Αρχαιοΐντρις
| Αρχαιοΐντρις | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||
| Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||||||
| †Archaeoindris fontoynonti Standing, 1909 | ||||||||||||||||||
 Τοποθεσίες υποαπολιθωμάτων του Archaeoindris fontoynonti[2]
| ||||||||||||||||||
| Συνώνυμα[1] | ||||||||||||||||||
|
Lemuridotherium Standing, 1910 |
Το είδος Archaeoindris fontoynonti είναι εξαφανισμένο είδος λεμούριου το οποίο ήταν το μεγαλύτερο πρωτεύον που εξελίχθηκε στη Μαδαγασκάρη. Ήταν το μοναδικό είδος του γένους Αρχαιοΐντρις (Archaeoindris). Ζύγιζε περίπου 200 kg και είχε ύψος περίπου 1,5 m,[3] περισσότερο από ότι ένας ασημόραχος γορίλας. Ο Αρχαιοΐντρις ήταν ένα από τα οκτώ γνωστά μέλη της οικογένειας των παλαιοπροπιθηκίδων. Ανήκει στον κλάδο των λεμούριων που ονομάζεται «βραδύποδες λεμούριοι», λόγω του ότι έχουν παρόμοια κατασκευή με τους σύγχρονους βραδύποδες της Νότιας Αμερικής. Αρχικά το μεγάλο μέγεθος του σώματός του και η ανατομία του μηριαίου οστού του, υποδείκνυαν τρόπο ζωής παρόμοιο με αυτόν των εδαφικών βραδύποδων, και έτσι πιστεύονταν ότι ζούσε αποκλειστικά στο έδαφος.[4][5] Καθώς όμως ήρθε στο φως περισσότερο απολιθωμένο υλικό, αποδείχθηκε ότι τα χέρια και τα πόδια του ήταν καλύτερα προσαρμοσμένα για αργό και δυσκίνητο σκαρφάλωμα. Οι καμπύλες των φαλάγγων των πρωτευόντων συσχετίζονται με την λειτουργία των ποδιών και των χεριών, πρωτεύοντα εξαιρετικά προσαρμοσμένα για ανάρτηση όπως ο ουρακοτάγκος έχουν τις πλέον καμπυλωμένες φάλαγγες. Οι βραδύποδες λεμούριοι χαρακτηρίζονται από πολύ καμπυλωμένες πρόσθιες φάλαγγες που πλησιάζουν αυτές των ουρακοτάγκων.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 McKenna, MC· Bell, SK (1997). Classification of Mammals: Above the Species Level. Columbia University Press. σελίδες 335. ISBN 0-231-11013-6 Check
|isbn=value: checksum (βοήθεια). - ↑ Godfrey, L.R.· Jungers, W.L. (2002). «Chapter 7: Quaternary fossil lemurs». Στο: Hartwig. The Primate Fossil Record. Cambridge University Press. σελ. 112. ISBN 978-0521663151. Unknown parameter
|editor_first1=ignored (βοήθεια) - ↑ William L. Jungers, Laurie R. Godfrey, Elwyn L. Simons, and Prithijit S. Chatrath (1997-10-28). «Phalangeal curvature and positional behavior in extinct sloth lemurs (Primates, Palaeopropithecidae)». PNAS Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 94(22): 11998–12001.
- ↑ Lamberton C. 1946. Bull Acad Malgache. 27:24–28.
- ↑ Jungers W L. 1980. Z Morphol Anthrop. 71:177–186.
- ↑ Jungers W.L. et al 1997. Phalangeal curvature and positional behavior in extinct sloth lemurs (Primates, Palaeopropithecidae). PNAS 94, p11998–12001.