί ο διαστερισμός, πρέπει η φωτεινή πηγή να είναι πίσω από τον λίθο.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Emsley, John (2001). Nature's Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements. Oxford: Oxford University Press. σελίδες 451–453. ISBN 0-19-850341-5.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη Γεωλογία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |